จบลงด้วยการหย่า
1217 Words
ตอนที่ 3
เพราะความกลัวในสิ่งที่ทำ เขาจับได้ หน้าหล่อนซีด เหมือนคนจะช็อก
“ ฮึ คงแปลกใจสินะ ที่ผมไปรู้เรื่องชั่วช้าของคุณแบบนี้”
คงคาตอกใส่หล่อนแบบไม่ยั้ง และทำให้อรุณรตีนิ่งเงียบ จนหล่อนนั้นทำอะไรไม่ถูก มันเริ่มส่อพิรุธ หากถ้าหล่อนจะกลบเกลื่อน เพราะ นี่คงคารู้แล้วหรือไง ฮึ ผัวของหล่อน นั้นทราบความจริงแล้ว หรือ แต่ว่าหล่อน ก็ยังแกล้ง ทำไขสือ และพยายามที่จะงัดเอามายาหญิงมาใช้
“ตายจริง นี่คง นั้น คงจะใส่ร้าย อรุณมากเกินไป”
เขามองหน้าหล่อน แบบหยันใส่เยาะ และเวลานี้ใครกันแน่ที่โกหกตัวเอง
“ใส่ร้ายหรือ เพราะมันเป็นความจริงต่างหากล่ะ อรุณรตี ” กระแทกเสียงใส่หล่อนอีกครั้ง
“มันอยู่ที่ตัว ต่างหาก ไอ้ความสำส่อนนี่ มันไม่เคยที่จะเข้าข้างใครออกใครหรอกนะอรุณรตีแต่สิ่งที่เธอทำ นี่ มันยิ่งกว่าเลวระยำเสียอีก ชั่วช้าสารเลว และเราต้องหย่าขาดจากกัน ต่อไปล่ะก็ อย่ามาแตะชื่อผมอีก ขอให้จดจำเอาไว้ ว่า ผมไม่นิยม มีเมีย และเอาผู้หญิงกากีกระหรี่ชาติมาเป็นคู่ครอง หรอกนะ จำใส่กะลาหัว”
อรุณรตีแทบจะร้องไห้ พร่ำวอนเขา ก็ เพื่อ ที่จะเยื้อยุดฉุดร่างของเขาเอาไว้ ให้อยู่กับตัว หากแต่คงคา กลับแข็งขืนใส่ และเขาก็ สลัดตัวเบี่ยงออกไป อย่างไม่ไยดีกับหล่อน
“เมียผิดไปแล้ว นะคะให้อภัยแก่เมีย อีกสักครั้งหนึ่ง ไม่ได้หรือคะ คงขา”
“ไม่ มัน จะต้องไม่มีครั้งต่อไป อีกแล้ว เพราะว่า มันจบไปแล้ว ได้ยินไหม” เสียงคงคา นั้นเด็ดขาด
“ ก็เรารักกันนี่คะ อภัยให้อรุณได้ไหมคะ เอ้อ แล้วอรุณจะไม่ทำอีก อรุณให้สัญญาค่ะ”
คงคาย้อนกลับด้วยวาจาเข้มสาดใส่
“อภัยนะหรือ พูดได้ไง ฮึ นี่ คุณ กล้าจะตอบแทนความชั่วของตัวเอง นี้ ด้วยการให้ผม จะให้ผมนั้นอภัยความผิดครั้งนี้แก่คุณงั้นหรือ อรุณ บัดซบ ไปให้พ้น เลยนี่ อย่าให้ผม ต้อง มาเจอะเจอเลย และก็ อย่าให้ผมนั้น ต้องสาธยายออกมาเลย นะ เพราะว่า ถ้าผม คิดจะด่านี่ คนอย่างผม นั้นด่าไม่เว้น อย่างแน่นอน ไอ้ความดีชั่ว จะต้อง ให้แจกแจง จารนัยด้วยหรือเปล่า ว่า ไอ้เขาที่อยู่บนหัวของผมนี่ มันงอกมานานแค่ไหน แล้วล่ะ ผู้หญิงสถุล ผมไม่อยากจะใช้วิธีรุนแรงกับคุณนะก็ใบหย่าไงล่ะ นั่น เป็นสิ่งที่ผมต้องการมันมากที่สุด ในเวลานี้ เพราะ คุณก็รู้ดีนี่ ว่า ผู้ชายอย่างผม มันสะอาดพอ และ จะไม่ ยอมรับ กับเรื่องแบบนี้ คุณชั่วเกินกว่าผู้หญิงที่ผมยกตำแหน่งให้เป็นเมีย เราขาดจากกัน ไม่มีอะไรผูกพันทั้งสิ้น”
คงคาเอาจริง ตัดเด็ดขาด
“โธ่คงคา” นิ่งอึ้ง รู้คำตอบของเขา หากหล่อนพูดไป มันคงมีแต่เข้าเนื้อตัวเอง เท่านั้น เวลานี้เขาได้มองเห็นหล่อนเป็นกิ้งกือไส้เดือนไปแล้ว
“และผมไม่นิยมมีเมียคาวหรอกนะ แต่ว่า ถึงจะคาว ก็ขอให้คาวกับผัวคนเดียวเท่านั้น ความรักของเรามัน เริ่มต้นมาดีก็ตาม แต่ถ้าจบลงแบบนี้ ด้วยการทำลาย ไม่เป็นไรใช่ไหม อรุณรตี”
หล่อนถอนใจอีกครั้งยังนิ่งงัน หมุนคว้างในความรู้สึก เพราะ นี่ คงคาจะไล่หล่อนให้ออกไปจากชีวิตเขา
“โธ่ คงคา”
“คุณเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นได้ ผมไม่ขวาง จะยกเมียให้ชู้ด้วยซ้ำ ผมไม่ต้องการอาฆาตพยาบาทใครอีก ในเมื่อชายหรือหญิงคนไหนเลว ผมไม่จำเป็นต้องไปเลวช้าตามด้วย แน่นอนอรุณ ผมจะให้เวรกรรมเป็นคนตัดสิน”
“โธ่ คงคาคะ แต่อรุณยังรักคงคาอยู่นะคะ”
“เลิกพร่ำคำนี้เสียเถอะน่า มันสมควรพูดแค่ไหน กับไอ้การจะมาตีตรา ยึดถือว่าผมยังเป็นผัวคุณอีก ก็เลิกคิดในหัวสมองได้เลย นะ เพราะมันไม่ใช่อีกแล้ว”
เขาหวังและคิดว่าให้ความอัปรีย์ในครั้งนี้มันจบลงด้วยการแยกทาง จากกันดีกว่า ถือว่าปิดฉากชีวิตครอบครัว
“ นี่ คุณรักผม เฮอะ พูดออกมาได้ยังไงกัน รัก แต่ก็ทำความวิบัติชั่วช้า สารเลวให้แก่ชีวิตของผมได้ยังไง คนเรา ถ้าความซื่อสัตย์ มันมีให้กันไม่ได้ มันก็ไม่ควร ที่จะอยู่ด้วยกัน” เขากรีดเสียงเข้มใส่หล่อนจนมันดังก้องทั่วไป เพราะบทคงคาจะร้าย เขาก็ร้ายอย่างเหลือเชื่อ เขาเองให้ สัญญากับตัวเองไว้ ว่า เขาไม่ร้องไห้ เพื่อให้ผู้หญิงแพศยา คนนี้ เห็นเด็ดขาด ฮึ หากให้ความรัก กลับมาสวยงามดังเดิม คงเป็นไปไม่ได้ อย่างแน่นอนสำหรับคงคา และมันไม่มีทาง จะเป็นไปได้อีกแล้ว เขาไม่ต้องการ
“ และบ้าน หลังนี้ ผมก็ขอ เพื่อแลกกับการไม่ฟ้องหย่า ผมซื้อมาด้วยเงินของตัวเอง แต่ ส่วนคุณ ถ้าคุณจะออกไป ก็ไปแต่ตัว ไปอยู่กับไอ้หมอ นั่น สิ ถือเสียว่าม่านชีวิตรักของเรา ให้มันปิดจบอย่างนี้เถอะ อรุณรตี”
คงคาพูดง่ายเหมือนเขาไม่เสียน้ำตา ไม่ใช่หรอกเขาเจ็บปวดมากแล้ว จนไม่มีน้ำตาไหล ไม่เอ่ยชื่อไอ้หมอนั่น เขาก็จำหน้าตามันได้ แน่นอน อรุณรตี จะเป็นอดีต เป็นกากเดนของเขา ชนิดที่ไปแล้วไปลับ ไม่กลับมาเจอ บทเรียนที่เขาสอนให้คนสองใจ พูดกับอรุณรตี จนหมดเปลือกแล้ว และก็คง จะจากกันด้วยดี
นั่นเพราะความซื่อสัตย์ของเขา นั้นถูกหล่อน ทำลาย ทรยศ เขี่ยทิ้งอย่างไม่ไยดี มันจึงเหมือนสะกิดถึงแผลในอดีต คงคาแข็งแกร่งปานหินผามากมายก็ตาม
หากแต่ เนื้อหัวใจที่อ่อนนุ่มของเขา ก็ยังอ่อนไหวในเรื่องความรัก
หลังจากเซ็นใบหย่าขาดจากกันแล้ว ถือว่ามีผลในทางกฎหมายทันที หลังจากนั้นหล่อนและเขา ได้ตัดขาดกันในฐานะสามีและภรรยา เมื่อเขาได้โทร.บอกกับฝ่ายบุคคลของบริษัท ว่า ในวันนี้ คงคา ขอลากิจหนึ่งวัน
และหลังจาก ที่เสร็จธุระ จากที่ทำการของเขตบึงกุ่ม คงคา กลับไปที่บ้านหลังเก่าของเขา ที่มีพ่อแม่ มีภาพสุขสบาย เมื่อครั้งยังวัยเยาว์ ในอดีต เพราะคิดว่า ณ ตอนนี้ทะเบียนสมรส มันไม่ได้ผูกพัน หรือล่ามตีตรา ตัวเขาไว้เป็นสมบัติส่วนตัวของใคร ในเวลานี้เขามีอิสระทุกอย่าง เดินเข้ามาอย่างเงียบ หลังจากจอดรถไว้ที่โรงจอด
คุณพลอยประดับทัก
“อ้าว คงคา นี่ไม่ได้ทำงานหรือไง แกถึงแวะเวียนมาเยี่ยมแม่ได้ คิดถึงแม่ หรือว่าแกถูกเมียไล่ออกจากบ้านมาล่ะ”
เมีย คำนี้สะกิดเตือน ร้าวรานใจ อยากบอกคุณพลอยประดับตรงๆ ว่าความรักหากอยู่ด้วยกันไม่ได้ ไม่มีอะไร นอกจากแยกทางกัน
- Writer
