ลิขิตรัก แสนเสน่หา

ลิขิตรัก แสนเสน่หา EP.06 ความโกรธของจอมพล (2)

จอมพลรู้สึกโกรธจัดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อเห็นความคิดที่แสดงอยู่ในสายตาของมารดาบุญธรรมของอรพิมล เขาไม่คิดว่านางจะมีความคิดที่ต่ำช้าถึงเพียงนี้ ก่อนตัดสินใจเอ่ยตำหนินางออกมาตรงๆ

“ผมไม่เคยคิดเลยว่าคุณจะมีความคิดที่ต่ำช้าขนาดนี้ บางทีผมคงคิดผิดจริงๆ ที่พาอรพิมลกลับมาบ้านหลังนี้”

“นี่คุณ!” คุณนงนุชโกรธจนตัวสั่นกับคำพูดตำหนิตรงๆ ของชายหนุ่มแปลกหน้า นางไม่เคยโกรธใครเท่านี้มาก่อนเลย ผู้ชายคนนี้เป็นใคร กล้าดียังไงถึงพูดจาไม่ดีใส่นาง เพราะนังลูกสาวบุญธรรมของนางคนเดียว ที่ทำให้นางถูกคนอื่นดูถูกดูแคลนถึงขนาดนี้

“ถ้าคุณกล้าทำร้ายอรพิมลอีก รับรองได้เลยว่าผมจะทำทุกวิถีทางให้คุณกับไอ้ลูกชายเฮงซวยของคุณ เข้าไปนอนในคุก”

“...” คุณนงนุชถึงกับชะงักมือที่เตรียมจะฟาดไม้ลงบนตัวลูกสาวบุญธรรมฉับพลัน เพราะตกใจกับคำพูดเชิงข่มขู่ของชายหนุ่มแปลกหน้า

“หยุดร้องไห้ได้แล้วอรพิมล ฉันบอกแล้วไง ฉันไม่ชอบเด็กขี้แย” จอมพลสั่งสาวน้อยขี้แยเสียงเข้ม แล้วก็ต้องเลิกคิ้วมุ่น เมื่อเห็นชายวัยกลางคนเดินออกมาจากในตัวบ้าน และด้านหลังของชายวัยกลางคนยังมีหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง ถึงไม่ต้องบอกเขาก็รู้ว่าทั้งสองเป็นใคร

อรพิมลยกมือขึ้นปิดปากของตัวเองทันที เมื่อถูกผู้มีพระคุณสั่ง เธอรีบขยับลุกขึ้นยืน แล้วถอยออกมาให้ห่างจากมารดาบุญธรรม

คุณสนธยารีบเดินออกมาดูด้วยความร้อนใจ เขาได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังเล็ดลอดเข้ามาในห้อง เขาก็รู้ได้ทันทีว่าลูกสาวบุญธรรมของเขากลับมาแล้ว แต่เขากลับเห็นภรรยาถือไม้เรียวอยู่ในมือ ลูกสาวบุญธรรมยืนร้องไห้อยู่ระหว่างภรรยากับชายหนุ่มแปลกหน้า

“เกิดอะไรขึ้นคุณนุช”

“ก็จะอะไรเสียอีกล่ะคะคุณสน ก็นังลูกสาวตัวดีของคุณ ทำเรื่องงามหน้าเข้าซะแล้วล่ะ” คุณนงนุชได้ทีก็ใส่ร้ายลูกสาวบุญธรรมทันที โดยไม่สนใจคำพูดเชิงข่มขู่ของชายแปลกหน้า ยังไงนางก็ไม่ยอมปล่อยให้นังลูกสาวบุญธรรมอยู่ในบ้านของนางอีกแล้ว

“คุณเป็นใคร?” คุณสนธยาถามชายหนุ่มแปลกหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจนัก และเริ่มพิจารณาชายหนุ่มตรงหน้าอย่างละเอียด เขารู้สึกแปลกใจกับบุคลิกท่าทางภูมิฐาน ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ เสื้อผ้าที่สวมใส่ บอกได้เลยว่าผู้ชายคนนี้ต้องมีฐานะ แล้วลูกสาวบุญธรรมของเขาไปรู้จักผู้ชายคนนี้ได้ยังไงกัน!

“ผมจะเป็นใครก็ช่าง แต่คุณปล่อยให้ภรรยาของคุณทำร้ายอรพิมลได้ยังไงกัน ถึงพวกคุณเป็นพ่อแม่บุญธรรมของอรพิมล ก็ใช่ว่าพวกคุณคิดจะทำอะไรกับอรพิมลก็ได้” จอมพลตำหนิบิดาบุญธรรมของอรพิมลออกมาตรงๆ ก่อนจะตวัดสายตากลับไปมองมารดาบุญธรรมของอรพิมลอย่างเย็นชา

คุณสนธยาตกใจกับคำพูดของชายหนุ่มแปลกหน้าไม่น้อย เขาไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้คงรู้เรื่องภายในครอบครัวของเขาถึงขนาดนี้ คุณสนธยามองลูกสาวบุญธรรมสลับกับชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานอย่างครุ่นคิด

วิริยามองชายหนุ่มแปลกหน้าด้วยสายตาเป็นประกาย นั่นเพราะเธอไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่รูปร่าง หน้าตาดีแบบนี้มาก่อน เธอบอกได้เลยว่าเขาหล่อกว่าดารา นายแบบบางคนเสียอีก ‘ผู้ชายอะไร หล่อเป็นบ้าเลย นังพิมลไปรู้จักผู้ชายหล่อๆ แบบนี้ได้ยังไงกันนะ ทำไมฉันไม่โชคดีแบบนังพิมลมันบ้างนะ’

“ถ้าคุณไม่อยากให้ผมแจ้งความจับคุณ ข้อหาหมิ่นประมาทล่ะก็ หยุดความคิดที่ต่ำทรามของคุณซะ การที่คุณมีความคิดต่ำๆ แบบนี้ ผมไม่แปลกใจเลยที่ไอ้ลูกชายเฮงซวยของคุณ คิดจะข่มขืนอรพิมล” จอมพลหันไปเตือนมารดาบุญธรรมของอรพิมลเสียงกร้าว เขานึกไม่ถึงเลยว่าหญิงวัยกลางคนผู้นี้มีความคิดที่ชั่วช้า ต่ำทรามถึงเพียงนี้ ตอนนี้เขาไม่แปลกใจแล้ว ว่าเพราะอะไรลูกชายของนางถึงมีนิสัยเลวๆ แบบนั้น

คุณสนธยากับคุณนงนุชหน้าซีดเผือด เมื่อชายหนุ่มแปลกหน้าพูดจบ ทั้งสองหันไปมองลูกสาวบุญธรรมด้วยสายตาขุ่นขวาง นึกไม่ถึงเลยว่าลูกสาวบุญธรรมเอาเรื่องภายในครอบครัวไปเล่าให้คนอื่นฟัง

อรพิมลรู้สึกกลัวบิดามารดาบุญธรรมเหลือเกิน ร่างเล็กบอบบางขยับถอยหนีโดยไม่รู้ตัว และปฏิกิริยาดังกล่าวก็หาได้รอดพ้นจากสายตาของคนที่ยืนสังเกตการณ์มาตลอดอย่างจอมพลไปได้

“เห็นหรือยังค่ะคุณสน นังลูกสาวตัวดีของคุณ มันร้ายกาจแค่ไหน” คุณนงนุชโพล่งออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ กับสิ่งที่ลูกสาวบุญธรรมได้กระทำลงไป นางไม่มีวันยอมให้นังลูกสาวบุญธรรมคนนี้อยู่ในบ้านของนางอีกแล้ว ยังไงวันนี้นางก็ต้องให้มันออกไปจากบ้านของนางให้ได้

“อรพิมล” จอมพลส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับสถานการณ์ตรงหน้า ถ้าปล่อยให้อรพิมลอยู่ในบ้านหลังนี้ต่อไป เขามั่นใจว่าอรพิมลต้องลำบากยิ่งกว่านี้ เผลอๆ อาจถูกลูกชายของสองสามีภรรยาคู่นี้ทำร้ายอีกก็ได้

อรพิมลหันไปมองผู้มีพระคุณ

“ยังคิดที่จะไปอยู่กับฉันอีกไหม”

“คุณจอมจะให้หนูไปอยู่ด้วยจริงๆ หรือค่ะ” อรพิมลร้องถามออกมาอย่างดีใจ รีบยกสองมือขึ้นเช็ดน้ำตา ถ้าสิ่งที่ผู้มีพระคุณพูดเป็นความจริง เธอจะได้ออกไปจากขุมนรกแห่งนี้เสียที

“ฉันพูดจริง” จอมพลตอบ แล้วหันมามองสองสามีภรรยาด้วยใบหน้าราบเรียบ ทว่าสายตากลับมุ่งมั่นที่จะทำตามคำพูดที่เขาพูดกับสาวน้อยอรพิมลจริงๆ

“คุณจะพาลูกสาวของผมไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น” คุณสนธยาโวยใส่ชายหนุ่มแปลกหน้าทันที เขาไม่มีทางปล่อยให้ลูกสาวบุญธรรมไปกับผู้ชายคนนี้อย่างแน่นอน

“ถ้านังพิมลมันอยากไปอยู่กับผู้ชายคนนี้ ก็ปล่อยมันไปสิคะคุณสน หรือที่จริงแล้ว นังพิมลมันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของคุณ” คุณนงนุชถามสามีออกมาในที่สุด เพราะนางเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าแท้ที่จริงแล้ว นังเด็กอรพิมลเกี่ยวข้องอะไรกับสามีกันแน่

“อย่ามาหาเรื่องผมตอนนี้คุณนุช”

“ฉันไม่ได้หาเรื่อง แต่คุณต่างหากที่ทำให้ฉันคิด คุณไม่เคยเข้าข้างลูกของฉันเลย คุณรักนังพิมลมากกว่ายัยหญิงกับตานพเสียอีก”

“ผมรักลูกเท่ากันทุกคน ถึงยัยพิมลไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของผม แต่ในเมื่อผมรับยัยพิมลมาเป็นลูกแล้ว ผมก็ต้องรักยัยพิมลเหมือนยัยหญิงกับเจ้านพ คุณต่างหากที่รักลูกไม่เท่ากัน”

คุณสนธยาตำหนิภรรยา เพราะเริ่มหมดความอดทนแล้วเหมือนกัน คนที่อยากได้อรพิมลมาเป็นลูกบุญธรรมก็คือนาง ไม่ใช่เขา ในเมื่อรับอรพิมลมาเป็นคนในครอบครัวแล้ว ก็ต้องรักและดูแลปกป้องให้เหมือนกับที่ดูแลลูกชายและลูกสาวของตัวเองสิ ไม่ใช่ลำเอียง รักลูกไม่เท่ากัน

“ก็เพราะนังพิมลมันไม่ใช่ลูกของฉัน แล้วทำไมฉันต้องรักมันเท่าๆ กับรักยัยหญิงกับตานพด้วยล่ะคุณสน” นางไม่ได้ต้องการลูกสาวเพิ่ม แต่ที่นางต้องการก็คือ คนคอยรองมือรองเท้าของลูกสาวของนางเท่านั้น

//////////

...โปรดติดตามตอนต่อไป...