คืนมาหาแม่รับคำปลอบใจ
1195 Words
ตอนที่ 4
เพราะว่าคุณพลอยประดับ นั้นเป็นคนช่างสังเกต จึงแปลกใจ กับท่าทีของบุตรชายหัวแก้วหัวแหวน
“ อ๋อ เมีย นั้น ไม่ได้ไล่ผมหรอกครับแม่ แต่ว่า ผม นั้น เป็นฝ่ายไล่เมียต่างหาก ไล่เธอให้พ้นจากชีวิตของผม”
คงคาตัดสินใจพูดความจริง
คุณพลอยประดับ จึงอ้าปากค้างนิ่งอึ้ง
“อ้าว นี่หมายความว่าแกหย่ากับเมียแล้วหรือไง คง นี่ อะไรมันปุบปับอย่างนั้นล่ะ เด็กหนุ่มสาวสมัยของแกคิดอะไรกันบ้าง นอกจาก คิดว่าชีวิตคู่เป็นแค่เล่นขายของหรือยังไงคงคา นี่มันเป็นอะไรกัน ช่วยเล่าให้แม่อย่างฉัน ได้รับทราบบ้างสิพ่อคุณ จู่ๆมาหย่าเมีย มัน ต้องมีต้นสายปลายเหตุมาจากอะไร”
หากเขานิ่งอึ้งก่อน ที่จะถอนหายใจออกมา เลยทำให้คุณพลอยประดับตกใจอย่างมาก เพราะท่านก็ถึงกับโวยวายเสียงเข้มเอากับเขา
“ เอ้อ คุณแม่น่าจะรู้นิสัยผม ดีว่า หากถ้า เรื่องมันไม่หนักหนาสาหัสอะไร ถึงที่สุด คง ก็จะไม่ตัดสินใจรุนแรงอย่างนี้แน่ ครับ”
“ใช่ ฉันรู้นิสัยของแกดี แล้ว นี่ พอจะบอกแม่ได้ไหม ล่ะ คง”
คุณพลอยประดับนั้นกระแทกเสียงและลมหายใจ ของนาง พลุ่งพล่าน เต็มไปด้วยกระวนกระวาย เพราะอยากรู้เช่นกัน
เมื่อคงคาตอบ ออกมาน้ำเสียงเข้ม
“เธอสวมเขาให้ผม และไม่รู้ ว่ามันนาน แล้วเท่าไหร่ แต่ พอจับได้ ก็เรียกมาคุยตกลง มาตกลง ผม เลือกให้จบกัน ด้วยการหย่าขาดจากกัน ครับ”
นั่นไง หากเมื่อนางรับฟังบุตรชายเอ่ยจนจบแล้วถึง พฤติกรรมร้ายแรงของฝ่ายหญิงจนยาก ที่จะให้อภัย ก็สมควรหรอก นางเองก็ไม่ปลื้มด้วย
“แล้ว เอ้อ ฝ่ายผู้หญิงคนนั้นล่ะ”
คุณพลอยประดับชิงชัง เสียจน นางไม่เรียกชื่อ
“ ก็ไปตามทางของเธอนะสิครับ”
“มันง่ายอย่างนั้นหรือคงคา”
“ อ้าว สำหรับผม มันต้องง่ายอยู่แล้ว ครับคุณแม่ เพราะ ว่า หากลองเลี้ยงไม่เชื่อง คิดไม่ซื่อเสียแล้ว ผม คิดว่า จะไม่เอาไว้ เด็ดขาด”
พลอยประดับหายใจติดขัด นี่เป็นเพราะว่าบุตรชาย เพิ่งมาบอกนาง มาสารภาพกับเรื่องที่เกิด ดีนะ ที่จบลง
“ เอ้อ พ่อแม่ ทางฝ่ายนั้นรู้เรื่องหรือเปล่า”
พลอยประดับถาม ด้วยความเป็นห่วง
“ ก็คงไม่หรอกครับ คิดว่า ฮึ ถ้ากล้าบอกเรื่องบัดซบของตัวเอง ได้นั้น เธอ ก็เจ๋งนะสิครับ ที่กล้า แต่ ผมกลัว ว่า จะไม่กล้า เล่า และไม่ยอมรับเท่านั้น”
“ ฮึ แม่ก็ไม่นึกเลย ว่าผู้หญิงคนนั้นจะทำตัวแบบนี้”
“ ครับ ถือว่าจบไปแล้วและผมลอยตัวไม่ต้องแบกรับปัญหาให้อีก กลับมาเป็นโสดอีกครั้ง มันก็ดีที่สุดแล้วคุณแม่”
“อ้อ นี่เป็นโสด พอหย่าขาดกับเมียเสร็จ ปุ้บ ฮึ แก ก็คิดจะตะครุบ เหลียวมองหาผู้หญิงคนใหม่ทันทีเลยหรือไง คงคา”
“ผมไม่เข็ด ในเรื่องความรักหรอกครับ แค่ขอทำใจสักระยะ แต่ถ้าว่าหากผมคิดจะเหล่ มองหาผู้หญิงคนใหม่คนไหนอีก คุณแม่ก็เตรียมตัว พร้อม ที่รับลูกสะใภ้ได้เลยครับ ว่าคราวนี้จะไม่ผิดพลาด ผิดเป้า และผม จะไม่ยอมให้ประวัติศาสตร์ มันย่ำซ้ำรอยอีกแน่”
“ ฮึ นี่ ยังจะมาพูดเล่นกับแม่อีก”
พลอยประดับหมั่นไส้ลูกชาย
“เฮ้อ แล้วนี่ จะทำยังไงต่อไปกับชีวิตของแกล่ะ”
“ทำงาน นะสิครับคุณแม่ แต่วันนี้ขอพักก่อน เพลีย เมื่อย วันนี้ ผมลางานเพื่อ มาจัดการให้ทุกอย่าง นั้นจบ”
“แล้ว แกคิด ว่ามันจะจบ อย่างที่แกคิดหรือเปล่า”
“จบแน่ครับ คุณแม่อย่าหวาดกลัว ลองลูกชายคุณแม่จัดการ ด้วยตัวเอง ทุกอย่าง จบก็คือจบ”
“แล้ว ไอ้สมบัติพัสถาน ล่ะ แม่นั่นจะเรียกร้อง เอาอะไรจากแกหรือเปล่า ตามกฎหมายหล่อนมีสิทธิ์อยู่ครึ่งหนึ่ง ยังจะบ้านของแกที่ราคาสิบกว่าล้านนั่นอีกล่ะ”
คงคาบอกมารดา
“ เรื่องนี้ ผมพูดตกลงกัน กับเขา จนรู้เรื่องแล้วครับ คงอายตัวเองล่ะ ถึงได้เก็บข้าวของออกไป บ้านต้องเป็นของผมอย่างแน่นอน เธอจะมาแตะต้องส่วนนี้ไม่ได้”
เพราะว่า หัวใจยังเจ็บ มัน เหมือนตอกตรึงด้วยตะปูในใจ ต่อไปเขาจะ ต้องเข้มแข็งและเข็งแกร่ง นี่ คือ บทเรียนที่ให้ ไว้กับอรุณรตี เพราะว่า มันประจักษ์ชัด ที่สุด ที่ คนอย่างหล่อน หล่อน จะได้รู้ฤทธิ์ของคงคา คือ ยามร้าย เขา ก็ร้ายกาจได้ชนิด ที่เหิมเหี้ยมเกรียมกับคนที่เคยรัก
เวลานี้ ช่างหนาวเหลือเกิน สายลมไล่มาจากทางหน้าต่างบานนั้น ในห้องเงียบเหงาเช้าตรู่ของวันใหม่อย่างนี้ ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อไปทำงาน อาบน้ำแต่งตัว ทำเองหมดทุกอย่าง ไม่มีหล่อน เขาอยู่ได้
แต่ชีวิต นั้นมีรสชาติของความเหงาก้าวมาแทนที่ ร่างสูงโปร่งที่เด่นและหล่อเหลาจัดสำรวจดูใบหน้าที่สะอ้านหน้ากระจกทรงกลมขนาดใหญ่กลางห้อง
อีกสิบห้านาที เตรียมตัวขับรถไปที่ทำงาน งานของคงคาเป็นโปรแกรมเมอร์ เขามีหน้าที่สร้างสรรค์ออกแบบความคิด เขาถนัดหลายอย่าง ไม่ว่าออกแบบเกม และออกแบบเวบไซด์ หรือกราฟฟิก เพราะร่ำเรียนมาสายนี้โดยตรง จบเทคโนมหานครจากหนองจอก
เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสแล็คส์สีดำพร้อมด้วยรองเท้าหนังสีน้ำตาลเข้าชุดกันที่สุด ในทาวเฮ้าส์หลังงาม ที่มองเห็นบานประตูที่สลักเสลาลวดลายประณีต หลังนี้ ก่อนที่เขา เข้าไปสำรวจดูภายในให้เรียบร้อย ทุกอย่าง ก่อนล็อกกุญแจ เพราะว่า หากกลับจากที่ทำงานอีกครั้ง เย็นโน่นล่ะ ล็อก รั้วหน้าบ้านอีกชั้น แล้วตรงดิ่งไปยังถนนใหญ่ มันเป็นอะไรที่เบาหวิว เหมือนขนนกในความรู้สึกและหัวใจสำหรับคงคา
ขณะนี้โสมแสดกำลังขับรถตรงดิ่ง เพื่อจะมา ในที่ทำงานเช่นกัน แว่นกันแดดสีดำที่หล่อนสวมพรางใบหน้างดงาม วันนี้โสมแสด สวมเสื้อแขนกุดสีม่วงเข้ม ติดลูกไม้สีดำ กับกระโปรงยาวสีน้ำตาล เพราะมีความมั่นใจตั้งแต่ ออกจากบ้านมาแล้วหล่อน
หากแต่ว่า หล่อนต้องมาชะงัก คือ หล่อน ต้องมารับรู้ ข่าวคราวจากผู้เป็นลุง ด้วย เรื่องแบบนี้ ฮึ ทำให้หล่อนอยากจะเมิน ก็เรื่องที่ผู้หญิงคนหนึ่ง ได้เข้ามาหาลุง ของหล่อน และขอให้ท่านมารับผิดชอบ ให้หล่อนเป็นเมีย
เพราะความจริงไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้เลย ลุงของหล่อนนั่น ก็ทราบดีว่าเขาเจ้าชู้ มีผู้หญิงควงไม่ซ้ำหน้า เปลี่ยนบ่อย และเขา เป็นคนหล่อเหลา เจ้าเสน่ห์ เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนกับบิดาและหล่อนในกิจการธนาคาร พาณิชย์ ของครอบครัว
ก็มันจะมีอะไร้ นอกจากสาวๆ ที่เห็นเงินแล้วตาโต และหล่อนก็สามารถซื้อได้ด้วยเงิน ลุงของหล่อนเป็นเจ้าของแบ๊งค์
- Writer
