เสี่ยวอันใฝ่สูงกว่าสาวใช้ทั่วไป
หลงจู๊ชราหม่าเฉาเซินกล่าวเช่นนั้นหลังจากทำงานในร้านค้าผ้าไหม ฝั่งตะวันออกได้เพียงสิบวัน นอกจากนั้นยังพูดด้วยว่าสาวใช้ผู้นี้หน้าตาทนมองไม่ได้ ทว่าทะเยอทะยานอยากได้นายท่านจนออกนอกหน้า มองอย่างไรก็ไม่ใช่สตรีที่รู้จักประมาณตน ไม่เจียมเนื้อเจียมตัว อาศัยเพียงคำหวานหลอกล่อให้ผู้คนตายใจยามหยิบฉวยสิ่งของที่มิใช่ของตน
ในร้านค้ามีเพียงหลี่จินหมิง ฉงหลิน และเจ้าตัวที่ทราบว่าเรื่องที่ถูกกล่าวหามิใช่ความจริง ทั้งยังจงใจไม่แก้ไข ทำตามแผนจับผู้ร้ายต่อไปเรื่อย ๆ
“หูเตี่ยนเป็นอย่างไรบ้าง มีอันใดน่าสงสัยหรือไม่” หลี่จินหมิงถามขณะนั่งรถม้าไปยังร้านซิงเยียน ช่วงนี้อากาศเย็นจึงไม่มีผู้ใดสงสัยหากเขาจะอนุญาตให้สาวใช้นั่งมาด้วย อีกอย่างในสายตาของลูกจ้างในร้าน สาวใช้ผู้นี้ก็ไม่ธรรมดา เป็นถึงคนโปรดของฮูหยินผู้เฒ่าหลี่แห่งจวนเสนาบดีเลยทีเดียว
“ทำงานขยันขันแข็งดีขอรับ แต่ท่าทางเหมื
