Horns By The Grave

4

Sa puntong iminulat ko ang aking mga mata nalaman ko na nasa ibang lugar ako. Ang kisame sa aking taas ay nababalot ng nangingitim na lumot. Tumutulo pa rito ang lumulusot na maruming tubig na pumapatak kalapit ng aking uluhan, umaalingaw-ngaw pa nga iyon kung nasaan ako. Samantalang dahil sa akin namang pagkahiga ang lamig ng sahig ay nanunuot sa aking likuran.

Ako'y napabangon ng upo para lang magtaka sa aking itsura. Nakahubo't hubad ako. Ni isang saplot sa katawan ay walang naiwan sa akin. Kiniskis ko ang aking mga palad sa aking braso upang kahit kaunti ay matanggal ang lamig na aking nararamdaman.

Pader ang nasa aking kaliwa, kanan at likod na nababalot ng nangingitim na lumot sa katagalan ng panahon. Nalaman ko na lamang na nasa isa akong piitan. Wala akong madadaanan palabas kundi ang mahabang pasilyo sa aking harapan. Sa aking pagtayo ay isinangga ko ang aking kamay sa aking mukha sa pag-aakalang puputok ang umapoy ang hanay ng mga tulos na nakasabit sa pader. Nakahinga ako nang malalim sa pagkakaroon ng liwanag roon kasabay ng pagbaba ko sa aking kamay.

Pinagmasdan ko nang maigi ang pasilyo. Hindi abot ng aking mata ang dulo nito. Naisip ko kung paano ako makakalabas sa lugar na iyon. Hindi ko rin alam kung paano ako napunta roon. Sa kabila ng pagkabagabag nagsimula akong humakbang. Kahit isang pintuan ay wala ang pasilyo kaya lalo kong binilisan ang paglalakad ko. Unti-unti akong nababalutan ng takot lalo pa nang makarinig ako ng ungol na tila nagbabadya ng kapahamakan.

Nang hindi ako makuntento sa paglalakad,tumakbo na ako. Nakalayo na ako sa dulong pinanggalingan ko pero hindi ko parin nararating ang katapusan ng pasilyo. Tumigil lang ako sa pagtakbo nang makaramdam ako ng hingal. Habang namamahinga'y nakakita ako ng nabubulok na pinto sa gilid ng pasilyo na hindi abot ng mga tulos. Walang tulos sa kung saan naroon ang pintuan. Nagbalik ang pag-asa sa akin na makakalabas ako kung kaya't agad akong lumapit dito.

Huminga ako nang malalim bago ko buksan ang pinto kasi naisip ko rin na baka kung ano ang naghihintay sa akin sa kabila. Pagkahawak ko sa kinakalawang na busol nanlamig ang buo kong katawan. Ngunit nakuha ko paring buksan ang pinto. Pagkabukas ko'y agad din akong lumabas sa pag-aakalang makakabalik na ako sa tinitirahan ko. Ang pag-aakalang iyon ay napalitan ng pagtataka sa aking paghakbang. Nakatapak ako ng kung anong matigas na bagay kung kaya't tiningnan ko ito. Nalaman ko na lang na mga kalansay ng tao ang natapakan ko na nababalot sa pulang likido.

Sa pananatili kong nakatayo ay unti-unting lumulubog ang aking mga paa sa dagat ng mga kalansay ng tao na nahaluan ng dugo. Lumingon ako sa aking likuran para muling pumasok sa pinto. Tanging pinto lang ang naroon, walang pader o ano pa mang dingding na kinakabitan ng pinto. Nakatayo lang talaga iyon. Sa kasamaang palad kusang nagsara ang pinto at naglaho ito katulad ng nasusunog na papel.

Lumingon ako sa aking paligid para malaman kung may lugar akong matatakbuhan upang makatakas ako sa paglamon ng dagat ng kalansay sa akin. Wala akong nakitang mataas na lugar maliban sa isang burol sa hindi kalayuan. May nakatayong puno na hindi ko alam kung anong klase sa gitna ng tuktok ng burol. Ang mga dahon pa nito'y tila umiilaw sa liwanag ng buwan na nagmumula sa kalangitan. Sinimulan kong baktasin ang dagat ng kalansay. Ang mga tala sa gabing langit ay naging saksi sa aking pakikipagbuno sa mga kalansay. Sa aking paghakbang naman ay hindi gaanong lumulubog ang aking mga paa kaya't nakakausad ako.

Hindi rin nagtagal ay nakarating ako sa paanan ng burol. Maganda ang pagkatubo ng d**o sa burol, pinong-pino at pantay. Tumayo ako nang maayos at pinagmasdan ko ang sarili ko na tila pinintahan ng dugo. Kung iisipin ay nakasuot ako ng pulang damit ngunit purong dugo iyon. Pati ang masilan kong bahagi ay naligo sa dugo. Ang hindi lang gaanong natalsikan ay ang aking mukha. Natigil ako sa pagsusuri sa aking sarili nang mapansin kong may nakatayong lalaki sa ilalim ng puno.

Lumapit ako rito para malaman ko kung sino siya at para na rin matulungan akong makaalis sa lugar na iyon. Sa paglapit ko rito'y kumabog ang aking dibdib. Paano ba naman kasi'y may nakikita akong pakpak sa kaniyang likuran katulad sa isang paniki. Nakatiklop ang pakpak kaya hindi ko makita kung gaano kalapad. Huminto ako nang winasiwas-wasiwas niya ang kanyang buntot. Hindi ko naman mamukhaan ang lalaki sapagkat nakatago siya sa lilim.

"Lumapit ka. Wala akong gagawin sa 'yong masama," sabi niya na nagpanginig sa aking tuhod. Ang boses niya'y nakakatakot, malalim at buong-buo. Napalunok ako ng laway lalo pa ng titigan ako ng kaniyang matang namumula. Oo, pulang-pula ang kaniyang mata.

"Hindi. Dito lang ako. 'Di kita kilala," sabi ko rito na ikinangisi niya kaya kita ang mapuputing niyang ngipin.

"Kaya nga dapat lumapit ka sa akin para makilala mo ako," wika niya na tila nang-aakit.

Inisip ko kung dapat ba akong lumapit sa kaniya. Sa huli ang desisyon ko ay 'wag na dahil ang sabi ng aking isipan ay mas delikado ang madikit sa kaniya. "Aalis na ako," ang sabi ko na lang kahit hindi ko alam kung saan pupunta sapagkat wala namang ibang lugar na matatakbuhan sa paligid.

"Dito ka lang," ang mariin niyang saad na tila nagsasabing huwag ko siyang suwayin.

Hindi ko na siya sinagot at siya'y aking tinalikuran para balikan ang pinto na nilabasan ko. Baka magbalik ang pinto kaya papasok ako ulit kung sakali. Ngunit hindi ako nakatuloy nang may pumulupot sa aking beywang. Ang buntot ng lalaki ang kumapit sa aking katawan. Napasigaw na lamang ako ng hilahin niya ako sa pamamagitan ng kaniyang buntot. Para lang akong papel na nadala ng hangin. Idinikit niya ako sa kaniyang katawan kaya ramdam ko ang init na nagmumula sa kanya. Pantay lang ang taas naming dalawa ngunit ang pangangatawan namin ay magkalayo, mas malaman siya kaysa sa akin.

"Bitiwan mo ako. Pakawalan mo ako. Kailangan kong umalis dito," protesta ko rito. Sinalubong ko ang mga pula niyang mata na nasa mga oras na iyon hindi naman nakakatakot sa akin. Hindi ko naman siya mamukhaan, tanging mata at ngipin lang ang naaninag ko sa kaniya.

"Sandali lang tayo rito. Makakaalis ka rin." Dahil malapit na ako sa kaniya pati hininga niya ay naamoy ko. Hindi naman mabaho ngunit hindi rin mabango, pero kung maamoy mo'y maaadik ka. Mainit pa ang kaniyang hininga katulad ng kaniyang magaspang na katawan na para bagang may tinatago siyang baga ng apoy sa lalamunan.

Sa sinabi niya'y nagkaroon ako ng pag-asang makaalis sa lugar na iyon. "Ikaw ba ang nagdala sa akin dito?" ang tanong ko sa kaniya. Pinatong ko ang aking kamay sa matigas niyang dibdib. Sinubukan ko siyang itulak ngunit nawawala ang lakas ko sa taglay niyang lakas. Magaspang ang dibdib niya katulad ng kanyang mga kamay na ngayon ay pinulupot niya sa aking beywang.

Ngunit imbis na sagutin ay ibinaba niya ang kaniyang ulo sa aking leeg. Inaamoy niya ito na para bagang amoy ko ang bumubuhay sa kaniya. Sa ginagawa niya'y nararamdan ko ang pagkabuhay ng kaniyang alaga sa pagitan ng aming katawan na sa pakiramdam ko'y may kalakihan. Napaungol ako ng dilaan niya ang leeg ko kasi may kakaibang idinulot ang init ng dila niya sa aking balat. Nawawala ako sa ulirat at ako'y nanghihina. Ang tanging nasasabi ko na lamang sa aking sarili ay kung anong ginagawa niya sa akin. Para akong nahipnotismo.

Ang sumunod niyang ginawa ay pinisil ng isa niyang kamay ang korona sa aking dibdib. Paulit-ulit niyang ginawa habang pumapaibaba ang kaniyang mainit na labi mula sa aking leeg at sinakmal ang isang pang korona. Tanging ang buntot niya ang pumipigil sa akin habang ang kamay niya'y inilalakbay niya sa aking katawan. Gusto kong pigilan ang lalaki sa ginagawa niya ngunit hindi ko maitaas ang aking kamay.

Ungol siya nang ungol habang sinasamba niya ang katawan ko. Pati ako nakikisabay sa ungol niya. Ang ginawa ko na lamang ay ang tumingala sa kalangitan kung saan nagiging pula na ang bilog na buwan. Pinatalikod ako ng lalaki gamit ang kaniyang buntot sabay isinandig sa katawan ng puno. Akala ko'y papakawalan niya na ako sa pagkatalikod ko sa kaniya kasi naalis ang buntot niya sa beywang ko. Iyon pala ay inilipat niya lang sa aking mga kamay at itinaas sa aking uluhan sa pagkasandig ko sa puno. Kakaiba ang kaniyang buntot kasi humahaba ito.

Hinawakan niya ako sa aking balakang saka pinuwesto nang maayos ang aking likurang bahagi sa kaniyang harapan. Napapatingin ako sa kaniyang karupukan na tayong-tayo. Malaking-malaki talaga iyon na mas maliit ng kaunti lang sa kaniyang braso. Pagkatapos ay ilang inches pa ang haba nito. Ang mas nakakatakot ay ang tila tornilyo na katawan nito. Kung ipapasok niya iyon sa akin siguradong hindi ako mabubuhay lalo pa't hindi naman ako lalaki na nagkakagusto sa pareho kong kasarian. Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang laway ko kasabay ng pagtulo ng malinaw na puting likido sa uluhan ng kaniyang alaga.

Ngumisi ang lalaki sa akin sabay pisil sa pisngi ng aking puwetan. Minasahe niya ito pagkatapos ay hinimas ang bukana ng aking likurang lagusan. Napapaliyad ako sa sensasyon na dulot na gawa niyon. Napasigaw ako nang ipasok niya ang kaniyang isang daliri na matalim ang kuko sa likurang lagusan ko matapos niyang malawayan. Inilabas-masok niya ang kaniyang daliri hanggang sa naipasok niya ang sunod na daliri. Nagpumiglas ako sa pagkapulupot ng kaniyang buntot sa aking mga kamay pero walang nagagawa iyon. Isinunod niya pa ang isang daliri hanggang sa naging tatlo na. Tumulo na lamang ng kusa ang aking luha sa sobrang sakit. Nakagat ko ang aking labi na dumugo sa sobrang diin ng pagkakagat ko.

Sa una'y marahan ang paglabas-masok niya ng kaniyang tatlong daliri sa likurang lagusan ko ngunit ng huli ay bahagyang bumibilis. Pinaghalong ungol at hinaing ang lumalabas sa aking bibig. Gusto kong magmakaawa sa kanya ngunit tila tumakas ang mga salita sa aking bibig. Nagpasalamat ako ng alisin niya ang kaniyang daliri sa likurang lagusan ko na gumawa ng tunog.

Nanlaki ang mata ko nang ipinangpalit niya sa kaniyang daliri ay ang kahabaan ng kaniyang karupukan. Doon na ako tuluyang binuhusan ng totoong takot. Sumisigaw ako ngunit walang lumalabas sa aking bibig na tunog. Inihanda niya ang kaniyang sarili sa pag-angkin sa akin. Ipinuwesto niya ang ulo ng kaniyang karupukan sa pagitan ng dalawang pisngi. Napalunok ako ng laway ng ipasok niya ang ulo. Iyon pa lang pero sobrang sakit na ang nararamdaman ko.

Wala siyang awa sapagkat nang maipasok niya ang ulo'y sinunod niya ng bigla ang kabuuan ng kaniyang alaga.

Sumigaw ako nang malakas.

Doon na ako nagising mula sa aking mahimbing na pagkatulog. Iminulat ko ang aking mata't binati ako ng pahilig na bubongan. Sumisilip ang liwanag ng maagang araw sa maliit na bintana ng kuwartong aking kinalalagyan kung kaya't naisangga ko ang aking kamay sa aking mata kasi nakakasilaw. Pinagpawisan ang buo kong katawan. Naramdaman ko ang paninigas ng aking karupukan kaya sinilip ko iyon sa ilalim ng kumot na nakabalot sa akin kaya nalaman kong wala akong ano mang saplot.

Napaupo ako sa matigas na katre at hinugasan ang aking mukha sa pamamagitan ng aking kamay. Nanginig ako nang balikan ko sa aking isipan ang aking panaginip --- isang malaking kamalian iyon. Tumingin ako sa bintana sa pag-ihip ng hangin. Mayroon pang pumasok na dahon ng kalapit na puno.

Pati ang balahibo ko sa katawan ay nagsitayuan sa labis na pagkadisgusto sa aking panaginip.