Chapter Seventeen
Madaling-araw kami umalis ni Via. Hindi na ito nagbihis, hilamos lang. Wala kasi siyang pamalit. Habang ako'y nanghiram lang kay Kateren ng pamalit na damit.
Ngayon ay nasa biyahe na kami.
"Ate Vee, saan po tayo pupunta?" nakayakap ito sa akin habang nasa biyahe kami. Madilim pa. Nagpasya akong agahan para hindi kami makita ng mga kapitbahay.
"Kay Ate Vicky tayo pupunta. Gusto kong makita ang Ate Vicky dahil miss na miss ko na siya."
"Ay, miss ko na rin po si Ate Vicky. Lagi siya umiiyak eh. Kapag magwo-work na siya. Tapos po iiwan na n'ya ako. Lagi siyang umiiyak."
"Ngayon... hindi na iiyak si Ate Vicky. Kasi ang Ate Vee ay narito na."
"Salamat, Ate Vee. I love you." Mas humigpit pa ang yakap nito sa akin.
"Via, nag-school ka na ba?" tanong ko rito. Marahan ko ri
