แม้จะผ่านไปถึงเจ็ดวันแล้ว เรื่องในวันนั้นยังคงเป็นที่พูดถึงจนทั่วทั้งเมืองตงฟาง ชาวบ้านและเด็กน้อยตาดำๆ ต่อวลีกันอย่างสนุกปากประหนึ่งว่าได้ถูกจาลึกให้เป็นคำขวัญประจำเมือง
วลีสุดประทับจิตประใจถึงคั้นถูกนำออกไปเขียนติดฝาผนังบ้าน กลายเป็นวลียอดฮิตในช่วงนี้ และมักจะได้ยินบ่อยครั้งช่วงรับประทานอาหาร
“อิ่มท้องหรือ”
“ทานข้าวนั้นอิ่มท้อง แต่ได้มองหน้าเจ้านั้นอิ่มใจ”
“อ้ากกก!! หนิงผิงเจ้าหยุดพูดประโยคนั้นกับไห่เทาเดี๋ยวนี้!”
ร่างสองร่างที่กำลังคุยกันกะหนุงกะหนิงปลีกตัวออกจากกันแทบจะทันทีที่ได้ยินเสียงอันเกรี้ยวกราด
จ้าวเสวี่ยซินทุบมือลงบนโต๊ะ! สีหน้ากำลังโกรธเกรี้ยว แก้มขาวมีอุณหภูมิขึ้นสูงเปลี่ยนสีเป็นแดงก่ำจนถึงใบหู นางรู้สึกถึงหัวที่กำลังอุ่นได้ที่และมีควันลอยขึ้นมายามเห็นใบหน้าของชายหนุ่มผู้ทำให้เกิดวลีผุดขึ้นในความทรงจำ
นัยน์ตาสีดำขลับจ้องมองนางอย่างลึกซึ้ง มุมปากยกยิ้มบางเบาขณะกล่าวป
