พรหมจารีสีดอกไม้

ตอนที่ 1 คิ้วเรียวเข้มดกดำนั้นเพิ่งขมวดเข้าหากันพร้อม บันทึกภาพหญิงสาวเรือนร่างร่างระหงเป็นจุดเด่นหล่อน กำลังเคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้า และหล่อนนั้นช่าง เป็นผู้หญิงที่น่ามอง และน่าค้นหา ยิ่งนัก หล่อนเป็นผู้หญิงที่ถือว่ามีเสน่ห์จัดมีดวงหน้าหวานนัยน์ตาดำคมสวยสง่างามดุจนางพญาแล้วจากนั้นร่างของ หล่อนเลี่ยงเดินผลุบหายเข้าไปในซุ้มดอกไม้สวนเล็กๆที่มีหมู่พฤกษาประดับอยู่บนอาคาร  เพราะที่ตรงนั้นกว้างโล่งมีลมเย็นสงบหล่อนไม่สนใจใครเลยด้วยซ้ำ เมื่อเข้าไปทำธุระเสร็จด้วยการพักจุดบุหรี่สูบ และขณะนี้ หล่อนกำลังจะเดินกลับมาเพื่อจะขึ้น ลิฟต์ไปทำงาน ที่คั่งค้างสะสางให้เสร็จต่อ แต่ก็ทำให้หล่อนต้องเกิดอุบัติเหตุเพราะความเผอเรอประมาทซุ่มซ่ามของใครก็ไม่รู้   ทำเอาหล่อนตกใจอย่างมากที่เข้ามาปะทะ เดินชนเข้ากับใครคนหนึ่ง “อุ้ยขอโทษค่ะ”โสมแสดอุทานพร้อมด้วยอาการที่ตกใจอย่างมากมันเกิดกะทันหันแล้วหล่อนก็คอแข็งเชิด เมื่อชำเลืองสายตามองดูเขาแล้วแล้วผู้ชายคนนี้เองฮึ  เขากลับดูมีท่าทางที่ไม่น่าไว้วางใจและหล่อนไม่นึกไว้ใจเลย  ไม่รู้ว่า เขาเป็นใคร “อ้อ คุณนี่เอง นี่ฉันก็นึกว่าคุณจะกลับขึ้นไปทำงานต่อข้างบนแล้วเสียอีก”  “ครับ ผมกำลังจะขึ้นไปแต่ว่าตอนนี้ ยังไม่ถึงเวลา ที่ผมจะขึ้นข้างบนเพื่อทำงานต่อนะครับคุณผมเลยไม่รีบ”ถามแล้ว เขาก็ยิ้มตอบกับหล่อน “แล้วคุณล่ะครับ” เขาถามหล่อนบ้าง “นี่ คุณสูบบุหรี่เป็น ด้วยหรือ” “นี่ มัน เรื่อง ของ ฉัน”  หล่อน ตอบ ใส่ เสียงสะบัด   เพราะไม่ชอบให้ใคร มายุ่งเรื่อง ส่วนตัว “งั้นผมก็ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับที่ว่า เผอิญที ผมได้มารู้จักกับคุณไงครับ” คงคาเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มแกมสุภาพ และเขาถือว่า เป็นชายหนุ่มที่มีใบหน้านั้นค่อนข้างจะดูหล่อเหลาและคมคายจัดทีเดียว  “ฮึ อ๋อ นี่คุณเล่นทักทายกับ ก็ฉันทั้งๆ ที่ ฉันเองก็ยังไม่เคยรู้จักคุณก่อนเลยหรือ เอแต่ต้องขอบอกเอาไว้ว่า ฉันไม่ได้อยากจะรู้จักกับคุณเลยนะคะ”   โสมแสดตอบน้ำเสียงเข้มและพร้อมกันนั้นหล่อนตวัดหางตาออกไปทางอื่น แบบไม่ชายมองเขาเลย “อ้าวคุณ ก็มันก็ถือว่า เป็นเสมือนมิตรภาพยังไง ล่ะครับ” “มิตรภาพงั้นหรือ ฮึแต่ว่าคนอย่างฉันไม่นึกไว้ใจคนอย่างคุณหรอกผู้ชายแปลกหน้า” “อ้าว คุณ ขอถามหน่อยเถอะ แล้ว นี่ผม ไป ทำอะไรให้คุณเดือดร้อน หรือไม่สบายใจล่ะคุณถึงได้มาบอกว่าผมเป็นคนที่คุณไม่นึกไว้วาง ใจ” “ก็ดวงตาของคุณไงล่ะคะะ ฮึมันบ่งบอกเลยเหมือน พวกเสือกระหายหิวไม่มีผิดเลยล่ะ” โสมแสดนั้นเย้ยหยัน และตอบกลับใส่เขาในทันที               “อ้ะ มัน ไม่เป็นไร หรอก ครับ เรื่องแค่นี้ ไม่มีปัญหา เลย ผมว่าเรามาคบหากันดูเสียก่อน น่าจะดีนะ ครับ แล้ว คุณจะได้รู้ว่าในตัวตนจริงของผมนะ เป็น คนยังไง เอ้อ ช่วยบอกชื่อของคุณ มาก่อนสิครับ” มีผู้ชายมาถามชื่อหล่อน และเรื่องอะไรเล่าที่โสมแสดจะบอกง่ายๆ ต้อง มี ชั้นเชิงหน่อยล่ะ  “ผมชื่อคงคาครับ แล้วคุณล่ะ” “อ้อแต่เผอิญว่าฉันเป็นคนประเภทที่ไม่นิยมจะ เที่ยวตอบคำถามให้แก่ผู้ชายแปลกหน้ามาก่อน ขอแสดงความเสียใจนะคะ”                    โสมแสดนั้นพูดพร้อมกับรีบจัดการกดขยี้ปลายบุหรี่ ทิ้งใส่ถังขยะแล้วจากนั้นก็สะบัดตัวเดินจากไปแต่ว่าคนอย่างเขาก็ยังตามมาอีก เพราะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้แสนหยิ่ง ชะมัดเพราะการไว้ตัวของหล่อนนี่เอง ดูว่า มันช่างเป็นการ ท้าทายตัวเขาเขาเสียด้วยสิ  คุณเอ๋ย ทำให้คงคา นั้นรีบกระหยิ่มยิ้มใส่   “อ้าว ก็ผมแค่ถาม คุณชื่ออะไรครับ ไม่น่าจะมีความเสียหายอะไร แค่ผมอยากรู้จักตัวคุณ”  คงคานั้นเดินไล่หลังมา และเขาถามหล่อนมาจากทางด้านหลัง “นี่คุณหูหนวกหรือไง ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ต้องการที่จะตอบคำถามคนแปลกหน้าหรอก” หยันใส่ด้วยน้ำเสียงดูแคลน “ฮึพ่อหนุ่มน้อยฉันว่าคนอย่าง นายก็เหมือนกับ คนที่ปากยังไม่สิ้นคาวน้ำนมแม่” ว่าเขาแรงขนาดนี้เปรียบเหมือนทารกปัญญาอ่อนคะเนดูวัยของเขาหล่อนเลยพูดและพอพูดจบร่างระหงก็เดินฉับจากไปแล้ว                   เขาจะต้องถาม เพื่อนสนิทให้ได้ว่าหล่อนชื่ออะไร แต่ทว่าเมื่อใกล้สิบโมงเช้าคงคานั้นได้หวน กลับมา ที่บ้านอีกครั้ง คงคานั่งรถแท็กซี่เพราะ มีบางสิ่งบางอย่าง สังหรณ์ขึ้นในใจ เพราะเขาไม่อยากจะให้มันเป็นจริง คำที่ใครๆพูดกรอกเข้าหู แต่เรื่องนี้มันต้องพิสูจน์เพื่อให้เห็นดำเห็นแดงเมื่อเขานั้นย่องเข้าไปและไขกุญแจที่ประตูเล็กแล้วปิดตามเดิม แล้วเดินเข้าไปในบ้านอย่าง เงียบ ๆ    รู้สึกแปลกใจเป็น อันดับแรก รองเท้าหนังสีน้ำตาลคู่หนึ่ง ไม่ใช่ของเขาอย่างแน่นอนมันของใคร กล้าเข้ามา  ในห้องส่วนตัวเขาอย่างนี้ คงคา กำลังใจสั่นเต้น ตุบตับ และ ชะงักร่างสูงอยู่แค่นั้น เพราะว่า ยิ่งเดินเข้าไป หัวใจนั้น มันเต้นตูมตามแว่วเข้ามายังโสตหู น้ำเสียงครวญครางของชายหญิงกำลังประกอบกิจกามสุขอย่างหฤหรรษ์ แน่ใจชัดเจนว่า ฝ่ายหญิงนั้นหล่อนเป็นภรรยาของเขา  เหมือนโลกทั้งใบนั้นมาถล่มทลายอยู่ตรงหน้า  คงคาแง้มประตูเข้าไปชำเลืองกวาดตาในความรู้สึกแสนขยะแขยง อุบาทว์ ชาติชั่วก็ มันจะมีอะไร้ ที่ นอกจากภาพชายชั่วหญิงบาปกำลังร่วมกันก่อตัณหาราคะอย่างไม่อายฟ้าดิน สัตว์ เขาสบถความรักที่เคยมีในตัวของหล่อนนั้นหมดสิ้นไปพร้อมกันทันที เช่นกันหากถ้าไม่ได้มาเห็นภาพบาดใจ เช่นนี้ เขาไม่นึกเลยอรุณรตีจะเลวขนาดนี้ นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่ผ่านมาคงคาถูกหลอกทำให้เขานั้นรวดร้าวไปทั้งหัวใจรู้สึกเข่าอ่อนหัวใจคั่งแค้นจนกำมือแน่น แต่ไม่อาจทำอย่างอื่นได้ไปลากคอไอ้สัตว์นรกกับหญิงชั่วสองคนนั่นมาระบายแค้น ดีมั๊ย หรือไม่ก็ปืนกระบอกเดียวมาจัดการ    แต่ว่าคงคากลับตัดสินใจเดินออกไปจากที่บ้าน อย่างเงียบจนถึงถนนใหญ่เขาตัดสินใจกวักมือเรียกรถแท็กซี่ เพื่อกลับไปที่ทำงานต่อที่บริษัท แต่ทว่าคงคาขวัญเสียอย่างนี้ไม่มีสมาธิทำงาน  เพราะคืนนี้เขาตั้งใจว่าจะไม่กลับบ้าน เด็ดขาด      เขาไม่ใช่ ควายโง่ ที่หล่อน นั้นคิดจะ จูงจมูกเพื่อ สนตะพายเล่นได้อีกและในเวลานี้อรุณรตี ได้กลายเป็นผู้หญิงแปลกหน้าสำหรับ เขาไปแล้ว