11.บอกรัก
989 Words
@ห้องครัว@เซฟเฮาส์
"อ้าว คุณแดน ลงมาพอดีเลย เช้านี้มีแกงส้มผักรวมใส่ปลานิลทอดครับ แล้วก็ไข่เจียวครับ คุณแดนอยากกินอะไรเพิ่มมั๊ยครับ?"
"อ้อ ไม่ละครับ แค่นี้ก็พอ ปกติผมก็กาแฟดำกับขนมปังหรือแซนด์วิชง่าย ๆ เองครับ"
"งั้นดีเลย มากินข้าวด้วยกันนะครับ เดี๋ยวทอดไส้กรอกอีกอย่างละกัน"
"ได้ครับ งั้นผมช่วย" แดนชลขมีขมันช่วยว่าที่พ่อตาอย่างคล่องแคล่วทำเอาคนตัวเล็กไปไม่เป็นจึงออกมาเตรียมโต๊อาหารจะมีประโยชน์กว่า
แดนชล
@โต๊ะอาหาร
สองหนุ่มต่างวัยต่างสาละวนตักอาหารให้สาวสวยเพียงผู้เดียว
"อ่ะ อันนี้ฝีมือตัวเองลองชิมซิ๊ ว่าถูกปากตัวเองมั๊ย" สรตักแกงส้มให้ลูกสาว
"หืม..อร่อยค่ะพ่อ ก็พ่อแหละคนปรุง งั้นคงไม่อร่อยขนาดนี้หรอก" แสงดาวพูดหน้าบึ้ง
"เอาน่ะ ค่อย ๆ ฝึกเดี๋ยวก็อร่อยเองแหละ"
"น้องแสงอยากหัดทำกับข้าวมั๊ยล่ะเฮียสอนให้ได้นะ ขอค่าสอนเป็นคุ๊กกี้ไว้กินกับกาแฟล๊ะกัน"
"หืม จะดีเหรอ ไหนจะแป้งไหนจะไข่ ไหนจะนี่นู่นั่น แสงขาดทุนค่ะ" แสงดาวคาดคะเน
"ไอ้งก" แดนชลแกล้งหยอก
"หึหึ จริง" สรสนับสนุนความคิดแล้วหนึ่ง
"พ่ออ่ะ ที่ร้านกาแฟน่ะต่อแถวกันซื้อน๊า อย่าว่าไป" คนตัวเล็กได้โอกาสเลยคุยซะบ้าง
หลังจากกินข้าวเสร็จทั้งสามต่างก็แยกย้ายกันไปทำในสิ่งที่คั่งค้างอยู่ส่วนสาวคนเดียวในบ้านขอไปเดินเล่นย่อยอาหารในสวนโดยมีหนึ่งหนุ่มขออาสาติดตามเธอไปด้วย
............
@ในสวน@เซฟเฮาส์
"เฮียมีงานก็ไปทำเถอะค่ะ การ์ดออกเยอะแยะไม่มีอะไรน่าห่วง แสงอยู่คนเดียวได้" แสงดาวบอกออกไปอย่างแบ่งรับแบ่งสู้เพราะรู้สึกเกรงใจและไม่อยากให้คนอื่นคิดว่าตัวเองสำคัญต้องมีคนคอยติดตามอารักขาตลอด
"น้องแสงก็น่าจะรู้ว่าเฮียอยากอยู่ด้วย ไม่ต้องเกรงใจ เว้นเสียแต่ว่าแสงจะรำคาญเฮียเสียก่อน" แดนชลพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ
"มะ..ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะเฮีย แสงมิบังอาจหรอก แค่คิดว่าเฮียคงมีงาน ก็เห็นว่าผู้ช่วยที่ฟาร์มโทรมาบ่อย ๆ" แสงดาวอธิบายตะกุกตะกัก
"เฮ๊อ...นั่นซินะ..ขนาดยุ่งขนาดนี้ยังไม่อยากกลับไป ไม่รู้มีอะไรดี" แดนชลพูดลอย ๆ ยิ่งทำให้คนตัวเล็กงงเข้าไปอีก
"???" แสงดาวเงียบ คือ งง ไม่เข้าใจไง
"แสง......"
"คะ"
"เฮียรักแสงนะ"
"......" แสงดาวเงียบ กำลัง งง คิดว่าตัวเองหูเพี้ยนรึเปล่าหรืออะไรทำนองนั้น
"แสง ฟังเฮียอยู่หรือเปล่า?"
"อะ..เอ่อ...เฮียว่าอะไรนะคะ"
"เฮียถามว่าฟังเฮียอยู่หรือเปล่า"
"ฟะ ฟังอยู่นี่ไงคะ"
"แล้วแสงคิดยังไง?"
"คือ...แสงไม่ได้คิด..ค่ะ คือ..."
"ทำไม?" แดนชลพูดพร้อมกับเดินเข้าหา อีกคนก็ถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่าง
"คือ เฮียเป็นลูกของผู้มีบุญคุณแล้วก็เป็นเจ้านายของพ่อแสง ก็เท่ากับว่า...." แสงดาวไปไม่เป็น
"นายแดนชล คนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอรักเธอแสงดาวคนนี้คนเดียวตั้งนานแล้ว..." แดนชลพูดพร้อมกับชี้นิ้วมือไปที่หญิงสาว
"เอ่อ ค่ำมืดแล้ว แสงเข้าบ้านก่อนนะ คะ ง่วงแล้วสงสัยหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนน่ะค่ะ" พูดจบสาวเจ้าก็หันหลังให้ชายหนุ่มเพื่อที่จะเดินจ้ำอ้าวเข้าบ้านให้พ้นเรื่องพ้นราวไป แต่..
พรึ่บ..! ?? ร่างกายบอบบางของเธอถูกพันธนาการโดยอ้อมแขนของชายหนุ่มอย่างแน่นหนา
"เฮีย!!!...ปล่อยก่อน...เดี๋ยวพ่อเห็น.."
"เห็นก็ช่างปะไร จะได้เรียกมาเป็นพยาน
"เฮีย...ทำไมเฮียเป็นแบบนี้ไปได้นะ..ปล่อยซิ..อื้อ..ปล่อยซิว๊ะ" แสงดาวสบถอย่างขัดใจพร้อมกับดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดชายหนุ่ม
"อาสรคร๊าบ ออกมาหน่อยคร๊าบ...ผมกอดลูกสาวอาสรอยู่คร๊าบ... ออกมาให้ผมขออนุญาตขอแต่งงานกับลูกสาวของอาหน่อย.
อาสรคร๊าบ...อุบ" แดนชลแหกปากตะโกนลั่นเซฟเฮาส์แต่ก็ต้องถูกปิดปากด้วยมือเรียวเล็ก
"ชูว์....หยุดเดี๋ยวนี้เฮีย.....ขอหละ.....เฮียอย่าเล่นแบบนี้ แสงอายคนเค้า แสงเป็นผู้หญิง มันเสียหาย" แสงดาวพูดพร้อมกับยกมือไหว้ชายหนุ่ม
"แสง เฮียพูดจริงนะว่าเฮียรักแสงจริง ๆ ทำไม่ไม่เชื่อนะ ถามอาสรดูก็ได้เฮียรักแสงตั้งแต่แสงอยู่ม.ต้นไง ขนาดไปเรียนเมืองนอกเฮียยังไม่เคยตกลงเป็นแฟนกับใครเลย" แดนชลอธิบายอย่างจริงใจสุด ๆ
"โอยแสงรับไม่ทัน แสง..แสงขอตัวก่อนนะคะ" หญิงสาวทำตัวไม่ถูกรู้สึกใจสั่นหูอื้อไปหมด จึงพูดไปแบบงง ๆ พูดจบแสงดาวก็วิ่งเข้ามาในบ้านและวิ่งขึ้นชั้นสองเข้าห้องของตัวเองที่ถือเป็นเซฟโซนอย่างดีของเธอ
อีกด้าน
"คุณแดนครับ ผมว่าให้เวลาแสงเค้าบ้างก็ดีนะครับ เค้าอาจจะปรับตัวไม่ทันจริง ๆ" สรกล่าว
"อาสรครับ ผมจริงใจและอยากบอกน้องมานานแล้วครับ"
"ผมเข้าใจ แต่บางครั้งมันอาจจะยังไม่ใช่เวลาของมัน แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่ให้เกียรติแสงมัน"
"ครับอา ผมยิ่งกว่าให้เกียรติอีกครับ ยอมแล้วคนนี้ แต่ดูซิวิ่งหนีเข้าห้องเฉยเลย" แดนชลพูดจบก็ถอนหายใจยาว
"สู้สู้ครับ ทำให้เจ้าแสงเห็นความจริงใจให้ได้ซิครับ" สรบอกอย่างให้กำลังใจชายหนุ่ม
"ครับ ขอบคุณครับ"
- Writer
