EPISODE 30

1219 Words
FELICITY LUMAYO sa akin si Hermes at mapait na napangiti. “I am so sorry, Ms. Felicity kung naiisip ko sa iyo ang babaeng mahalaga sa akin. I shouldn’t do that. Hindi ko dapat pinagkukumpara kayong dalawa dahil malaki ang pagkakaiba. “She is irresplaceable. Now I accept that we are not meant for each other. Malaki ang naging kasalanan ko sa kanya.” Umawang ang labi ko sa sinabi niya. Gusto kong yakapin nang mahigpit si Hermes sa sinabi niya tungkol sa akin. Nakakataba ng puso. Ganoon pala ako sa kanya. Ngunit ang huli niyang sinabi ay nagpabago sa isipan kong sabihin sa kanya na ako si Felicity, ang kanyang bestfriend. Mapait akong napangiti. Hindi na ako nagkomento pa. It’s better to stay this way. Sa tuwing nagkakalapit kaming dalawa, palagi na lang may taong gustong magkahiwalay kaming dalawa. “Pasensya ka na kung mukhang galit ang Boss mo. Well, kasalanan ko naman kung bakit mainit ang ulo ng isang iyon,” nakangiting sabi ni Hermes. “Mauuna na ako. Ibibigay ko pa itong kape ng Boss ko,” sabi ko na lang. Nawalan na ako ng maikokomento sa kanya. Saka ayoko ring pahabain pa ang usapan namin at baka bumigay na ako nang tuluyan. Isang ngiti ang ginawa ko at tumalikod na. Hindi pa ako nakalalayo nang maramdaman ko ang paghawak niya sa braso ko. Napahinto ako sa paglalakad at napalingon sa kanya. Nagkatitigan kaming dalawa. Umawang ang labi ni Hermes ngunit kalaunan ay isinara at tumikhim. “Kung sakaling ayaw mo ng magtrabaho rito open ang company ko.” Natigilan ako sa sinabi niya. Natawa ako ng mahina at gayon din siya. “Hindi naman siguro gagawin ni Sir Ganado na magsisante dahil inis siya. Masipag naman ako sa work ko at hindi pasaway,” sabi ko. Totoo naman ang sinabi ko dahil kahit noong nagtatrabaho pa ako kay Hermes ibinigay ko lahat ng makakaya ko upang tulungan ito sa kanyang kompanya. “Well, nagbabakasali lang naman,” sabi nito at saka nangamot ng ulo. Sa gesture niyang iyon I find it cute. Napangiti ako. “Salamat Sir Hermes sa alok niyo.” Napatango si Hermes. Nagpatuloy na ako sa paglalakad. Nang makapasok sa opisina ni Sir Ganado. Mukhang hinihintay na nito ang kapeng tinimpla ko. Kunot na kunot ang noo nitong nakatingin sa akin. “Why did you take so long?” Tanong nito na parang iritable. “Pasensya na po Sir. N-Nagpunta pa po kasi ako ng CR,” sabi ko at napangiwi. “Ito na po ang kape niyo Sir.” Inilapag ko ang tasa ng kape sa ibabaw ng lamesa niya. Tumalikod na ako. “Ms. Felicity. . .” Tawag sa akin ng Boss ko. Napalingon ako. “Bakit po Sir?” Tanong ko. “I am so sorry kung pati ikaw nadadamay sa inis ko kay Hermes. “Naiintindihan ko po. Nakakainis naman talaga ang ugali ni Hermes.” Isinaisip ko na lang ang huli kong sinabi. “Thank you, Ms. Felicity. For that para makabawi naman ako sa naging asal ko. Can I invite you to have dinner tonight. If that is okay with you?” Pag-anyaya nito. Napangiti ako. Sa ilang taon kong nagtrabaho rito ngayon lang niya ako in-invite. Anong meron? Ayokong mag-isip nang kung ano. Baka bumabawi lang ang Boss ko dahil sa inasal niya sa akin. “It’s okay Sir. I am free tonight.” “That’s good!” Masayang sabi nito. Natawa ako nang mahina. HERMES HABANG abala sa harap nang computer ay biglang pumasok ang aking sekretarya. Kunot noong tinitingnan ko siya. “Wala akong iuutos sa iyo? Anong kailangan mo?” Seryosong tanong ko. Hindi ko inaasahan ang ginawa nito. Naghubad sa harapan ko si Hope. “What are you doing?” Gulat na gulat na tanong ko sa kaniya. Hindi siya nagsalita bagkus lumapit sa akin at kumandong sa kandungan ko. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at hinagkan ang aking mga labi. Hindi ako nakapag-react sa ginawa niya. Napakapit ako ng mahigpit na sa arm rest ng swivel chair ko. Gumalaw ang labi niya. Nagsimula akong makaramdam ng init sa katawan. Mas lalong idinikit niya ang kaniyang malalaking dibdib sa katawan ko kaya mas lalong umapoy ang init na nararamdaman ko. Sh*t! Hindi ako nakapagpigil hinawakan ko ang kaniyang balakang at marahas na idiniin ang p*********i ko sa kaniyang p********e. Kaagad kong ibinababa ang kaniyang neckline upang ilabas ang kaniyang malalaking dibdib. Tama ako wala siyang bra. Kaagad kong isinubo ang isa niyang dibdib at sinipsip ang kaniyang n****e. Itinaas ko ang kaniyang skirt hanggang sa tiyan at saka hinawakan ang kaniyang puwitan. Iniupo ko siya sa aking lamesa. May pagmamadali sa aking mga kilos na parang may humahabol na kalaban sa akin. Ibinaba ko ang kaniyang panty at nanatili lang nakataas ang kaniyang skirt. Ibinaba ko ang zipper ng pantalon ko at inilabas ang naghuhumindig kong p*********i. Binuksan ko ang drawer at kinuha roon ang condom at saka isinuot sa p*********i ko. Binuka ko nang malawak ang hita ng Sekretarya ko at saka ipinasok nang biglaan ang kaniyang naglalawang p********e. Napaungol siya nang maipasok ko ang aking p*********i. Sinumulan kong gumalaw sa ibabaw niya. Sa una ay mabagal lang hanggang sa pabilis nang pabilis. Halos maglikha ng ingay ang table dahil sa mabilis kong paggalaw sa ibabaw niya. Ang sekretarya ko naman ay parang nababaliw sa kauungol. Inilabas ko pa ang isa nitong dibdib at sinuso. “F*ck I’m c*****g!” sabi ko. Hindi nagsalita ang Sekretarya ko bagkus ungol lang ang maririnig sa kaniya. One more deep penetration, and my c*m exploded in the condom. Natauhan ako nang mawala ang init sa katawan ko. Bigla akong lumayo sa kaniya. Isinara ko agad ang zipper ko at saka hinarap siya. “Get out of my office! You’re fired!” Galit na sabi ko. Gulat na gulat siya sa sinabi ko. “Sir, why are you firing me? Maawa na po kayo, Sir. Promise po wala pong makakaalam nang nangyari sa atin. I am so sorry, Sir.” Para rin siyang nahimasmasan katulad ko. “How much do you want? I pay you,” sabi ko at saka ako kumuha ng cheque sa drawer at sinulatan. Iniabot ko sa kaniya ang cheque na nagkakahalaga ng isang milyon. Nakatingin lang siya roon. “Tanggapin mo malaki ang halagang iyan. Puwede ka nang magsimula ng panibagong buhay. Just go away!” Ewan ko kung bakit nakaramdam ako ng guilt sa ginawa ko. Gawain ko naman ito dati, pero wala akong nararamdamang guilt pagkatapos gawin ang pakikipagtalik. “Sir, maawa na po kayo.” Nagulat ako nang lumuhod siya habang umiiyak. Tinabig ko ang kamay niyang nakahawak sa braso ko. “Stand up; you don’t have to kneel in front of me.” Hindi siya nakinig sa sinabi ko. Mas lalo pa itong lumuhod at halos mahalikan na niya ang aking mga paa. “I said, stand up! Okay, I will not fire you.” Napaangat siya ng tingin at malawak na napangiti. “Thank you, Sir!” Akmang yayakapin niya ako nang bahagya ko siyang itinulak. “Get out.” Utos ko. Pagkalabas ng Sekretarya ko inis na naupo sa upuan. Napahagod ako sa buhok ko. Nagsisi ako sa aking ginawa. Bakit ba ako nagpatangay sa tukso? Hindi ko dapat ginawa iyon.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD