หลังพระอาทิตย์ขึ้นไม่กี่ชั่วโมงในเช้าวันถัดมา รถยนต์กลางเก่าคันหนึ่งขับเข้ามาจอดในบริเวณบ้านของภูเบศวร์
หญิงสาวผู้ที่ขับรถมาเองปิดประตูแล้วมองไปรอบ ๆ ด้วยสายตาอิจฉาปนริษยานังน้องนอกไส้ ลูกติดบิดาใหม่ของเธอ ทำไมมันต้องได้ทุกอย่างที่ดี ๆ ไปด้วย พ่อของมันเคยร่ำรวยดี แต่พอมาแต่งกับแม่ของเธอก็จนลงแต่ยังมีปัญญาส่งนังเด็กนั่นไปเรียนในโรงเรียนเอกชนเสียได้
ส่วนเธอเลิกสนใจจะเรียนตั้งแต่ตอนอยู่มัธยมต้นนั่นแล้วเพราะชอบเที่ยวเตร่สนุกสนานไปทั่ว และพลั้งพลาดได้เสียกับเพื่อนผู้ชายในกลุ่ม คราวนั้นเธอท้องแม่ก็หาเงินมาช่วยให้เอาไปทำแท้งที่คลินิกเถื่อน จำได้ว่าปางตายเลยทีเดียวเพราะเสียเลือดมาก ได้แต่บอกคนอื่น ๆ ว่าตนเองเป็นไข้ทับระดู
“นี่! แกนั่นแหละ คุณภูเบศวร์อยู่ไหม” ริสาถามหญิงสาวที่กำลังเช็ดกระจกตรงหน้าบ้านด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ
เด็กรับใช้ที่ถูกเรียกรับคำงง ๆ “อยู่ค่ะคุณ”
“ไปบอกว่าฉัน...ริสามาคุยธุระแท
