งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างที่ควรจะเป็น แขกฝ่ายชายฝ่ายหญิงล้วนพากันชื่นชมดอกบัวที่เบ่งบานเต็มสระ สุราอาหารแน่นอนว่าย่อมถูกปากนัก ในยามนี้ใบหน้าแต่ละคนจึงประดับด้วยรอยยิ้มพอใจ ทว่าสำหรับคนตระเตรียมงานทุกอย่างนั้น ไม่ว่าอาหารจะเลิศรส สุราจะมีรสชาติเข้มข้นหรือดอกบัวในสระจะงดงามน่าชมเพียงใด สำหรับนางแล้วกลับไม่มีความหมายแม้แต่น้อย ที่เป็นเช่นนี้คงเพราะเห็นผู้เป็นสามีเอาแต่ทอดนัยน์ตาอบอุ่นมองคุณหนูห้าอยู่ไม่วาง
หญิงงามน่าทะนุถนอมกับบุรุษหล่อเหลาเหมาะสมกันยิ่ง ถ้าหากย้อนกลับไปได้นางจะไม่มีวันปล่อยให้การแต่งงานระหว่างสองสกุลเกิดขึ้น
สองหัวใจพันผูกควรได้อยู่ด้วยกันมิใช่หรือ
งานเลี้ยงที่ดำเนินมาสองสามชั่วยามใกล้จบลงแล้ว เจียงซูเหยาจึงกลืนความฝาดขมในใจแล้วติดตามแม่สามีไปส่ง ฮูหยินสูงศักดิ์ขึ้นรถม้า กวาดตามองไปโดยรอบอีกครั้งก็เหลือเพียงไม่กี่ตระกูลเท่านั้น แน่นอนว่าที่ยังอยู่ย่อมต้องมีคุณหนูห้าแห่งส
