บทที่ 2 เลิก
1622 Words
บทที่ 2 เลิก
หนึ่งปีต่อมา…
“ เราเลิกกันเถอะ ”
“ ไม่ ฝนอย่าทิ้งพี่ไป อยู่กับพี่อยู่กับลูกนะ ”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฝนพูด ตั้งแต่ฝนเริ่มไปทำงานเมื่อสามเดือนก่อน เธอก็เริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ กลับบ้านก็ไม่ค่อยตรงเวลา เงินที่ทำงานหามาได้ก็ไม่ค่อยจะเลือก ทั้งที่ตอนแรกบอกจะไปหางานทำเพื่อที่จะได้จุนเจือครอบครัว แต่ความจริงเงินที่ใช้จ่ายในบ้านก็เป็นของเขาทั้งหมด
“ อยู่กับพี่ ฉันคงอดตาย ส่วนลูกอะฉันไม่เอาไปเป็นภาระหรอก ” หลังๆมาเธอมักจะชวนทะเลาะบ่อยขึ้น
“ พี่…สัญญาว่าพี่จะหาเงินให้ได้มากๆ อย่าเพิ่งทิ้งพี่ไปนะ ฝน ”
พอเอาเข้าจริงความผูกพันธ์มันมีนะ ถึงจะเบื่อบ้างในบางครั้งที่ฝนทำตัวไม่น่ารัก แต่เขาก็ไม่เคยจะบอกเลิกเลยก่อนสักครั้ง
“ เสียเวลาชะมัด ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าพี่รักฉันก็ปล่อยฉันให้เจอคนที่ดีกว่าสิ ”
“ ไม่…ฝน พี่ขอร้องล่ะ ลูกยังต้องการแม่นะ ฝนจะทิ้งลูกของเราได้ลงคอเชียวเหรอ? นั้นมันเด็กหนึ่งขวบเองนะ เขายังต้องการแม่ ” ลูกเริ่มจะเดินเตาะแตะได้แล้ว พูด ออ แอ เรียก ป้อ แมะ ได้บ้าง
“ ฉันก็ไม่ได้เอาลูกไปทิ้งถังขยะหนิ แค่ทิ้งให้อยู่กับพ่อเขามันผิดเหรอ? อืม ลืมไปว่า ฉันยังไม่บอกพี่เลยว่า ความรักของเรามันจบลงแล้ว ฉันไม่ได้รักพี่แล้วและไม่รู้จะฝืนทนไปเพื่ออะไรอีก ”
“ ฝน พี่ขอร้องล่ะช่วยอยู่กับพี่จนลูกโตได้ไหม พี่สัญญาว่าจะหาทุกอย่างที่ฝนต้องการมาให้ได้ นะ นะ ”
คนตัวสูงคุกเข่าลงพร้อมกอดขาของคนเป็นเมีย ความรักที่ผ่านมายอมรับว่ามันเริ่มจืดจาง คงเพราะมีอุปสรรคมากมาย ทำให้ทะเลาะกันบ่อยขึ้น แต่ที่เขาต้องอยู่ก็เพราะลูก เขาไม่อยากให้ลูกมีปมด้อย ถ้าถามว่ายังรักไหม ตอบได้นะว่าภายในใจลึกๆยังรักอยู่
ถึงที่ผ่านมาจะระหองระแหงมาบ้าง แต่เขาก็ไม่เคยละหน้าที่คนเป็นพ่อและสามีเลย มีเงินเท่าไร่ก็ให้เมียเก็บหมด...
“ โอ๊ยย ก็บอกว่าเราเลิกกันเถอะ พี่หันไปดูสภาพตัวเองบ้างสิ พี่ต้องให้ฉันทนความลำบากกับพี่ไปถึงไหนกัน ข้าวสารกรอกหม้อก็ยังไม่มี จะพาฉันไปอดตายหรือไง ” จะมีได้ไง ทุกวันนี้เขาเป็นคนหาเงินเข้าบัานเองหมด แต่ฝนเอาเงินเดือนตัวเองไปช้อปปิ้งตลอด ไม่เคยช่วยเหลือหรือจ่ายหนี้สินเลย...
“ เดี๋ยวพี่ไปยืมเงินของกำนันจองก่อนก็ได้ เอามาซื้อข้าวสาร ที่เหลือจะพาฝนไปซื้อชุดสวยๆ โอเคนะ ไม่เลิกนะ ”
“ จะเลิก ปล่อย เดี๋ยวพี่โก้แฟนใหม่จะมาเห็นเข้า พากันเข้าใจผิดอีก ”
“ ฟะ…แฟนใหม่เหรอ? ฝนไม่รักพี่แล้วใช่ไหม ” พอได้ยินว่าเมียได้แฟนใหม่แล้ว เรี่ยวแรงที่มีก็อ่อนกำลังลง ปล่อยขาเรียวให้เป็นอิสระ...ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเริ่มจะหมดรักในตัวเขา แต่ไม่คิดว่าเมียเขาคนนี้จะหาคนใหมามาแทนที่เขาเร็วมาก
“ แง่ๆ ” จู่ๆ เด็กน้อยก็ร้องขึ้นราวกับรู้ว่าต่อไปนี้จะไม่มีแม่แล้ว
“ พี่โก้มาแล้ว ฉันไปนะ เอาไว้ฉันมีเงินมากๆ จะส่งกลับมาให้พี่ ซื้อนมให้ลูกนะ ” หญิงสาวพูดก็รีบวิ่งออกไปนอกบ้านเช่นทันที
เหมือนเขากำลังฝัน จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สายตาได้แต่มองเมียเดินจากไปอย่างช้าๆ หัวใจแกร่งสั่นระริก น้ำตาลูกผู้ชายค่อยๆ ไหลออกมา...เพราะความสงสารลูก และเพราะยังมีเยืี่อใยอยู่บ้าง ใครจะทนนิ่งเฉยได้ ต้องเห็นเมียเดินไปหาผู้ใหม่และยอมทิ้งลูกยอมทิ้งคนที่ลำบากมาด้วยกันอีก!
“ แอะ แง่ๆ ”
เสียงของลูกน้อยทำให้เขามีสติกลับมา มือหนายกขึ้นปาดน้ำตา แล้วเดินไปหาลูกน้อยที่นั่งร้องไห้ คงเพราะหิวนม
เวลาที่ฝนไปทำงาน ก็จะเอาลูกไปฝากแม่เขาที่ตลาด แต่วันเสาร์อาทิตย์แม่เขาจะขายของเยอะหน่อยเพราะวันหยุดลูกค้าจะเยอะ และขายดี เลยต้องเอาไปจ้างครูดาวให้ช่วยเลี้ยง
“ โธ่เว้ย! ขนาดนมจะป้อนลูกยังไม่มีเลย ”
ลูกชายของเขากินนมจากเต้าเวลานอนตอนกลางคืน มันสามารถประหยัดค่าใช้จ่ายได้
สายตาก็หันไปมองนมผงถึงกับท้อ วันนี้มันวันซวยอะไรกันแน่ นมผงก็ดันมาหมด เงินก็ไม่มีอีกเพราะเมื่อวานเพิ่งจ่ายค่าห้องไป ทำไมชีวิตเขามันรัดทนขนาดนี้
15 : 00 น.
กล่อมยังไงลูกก็ไม่หยุดร้องไห้ จนเขาแทบจะเป็นบ้า คิดอะไรไม่ออก ก็เลยอุ้มลูกเดินออกจากบ้านเพื่อไปหาผู้เป็นแม่หรือย่าของหลานตัวน้อย ป่านนี้แม่เขาคงจะขายผักอยู่ในตลาดสด
“ พี่แสน น้องสนเป็นอะไรหรือเปล่าคะ? ”
เขาดันเจอหญิงสาวที่เป็นครูสอนอนุบาล กำลังจะเดินสวนทางกับเขาพอดี
“ เอ่อ…หิวนมครับ ” ละอายที่จะพูดแต่มันจำเป็นที่ต้องบอกออกไปตามความเป็นจริง
“โธ่ ร้องไห้จนหน้าแดงเลยนะคะ มาค่ะเดี๋ยวดาวจะดูให้ ”
“ ไม่เป็นไรครับ เอ่อ…ว่าแต่ช่วงนี้ครูดาวมีอะไรให้ผมทำไหมครับ ”
“ ไม่มีนะ ทำไมเหรอ? ”
“ ผมจะหาเงินมาซื้อนมให้ลูกครับ ”
“ อ๋อ...แต่วันนี้แม่น้องสนหยุดงานหนิ ป้าสาวบอกมา ทำไมไม่ให้น้องกินนมแม่คะ ”
“ ฝนไปแล้วครับ ทิ้งผมกับลูกไปแล้ว ” พูดประโยคนี้ออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน
“ ห้ะ…โธ่ ” หญิงสาวตรงหน้ารีบล้วงเงินในกระเป๋าออกมายื่นให้ทันที
“ นี่ค่ะ เอาเงินนี้ไปซื้อนมผงให้น้องสนนะคะ ดาวไม่ให้ยืม แต่ให้ไปฟรีๆ ให้น้องสนเลยค่ะ ”
“ ไม่ครับ ถ้าให้ฟรีๆ ผมไม่รับ ”
“ คะ? ” หญิงสาวเอียงคออย่างสงสัย
“ ผมเกรงใจ ถึงผมจะจน แต่ผมไม่เคยขอของฟรีจากใคร ”
“ เอาไปเถอะน่า ดาวเอ็นดูน้องสนนะคะ ”
“ ไม่ครับ ขอบคุณนะครับที่เอ็นดูลูกผม ” เขาทำท่าจะเดินต่อ
“ งั้นจ้างก็ได้ค่ะ ดาวจะให้พี่แสนไปพรวนดิน ยกร่องปลูกผักให้หน่อยค่ะ ” หญิงสาวพูดออกไปทันที จริงๆ ยังไม่คิดว่าจะปลูกผัก แต่ก็หาข้ออ้างที่จะให้เงินคนตรงหน้าไม่ทัน เลยพูดส่งๆ ออกไป
“ ได้ครับ ผมขอแค่ร้อยเดียวก็พอแล้ว งานมันไม่ยากอะไรมาก ”
“ ยากค่ะ ยกร่องยาวเลยนะคะ งานนี้เหนื่อยมาก ถือว่าดาวให้น้องสนซื้อนมด้วยนะคะ พี่แสนอย่าปฎิเสธเลยค่ะ ”
“ ครับ ผมจะทำให้เต็มที่ งั้นผมขอตัวพาตาสนไปซื้อนมก่อนนะครับ ”
“ ได้ค่ะ ถ้าพี่แสนจะมาที่บ้าน พาน้องสนมาให้ดาวช่วยดูให้ก็ได้นะคะ ”
“ ไม่เป็นไรครับ รบกวนเปล่าๆ ผมให้แม่ดูให้ก็ได้ ”
“ ป้าสาวขายผักในตลาด คงไม่มีเวลาดูหรอกค่ะ อีกอย่างช่วงนี้ปิดเทอมด้วย ดาวดูให้ก็ได้ค่ะ เพราะดาวไม่มีงานต้องทำ มันเลยเหงาๆ ”
“ เอ่อ…ไม่… ”
“ ห้ามปฎิเสธค่ะ ตอนนี้พี่แสนไปซื้อนมผงเถอะค่ะ เอาน้องสนมาฝากดาวไว้ก่อน อย่าพาเด็กตากแดดเลยค่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายเปล่าๆ นะคะ ”
พอรู้ว่าแม่ของเด็กทิ้งไป ในใจหญิงสาวก็เกิดความสงสาร และหดหู่แทน คนตรงหน้าเธอก็รู้ว่าเขาเป็นคนดี ขยันทำมาหากิน เป็นคนหาเช้ากินค่ำ และยิ่งตอนนี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดีด้วย เธอล่ะเอ็นดูสองพ่อลูกนี่มาก
เธอสนิทกับพ่อเด็กน้อยประมาณหนึ่ง เพราะเวลามีอะไรเสีย จะเรียกใช้พี่เขาประจำ ค่าแรงก็ถูก ให้มากก็ไม่รับอีก ให้เงินไปใช้ฟรีๆ ก็ไม่เอาด้วย นี่แหละที่เธอกล้าเรียกเขาว่าคนดี
>>>>>>>>>>
ทองแสน หรือ แสน เป็นคนขยัน หาเช้ากินค่ำเพื่อเลี้ยงครอบครัวให้อยู่รอด แต่ชีวิตไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด...ทำอะไรเงินก็ไม่เหลือ มันเหนื่อยมันท้อแต่ก็ไม่เคยหยุดทำ...
ประกายดาว หรือ ครูดาว เป็นครูสอนเด็กอนุบาล บ้านเธอเป็นคนมีฐานะ ที่เลือกมาอยู่บ้านนอก เพราะเบื่อผู้ชายในกรุง เจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ ไม่รู้จักพอ ทีแรกจะมาอยู่แค่สักปีเดียวเพื่อหลีกหนีความวุ่นวาย แต่พออยู่ๆไป มันก็เริ่มผูกพันธ์เพราะคนที่นี้น่ารักมากๆ เป็นกันเองสุดๆ พูดจาตรงไปตรงมา ไม่เหมือนสังคมหน้ากากที่เคยเจอมา ต่อหน้าพูดดี ลับหลังพูดอักอย่าง
สายฝน หรือ ฝน เมียเก่าของแสน เป็นคนที่ใช้เงินเก่งมาก เธอชอบทำตัวหรู จ่ายเงินเหมือนผลิตเอง เบื่อหน่ายความยากจนเต็มที
อีโก้ หรือ โก้ แฟนใหม่ของสายฝน เป็นเจ้านายของฝน มีเมียมาแล้ว แต่อยากมีเมียน้อย
โกสน หรือ น้องสน เป็นลูกของแสนกับฝน
❤️_________❤️
นามปากกาผกายมาส
- Writer
