ใช้เวลาไม่เกินหนึ่งเค่อเจ้าหน้าที่จากทางการก็ปรากฏตัวที่ร้านซิงเยียน เสวียนหนิงอันเห็นฉงหลินมีสีหน้าตื่นตระหนก จึงขยิบตาพร้อมกับลอบยิ้มให้เพื่อยืนยันว่าตนยังควบคุมสถานการณ์ได้ พอนางกำลังจะถูกเจ้าหน้าที่ควบคุมตัวก็แสร้งบีบน้ำตาฟูมฟายเสียยิ่งกว่าเก่าว่าถูกกล่าวหาอย่างไม่ยุติธรรม มองแล้วน่าสงสารจนไม่มีผู้ใดกล้าลงมือ
“พูดแบบนี้เจ้าหมายความว่าข้าเป็นขโมยเช่นนั้นหรือ!” หม่าเฉาเซินโมโหจนหน้าสั่น ร้องลั่นว่าตนทำงานให้กับสกุลหลี่มานาน แต่กลับถูกสาวใช้ใส่ร้ายให้ต้องอับอาย หากต้องตายเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ก็คงต้องทำแล้ว
“ท่านลุงหม่าเข้าใจผิดแล้ว เสี่ยวอันต่ำต้อยจะไปหาญกล้าใส่ความท่านได้อย่างไร เป็นไปได้ว่าท่านลุงอาจหูตาฝ้าฟางเพราะความชราจึงเข้าใจผิด ว่าข้ากลืนไข่มุก ทั้ง ๆ ที่ความจริงข้าแค่กินขนมที่วางอยู่ข้าง ๆ กาน้ำชานั่นต่างหากล่ะเจ้าคะ”
“แล้วไข่มุกที่หายไปเล่า เจ้าจะแก้ตัวอย่างไร!” หม่าเฉาเซ
