ขาวมณีที่รัก

บ้านหลังใหม่

หลังจากการปรากฏตัวของนายีร่า ทำให้สโนว์รู้สึกไม่สบายใจ เขานอนหลับไม่สนิททุกคืน เพราะกลัวว่าพวกเทพจะบุกมาทำร้ายเขาเหมือนในอดีตอีก แม้ว่าชีวิตจะดูเหมือนกลับมาเป็นปกติ แต่ในความเป็นจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น สโนว์เริ่มสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวเอง พลังที่เขาเคยสูญเสียไปเริ่มกลับคืนมาอย่างช้าๆ โดยที่เขาเองก็ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริง เขาสามารถมองเห็นอนาคตได้ในชั่วระยะเวลาสั้นๆ แต่ก็ควบคุมมันได้ไม่เต็มที่นัก

และวันนี้หลังจากที่เขาขายขนมหมดแล้ว ก็กลับมานั่งรอจอแจที่จุดนัดพบ และเขาตัดสินใจลองใช้พลังที่เพิ่งกลับมา

“กลับมามีพลังจริงๆ ด้วยว่ะ” เขาพูดกับตัวเอง เมื่อผลการลองออกมาตามที่เขาต้องการ ชายหนุ่มลุกยืนขึ้นแล้วเดินไปที่ต้นไม้ใกล้ๆ ก่อนจะกำมือแล้วชกเข้าใส่ต้นไม้อย่างเต็มแรง สโนว์ค้นพบว่าไม่เพียงแค่พลังเท่านั้นที่กลับมา แต่เขายังแข็งแกร่งขึ้นกว่าที่เขาจำได้ สโนว์ลองหยิบใบไม้ขึ้นมา แล้วเปลี่ยนให้มันกลายเป็นธนบัตร

“เฮ้ย!!!” เขาร้องด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ แต่เมื่อหยิบอีกใบขึ้นมา และพยายามจะทำอีกครั้ง เขากลับทำมันไม่สำเร็จ แต่อย่างน้อยตอนนี้สโนว์ค้นพบแล้วว่า เขาสามารถใช้พลังในการสร้างวัตถุง่ายๆ และจัดการเรื่องต่างๆ ได้ด้วยพลังจิตของเขา จึงทำให้เขามองเห็นโอกาสในการนำพลังเหล่านี้มาหาเงินได้

สโนว์เริ่มใช้พลังในการหาเงิน ร่วมกับพยายามเปลี่ยนใบไม้ให้กลายเป็นเงิน แม้จะทำเสร็จบ้างไม่สำเร็จบ้างแต่ก็ทำให้เขาหาเงินได้ในจำนวนที่มากขึ้นอย่างรวดเร็ว นอกจากนั้นเขายังนำพลังของตัวเองไปใช้ในการเล่นเกมเสี่ยงดวง ซึ่งแม้จะไม่ใช่เรื่องที่น่าภาคภูมิใจนัก แต่ก็ช่วยให้เขามีรายได้พอสมควรภายในเวลาอันสั้น

เมื่อสโนว์สะสมเงินได้จำนวนมาก เขาตัดสินใจทำสิ่งที่จอแจต้องการมาตลอด นั่นคือการมีบ้านหลังเล็กๆ ที่จะทำให้เขาและเธอได้อยู่ด้วยกันอย่างสะดวกสบายมาก เขาตัดสินใจซื้อบ้านที่ประกาศขาย ซึ่งบ้านหลังนั้นตั้งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยของจอแจ เป็นบ้านชั้นเดียวที่มีสวนเล็กๆ อยู่ด้านหน้า แม้ว่าจะไม่หรูหรา แต่ก็ดูอบอุ่นและเหมาะสำหรับเริ่มต้นชีวิตใหม่

สโนว์ตัดสินใจซื้อบ้านโดยไม่บอกจอแจก่อน เพราะเขาอยากให้เป็นเซอร์ไพรส์สำหรับเธอ เขารู้ว่าเธอคงสงสัยว่าเขาไปหาเงินมากมายจากที่ไหนมาได้ แต่ในใจลึกๆ เขาก็อยากให้เธอเห็นว่าเขาสามารถดูแลตัวเองและเธอได้เช่นกัน

เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อม สโนว์ก็พาจอแจมาที่บ้านใหม่โดยไม่ได้บอกล่วงหน้า เขาขอให้เธอหยุดงาน เพื่อที่จะไปดูบ้านหลังใหม่ด้วยกัน

“ฉันมีอะไรจะให้ดู มานี่สิ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น จอแจเดินตามเขามาด้วยความงงงวย ไม่ว่าพยายามจะถามอย่างไร สโนว์ก็ไม่ยอมบอกว่ามีเซอร์ไพรส์อะไร

“ถ้าเรื่องที่นายให้ฉันหยุดงานวันนี้ไม่สมเหตุสมผลนะ นายเห็นดีกับฉันแน่!!!” จอแจร้องขู่เจ้าแมวของตัวเอง และเมื่อเธอเห็นบ้านหลังใหม่ที่อยู่ตรงหน้า เธอก็อึ้งไปชั่วขณะ

“นี่มัน...บ้านใคร?”

“บ้านของฉัน” สโนว์ยิ้มพร้อมกับชี้ไปที่ประตูบ้าน

“นายเป็นแมว...เอ่อ...หมายถึงเทพแมว แล้วมันแบบว่า...จะมีบ้านได้ยังไง” จอแจเถียงอยางไม่เชื่อ

“ฉันซื้อมาเธอจะได้เลิกบ่นฉันสักที จะได้ไม่ต้องอยู่กันในห้องพักแคบๆ ฉันเบื่อนอนบนพื้นจะแย่อยู่แล้ว” สโนว์พูดหน้าตาเฉย

“แล้วนาย...ไปหาเงินจากไหนมาซื้อบ้านได้กัน? ขายขนมหรือค้ายากันแน่ห้ะ!!!” จอแจถามด้วยความสงสัย สโนว์เลิกคิ้วแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

“ฉันก็แค่...ใช้พลังนิดหน่อยน่ะ” จอแจยังคงไม่แน่ใจว่าควรจะรู้สึกอย่างไร แต่ในที่สุด เธอก็ยิ้มออกมา

“ถ้านายเสกเงินซื้อบ้านได้ ทำไมไม่เสกบ้านหลังใหญ่ๆ หรูๆ ล่ะ”

“อย่าให้มันเยอะนักเลยยัยมนุษย์! กว่าฉันจะเสกเงินมาซื้อไอ้บ้านบ้านี่ได้ก็ไม่ใช่ง่ายๆ นะ ได้แค่นี้ก็พอแล้ว” จอแจยักไหล่ แต่ก็ยิ้มพอใจ สายตาของเธอที่มองไปยังบ้านเปล่งประกายและภาคภูมิใจจนสโนว์รู้สึกได้ หัวใจของเขาเต้นแรงเมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอ ถึงแม้ว่าการซื้อบ้านครั้งนี้จะเป็นการตัดสินใจที่กระทันหันและไม่มีการวางแผนล่วงหน้า แต่เขาก็มั่นใจว่ามันเป็นการเริ่มต้นที่ดี

“ตกลงว่านายใช้พลังเสกเงินได้จริงเหรอ?” จอแจยังสนใจเรื่องนี้อยู่ เธอรู้สึกว่ามันเป็นโอกาสที่ดี ที่เธอจะไม่ต้องทำงานให้เหนื่อยอีกต่อไปแล้ว

“มันก็ได้แหละ แต่ไม่สมบูรณ์เท่าไหร่ เหมือนว่า...คำสาปกำลังจะเสื่อมลงจริงๆ”

“งั้นก็ฝึกเยอะๆ ฉันจะได้ไม่ต้องทำงานแล้ว จะได้เอาเวลามาตั้งใจเรียนสักที”

“เธอ...ไม่อยากทำงานเหรอ” จอแจนิ่งไปสักครู่กับคำถามของอีกฝ่าย จะว่าอยากทำมันก็อยาก แต่เธอก็อยากทุ่มเทกับการเรียน พอเรียนจบแล้วก็จะได้ทำงานให้เต็มที่

“ก็...”

“ฉันเข้าใจแล้ว” สโนว์พูดขึ้น ก่อนที่จอแจจะตอบอะไร

“เข้าใจอะไร ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย” จอแจพูดด้วยอาการตกใจ เธอกลัวว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจผิด ว่าเธอขี้เกียจ ไม่อยากทำงาน เพราะจริงๆ แล้วมันไม่ใช่แบบนั้น

“ฉันได้ยินเธอพูดเมื่อกี้”

“ฉันไม่ได้พูด ฉันแค่คิด...” จอแจชะงัก หรือว่าสโนว์จะได้ยินเสียงจากความคิดของเธอด้วย

“นี่นาย...” ทั้งจอแจและสโนว์ต่างก็คิดเหมือนกัน

“ฉัน...ได้ยินความคิดของเธอใช่ไหม” จอแจพยักหน้ารับช้าๆ เธอรู้สึกดีใจ แต่ก็รู้สึกใจหายในขณะเดียวกัน บอกไม่ถูกว่าเพราะอะไร

“ถ้าคำสาปเสื่อมแล้ว และ...ถ้าฉันต้องกลับไปอยู่ในที่ที่ฉันควรจะอยู่ บ้านหลังนี้จะเป็นของเธอนะ” สโนว์บอกกับจอแจ

“ฉันขอเงินสักก้อนด้วยได้ไหม?” จอแจแกล้งพูดติดตลก เพราะรู้สึกว่าตัวเองเสียใจ เธอไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอกำลังรู้สึกอะไร

“ได้สิ รอให้พลังของฉันแข็งแรงก่อนนะ ฉันจะให้เงินเธอเยอะๆ เลย ให้สมกับที่เลี้ยงฉันอย่างดี” สโนว์รับปาก ในใจของเขาก็รู้สึกเจ็บเหมือนกัน เขาไม่อยากไปจากจอแจ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเขามีความสุขมาก เขาผูกพันกับเธอเหมือนกับเจ้าของคนอื่นๆ แต่...มันมีความรู้สึกบางอย่างที่มากกว่านั้น ซึ่งเขาเองก็อธิบายไม่ได้เหมือนกัน