ลิขิตรัก แสนเสน่หา

ลิขิตรัก แสนเสน่หา EP.05 ความโกรธของจอมพล (1)

เพียงแค่ร่างเล็กบอบบางก้าวเท้าเดินเข้าประตูบ้านมา เสียงด่าทอจากปากของคุณนงนุชก็ดังขึ้นมาทันที ก่อนที่ร่างท้วมจะเดินปรี่เข้ามาตบหน้าลูกสาวบุญธรรมอย่างแรง จนล้มไปกองกับพื้นด้วยความไม่พอใจ

ฉาด!!

“แกกล้าดียังไงถึงทำร้าย ลูกชายของฉัน”

“แต่พี่นพจะข่มขืนหนูนะคะแม่ หนูก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้น” เจ้าของร่างเล็กบอบบางร้องบอกมารดาบุญธรรมด้วยน้ำตานองหน้า ก่อนจะพยุงร่างลุกขึ้นยืน ก้มหน้าก้มตาหลบสายตาเย็นชาของท่านด้วยความเสียใจ เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด

เธอไม่ได้เป็นคนก่อเรื่องเสียหน่อย

แล้วทำไม! เธอถึงต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย

“แกอย่ามาโกหก! ลูกชายฉันไม่มีนิสัยต่ำช้าแบบนั้นแน่”

คุณนงนุชชี้หน้าด่าลูกสาวบุญธรรมอย่างเกลียดชัง ตลอดทั้งคืนนางคิดทบทวนถึงกับพูดของบรรดาเพื่อนสนิท ที่เคยบอกนางว่า ลูกสาวบุญธรรมของนาง อาจเป็นลูกของสามีกับผู้หญิงอื่นจริงๆ ก็ได้ ตอนนั้นนางเอาแต่ปฏิเสธ ไม่เชื่อคำพูดเหล่านั้น แต่พอมานั่งคิดและทบทวนท่าทางและการดูแลเอาใจใส่ของผู้เป็นสามี

นางก็เริ่มเชื่อในคำพูดของบรรดาเพื่อนสนิท ยิ่งนานวัน หน้าตาของนังลูกสาวบุญธรรมก็ยิ่งคล้ายคลึงกับสามีของนางเหลือเกิน

“แกมันเลี้ยงไม่เชื่องนังพิมล แกมันก็เหมือนแม่แกนั่นแหละ ชั้นต่ำ หน้าด้าน ทำตัวไร้ยางอาย”

“แม่หนูไม่ได้ทำตัวไร้ยางอายแบบนั้น แล้วคุณรู้จักแม่หนูหรือคะ คุณถึงได้กล้าดูถูกแม่ของหนูแบบนี้”

อรพิมลร้องถามด้วยน้ำตานองหน้า เธอรู้สึกโกรธมารดาบุญธรรมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คนผิดก็คือนพเก้า ไม่ได้เกี่ยวกับมารดาผู้ให้กำเนิดของเธอและตัวเธอเสียหน่อย

แล้วทำไมนางต้องโยนความผิดมาให้เธอรับผิดชอบด้วย

“ทำไมจะไม่ใช่นังพิมล ในเมื่อแม่ของแกแย่งผัวฉัน ฉันน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว คุณสนไม่เคยสนใจหรือคิดรับเด็กคนไหนมาเลี้ยง แต่พอคุณสนเห็นแกครั้งแรก คุณสนก็ตัดสินใจรับแกเป็นลูกบุญธรรมทันที”

คุณนงนุชตวาดใส่ลูกสาวบุญธรรมอย่างเกลียดชัง ยิ่งมองใบหน้าเรียวเล็กตรงหน้า นางก็ยิ่งเคียดแค้น เพราะไม่ว่าจะเป็นโครงหน้าหรือแม้แต่ดวงตา หากสังเกตให้ดี มันช่างคล้ายกับสามีของนางไม่มีผิด แล้วจะให้นางเชื่อได้อย่างไร ว่าลูกสาวบุญธรรมคนนี้ไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของสามีกับผู้หญิงอื่น

“แม่โกหก หนูไม่เชื่อเด็ดขาด พ่อสนไม่มีทางเป็นพ่อแท้ๆ ของหนู”

อรพิมลปฏิเสธ ขณะร้องไห้น้ำตานองหน้า เธอไม่เชื่อคำพูดของมารดาบุญธรรมแม้แต่คำเดียว เรื่องที่พ่อบุญธรรมเป็นพ่อที่แท้จริงของเธอ หากท่านเป็นพ่อที่แท้จริงของเธอ แล้วทำไมท่านกับแม่แท้ๆ ของเธอ ถึงได้ทิ้งเธอเอาไว้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

“ถ้าผัวฉันไม่ใช่พ่อแท้ๆ ของแก แล้วทำไมเขาถึงรักแกมากกว่าลูกสาวและลูกชายของฉันล่ะ นังพิมล”

“หนูไม่รู้?” คำปฏิเสธของอรพิมล ยิ่งทำให้คุณนงนุชโกรธหนักเข้าไปอีก นางก้มหยิบไม้อันหนึ่งแล้วปรี่เข้าไปทุบตี ลูกสาวบุญธรรมด้วยความเกลียดชัง ความโกรธแค้นที่ถูกสามีหลอกลวงและหักหลัง ทำให้นางควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ จนกระหน่ำทุบตีลูกสาวบุญธรรมไม่ยั้ง

เพี้ยะ! เพี้ยะ!

“หนูเจ็บ อย่าตีหนู ฮือๆ”

เพี้ยะ!

“อย่าตีหนู ฮือๆ หนูกลัวแล้ว แม่อย่าตีหนู”

เสียงร้องไห้ที่แว่วเข้ามาในหู สร้างความไม่พอใจให้จอมพลที่เดินมาหยุดอยู่หน้าประตูรั้วหน้าบ้านไม่น้อย เขาคิดถูกจริงๆ ที่เดินตามมาดู นึกไม่ถึงเลยว่าสาวน้อยที่เขาช่วยเหลือเมื่อคืนจะถูกมารดาบุญธรรมทำร้าย

“หยุดตีอรพิมลเดี๋ยวนี้!” เสียงตะโกนมาจากนอกรั้วบ้าน ทำให้คุณนงนุชชะงักไปเล็กน้อย แล้วเงยหน้าขึ้นมอง นางก็เห็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง ยืนหน้าบึ้งอยู่ ส่งสายตาไม่พอใจมาทางนาง

อรพิมลเงยหน้าขึ้นมองเช่นกัน และเธอก็ได้เห็นผู้มีพระคุณที่เคยช่วยเหลือเธอเมื่อคืน ยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าประตูรั้ว

คุณนงนุชหน้าตึงและไม่พอใจอย่างรุนแรงกับคำพูดของชายหนุ่มแปลกหน้า แล้วหันมามองลูกสาวบุญธรรม ก่อนตัดสินใจยกไม้เตรียมฟาดลงบนตัวของลูกสาวบุญธรรมอีกครั้งอย่างแรง

“ผมบอกให้คุณหยุดตีอรพิมลเดี๋ยวนี้!”

จอมพลตวาดใส่หญิงวัยกลางคนอย่างไม่พอใจ โดยสายตายังจับจ้องอยู่ที่ร่างเล็กบอบบาง ซึ่งนอนอยู่บนพื้นอย่างเป็นห่วง โชคดีเหลือเกินที่เขาตัดสินใจเดินตามมาดู แต่นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะมาเจอสถานการณ์แย่ๆ แบบนี้

“คุณเป็นใคร? กล้าดียังไงมายุ่งเรื่องของครอบครัวฉัน”

“ผมจะเป็นใคร มันไม่สำคัญหรอก แต่สิ่งที่คุณกำลังทำมันไม่ถูก ใครผิด คุณก็ย่อมรู้ดีอยู่แล้ว ไม่ใช่หรือครับ แล้วทำไมยังทำร้ายอรพิมลอีก” จอมพลพูดจบก็มองสบตาหญิงวัยกลางคนอย่างไม่พอใจ เขาพอเดาได้ว่าหญิงวัยกลางคนผู้นี้เป็นใคร แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือ ทำไมนางถึงลงมือทำร้ายลูกสาวบุญธรรมรุนแรงขนาดนี้ ทั้งที่ความจริง ใครผิด ใครถูก ก็รู้ๆ กันอยู่...

“แล้วมันเรื่องอะไรของคุณไม่ทราบ นี่มันเรื่องในครอบครัวของฉัน” คุณนงนุชถามกลับอย่างหัวเสีย พลางพิจารณาชายหนุ่มแปลกหน้าไปด้วย รูปร่างหน้าตาถือว่าหล่อเหลาทีเดียว ท่าทางก็ดูภูมิฐาน ว่าแต่ผู้ชายท่าทางมีอันจะกินคนนี้ มารู้จักกับลูกสาวบุญธรรมของนางได้อย่างไร ‘หรือว่านังพิมลจะเป็น...เมียน้อย ผู้ชายคนนี้’ ก่อนตกใจกับความคิดของตัวเองที่ผุดขึ้นในสมอง แล้วจ้องมองชายหนุ่มแปลกหน้าสลับกับลูกสาวบุญธรรมด้วยสายตารังเกียจ

//////////

...โปรดติดตามตอนต่อไป...