Pagkababa ko ng telepono ay mabilis na agad tumama sa aking mukha ang jacket na hawak ni Geron. Iisa ang linya ng kanyang kilay, tikom din ang kanyang bibig at nakakunot ang noo.
“Ang childish mo,”wika nito sa english kasabay ng kanyang pagtalikod sa akin, walang imik na sumunod ako sa kanya. Natigilan ako nang lumingon siya sa may aking banda. “Hindi ako malambing kay Papa Miura, baka mamaya ay isipin noon may kailangan muli ako sa kanya.”
“Ha?” tanong ko na hindi pa rin ma-proseso ang kanyang naunang sinabi patungkol sa akin, “Anong sinabi mo sa akin noong una?”
Kumibot-kibot ang gilid ng kanyang bibig. Ang kanyang mga mata ay bahagya pang kumurap. Ilang beses niyang sinubukan na magsalita pero kalaunan ay hindi niya na iyon ginawa pa.
“Wala, tara na!” sa halip ay sambit nito na hum
