Chapter Thirty
"You. Food. No eat. Understand?" galit na naman si Madam Neneta sa akin. Ako ang pinag-iinitan ngayon dahil lang hindi natuloy iyong lakad nilang mag-asawa. Paalis na sila, ngunit dahil bumagsak ako't nawalan ng malay ay hindi na natuloy ang lakad nilang iyon. Kinailangan kasi akong dalhin sa ospital. Nahilo ako't nawalan ng malay dahil na rin sa matinding pagod at gutom.
Ngayon na nakauwi na kami'y gumaganti na ang ginang. Kasalanan ko raw kung bakit hindi sila natuloy.
"Madam, hungry tummy. Need food." Nanghihina pa nga ako, paano ako makakabawi at lalakas kung magugutom pa rin ako? Hindi ko naman nakain iyong pagkain sa ospital na ibinigay sa akin. Dahil pagkatapos iyong ihatid... si madam ang kumain.
"No care. You die. Go." Umirap pa ito. "You work. Clean the bathroo
