บทที่ 3 เป็นห่วง | ระวัง
884 Words
บทที่ 3 เป็นห่วง | ระวัง
หนึ่งเดือนต่อมา…
ตั้งแต่ที่เลิกกับเมีย ก็มีแต่เรื่องเครียด ตอนนี้ที่กลุ้มใจมากที่สุดคือ ไม่รู้จะฝากลูกกับใคร ในตอนที่เขาไปทำงาน ที่ผ่านมาตอนโรงเรียนแถวบ้านปิดเทอม เขาก็ได้ครูดาวช่วยดูแลให้
ตอนนี้โรงเรียนก็เปิดเทอมแล้ว ครูดาวก็ต้องเข้าไปสอนที่โรงเรียน จึงไม่เห็นหนทางว่าจะฝากลูกกับใคร แต่เสาร์อาทิตย์ครูดาวยังรับฝากดูแลเหมือนเดิม
ช่วงนี้แม่เขาก็ป่วย เจ็บออดๆ แอดๆ ดูให้ได้แค่ตอนเย็นก่อนเขาจะเลิกงานแค่นั้น เพราะตอนเช้าแม่ต้องไปขายของเพื่อเลี้ยงชีพ อีกอย่างน้องสาวเขาก็กำลังจะเตรียมเข้ามหาวิทยาลัยด้วย ค่าจ่ายใช้ของแม่คงเยอะขึ้น คิดแล้วก็หดหู่ใจเหลือเกิน
เขาจึงต้องมานั่งกลุ้มใจหลังเลิกงานทุกวันที่ร้านเหล้า…
“ มึง! คืนนี้ไปหาครูดาวกันไหม!? ”
“ ครูดาวไหน คนที่สอนน้องมึงไหม? ”
“ ใช่ๆ ”
“ แล้วมึงจะไปหาทำเหี้-อะไรตอนนี้วะ นี่มันก็จะหนึ่งทุ่มแล้วด้วย ”
“ กูชอบครูดาวว่ะ ”
“ อย่าบอกนะว่ามึงหึกเหิมจะไปปล้ำเขาอะ ”
“ เปล่า กูแค่ไปส่องเอง ”
“ ครูเขาไม่มีแฟนเหรอวะ ”
“ ก็เห็นบอกโสด แต่กูไปดูมาทุกวัน ก็โสดจริงๆ อยู่บ้านพักคนเดียวด้วย ท่าจะเหงาน่าดู ” น้ำเสียงกระเหี้ยนกระหือรือมาก
สองหนุ่มวัยรุ่น นั่งร้านเหล้า พร้อมกับพูดจาไม่น่าไว้ใจเลย เขาที่นั่งใกล้ๆได้ยินชัดๆ ในใจก็เกิดรู้สึกห่วงขึ้นมา
พวกวัยรุ่นเเถวบ้านอะ มันน่ากลัว พวกนี้ไม่เรียนหนังสือกันแล้ว ทำตัวเกเรไปวันๆ …อีกอย่างครูดาวก็อยู่คนเดียว ส่วนบ้านพักครูหลังอื่นๆ เขาอยู่กันเป็นคู่ บางคนพาแฟนมาด้วย บางคนก็อยู่กับพวกครูด้วยกัน
ที่เป็นห่วง เพราะคิดว่าสนิทกันระดับหนึ่ง เหมือนจะเป็นเพื่อนบ้านต่อกันทำนองนั่น อีกอย่างครูดาวเป็นคนดี มีจิตใจเมตาและเป็นคนที่รับเลี้ยงลูกชายเขาด้วยเหมือนผู้มีพระคุณก็ว่าได้
ไม่อยากจะมีเรื่องกับใครด้วย ตอนเป็นวัยรุ่นเขาก็เคยผ่านช่วงตีรันฟันแทงมาแล้วเหมือนกัน ชาวบ้านต่างขนาดนามว่าไอ้พวกนักเลง แต่พอเขามีเมีย ก็ไม่เคยไปยุ่งเรื่องแบบนั่นอีกเลย เหมือนเสือถอดเล็บไปแล้ว
คงอยู่ต่อที่ร้านเหล้าไม่ได้ เขาจึงรีบจ่ายเงิน แล้วเดินโซเซไปยังบ้านครูดาว ไปบอกให้ระวังตัวหน่อยก็ดี
‘ ก๊อกๆ ก๊อกๆ ’
“ ใครคะ! ” น้ำเสียงหวานดังมาจากในตัวบ้าน
“ ผมเป็นพ่อน้องสนครับ ” เขาพยายามสร่างเมา ส่ายหน้าเพื่อไล่ความมึนและปรับเสียงไม่ให้ยานยืด
‘ แอ๊ด..! ’ คนที่อยู่ด้านในเปิดประตูออกมา แล้วมองเขาอย่างสงสัย
“ มีอะไรหรือเปล่าคะ พี่แสน ”
“ เอ่อ…ผมขอเข้าไปในบ้านก่อนได้ไหมครับ ” ครูสาวทำท่าลังเล
“ คือผมมาดีครับ ผมมีเรื่องจะบอก ”
“ น้องสนไม่สบายหรือเปล่าคะ? ” หญิงสาวตรงหน้าเริ่มแสดงทีท่าห่วงใย พร้อมเปิดประตูให้กว้างเพื่อเขาจะได้เดินเข้าไป
“ เปล่าหรอก น้องสนสบายดีครับ ” เขาเข้ามาในตัวบ้าน พร้อมกับใช้สายตามองสำรวจไปทั่วไป
“ แล้วมีอะไรหรือเปล่าคะ? ”
“ อยู่บ้านคนเดียว ครูดาวต้องล็อกให้แน่นนะครับ ไม่ใช่แค่ประตู หน้าต่างก็ล็อกด้วย แล้วถ้ามีใครมาเรียกดึกๆ ดื่นๆ ก็ห้ามออกไป โดยเฉพาะผู้ชาย ถ้ามีเรื่องไม่ชอบมาพากลกดโทรหาผมได้นะครับ ”
“ มะ…มีอะไรหรือเปล่าคะ? ” ใบหน้าหวาน ขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“ คือผมไม่อยากจะบอก กลัวครูดาวจะกังวลเก็บไปคิดและเครียดอีก แต่ผมก็ควรบอกเผื่อครูดาวจะได้ระวัง ฟังให้ดีๆ นะครับ ”
“ ค่ะ ว่ามาเถอะ ” คนตรงหน้าเหมือนจะลุ้นว่าเขาจะพูดอะไรกันแน่
“ มีเด็กวัยรุ่นสองคนจะมาหาครูดาว และมีคนหนึ่งที่มาสอดส่องดูครูดาวทุกวัน จนรู้ทุกความเคลื่อนไหวแล้วมั้ง ผมก็ไม่แน่ใจ ”
“ ห้ะ….คะ…ใครเหรอคะ? ” ใบหน้าหวานตกใจ
“ ผมก็ไม่ค่อยรู้จัก แต่เด็กในหมู่บ้านนี่แหละ น้องชายเขาน่าจะเรียนกับครูดาวด้วย ”
“ อ๋อ… ” หญิงสาวเริ่มแสดงสีหน้ากังวล พร้อมกับหันไปมองรอบๆ บ้านตัวเองอย่างระแวง
“ ไม่ต้องกลัวนะครับ หากมีของอะไรที่ไว้ป้องกันตัวได้ ครูดาวก็เอาไปไว้ใกล้เตียงเลยครับ ถ้าได้ยินเสียงดังหน้าประตูให้รีบโทรหาผมนะ ผมจะรีบมาครับ ”
“ จะไม่รบกวนพี่แสนเปล่าๆ เหรอคะ!? ”
“ ไม่หรอกครับ ไม่ต้องเกรงใจ เราเป็นคนกันเองทั้งนั้น ”
“ ค่ะ ขอบคุณสำหรับความหวังดีนะคะ เดี๋ยวดาวไปเอาน้ำมาให้ ดื่มน้ำก่อนนะคะ แล้วค่อยกลับบ้าน ”
“ ได้ครับ ” ระหว่างที่รอน้ำดื่มมาดับกระหาย เพราะเริ่มรู้สึกคอแห้ง เขาก็ไม่นิ่งเฉย เดินสำรวจแถวหน้าต่างในบ้านพักของครูสาวไปด้วย
❤️__________❤️
นามปากกาผกายมาส
- Writer
