ต้านรักบ่วงกามเทพ

ต้านรักบ่วงกามเทพ บทที่3.

ฝ่ามือหนาตลบชายกระโปรงขึ้นสูงๆ เขาสอดมือหายใต้กระโปรงสีทึมๆ ปลายนิ้วแข็งแรงเกี่ยวขอบบิกินนี่ กระตุกรูดมันลงมาตามเรียวขาเพรียวยาว อัจฉราพยายามเกร็งตัว ขืนตัวต้านสุดฤทธิ์ แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงกายที่มีมากกว่าของเขาได้ บิกินนี่ตัวเล็กๆ จึงหลุดออกไปจากเรียวขาอย่างง่ายดาย เธอพยายามฝืนต้านอำนาจฝ่ายต่ำที่คืบคลานเข้ามาสุดพลัง แต่สิ่งที่ทำได้คือการพร่ำร้องครวญคราง เพราะความเสียดเสียวแปลกๆ ที่กำลังรุกล้ำอยู่ใจกลางกลีบดอกไม้ชุ่มฉ่ำของตัวเอง เขาทำให้เธอหลงเพ้อ

ออสตินขยับนิ้ว สอดเข้าไปด้านในลึกๆ เขาดึงออกและดันเข้าสลับกันไปมา เร่งปลุกอารมณ์อีกฝ่ายให้ลุกโชนขึ้นแบบเร็วๆ

เสียงครางหวานๆ กับใบหน้าบิดเบี้ยวของคนใต้ร่าง ออสตินยิ้มเยาะยัยป้ามหาภัย ชายหนุ่มกวาดตามองหาสถานที่เริงรักเร็วๆ เขากวาดตามองท่ามกลางความสลัวจนเจอโต๊ะตัวใหญ่เป้าหมายที่ชายหนุ่มกำลังต้องการอยู่พอดี

ชายหนุ่มยอมรับอย่างไม่อาย เวลานี้เขาพร้อมยิ่งกว่าพร้อม ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ... ว่ายัยป้าหน้าตาครึๆ คนนี้จะปลุกความกำหนัดในตัวเขาให้ลุกโพลงขึ้นได้อย่างง่ายดาย จนไม่อาจหยุดความปรารถนาที่มีกับหล่อนได้ เขาอยากจะเข้าไปในตัวของหล่อนให้สาแก่ใจ ก่อนที่สวรรค์จะล่มเพราะบุคคลที่สามเข้ามาขัดขวาง เขาค่อยๆ วางสะโพกงามงอนบนขอบโต๊ะ ใช้ฝ่ามือหนาดันร่างอ่อนระทวยของอัจฉราทอดนอนบนโต๊ะตัวนั้น ระรัวปลายนิ้วแรงๆ จนเธอครางเสียงสะท้าน

“ยะ อย่า!” อัจฉราร้องห้ามได้แค่นั้น แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งเฮือก เพราะมีบางอย่างแข็งๆ ร้อนๆ สอดแทรกเข้ามาในร่างกายช่วงล่างจนอึดอัด

“จะ เจ็บ...เอาออกไป ไอ้บ้า” หญิงสาวตวาดเสียงกร้าว เธอกระถดลำตัวหนี แต่ชายหนุ่มไม่สน เขาดันเอวสอบตามติดและหนักหน่วงกว่าเดิม

“อย่าหนีสิ... อีกเดี๋ยวก็มันจนเธอร้องขอเพิ่ม” ชายหนุ่มกัดฟันกรอดๆ เขาคาดไม่ผิดยัยป้านี่ ‘ซิง’ จริงๆ สัดส่วนของหล่อนกำลังทรมานเขา ทั้งนุ่มนิ่มและคับแน่น แถมยังดูดตอดถี่ยิบจนเขาเกือบขายหน้าหากถึงที่หมายเพียงเพราะแค่ชำแรกผ่านเข้าไปในช่องสวาทของสาวทรงโบราณ

“กะ ก็มันเจ็บ...” อัจฉราพยายามแย้ง

“ครั้งแรกก็แบบนี้แหละ...เธอโชคดีขนาดไหนที่ฉันเป็นคนเปิดซิง”

เขายังลำพองไม่หยุด...แต่หญิงสาวต้องยอมรับว่าไอ้สิ่งที่ปักคาอยู่กลางร่าง มันทำให้เธอซ่านเสียวแปลกๆ หลังความเจ็บผ่อนคลายลง จนเธออดไม่ได้ที่จะเผยอปากครางและยกสะโพกตัวเองขึ้นตอบโต้ เพิ่มอรรถรสในการเสพสังวาสให้มันยกร่องขึ้น เหมือนตามคลิบที่ปล่อยไว้ในอินเตอร์เน็ต อัจฉราพึ่งถึงบางอ้อ มันแซ่บอย่างนี้สิเล่า พวกหล่อนถึงได้แหกปากลั่นห้อง เวลานี้เธอเองก็ไม่ต่างกัน ริมฝีปากบางเผยออ้า เปล่งเสียงครางแบบไม่อายใคร เพราะยามที่ชายหนุ่มเสือกเสยความกร้าวแกร่งเข้ามา มันสุดที่จะทนทานไว้จริงๆ

ตับๆ เสียงสะท้อนดังก้องห้องทึบๆ เขาเร่งตอกอัดแก่นกายสุดแรงเกิด จนร่างกายอวบอุ่นสะท้านสะเทือน ส่ายสะบัดใบหน้าจนมวยผมหลุดลุ่ยออกมาจากตาข่ายสีดำๆ และเส้นผมยาวสลวยทิ้งตัวลง แผ่กระจายเต็มผิวโต๊ะ

“สวย...”

ออสตินยอมรับ ยัยป้าคร่ำครึสวยไม่มีที่ติ ยิ่งใบหน้าหวานตอนกำลังเข้าได้เข้าเข็มนี่ เร้าอารมณ์จนบอกไม่ถูก เขากัดฟันแน่น หัวสมองหมุนคว้างเมื่อเนินนางอวบอูมโอบรัดแก่นกายตัวเองแน่นหนึบ แรงเสียดสีแทบทำให้เขาทะลักทลายตั้งแต่ครั้งแรก แต่ต้องรีบกลั้นความหวามไหวเอาไว้สุดฤทธิ์ไม่เช่นนั้นคงจะอับอายขายขี้หน้าเพราะคาสโนว่าร้อยเตียงล่มปากอ่าวเมื่อเปิดซิงสาวบริสุทธิ์

“ป้าชื่อรัย ” เสียงกระซิบถามแหบปร่า ดังเหมือนลอยอยู่ไกลๆ อัจฉราไม่ได้สนใจฟัง เมื่อในสมองลั่นวิ้งๆ และกำลังจะตะกายขึ้นเยี่ยมเยียนสวรรค์ชั้นฟ้าครั้งแรก จากแรงกระแทกที่กำลังดำเนินแบบต่อเนื่องจนตัวเองหัวสั่นหัวคลอน

“ไม่ตอบจะหยุดนะ” หญิงสาวปรือตามอง เพราะจู่ๆ แรงสั่นสะเทือนก็หยุดชะงักไปดื้อๆ

“อัจฉรา...ต่อสิตาบ้า!” เธอตอบพร้อมกับตวาดกลับ

ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม เขาปลุกสาวใสจนกลายเป็นสาวร้อนแรง เธอดันสะโพกขยิกๆ เขาเลยจัดให้เต็มแรง

“อ้ายยยย....” เสียงกรีดร้องกับกายสาวสั่นเยือกๆ แสดงให้เห็นว่าเขาทำเสร็จ โดยการส่งหล่อนไปเยี่ยมวิมานชั้นฟ้าออสตินรวบรวมแรงที่เหลือ เขาโหมแรงครั้งสุดท้าย ตอกอัดเต็มร้อย ส่งตัวตนแนบชิดและสาดใส่เชื้อพันธ์ขุ่นข้นในส่วนลี้ลับของอัจฉราจนล้นทะลักออกมาภายนอก

รสสวาทที่ไม่อาจลืม

หลังจากนั้นอัจฉราก็กระปรกกระเปลี้ยกลับไปห้องทำงานตัวเอง เธอแวะล้างคราบคาวๆ ในห้องน้ำระหว่างทาง

น้ำตาตก เสียดายความสาวที่เสียไปสุดใจ แต่มันแก้ไขอะไรไม่ได้อีก เมื่อเธอถลำไปไกลเกินกว่าจะย้อนกลับทัน

“ฉันชื่อออสติน...ว่างๆ จะแวะมาหาอีก ยินดีที่ได้เจอเธอ เธอเยี่ยมมากขอบอก เอานี่ไป...ฉันจะได้สบายใจ...หวังว่าเธอคงพอใจเช่นกัน”

อัจฉรามองกระดาษชิ้นเล็กๆ ตรงหน้าด้วยแววตาเฉยชา...เขาขยุกขยิกทำอะไรบางอย่างก่อนที่กระดาษชิ้นเล็กๆ นี่จะหล่นปุลงตรงหน้าเธอ และมันคือ ‘ค่าเสียตัว’ ของเธอเอง

อัจฉราเชิดหน้าขึ้น เธอไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว ที่เสร็จกิจปุบ รับค่าตัวปับ...เธอเอื้อมหยิบกระดาษชิ้นนั้นด้วยมือที่สั่นระริก สายตาของเขามีรอยยิ้มแปลกๆ มันจึงทำให้เธอตัดสินใจทำในสิ่งที่ตัวเองคิด อย่างไม่ยั้งคิดกับผลตอบแทนที่กำลังจะตามมา

แคว๊ก!

ชายหนุ่มถลึงตา เขากระชากหัวไหล่บอบบางเขย่าแรงๆ

“ต้องการอะไรกันแน่ยัยป้าตัวแสบ ทำแบบนี้เธอต้องการอะไรหะ!”

“ปล่อยฉันนะคะ ท่านประธาน...บอกให้ปล่อย!”

อัจฉราหมดความอดทน...เธอตวาดผู้ชายหน้าทนเสียงเขียว เขากำลังคุกคามเธอและทำให้เธอหวาดกลัว

“ฉันไม่ปล่อย เธอจะทำอะไรได้แม่นกน้อย...หมดเวลาที่ฉันจะเล่นสนุกกับเธอแล้ว เธอควรดีใจนะที่คนอย่างฉันยอมลดตัวมาเกลือกกลั้วกับคนแบบเธอ” ชายหนุ่มพูดอย่างลำพอง ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธความต้องการของเขามาก่อน ไม่เว้นแม้แต่ยัยป้าหน้าเด็กนี่

“ดิฉันควรดีใจเหรอคะ ควรดีใจที่ตัวเองกำลังจะกลายเป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งของท่านประธาน”

“ฮึ! อย่ามาโก่งค่าตัวด้วยการทำตัวเป็นสาวอินโนเซ้นต์ ฉันไม่ได้โง่” ชายหนุ่มพูดเสียงเข้ม มารยาร้อยเล่มเกวียนของพวกหล่อน เขาผ่านมาหมดแล้ว จนมั่นใจว่าสิ่งที่อัจฉรากำลังทำคือการแสดง เพื่ออัฟราคา

“คุณจะทำบ้าอะไร!!”

อัจฉราตวาดแหว เมื่อชายหนุ่มใช้กำลังที่มีมากกว่าดันเธอลงบนพื้นอีกครั้ง โดยที่เขาตามติดพร้อมทั้งตั้งท่าจะคุกคามเธออย่างไม่เกรงกลัว

“ทำในแบบที่ฉันควรทำตั้งนาน ฉันไม่น่าปล่อยให้เธอลอยหน้ายั่วได้นานเท่านี้ ฉันควรจัดการปราบพยศเธอสักที” เขาตอบหน้าตาเฉย

“ไอ้หน้าด้าน!”

“ไม่นะคุณป้าสุดสวย...ฉันพอจะรู้จักพวกครีมบำรุง และฉันก็แน่ใจว่าสิ่งที่ตัวเองประโคมลงไปบนหน้าตัวเองนี่ ช่วยให้ผิวฉันไม่หยาบกระด้างมากนัก ไม่เชื่อเธอลองจับดูสิ!”

ออสตินพูดเสียงติดตลก ยัยป้าสุดเชยนี่กล้าว่าคนที่หล่อสุดๆ แบบเขาได้ยังไง...เขากระตุกยิ้ม พร้อมกับสืบเท้าขยับเข้าใกล้เจ้าหล่อนอีกนิด มันน่าสนุก...จนสารอะดีนาลีนในร่างกายเขาหลั่งออกมาทางรูขุมขนแทบทุกรูบนร่างกาย

อัจฉราจับตามองการเคลื่อนไหวของออสตินตลอดเวลา เธอหาทางหนี หากหลุดไปได้เธอจะร้องเรียนความประพฤติของเขากับผู้บริหารระดับสูงๆ ให้จัดการความมักง่ายของผู้ชายหน้าทนคนนี้ เธอไม่ใช่ตัวตลกที่เขาจะมาหยอกเย้าเล่นค่าเวลา

หญิงสาวพุ่งตัวลอดท่อนแขนที่กางอยู่ตรงหน้า พุ่งตัวสวนทางกับเขาเพื่อไปให้ถึงประตู ทว่า...คนที่จ้องจับอยู่แล้วเร็วกว่า เขาโถมรวบเอวกลมกลึงของหญิงสาวเอาไว้ พร้อมกับรัดหล่อนไว้จนแน่น แผ่นหลังบอบบางแนบไปกับอกกว้างตึงแทบทุกสัดส่วน

“ปล่อยฉันนะ!” อัจฉรากัดฟันพูด เธอไม่หยุดดิ้น ยังพยายามหนีให้รอดจากการพันธนาการของเขา