#เนตรมังกร [Omegaverse]

ตอนที่ 5

PART บรรยาย

“อ่า...อืม” เสียงครางต่ำจากคนร่างสูงดังขึ้นมาอย่างสุขสม และพึงพอใจกับรสสัมผัสของหญิงสาวเบื้องล่างที่กำลังหลับตาพริ้มอย่างน่ารักน่าชัง

พลันสายตาของเขาก็ก้มลงต่ำและสบมองไปยังคนเบื้องล่างที่กำลังล้อหลอกอยู่กับแท่งอุ่นร้อนของเขาราวกับกำลังโลมเลียไอศกรีมแท่งโปรด

มือหนาตามสายพันธุ์ของความเป็นอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ก็ยกขึ้นมาลูบที่ศีรษะของคนเบื้องล่างเบา ๆ ราวกับปลอบประโลมและเอ่ยชมไปในคราวเดียวกัน...ว่าเธอทำให้เขาพึงพอใจได้มากถึงขีดสุดและยังต้องการในสัมผัสของเธอมากยิ่งขึ้นกว่านี้ไปอีก

เหม่ยที่กำลังเชยชมไอศกรีมแท่งหวานอุ่นอยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมาสบมองกันด้วยแววตายั่วยวนเสียจนคนมองถึงกับหัวใจสั่นไหว ทั้งเธอก็ยังนำมันออกจากปากเล็กจิ้มลิ้มนั้นแต่มือเล็กเรียวก็ยังไม่วายลูบมันขึ้นลงไปมาให้ความรู้สึกของเขายิ่งเพิ่มพูนและส่งเสียงครางออกมาเพื่อระบายความเสียวซ่าน

เจ้าหล่อนสบมองกันตาใสราวกับลูกแมวตัวน้อย ๆ ที่กำลังรอคำชมเชยจากผู้ซึ่งเป็นเจ้าของ เขาที่รู้ในการกระทำนั้นก็ยกมือขึ้นไปลูบที่ศีรษะของเธออีกครั้งและเอ่ยปากชมออกมา พลันสายตาก็ดันไปสังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่เบื้องล่างกว่าร่างกายของเธอ

“สมกับเป็นแมวขโมยจริง ๆ” ปากก็ยกยิ้มออกมาแต่ดวงตากลับจดจ้องมองไปที่ร่างกายของเธอ

ก่อนที่เขาจะได้เห็นว่าตอนนี้เจ้าหล่อนกำลังใช้มือของตัวเองที่ว่างอยู่ปรนเปรอความใคร่ให้กับตัวของเจ้าหล่อนเอง กลิ่นทั้งสองที่แผ่ฟุ้งออกมาจนตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้องก็บ่งบอกเขาได้เป็นอย่างดีเลยว่าตอนนี้เจ้าหล่อนเองก็ต้องการสัมผัสจากเขามากมายขนาดไหน

มือหนาเอื้อมไปจับที่แท่งอุ่นของตัวเองที่กำลังตั้งชูชันรอรับสัมผัสจากคนเบื้องล่าง ก่อนที่เขาจะใช้มือค่อย ๆ ขยับขึ้นลงเพื่อสร้างอารมณ์ให้กับตัวเองให้พุ่งทยานขึ้นไปถึงขีดสุด เพราะตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นเจ้าแท่งของเขาหรือว่าเธอ...ดูด้วยตาเปล่าก็รับรู้ได้แล้วว่ามันต้องการสัมผัสที่มากยิ่งขึ้นกว่านี้ไปอีก

ลีลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่ตัวเองนั่งอยู่ในคราแรกและจับหญิงสาวให้ลุกขึ้นตามทั้ง ๆ ที่มือของเจ้าหล่อนยังอยู่ใต้กระโปรงและยังคาอยู่ที่จุดอ่อนไหว

เขาดันร่างของเธอให้เป็นฝ่ายที่คร่อมกับเก้าอี้เอาไว้ ก่อนที่ลีจะจับชายกระโปรงของเธอขึ้นและใช้มือหนาของตัวเองบีบเบา ๆ ที่สะโพกมนของเธอเพื่อสร้างอารมณ์ความดิบเถื่อน

ตอนนี้อารมณ์ของเขาขึ้นถึงขีดสุดและยากเย็นเหลือทนถ้าจะให้มันกลับลงมาถ้าหากยังไม่ได้ทำการปลดปล่อย แววตาของอัลฟ่าแปรเปลี่ยนเป็นวูบไหวไปมาตามสัญชาตญาณแต่เขาสัมผัสได้ถึงการขัดขืนจากคนตรงหน้าและมันทำให้เขาต้องตั้งใจมองเธอดี ๆ อีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“อ่า ฉะ ฉันขอร้อง...”

“...”

“อย่าเอามันใส่เข้ามาได้ไหม?” เธอเอี้ยวตัวมาสบมองกันด้วยใบหน้าแดงก่ำ และมันทำให้เขาได้แต่สบมองเธออย่างสงสัย

เหม่ยรีบหันหน้าหนีสายตาดุ ๆ ของอัลฟ่าที่อยู่ทางเบื้องหลังของตัวเองในทันที เพราะรับรู้ได้เลยจากกลิ่นของเขาว่ากำลังไม่พอใจกับคำขอของเธอ

ในทีแรกเธอแค่ตั้งใจจะใช้มือช่วยเขาเฉย ๆ ไม่ได้คิดว่ามันจะเกินเลยมามากมายขนาดนี้ ยอมรับว่าที่เธอใช้ปากนั้นมันก็เป็นไปตามสัญชาตญาณดิบเถื่อนของเธอเองล้วน ๆ

และพอรู้ตัวเองอีกทีก็พบว่าแท่งอุ่นร้อนขนาดใหญ่ของเขาตอนนั้นมันเข้ามาอยู่ในร่างกายของเธออย่างปากแล้ว...โดยที่เธอเองนั้นก็ยังไม่ทันได้รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำไป

แม้จะรู้สึกหวาดกลัวกับขนาดของมันในทีแรก แต่พอได้ลิ้มรสของมันเธอกลับรู้สึกพึงพอใจและไม่ได้นึกที่จะรังเกียจมัน เธอรับรู้ได้เลยจากเจ้าสิ่งนั้นว่าลีเป็นคนที่รักความสะอาดมาก เพราะเขาดูแลรักษามันเป็นอย่างดีไม่ให้มีกลิ่นอะไรที่มันไม่น่าพึงประสงค์เลย...และเธอเริ่มที่จะชื่นชอบมัน

แต่มันจะต้องไม่เข้าไปอยู่ในร่างกายอย่างจุดหวงแหนของเธอเป็นอันขาด...แค่เพียงเท่านี้เธอก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขามากมายเกินพอแล้วสำหรับการที่เราพึ่งได้รู้จักกัน

และเธอยอมรับตามตรงเลยว่ากลัวกับขนาดที่ใหญ่เกินไปของมัน...เธอกลัวว่ามันจะทำให้เธอต้องเจ็บตัว หรือบางทีมันก็อาจจะทำให้เธอติดใจจนอาจจะกลายเป็นต้องการมันมากยิ่งขึ้นกว่านี้ซึ่งเธอไม่ได้ต้องการแบบนั้น

เธอไม่อยากเอาตัวเองไปเสี่ยงกับคนใหญ่คนโตไม่ว่าจะกับใครคนไหน แค่พอเธอได้รู้ว่าเขาเป็นคนของแก๊งมังกรมันก็ทำให้เธอแทบจะหาความปลอดภัยในชีวิตของตัวเองไม่เจออีกแล้วนับตั้งแต่ที่ก้าวเข้าไปยุ่งกับชีวิตของเขา

“อ๊ะ!” คิดอะไรอยู่คนเดียวเนิ่นนานจนได้รับรู้ถึงสัมผัสแปลกใหม่ที่ตัวเองไม่เคยได้รับมันมาก่อนตลอดทั้งชีวิตที่ได้เกิดมา

เหม่ยหันไปทางด้านหลังเพื่อที่จะสบมองดูว่าเขากำลังทำอะไรกับเธอโดยที่ท่าทางของเธอในตอนนี้คือท่าหมอบคลานเหมือนกับสุนัขเวลายืนสี่ขา

สะโพกของเธออยู่ในจุดล่อแหลมที่เขาสามารถทำอะไรก็ได้ตามแต่ใจของเขาที่ต้องการ ซึ่งถ้าหากคำขอร้องของเธอมันไม่เป็นผลจริง ๆ เธอก็คงจะต้องยอมรับในการกระทำของเขา...รวมไปถึงการกระทำของตัวเธอเองด้วย

ก็เพราะเธอเป็นคนเสนอเองนี่หน่าว่าอยากจะช่วย...และตอนนี้อารมณ์ของเธอเองก็ยากที่จะหยุดอยู่กลางทางแบบนี้แล้วเหมือนกัน แต่ก็ไม่อยากจะเอาตัวเองต้องไปเสี่ยงกับเขา

“คุณ!” เธอเอ่ยเรียกเขาในทันใดเพราะเห็นแล้วว่าตอนนี้คนร่างสูงกำลังทำอะไรกับร่างกายของเธอ “มะ มัน...อ๊า!” แต่ก็กลับได้รับสัมผัสวาบหวามมาแทนเพราะเขากำลังใช้ลิ้นของตัวเองปรนเปรอที่จุดอ่อนไหวของเธออยู่

ตลอดทั้งชีวิตของเธอที่เกิดมายี่สิบสี่ปีนี้เธอเกือบจะรักษาสิ่งที่หวงแหนเอาไว้ไม่ได้อยู่บ่อยครั้ง เนื่องจากว่าเธอเป็นโอเมก้าผู้อ่อนแอในห่วงโซ่อาหาร

เธอมักจะได้รับคำดูถูกจากเหล่าอัลฟ่าและเบต้ามามากมายอยู่เสมอว่าเป็นได้แค่ที่รองรับระบายอารมณ์ของพวกคนเหล่านั้นแม้ว่าพวกเราจะเป็นมนุษย์เหมือนกัน

เธอจึงไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะกล้าใช้ลิ้นกับตัวเธอที่เคยมองว่าตัวเองนั้นต่ำต้อย และยังทำตามที่เธอเอ่ยร้องขอแม้ว่าเธอเองก็เห็นแล้วเหมือนกันว่าแท่งอุ่นของเขาเองก็รอแทบจะไม่ไหวและต้องการสัมผัสจากเธอที่มันมากกว่านั้น

“อ๊ะ อ๊า...” เธอยังคงครางหวานอย่างต่อเนื่องเมื่อเขายังใช้ลิ้นลูบวนไปมาไม่หยุดพักให้เธอได้หายใจหายคอ

ใบหน้าเงยขึ้นไปยังฝ้าเพดานเพื่อระบายความเสียวซ่านทั้งเสียงครางหวานก็ยังดังระงมออกมาจากปากกระจับไม่มีหยุดพัก...และเธอใกล้แล้วที่จะไปถึงเส้นชัยโดยมีเขาที่คอยนำทาง

“คะ คุณ...ฉันจะ อ๊า!” เมื่อเขาได้ยินดังนั้นก็เร่งลิ้นอุ่นชื้นของตัวเองทั้งมือก็ยังปรนเปรอให้กับร่างกายของตัวเองไม่มีหยุดพัก

เขาขยับลิ้นเข้าออกถี่ ๆ เพื่อหวังจะส่งให้เธอได้ถึงฝั่งฝัน ก่อนที่เสียงครางยาวกับอาการตัวกระตุกเกร็งของเธอจะเป็นสัญญาณบอกกับเขาว่าเธอได้ไปถึงเส้นชัยนำหน้ากันไปก่อนแล้ว

“อ่า...” เสียงครางต่ำยังดังอย่างต่อเนื่องและลีก็ยังคงใช้นิ้วมือของตนเองในการปรนเปรอตัวเอง

เหม่ยหันหน้ากลับมาสบมองที่คนด้านหลังเมื่อยังได้ยินเสียงครางหวานของเขา ก่อนที่เธอจะนั่งคุกเข่าลงไปเบื้องล่างอีกครั้งและนำเจ้าแท่งอุ่นร้อนนั้นเข้าปากของตัวเองอีกหน

“อ่า อ่า...เหม่ย” เสียงครางต่ำเป็นชื่อของเธอและมันทำให้เหม่ยรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด

เธอหัวใจวูบไหวขึ้นมาทันใดเมื่อได้ยินเสียงครางของเขาเอ่ยเรียกเป็นชื่อของเธอ และมันทำให้เธอขยับศีรษะเข้าออกที่ปากทางอย่างรวดเร็วเพราะอยากจะส่งให้เขาไปถึงฝั่งฝันเฉกเช่นเดียวกับตัวของเธอ

“ฉะ ฉันจะเสร็จ!” เธอขยับเข้าออกให้รวดเร็วยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินดังนั้น

มือหนาของลีจับที่ศีรษะของคนเบื้องล่างอีกครั้งและครั้งนี้เขาช่วยเหลือเธอด้วยการกระแทกเอวเข้าสวนไม่ให้เธอต้องเหนื่อยล้าอยู่เพียงลำพัง

ความรู้สึกของตัวเขามันค่อย ๆ ตีตื้นขึ้นมาและในที่สุด...น้ำสีขาวขุ่นก็พวยพุ่งออกมาและมันก็เข้าไปอยู่ในปากของคนเบื้องล่างทั้งหมดจนลีต้องเบิกตาโพล่งอย่างตื่นตกใจ

“ฉะ ฉันขอโทษ” เขารีบเอ่ยและรีบหยิบกระดาษทิชชู่พร้อมกับยื่นมันส่งไปให้กับเธอที่ก็เบิกตาโพล่งอย่างตกใจไม่ต่างกัน “คายออกมานะ อย่า...” ไม่ทันได้พูดจนจบ เธอก็กลืนมันเข้าไปจนหมดทั้งยังใช้ลิ้นโลมเลียคราบที่อยู่รอบ ๆ ปากโดยไม่ต้องพึ่งทิชชู่ที่เขายื่นไปให้ในคราแรกแม้เพียงแผ่นเดียว

และมันทำให้ลีได้แต่สบมองใบหน้าของเธออย่างไม่เชื่อสายตา แต่กลับยกยิ้มออกมาเพราะยังคงรู้สึกพอใจกับเธอคนนี้อยู่แม้ว่าเจ้าหล่อนจะไม่อนุญาตให้เขาได้เข้าไปสำรวจร่างกายของเธอให้ลึกยิ่งกว่านี้

แต่รวม ๆ แล้วมันดี...เขาพึงพอใจกับการกระทำของเธอมาก และได้แต่หวังอยู่ในใจลึก ๆ ว่าจะมีสักวันหนึ่งที่เขาได้เข้าไปเชยชิมถ้ำสาวของเธอ...ด้วยแท่งอุ่นร้อนของเขา

PART เหม่ย

ฉันแต่งเนื้อแต่งตัวจนเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำที่อยู่ในห้องทำงานของลี ก่อนจะได้พบเห็นว่าเธอนั้นกำลังนั่งรอกันอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิม...ตัวที่เราพึ่งจะมีความทรงจำร่วมกันมา

หัวใจของฉันสั่นไหวเมื่อคิดไปถึงภาพของสองเรา ทั้งยังเขินอายตัวเองที่กลับลงไปเชยชิมที่แท่งอุ่นร้อนของเธออีกหน

แม้ฉันจะคิดอยู่ภายในใจแล้วว่ามันเป็นเพราะสัญชาตญาณ ซึ่งตัวฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะทำมันตั้งแต่ทีแรก แต่เมื่อมันมีการกลับไปทำอีกเป็นครั้งที่สอง...นั่นมันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าฉันต้องการลิ้มรสมันอีกถึงได้กลับลงไปทำมันอีกครั้งหนึ่ง

ฉันพยายามจะเดินเลี่ยงออกไปจากห้องเพราะรู้สึกเขินอายกับการกระทำของตัวเอง และก็เพราะว่าส่วนหนึ่งฉันยังสลัดภาพที่เขาเองก็ลงไปเชยชิมให้กับตัวของฉันไม่ได้

แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเพราะดูเหมือนเธอเองไม่ได้ต้องการให้ฉันจากไปในตอนนี้ เพราะดันมีสัมผัสจากมืออุ่นของเธอมารั้งกันเอาไว้เสียก่อน

“จะรีบไปไหน?” ฉันยืนแข็งทื่ออยู่ที่หน้าประตูห้องเมื่อลีเดินเข้ามาประชิดตัวกันตั้งแต่ตอนไหนฉันก็ไม่อาจจะแน่ใจนัก

แต่ตอนนี้เธออยู่ใกล้กับฉันมาก ใกล้จนฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนของลีที่กำลังเป่ารดรินกันอยู่ที่ซอกคอของฉัน

และมันพาลให้ฉันรู้สึกขนลุกขึ้นมาทั่วทั้งตัวอย่างไม่อาจจะควบคุม กลิ่นร่างกายของลีที่ฉันเผลอกลืนเข้าไปยังตลบอบอวลออกมาจากไอร่างของเธออยู่เลย

“ฉะ ฉันจะกลับแล้ว” ฉันรีบล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงของตัวเองและหยิบโทรศัพท์ซึ่งเป็นของที่ลีต้องการแต่แรกและยื่นส่งไปด้านหลังโดยที่ฉันยังไม่ยอมหันหน้ากลับไปสบมองเธอ

ลีหยิบโทรศัพท์ออกไปจากมือของฉันและฉันก็เตรียมจะมุ่งหน้าออกไปจากห้องอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอใช้มือมารั้งเอวของฉันเอาไว้ ทำให้ตอนนี้ท่าของฉันเหมือนอยู่ในอ้อมกอดของเธออย่างไรอย่างนั้น

“ฉันไม่ให้ไป...” ลีพูดออกมาอย่างเอาแต่ใจ ก่อนที่เธอจะโน้มใบหน้าลงมากดจูบที่ลำคอของฉัน “เธอเป็นของฉันเต็มตัวแล้วนะ รู้ตัวหรือเปล่า?” แถมเธอยังใช้เขี้ยวของตัวเองกัดฉันเบา ๆ และฉันเข้าใจมันดีว่าลีกำลังสร้างกลิ่นของตัวเองให้ติดตัวกับกลิ่นของฉันอยู่

“อะ อืม...” แต่เพราะไม่รู้จะตอบอะไร บวกกับที่ตอนนี้อารมณ์ของฉันเริ่มกลับมาอีกครั้งเพราะกลิ่นของลี ฉันจึงครางรับออกไปอย่างนั้นเพราะจะได้ออกไปจากที่นี่เสียที

คนใหญ่คนโตมันช่างอันตรายสมกับที่ฉันคิดเอาไว้ไม่ผิด...

“และนี่ค่า*ได้ยวี่ของเธอ” เธอยื่นเช็คมาตรงหน้าให้ฉันต้องรับมันมามองดู “แถม*เจี่ยงจินให้เล็กน้อย ถือเสียว่าเป็นรางวัลที่เธอเป็นคนของฉัน” และลีก็ขยับเข้ามาหอมแก้มฉันอีกครั้งเสียฟอดใหญ่

และน่าแปลกที่หัวใจของฉันเต้นแรงกับการกระทำของลีอีกแล้ว...

“แล้วก็กลับไปเก็บของรอฉันไว้เลย เก็บไว้แค่ของที่จำเป็นก็พอ” ฉันขมวดคิ้วในทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

ฉันขยับออกจากการเกาะกุมของคนด้านหลังและสบมองใบหน้าที่กำลังยกยิ้มของลีอย่างคนสงสัย มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องเก็บของกัน...

“ไม่ต้องทำหน้าทำตาแบบนั้น ต่อแต่นี้ไปเธอก็แค่ต้องย้ายมาอยู่กับฉัน...”

“*เซินเม่?”

“เป็นคนของฉันแล้วก็ควรได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม” เธอยกยิ้มออกมาอย่างไม่ได้ทุกข์ร้อน แต่ฉันที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกก็ได้แต่ยืนหน้าเหวออย่างไม่เข้าใจอะไรเลย “เอาเป็นว่าทำตามที่ฉันบอกก็พอ...แล้วเดี๋ยวอีกหนึ่งชั่วโมงฉันจะไปรับเธอเอง”

“…”

“อ้อ! แล้วก็เดินไปหาอาตงนะ ฉันเตรียมรถเพื่อที่จะไปส่งเธอที่บ้านแล้ว”

“นี่ฉัน...”

“ขึ้นชื่อว่าเป็น*ชีจึของฉัน...เธอจะต้องไม่น้อยหน้าไปกว่าใคร!”

***(ไต้ยวี่) = ค่าตอบแทน

***(เจี่ยงจิน) = โบนัส

**? (เซินเม่?) = อะไรนะ? (เป็นคำอุทาน)

***(ชีจึ) = เมีย,ภรรยา