คนที่รักคุณ

INTRO ทองแสนเป็นคนขยัน รับจ้างทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อที่จะเลี้ยงครอบครัว ตอนนี้เมียก็ท้องแก่ใกล้คลอด เขายิ่งต้องหาเงินให้ได้มากๆ แต่อาชีพอย่างเขาที่หาเช้ากินค่ำ มันจะหาเงินมากมายได้จากที่ไหน คิดแล้วก็ท้อแท้ จะหยิบยืมใคร ก็ไม่กล้าเพราะที่ยืมมายังไม่ได้ใช้คืนเลย คิดแล้วมันเศร้า ไม่คิดว่าต้องเอาผู้หญิงที่รักมาลำบากตากตำด้วยกันเลย ปีก่อนๆ ก็พอมีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่ง แต่พอเข้ายุคโควิด โรงงานหลายๆ ทีก็ปิดตัวลง รวมทั้งโรงงานที่เขาทำอยู่ด้วย หลังจากนั้นก็เป็นไปอย่างที่เห็น บ้านและที่ดินที่เคยมี ก็เอาไปจำนองหมดแล้ว เพื่อที่จะไปดาวน์รถยนต์มาขับเพื่อขายของ แต่ด้วยเศรษฐกิจแบบนี้ขายยากมาก ผลสุดท้ายโดนยึดเพราะไม่มีเงินผ่อน บ้านและที่ดินก็เช่นกัน เนื่องจากไม่มีเงินต้นและเงินดอกไปให้เขา แต่เขาก็สู้ จนสุดท้ายได้มาอยู่กระท่อมปลายนาของแม่ เป็นที่พักที่อาศัยชั่วคราว ครอบครัวของเขามี แม่ และน้องสาว พ่อได้เสียไปตั้งนานแล้ว แต่เขาก็ได้แยกออกจากครอบครัวเมื่อตอนแต่งงานกับฝน ตอนแต่งงานใหม่ๆ เขาสร้างบ้าน ซื้อที่ดิน ไว้อาศัย ครอบครัวเมียก็ยินดีปรีดา เข้ามาหยิบยืมเงินกัน แต่พอโรงงานของเขาปิดตัวลง ญาติพี่น้องก็ห่างหาย จะขอเงินคืน ก็พากันหายหน้าหายตา เมียก็ไม่ค่อยยิ้มแย้มเหมือนเมื่อก่อน ของที่เคยใช้หรูๆ แพงๆ จำใจต้องเอาไปขายมือสองเพื่อประทังชีวิต ครอบครัวที่เคยมีความสุขมากๆ ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้เมื่อก่อน ตอนนี้มันไม่มีแล้ว พูดกันได้ไม่กี่คำก็ทะเลาะ…ไม่ใช่เขาชวนทะเลาะ แต่เป็นเมียที่ไม่พอใจในทุกอย่างหรืออาจจะเป็นอารมณ์คนท้องก็ว่าได้ “ พี่แสนวันนี้แม่ของฝนจะมารับกลับไปนอนที่บ้านนะ ” คนเป็นเมียพูดขึ้นในขณะที่คนเป็นผัวกำลังทำกับข้าวอยู่ “ พรุ่งนี้พี่หยุดงานนะ พี่จะพาไปหาหมอ นอนกับพี่เถอะ ” “ ไม่! จะให้นั่งรถสองแถวไปเหรอ? ฝนท้องแก่แล้วนะ มันลำบาก อีกอย่างถ้าฝนเกิดเจ็บท้องขึ้นมากลางดึกจะทำยังไง ” “ พี่ไปยืมรถกะบะไอ้พลมาไว้ที่กระท่อมก็ได้ มันให้ยืมอยู่แล้ว ” “ รถพี่พลเหรอ หึก! แอร์ก็ไม่มี แถมเบาะที่นั่งยังขาดอีก ไม่เอาหรอก แล้วอีกอย่างที่กระท่อมเราก็ไม่มีที่ให้รถพี่เขาจอดด้วยนะ อย่าลืมสิ! นี่มันกระท่อมปลายนา ที่ก็แคบ ” “ นี่พี่กำลังดูห้องเช่าอยู่ สองสามวันจะเข้าไปดู เตรียมตัวย้ายได้เลยนะ ” “ มีเงินเหรอ? ขนาดข้าวสารจะซื้อกรอกหม้อยังไม่มีเลย ” “ อีกสองวันเถ้าแก่โรงสีจะให้เบิกเงินแล้ว ” “ มีเงินไว้เตรียมคลอดหรือยังล่ะ ” “ วันก่อนพี่ให้ฝนเก็บไว้ห้าพันแล้วไม่ใช่เหรอ? ” “ ห้าพันมันจะพออะไร อีกอย่างฝนก็จ่ายไปเหลือสองพันแล้วนะ ” “ ห้ะ อะไรนะ ” “ ก็ฝนอยากกินชาบู หมูกะทะไง ช่วงพี่ไม่อยู่ ฝนก็ไปนอนบ้านเพื่อน มันก็ต้องให้ค่ากับข้าวเพื่อนบ้างสิ ” เข่าแทบทรุด เงินห้าพันกว่าจะหาได้สำหรับเขามันนานมาก เขาทำงานได้แค่วันละสามร้อยเองนะ แล้วนี่ไม่รู้ลูกจะคลอดวันไหนเลยเพราะตอนนี้ก็เข้าอายุครรภ์เก้าเดือนแล้ว “ พี่ๆ ไข่จะไหม้แล้ว ” เขารีบหันไปมองไข่เจียวในกะทะ แล้วรีบตักขึ้นใส่จาน มีกลิ่นไหม้ออกมานิดแต่ไม่ได้ใส่ใจเท่าเรื่องเงินที่เมียเพิ่งบอกเมื่อกี้ “ แล้วอีกสองพันนั้นอยู่ไหน ” “ เพื่อนยืม บอกจะให้คืนอีกสองวัน ” คนเป็นเมียหลบสายตาทันที “ ฝน ถ้าเกิดว่าพรุ่งนี้ฝนเจ็บท้องจะคลอดทำไง ” พยายามเก็บอารมณ์ไม่พอใจไว้ “ ก็เพื่อนบอกว่าอึกสองวันจะคืนไง มันก็ทันอยู่แล้วน่า ยังไงเงินเขาก็ต้องจ่ายตอนออกจากโรงพยาบาลไม่ใช่หรือไง ” “ เฮ้อ! พี่จะหาที่ไหนมาอีกเนี่ย! ” “ ทำไมต้องทำเหมือนว่าฝนผิดด้วย ฝนท้องอยู่นะ มันก็อยากกินไปหมดอะ พี่ทำไมไม่เข้าใจกันบ้าง และนี่ไงที่ฝนอยากกลับไปอยู่บ้าน เพราะแม่ตามใจ อยู่กับพี่ตอนนี้ก็มีแต่อดกับอด น่าเบื่อ ” เพื่อกลบเกลื่อนความผิดเลยอ้างนู้นี่นั้น เขารู้ทันหรอกนะ แต่ไม่อยากเอามาพูดให้ทะเลาะกัน บางครั้งเขาก็เหนื่อยเหมือนกันกับนิสัยเมีย แต่ก็เลิกไม่ได้เพราะรัก อีกอย่างในท้องก็คือลูกของเขาเหมือนกัน…จะทิ้งกันลงได้ไง ❣️___________❣️ นามปากกาผกายมาส