บทที่ 4 คำนินทา

1349 Words
บทที่ 4 คำนินทา ตั้งแต่วันที่เขามาเตือนจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว และเขาก็มาหาเธอทุกวันหลังเลิกงาน มาด้วยสภาพที่คิดว่าน่าจะผ่านร้านเหล้ามาก่อน กลิ่นโชยแตะจมูกทุกครั้งเลย แต่ทำไมใจเราถึงกลับรู้สึกดี เหมือนเขาจะห่วงใยและเทคแคร์ ถึงจะเป็นเพียงเพื่อนบ้านหรืออาจจะปกป้องในสถานะที่เป็นครูของลูกชายตัวเองก็เถอะ! หรือเธอจะต้องจ้างเขามาเป็นบอดี้การ์ดแล้วสิ ใช่ว่าเธอจะไม่รู้แต่ใช่ว่าจะสอดเรื่องเขานะ แต่เขาเรียกใส่ใจมากกว่า ก็พอจะรู้ว่าบ้างว่าเขาขัดสนในเรื่องเงินๆ ทองๆ ด้วย แอบสงสารนะ อยากช่วย แต่เขาคงไม่รับมันฟรีๆ หรอก “ พี่แสนคะ คือว่าหลังจากนั้นไม่ต้องมาบ้านดาวทุกเย็นก็ได้ค่ะ ” “ ทำไมเหรอครับ หรือว่ามีอะไร ” อีกคนเลิกคิ้วสูง “ เอ่อ…ดาวเกรงใจค่ะ ” “ อ๋อ…นึกว่าเรื่องอะไรเสียอีก ผมเต็มใจครับ ” “ งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ดาวขออนุญาตจ้างนะคะ ” “ จ้าง? จ้างทำอะไรเหรอครับ ” เขามองเธออย่างสงสัย “ ก็…ที่พี่แสนมาดูแลความปลอดภัยให้ดาวทุกวันตอนเย็นไงคะ? ” “ อ๋อ ก็บอกไปแล้วว่าผมเต็มใจทำครับ ” “ เถอะน่า นะคะ ถือว่าดาวจ้างล่ะกัน จะได้มีเงินไว้ให้น้องสนกินขนมไงคะ ” “ ผมไม่รับครับ เพราะที่ผมทำอยู่มันก็ไม่ได้หนักหนาหรือเหลือบ่ากว่าแรงเลยนะครับ แค่นี้จิ๊บจ้อยมาก ครูดาวอย่าคิดมากเลยครับ ขนาดค่าเลี้ยงดูน้องสนในวันเสาร์อาทิตย์ครูดาวยังลดให้ผมตั้งครึ่งหนึ่งแหนะ อันนี้ถือว่าเราเจ๊ากันแล้วนะครับ ” “ งั้นดาวขอซื้อนมผงให้น้องสนอาทิตย์ละครั้งได้ไหมคะ? ” “ ผมไม่… ” “ ห้ามปฎิเสธนะคะ ไม่งั้นดาวจะไม่คุยด้วยแล้ว ” เขาทำท่าจะขัดแต่ก็เงียบเมืีอได้ยินคำขู่ และนั่งกินกาแฟที่เธอมาเสิร์ฟเมื่อกี้ไป ทุกครั้งที่มาบ้านพักครู เธอมักจะเอาขนมและกาแฟมาให้เขากินประจำ เขาจะมาตั้งแต่ 18:30 น. จนถึง 20:00 น. จึงกลับบ้าน เพราะน้องสนจะรอ “ งั้นผมกลับก่อนนะครับ ” “ ค่ะ ขอบคุณนะคะ ” “ ครูดาวขอบคุณผมทุกวันเลยนะครับ พอแล้ว ” “ มันเป็นมารยาทนะคะ ทนฟังไปเถอะ ” เธอส่งยิ้มให้เขา หัวใจแกร่งกระตุกและเต้นไม่เป็นจังหวะทันที.. วันต่อมา… “ นั่นๆ ครูดาว ” ตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในตลาดสด ก็มีเสียงซุบซิบนินทาและสายตาส่งมายังเธอตลอดจนเดินมาถึงร้านป้าสาวย่าของน้องสน เธอก็ไม่เข้าใจว่ามีอะไร สายตาชาวบ้านก็มองมาแปลกๆ “ ป้าสาวคะ วันนี้ดาวเอาผักที่จะทำแกงจืดประมาณ3กิโลค่ะ ” เธอก็มาสั่งผักทุกเช้าเพื่อเอาไปทำให้เด็กๆ ทาน โรงเรียนแถวนี้ไม่มีงบจ้างแม่ครัว คุณครูทุกคนก็เลยต้องช่วยกันเอง เป็นทุกอย่างให้นักเรียนไปเลย “ เอ่อ…ครูดาวมีเวลาว่างสัก10นาทีไหมคะ ป้ามีอะไรจะถาม ” ป้าสาวมีสีหน้ากังวล “ คะ? ถามมาได้เลยค่ะ ” ป้าสาวเดินมาหาเธอแล้วจูงมือเข้าไปหลังแผงผัก ดูท่าเรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องที่คนอื่นรู้ไม่ได้แน่ๆ “ เอ่อ…คือว่าที่ตาแสนไปหาครูดาวทุกวันจริงไหมคะ? ” “ หมายความว่ายังไงคะ? ” ก็งงแหละว่าต้องการจะสื่อแบบไหน “ มีคนมาพูดว่าเจ้าแสนไปหาครูดาวทุกวันหลังเลิกงาน เข้าไปในบ้านเป็นชั่วโมงๆ ” “ อ๋อ…จริงค่ะ พี่แสนไม่ได้บอกป้าเหรอคะ? ” “ เจ้าพุทโธ! ละ…มันถึงไหนต่อไหนแล้วคะ? ” “ อะไรคะป้า พี่แสนแค่ไปดูความเรียบร้อยและความปลอดภัยให้ดาวค่ะ นี่พี่แสนไม่ยอมบอกป้าเลยเหรอคะ? ” “ คะ? ละ..เอ่อ..ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรแบบนั้นเหรอคะ ” คนถูกถามถึงกลับใบหน้าเห่อร้อนมาทันที “ เปล่าค่ะ ” “ เฮ้อ! แล้วไป ” “ แล้วมีอะไรคะ? ดูเมื่อกี้ป้าเป็นกังวลมาก ” “ ก็ป้าคิดว่าครูดาวกับลูกชายป้าแอบมีอะไรกันลับๆ นะสิ ” “ ห้ะ! ” เธอตกใจเผลออุทานเสียงดัง “ ก็วันนี้มีคนเอามาพูดกันค่ะ ลือกันตั้งแต่รุ่งส่างจนถึงตอนนี้เลย ว่าครูดาวเสียหายหนักมากเลยนะคะ ” “ ปากคนเราไม่สามารถห้ามกันได้หรอกค่ะ ว่าแต่รู้ไหมคะว่ามาจากใคร ที่เป็นคนเริ่ม ” “ โอ๊ย หายากค่ะครูดาว คนพูดก่อนอะ ” “ พี่แสนรู้หรือยังคะ ” “ ยังเลย รายนั้นออกไปทำงานตั้งแต่ตี4แล้วค่ะ ” “ อ๋อค่ะ…แล้วนี่น้องสนไม่มาเหรอคะ? ” พูดจบหันมองไปมาเพื่อหาเด็กน้อย “ อยู่กับยัยสวยค่ะ ” “ น้องสวยไม่ไปเรียนเหรอคะวันนี้ ” สวยก็คือน้องสาวของแสน “ วันนี้เห็นบอกว่าหยุดค่ะ ” “ เอ่อ…ป้าคะ ฝากเอาเงินนี้ไปซื้อนมผงให้น้องสนด้วยนะคะ เป็นค่าจ้างของพี่แสนที่หนูจ้างให้ไปดูแลความปลอดภัยให้หนูวันละชั่วโมงสองชั่วโมงค่ะ ” ยื่นธนาบัตรใบสีเทาให้ไป หากว่าเธอให้คนเป็นพ่อของเด็กเอง เขาคงไม่มีทางรับมันแน่นอนเพราะคิดว่าเธอให้ไปเยอะเกิน “ อ๋อ…ค่ะ แต่ป้ามีความสงสัยว่าทำไมต้องไปดูแลความปลอดภัยให้กันด้วยค่ะ ” “ พี่แสนเคยบอกว่ามีวัยรุ่นสองคนชอบมาสอดส่องดาวทุกวันค่ะ พี่เขากลัวจะไม่ปลอดภัย เลยเหมือนจะมาอยู่เป็นเพื่อนสักพักแล้วกลับค่ะ ” “ นี่สินะที่เป็นขี้ปากของชาวบ้าน แต่แค่ป้ารู้ความจริงจากครูดาวก็สบายใจแล้วค่ะ เดี๋ยวป้าจะแก้ข่าวให้ คนพวกนี้ก็พูดกันตอนนี้แหละ พอนานไปก็เปลี่ยนเรื่องใหม่อีก อย่าไปถือสาเลยนะคะ ” “ ค่ะ หนูเข้าใจ ต่อให้ใครจะว่าเราเสียๆ หายๆ แต่เรารู้อยู่ว่าตัวเองได้ทำอะไรไปบ้างหรือกำลังทำอะไรอยู่ ถ้าเราไม่ผิดก็ไม่จำเป็นต้องประกาศให้คนอื่นรู้ เพราะเขาไม่มีความเกี่ยวข้องกับเรา คนมีปากก็พูดไป สักแต่จะพูด สักวันคงเข้าตัวเองค่ะ ” “ อืม ป้าชอบทัศนคติของครูดาวนะคะ เด็กรุ่นใหม่ก็ต้องแบบนี้ ” “ ขอบคุณค่ะป้า ” หลังจากนั้นเธอก็ไปโรงเรียน แล้วเตรียมการสอน แต่ตลอดเวลาก็ยังนึกคิดว่าใครเป็นคนเอาเรื่องนี้ไปพูด ถึงปากจะบอกไปว่าไม่เป็นไร แต่ในใจลึกๆ มันก็ยังกังวลอยู่เหมือนกัน… “ ครูครับ ” เสียงเด็กน้อยดังขึ้น เธอสอนเด็กอนุบาล3ที่กำลังจะขึ้นป.1 ไม่แปลกที่เด็กบางคนจะพูดชัดถ้อยชัดคำ “ มีอะไรหรือเปล่าครับน้องปอน ว้าวว ใครวาดรูปครูคะเนี่ย ” เธอรับแผ่นกระดาษA4มาจากลูกศิษย์ตัวน้อยๆ แต่พอเห็นภาพวาดกลับตกใจยิ่งกว่า คือมันเหมือนมากๆ เหมือนเธอจริงๆ คนคนนี้ต้องมีฝีมือดีมากๆเลยที่สามารถวาดรูปเสมือนจริงได้ “ พี่ปอครับ ” “ พี่ปอใครคะ? ” “ พี่ชายน้องปอนเองครับ ” ‘ เด็กในหมู่บ้านนี่แหละ น้องชายเขาน่าจะเรียนกับครูดาวด้วย ’ จู่ๆ เสียงของทองแสนก็ดังมาในโลตประสาทของเธอ…ใช่ เด็กคนนี้จะสามารถจำรายละเอียดของเธอได้ขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าไม่มาส่องหรือสังเกตตัวเธอแบบพิเศษ และรูปนี้ก็เหมือนจะเป็นตอนที่เธออยู่บ้านพักด้วย ❤️________❤️ นามปากกาผกายมาส ?อย่าลืมกดหัวใจ ❤️ ให้ด้วยนะคะ?
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD