Chrysanthemums

Chapter 14

“Wow, ang gaganda ng mga likha mo,” sambit ni Jaeryll.

Nakatitig siya ngayon sa mga pininta ko.

“Thank you,” sagot ko.

Kumapit naman na muli si Alexa sa braso ni Jaeryll.

“See? I told you, my Bessy is the best when it comes to art,” usal ni Alexa.

“Yeah, so beautiful,” sagot ni Jaeryll.

Bigla naman sumulpot si Imee para sabihin ang tungkol kay Joyce.

“Excuse, Miss Tin,” aniya.

Humarap kaming tatlo kay Imee.

“Why?” marahan kong tanong

Malungkot ang expression ng mukha ni Imee sa pagkakataon na ito.

“It’s about Ms. Joyce,” sambit niya.

Nagtaka naman ako dahil sa pagkakalaam ko ay masama ang pakiramdam ni Joyce.

“She’s on her way to the hospital, maybe she can’t be here tomorrow she said,” turan ni Imee.

Nag-alaala ako sana ay ‘di malala ang nararamdaman niya.

“Do you know the hospital that she’d go?” tanong ko.

“I hope Joyce is okay,” wika ni Alexa.

“Who’s Joyce?” tanong ni Jaeryll.

“She’s Ms. Tin’s apprentice,” sagot ni Imee.

“Ah I see, hope she’s okay,” turan ni Jaeryll.

“Did she said the hospital’s name?” tanong kong muli kay Imee.

Humarap ito sa akin at tinignan ang phone niya.

“Wait, I’m waiting to Ms. Joyce’s reply,” sagot ni Imee.

“I feel bad for her,” malungkot kong sabi.

“Yeah, me too even if i still don’t know her yet,” turan ni Alexa.

“I hope it, too,” marahan na sabi ni Imee.

“Me too,” sagot din ni Jaeryll.

Napatingin kaming tatlo kay Jaeryll.

“What’s with that look?” natatawang tanong ni Jaeryll.

“Nothing, its just,” hindi ko na natuloy yung sinasabi ko dahil nagsalita rin si Imee.

“You’re too kind, even you don’t know that person,” wika ni Imee, “still, you’re hoping that she’s okay,” nakangiti na sambit nito.

Namula naman ang buong mukha ni Jaeryll, nahihiya marahil.

“Opo, ang bait niyo po,” sang-ayon ni Alexa.

“Ano ba kayo, hindi naman,” sagot ni Jaeryll.

“Imee, just inform me when you receives Ms. Joyce’s reply,” paalala ko kay Imee.

“Yes, got it!” aniya at nagpaalam na siya sa amin na babalik sa front desk.

Umalis na siya at nagtanong naman si Alexa about kay Joyce.

“How long has she’s been your apprentice?” tanong ni Alexa.

“Almost two months,” sagot ko.

“She’s new here, how about Imee?” tanong ni Jaeryll.

“She’s been here when I start to open this Gallery,” sagot ko.

“How long does this Gallery exists?” tanong muli ni Jaeryll.

Hindi na ako nakasagot dahil si Alexa na ang nagsalita.

“5 years, right Bessy?” turan ni Alexa.

“Yes, 5 years this coming December,” sagot ko.

“Oh, will you held a anniversary party?” tanong ni Jaeryll.

Nag-isip ako, maganda marahil kung magpa-exhibit ako for kids.

“I’ll think of it, I got an idea in my mind but I haven’t done it before,” sagot ko.

Ngumiti naman si Alexa at si Jaeryll.

“Can I help you, Bessy?” tanong ni Alexa.

“Yes, of course you can,” sagot ko.

“I’ll help too,” turan ni Jaeryll.

Napangiti ako, hindi ko pa man nasisimulan ang plano para sa 5th anniversary ng aking Gallery ay madami nang nagpahayag ng pagtulong.

“Thank you,” wika ko.

“Welcome, Bessy,” sagot ni Alexa.

“No problem, masaya akong makakatulong,” turan ni Jaeryll.

I felt relieved. Hoping for that idea.

“Lets go to the other side,” wika ni Alexa.

Sumang-ayon naman kami ni Jaeryll at nauna na akong maglakad upang mapakita ang iba ko pang mga gawa.

“Most of your paintings are flowers,” turan ni Jaeryll.

Napatitig naman si Alexa sa mga paintings ko.

“Yeah, sort of,” sang-ayon ni Alexa.

“Yeah, flowers is the best when it comes to my art work,” sagot ko.

“Why?” tanong ni Jaeryll.

Nakatitig lang si Alexa sa akin at naghihintay sa isasagot ko.

“I don’t know,” sagot ko, “maybe because my late Mom used to love flowers,” dagdag ko pa.

Tumango-tango naman ang dalawa nang marinig nila ang kwento ko.

“I see, you adapt it,” usal ni Jaeryll.

“I think, you missed your Mom so bad,” wika ni Alexa.

“Yeah, super,” sagot ko, “I think flowers will be the face of my Gallery,” dagdag ko.

“You should, you are great when it comes to that,” sagot ni Alexa.

Tinignan ko ng paisa-isa ang mga obra ko. Tama sila, puro flowers lahat at iilan lang ang portrtaits and scenery.

“Thanks for the compliments,” wika ko.

“You should received compliments for such great work of arts,” turan ni Jaeryll.

Busog na busog ako sa komento ng dalawa, nabobola nila ako.

“Baka naman lumaki bigla ulo ko dahil sa mga pinagsasabi niyo,”natatawa kong sabi.

Natawa naman din ang dalawa sa sinabi ko.

Bumitaw naman si Alexa sa pagkaka-kapit niya sa braso ni Jaeryll at tumakbo na tila isang bata papalapit sa isang painting. Tinuro niya ito at nagtanong patungkol doon.

“Bessy, why is it black?” tanong nito.

Hindi ko alam ang tamang isasagot ko sa tanong niya. Una, hindi ko alam kung bakit more on black oils ang ginamit ko kaysa sa mga bright ones.

“I don’t know, maybe just my imaginary,” sagot ko.

Dahil sa hindi ko masasagot ng tama kapag inisip ko ng mabuti.

“Why there’s an eye on it?” usisa niya pa.

Tama, may mata nga akong nilagay sa pininta ko. That’s my first ever painting I made.

“I don’t know either,” sagot ko, “but one thing is for sure, that is my first painting I ever made,” dagdag ko pa.

Napakunot-noo naman si Alexa nang marinig iyon akala niya siguro ay nilihim ko iyon sa kaniya.

“First? Why’d I never seen it before?” tanong niya.

Ngumit ako at ngumiti kay Alexa. Tama nga ako, akala niya hindi niya ito nakita dati.

“Don’t you remember? You saw it before,” sagot ko.

“When?” tanong niya.

“Second semester?” sagot ko.

Bigla naman na sumabat si Jaeryll at nagtanong.

“Same course kayo?” tanong niya.

“Yeah, but different major,” sagot ko.

“What did you take?” tanong niya.

“Major in

Samantalang si Alexa naman ay nanahimik pansamantala na tila may iniisip.

“Alexa?” tanong ko.

“Stop bothering me, I’m thinking it out,” mataray niyang sabi.

Natawa naman ako at si Jaeryll.

“She’s thinking,” wika ni Jaeryll.

Ngumiti lang ako sa kanya at tinignan ang aking pininta.

“When again?” tanong ni Alexa.

“Year 2010, first year college,” sagot ko.

Kinompleto ko na para dire-diretso ang pag-alala niya sa nakaraan.

“Hindi ko maalala, ang hirap!” bulalas ni Alexa.

Natawa naman kami ni Jaeryll dahil sobrang seryoso ni Alexa sa pag-iisip.

“Mamaya baka maalala mo na,” wika ko.

“Oo, huwag mo munang masyadong isipin iyon,” dagdag ni Jaeryll.

Natapos na ang aming paglilibot sa Gallery, nasiyahan naman si Jaeryll sa mga nakita niya.

Nasa lobby na kami ngayon ng Gallery, habang nasa front desk pa rin sa Imee, sa harap namin.

“Imee, K-drama fan?” tanong ni Jaeryll.

Nakalimutan kasing magsuot ng earphone ni Imee at naririnig din namin ang kaniyang pinapanood.

Nagulat naman si Imee at agad tumayo.

“Sorry, nakaka-istorbo ba yung sounds?” tanong nito.

“Not really,” nakangiting sagot ni Jaeryll.

“Sorry talaga, I’ll use my earphone na lang po,” nahihiyang ssmbit ni Imee.

“No, don’t do that,” marahan na sambit ni Jaeryll.

“Imee, you’re really an incredible one,” pahayag ni Alexa.

“Bakit naman Ms. Alexa?” tanong ni Imee.

“You’re still into K-drama,” nakangiting sagot ni Alexa.

“Ang gaganda po kasi ng story then ang pogi at ganda ng mga actors,” sagot ni Imee.

“Sige na, manood ka na d’yan, Imee,” turan ko.

Umupo na si Imee at nanonood muli.

“Bessy,” tawag ni Alexa.

“Why?” tanong ko.

“Tara banyo,” aya niya sa akin.

Natatawa naman ako, mag-aayos marahil siya ng kaniyang mukha.

“Tara,” sagot ko.

Nagpaalam naman si Alexa kay Jaeryll na pupunta saglit sa banyo.

Pumayag naman ito at tumuloy na kami sa banyo.

“Bessy, I still can’t recall the day that you show me that painting,” aniya.

Nasa loob siya ng cubicle at umiihi.

“I didn’t showed it, you’ve accidentally seen it,” sagot ko habang naglalagay ng lipstick.

I heard it flushed. She comes out of cubicle and washes her hands.

“Can you give me some clues?” aniya.

“Aparador,” sagot ko.

Maya-maya pa’t napasinghal siya.

“I remebered it!” sigaw niya.