บทที่ 4 คำนินทา
1349 Words
บทที่ 4 คำนินทา
ตั้งแต่วันที่เขามาเตือนจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว และเขาก็มาหาเธอทุกวันหลังเลิกงาน มาด้วยสภาพที่คิดว่าน่าจะผ่านร้านเหล้ามาก่อน กลิ่นโชยแตะจมูกทุกครั้งเลย
แต่ทำไมใจเราถึงกลับรู้สึกดี เหมือนเขาจะห่วงใยและเทคแคร์ ถึงจะเป็นเพียงเพื่อนบ้านหรืออาจจะปกป้องในสถานะที่เป็นครูของลูกชายตัวเองก็เถอะ!
หรือเธอจะต้องจ้างเขามาเป็นบอดี้การ์ดแล้วสิ ใช่ว่าเธอจะไม่รู้แต่ใช่ว่าจะสอดเรื่องเขานะ แต่เขาเรียกใส่ใจมากกว่า ก็พอจะรู้ว่าบ้างว่าเขาขัดสนในเรื่องเงินๆ ทองๆ ด้วย แอบสงสารนะ อยากช่วย แต่เขาคงไม่รับมันฟรีๆ หรอก
“ พี่แสนคะ คือว่าหลังจากนั้นไม่ต้องมาบ้านดาวทุกเย็นก็ได้ค่ะ ”
“ ทำไมเหรอครับ หรือว่ามีอะไร ” อีกคนเลิกคิ้วสูง
“ เอ่อ…ดาวเกรงใจค่ะ ”
“ อ๋อ…นึกว่าเรื่องอะไรเสียอีก ผมเต็มใจครับ ”
“ งั้นเอาอย่างนี้ดีกว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ดาวขออนุญาตจ้างนะคะ ”
“ จ้าง? จ้างทำอะไรเหรอครับ ” เขามองเธออย่างสงสัย
“ ก็…ที่พี่แสนมาดูแลความปลอดภัยให้ดาวทุกวันตอนเย็นไงคะ? ”
“ อ๋อ ก็บอกไปแล้วว่าผมเต็มใจทำครับ ”
“ เถอะน่า นะคะ ถือว่าดาวจ้างล่ะกัน จะได้มีเงินไว้ให้น้องสนกินขนมไงคะ ”
“ ผมไม่รับครับ เพราะที่ผมทำอยู่มันก็ไม่ได้หนักหนาหรือเหลือบ่ากว่าแรงเลยนะครับ แค่นี้จิ๊บจ้อยมาก ครูดาวอย่าคิดมากเลยครับ ขนาดค่าเลี้ยงดูน้องสนในวันเสาร์อาทิตย์ครูดาวยังลดให้ผมตั้งครึ่งหนึ่งแหนะ อันนี้ถือว่าเราเจ๊ากันแล้วนะครับ ”
“ งั้นดาวขอซื้อนมผงให้น้องสนอาทิตย์ละครั้งได้ไหมคะ? ”
“ ผมไม่… ”
“ ห้ามปฎิเสธนะคะ ไม่งั้นดาวจะไม่คุยด้วยแล้ว ” เขาทำท่าจะขัดแต่ก็เงียบเมืีอได้ยินคำขู่ และนั่งกินกาแฟที่เธอมาเสิร์ฟเมื่อกี้ไป
ทุกครั้งที่มาบ้านพักครู เธอมักจะเอาขนมและกาแฟมาให้เขากินประจำ เขาจะมาตั้งแต่ 18:30 น. จนถึง 20:00 น. จึงกลับบ้าน เพราะน้องสนจะรอ
“ งั้นผมกลับก่อนนะครับ ”
“ ค่ะ ขอบคุณนะคะ ”
“ ครูดาวขอบคุณผมทุกวันเลยนะครับ พอแล้ว ”
“ มันเป็นมารยาทนะคะ ทนฟังไปเถอะ ” เธอส่งยิ้มให้เขา หัวใจแกร่งกระตุกและเต้นไม่เป็นจังหวะทันที..
วันต่อมา…
“ นั่นๆ ครูดาว ” ตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในตลาดสด ก็มีเสียงซุบซิบนินทาและสายตาส่งมายังเธอตลอดจนเดินมาถึงร้านป้าสาวย่าของน้องสน เธอก็ไม่เข้าใจว่ามีอะไร สายตาชาวบ้านก็มองมาแปลกๆ
“ ป้าสาวคะ วันนี้ดาวเอาผักที่จะทำแกงจืดประมาณ3กิโลค่ะ ” เธอก็มาสั่งผักทุกเช้าเพื่อเอาไปทำให้เด็กๆ ทาน
โรงเรียนแถวนี้ไม่มีงบจ้างแม่ครัว คุณครูทุกคนก็เลยต้องช่วยกันเอง เป็นทุกอย่างให้นักเรียนไปเลย
“ เอ่อ…ครูดาวมีเวลาว่างสัก10นาทีไหมคะ ป้ามีอะไรจะถาม ” ป้าสาวมีสีหน้ากังวล
“ คะ? ถามมาได้เลยค่ะ ” ป้าสาวเดินมาหาเธอแล้วจูงมือเข้าไปหลังแผงผัก ดูท่าเรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องที่คนอื่นรู้ไม่ได้แน่ๆ
“ เอ่อ…คือว่าที่ตาแสนไปหาครูดาวทุกวันจริงไหมคะ? ”
“ หมายความว่ายังไงคะ? ” ก็งงแหละว่าต้องการจะสื่อแบบไหน
“ มีคนมาพูดว่าเจ้าแสนไปหาครูดาวทุกวันหลังเลิกงาน เข้าไปในบ้านเป็นชั่วโมงๆ ”
“ อ๋อ…จริงค่ะ พี่แสนไม่ได้บอกป้าเหรอคะ? ”
“ เจ้าพุทโธ! ละ…มันถึงไหนต่อไหนแล้วคะ? ”
“ อะไรคะป้า พี่แสนแค่ไปดูความเรียบร้อยและความปลอดภัยให้ดาวค่ะ นี่พี่แสนไม่ยอมบอกป้าเลยเหรอคะ? ”
“ คะ? ละ..เอ่อ..ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรแบบนั้นเหรอคะ ” คนถูกถามถึงกลับใบหน้าเห่อร้อนมาทันที
“ เปล่าค่ะ ”
“ เฮ้อ! แล้วไป ”
“ แล้วมีอะไรคะ? ดูเมื่อกี้ป้าเป็นกังวลมาก ”
“ ก็ป้าคิดว่าครูดาวกับลูกชายป้าแอบมีอะไรกันลับๆ นะสิ ”
“ ห้ะ! ” เธอตกใจเผลออุทานเสียงดัง
“ ก็วันนี้มีคนเอามาพูดกันค่ะ ลือกันตั้งแต่รุ่งส่างจนถึงตอนนี้เลย ว่าครูดาวเสียหายหนักมากเลยนะคะ ”
“ ปากคนเราไม่สามารถห้ามกันได้หรอกค่ะ ว่าแต่รู้ไหมคะว่ามาจากใคร ที่เป็นคนเริ่ม ”
“ โอ๊ย หายากค่ะครูดาว คนพูดก่อนอะ ”
“ พี่แสนรู้หรือยังคะ ”
“ ยังเลย รายนั้นออกไปทำงานตั้งแต่ตี4แล้วค่ะ ”
“ อ๋อค่ะ…แล้วนี่น้องสนไม่มาเหรอคะ? ” พูดจบหันมองไปมาเพื่อหาเด็กน้อย
“ อยู่กับยัยสวยค่ะ ”
“ น้องสวยไม่ไปเรียนเหรอคะวันนี้ ” สวยก็คือน้องสาวของแสน
“ วันนี้เห็นบอกว่าหยุดค่ะ ”
“ เอ่อ…ป้าคะ ฝากเอาเงินนี้ไปซื้อนมผงให้น้องสนด้วยนะคะ เป็นค่าจ้างของพี่แสนที่หนูจ้างให้ไปดูแลความปลอดภัยให้หนูวันละชั่วโมงสองชั่วโมงค่ะ ” ยื่นธนาบัตรใบสีเทาให้ไป
หากว่าเธอให้คนเป็นพ่อของเด็กเอง เขาคงไม่มีทางรับมันแน่นอนเพราะคิดว่าเธอให้ไปเยอะเกิน
“ อ๋อ…ค่ะ แต่ป้ามีความสงสัยว่าทำไมต้องไปดูแลความปลอดภัยให้กันด้วยค่ะ ”
“ พี่แสนเคยบอกว่ามีวัยรุ่นสองคนชอบมาสอดส่องดาวทุกวันค่ะ พี่เขากลัวจะไม่ปลอดภัย เลยเหมือนจะมาอยู่เป็นเพื่อนสักพักแล้วกลับค่ะ ”
“ นี่สินะที่เป็นขี้ปากของชาวบ้าน แต่แค่ป้ารู้ความจริงจากครูดาวก็สบายใจแล้วค่ะ เดี๋ยวป้าจะแก้ข่าวให้ คนพวกนี้ก็พูดกันตอนนี้แหละ พอนานไปก็เปลี่ยนเรื่องใหม่อีก อย่าไปถือสาเลยนะคะ ”
“ ค่ะ หนูเข้าใจ ต่อให้ใครจะว่าเราเสียๆ หายๆ แต่เรารู้อยู่ว่าตัวเองได้ทำอะไรไปบ้างหรือกำลังทำอะไรอยู่ ถ้าเราไม่ผิดก็ไม่จำเป็นต้องประกาศให้คนอื่นรู้ เพราะเขาไม่มีความเกี่ยวข้องกับเรา คนมีปากก็พูดไป สักแต่จะพูด สักวันคงเข้าตัวเองค่ะ ”
“ อืม ป้าชอบทัศนคติของครูดาวนะคะ เด็กรุ่นใหม่ก็ต้องแบบนี้ ”
“ ขอบคุณค่ะป้า ”
หลังจากนั้นเธอก็ไปโรงเรียน แล้วเตรียมการสอน แต่ตลอดเวลาก็ยังนึกคิดว่าใครเป็นคนเอาเรื่องนี้ไปพูด ถึงปากจะบอกไปว่าไม่เป็นไร แต่ในใจลึกๆ มันก็ยังกังวลอยู่เหมือนกัน…
“ ครูครับ ” เสียงเด็กน้อยดังขึ้น เธอสอนเด็กอนุบาล3ที่กำลังจะขึ้นป.1 ไม่แปลกที่เด็กบางคนจะพูดชัดถ้อยชัดคำ
“ มีอะไรหรือเปล่าครับน้องปอน ว้าวว ใครวาดรูปครูคะเนี่ย ”
เธอรับแผ่นกระดาษA4มาจากลูกศิษย์ตัวน้อยๆ แต่พอเห็นภาพวาดกลับตกใจยิ่งกว่า คือมันเหมือนมากๆ เหมือนเธอจริงๆ คนคนนี้ต้องมีฝีมือดีมากๆเลยที่สามารถวาดรูปเสมือนจริงได้
“ พี่ปอครับ ”
“ พี่ปอใครคะ? ”
“ พี่ชายน้องปอนเองครับ ”
‘ เด็กในหมู่บ้านนี่แหละ น้องชายเขาน่าจะเรียนกับครูดาวด้วย ’
จู่ๆ เสียงของทองแสนก็ดังมาในโลตประสาทของเธอ…ใช่ เด็กคนนี้จะสามารถจำรายละเอียดของเธอได้ขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าไม่มาส่องหรือสังเกตตัวเธอแบบพิเศษ และรูปนี้ก็เหมือนจะเป็นตอนที่เธออยู่บ้านพักด้วย
❤️________❤️
นามปากกาผกายมาส
?อย่าลืมกดหัวใจ ❤️ ให้ด้วยนะคะ?
- Writer
