My Husband, My Suitor

Ten

Chapter 10

BRIELLE…

I WAS LOOKING AT him up close, as in very close. At hanggang ngayon hindi ako makapaniwala na nasa tabi ko na siya ulit.

Arthur is the one who’s driving us home, kaya magkatabi kami ngayon sa back seat.

Pero ako lang ang nakatingin sa kanya habang siya deretso Lang ang tingin sa harapan.

“Brielle, I’m might not looking at you. But I can sense your staring at me so intently,” ani Bullet.

Hindi pa rin siya nakatingin sa akin nang sumagot siya, parang iniiwasan niya akong tignan.

Kaya Malaya ko siyang tignan, natitigan ko na ang mula ulo hanggang balikat niya. side view nga lang, pero kahit na ganoon, I can see he change a lot. Mas lalo na siyang nag-matured, kanina nang makita ko siya sa may parking lot I saw that he had broader shoulder, a firm biceps. Ngayon na naka-side view siya pansin ko ang panga niya mas lalong na-define.

“You change the color of your hair,” sita ko sa kanya.

Dati kasi kulay brown ang buhok niya, ngayon blond.

Doon niya lang ako nilingon at pinakatitigan, hindi siya agad nagsalita at nakatitig lang talaga siya sa akin. I don’t know what’s going on in his mind, basta nakatitig lang siya sa akin with a blank expression.

“Bullet,” tawag ko sa kanya.

But to my surprise, he pull me closer to him and hugged me tight.

“Damn, I miss you so much Brielle.” Anito habang yakap-yakap niya ako ng mahigpit.

Hindi ako makapagsalita, parang natulala pa nga yata ako at ako naman ang nablangko ngayon. Wala akong naiisip kung hindi ang sinabi niyang miss niya ako.

Matagal kaming nagkayakapan na dalawa, though si Bullet lang naman talaga ang nakayakap sa akin. habang ako ewan saan napunta ang mga kamay ko, I feel numb actually. Lalo akong namanhid nang maramdaman ko ang labi ni Bullet sa may leeg ko. He’s kissing my neck, as in totally kissing.

“B-bullet.” halos walang boses na lumabas sa bibig ko.

Napapikit ako ng hindi pa rin huminto sa paghalik si Bullet sa leeg ko, iyong napapikit ako na may kasamang ungol. I felt a sting on my neck where Bullet’s lips, pero hinayaan ko na lang. kasi nga ungol talaga ang lumalabas sa bibig ko habang panay ang halik ni Bullet sa leeg ko.

Natauhan lang kaming dalawa ng may marinig kaming tumikhim.

It was Arthur who clear his throat, sino pa nga ba ang gagawa noon. Siya lang naman ang kasama namin sa sasakyan, malamang hindi ako kasi ungol nga ang lumalabas ang bibig ko. habang si Bullet naman nakadikit ang nguso sa leeg ko so hindi talaga siya iyon.

“B-boss, nandito na t-tayo,” nauutal sa pagsasalita si Arthur.

Nahihiyang nag-iwas ako ng tingin, kulay kamatis na ang pisnge ko sigurado ako. ang init-init ng mukha ko, sa sobrang hiya na nararamdaman ko.

“Out,” mahina lang ang pagkakasabi ni Bullet.

Akala ko nga hindi narinig ni Arthur ang sinabi na iyon ni Bullet, kasi sobrang hina talaga na ako man medyo hindi sigurado kung nagsalita ba siya talaga. Kaya nagulat na lang ako nang mabilis na bumaba si Arthur ng sasakyan. Leaving us—Bullet and me— alone in the car.

Hindi ako makatingin sa kanya kasi nahihiya ako, na dapat nga hindi ako makaramdam ng hiya kasi dapat magalit pa nga ako sa ginawa ni Bullet.

“I’m sorry,” ani Bullet.

Napakunot ang noo ko na tinignan si Bullet, nakatitig siya sa akin ngayon. Nagtataka ako kung para saan ang sorry niya.

“Sorry para saan? Sa paghalik mo sa leeg ko? o sa dalawang taon na hindi mo man lang ako magawang tawagan?” naniningkit ang mga mata kong tanong sa kanya.

Hindi na naman siya agad nagsalita para sagutin ako, basta nakatitig siya sa akin. Tapos kitang-kita ko ang pagbaba ng tingin niya sa leeg ko saka siya ngumisi.

“Nah, none of those reason why I’m being sorry.” Anito na hindi inaalis ang pagkakatitig sa leeg ko.

Then something hits my brain, basta may hinala na ako bakit siya nagso-sorry. Agad kong kinuha ang bag ko at hinalungkat para hanapin ang compact mirror ko. And when I found it, agad kong tinignan ang leeg ko. Most particularly the part where Bullet’s lips landed and kiss me.

Nanlalaki ang mga mata ko ng makita ko ang tatlong pulang marka sa leeg.

“BULLET!” naiinis na sigaw ko sa pangalan niya.

Naiinis na ako at nagagalit sa kanya, siya naman tumawa lang ng malakas. Gusto ko siyang paghahampasin, pero baka ako pa ang masaktan kapag ginawa ko iyon.

Nakakainis talaga ang lalaking ito, parang siyang-siya pa talaga sa nangyari sa akin.

“Aren’t you aware that the wedding is just about the corner? As in two days Bullet, in two days!” naiiyak na ako sa inis ko sa kanya.

Humina naman ang tawa niya at hinila na naman niya ako para yakapin niya.

“Sorry, I just carried away.” Anito habang yakap-yakap niya ako nang mahigpit.

I didn’t answer him, kasi baka tuluyan na akong maiyak kapag nagsalita pa ako.

We stay at that position for the meantime, hindi ko alam kung gaano katagal basta nakayakap lang siya sa akin. Hanggang sa kusang gumalaw ang mga kamay ko at niyakap ko na rin siya ng mahigpit.

“I really miss you Brielle,” anito ng yakapin ko na siya.

“Hindi kita na miss,” sabi ko naman.

He chuckle a little bit, “in two days you’ll be my wife. Hindi na kita iiwanan,” bulong niya sa akin.

Paulit-ulit kong naririnig ang huling sinabi niya, na para bang sirang plaka na panay ang play sa utak ko.

I absent mindedly look up, unknowingly that our face is just inches away. At sa ginawa ko nagtama agad ang mga labi naming dalawa. Noong una nagulat si Bullet, maging ako rin naman nagulat sa nangyari hindi ko talaga sinadya ang nangyari.

But later on, naramdaman ko na lang na gumagalaw na ang labi ni Bullet habang nakalapat ito sa labi ko. hindi ganito ang unang halik naming dalawa, naglapat lang sandali ang mga labi namin noon. Smack lang kung baga, pero ngayon.

Ito na ba ang French kissing?

 Namalayan ko na lang na ginagaya ko na ang paghalik ni Bullet sa akin. Kung paano gumalaw ang labi ni Bullet, ganoon na rin ang ginagawa ko. At dahil sa ginagaya ko nga ang paghalik niya sa akin, hindi ko napigilan na mapaawang ang labi ko. And that’s it, basta na lang sinalakay ng dila ni Bullet ang loob ng bibig ko. Ginagalugad niya ang loob ng bibig ko gamit ang malikot niyang dila.

Naghiwalay lang kami ng may kumakatok na sa may pintuan ng sasakyan. And that’s my father by the way.

Nagulat kami parehas ni Bullet na makitang nakahiga na ako sa may upuan at nakapatong si Bullet sa akin.

“s**t!” mahinang bulalas ni Bullet.

Mabilis kaming naghiwalay sa isa’t isa, mabilis ko rin na inayos ang sarili ko. Kasi naman panay na ang katok ng Tatay ko sa bintana ng sasakyan. Na para bang babasagin na niya ang salamin sa kakakatok niya dito.

Sabay pa kami ni Bullet na nagbukas ng pintuan nang maayos na sa tingin ko ang mga itsura naming dalawa.

“Good afternoon, Tito.” Bati ni Bullet sa tatay ko.

Nakakunot ang noo ni Daddy habang nagpapalit-palit ang tingin niya sa akin at kay Bullet saka siya umiling.

“Bullet, you need to restrain yourself. Dalawang araw na lang naman na,” sabi ni daddy bago niya kami iwanan.

Ni hindi man lang bumati pabalik ang daddy ko, hindi naman siya mukhang galit.

Pero nanlaki ang mga mata ko ng maalala ko kung bakit ganoon ang reaction ni Daddy. Napasapo ako sa leeg ko saka ko masamang tinignan si Bullet. Na ngayon ay nakatulalang nakatitig sa papalayong tatay ko, namumutla pa nga yata siya habang nakatitig sa Tatay ko.

Serves him right, nakakainis ka kasi.

Inirapan ko na lang siya at naglakad na ako papasok sa bahay namin. napahinto na lang ako ng hawakan ni Bullet ang braso ko para nga pigilan ako sa paglalakad.

“I’ll see this evening, at the family dinner.” Anito nang makabawi na.

Pero nakangiwi siya habang patingin-tingin siya sa may bahay namin.

“Ayan, kasalanan mo.” sita ko sa kanya.

Huminga siya ng malalim, “hindi mo ako masisisi Brielle. Lalaki ako, and your my fiancé by the way. Two years kitang hindi nakita, and then I will see you like this.” Anito at itinuro pa ang katawan ko.

Tumingin naman ako sa itinuro niya, bago ko siya tignan ulit. Ano bang mali sa suot ko, naka-uniform naman ako.

“Bakit kailangan na mini skirt ang uniform ng collage mo? And why the cut is above your knee?” anito na nakatingin sa may leegs ko.

This time hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at nahampas ko na si Bullet sa balikat niya.

Fuck ang tigas ng biceps niya, hindi ko pa man napipisil ang muscle niya alam kong firm talaga iyon.

“Ewan ko sa ‘yo,” sabi ko na lang saka nagmamadali nang makapasok sa loob ng bahay namin.

Nakakahingal ang matigas niyang biceps, papaano pa kaya ang abs?

Maraming beses akong napailing sa isipin na bababa ang mga kamay ko sa may abs ni Bullet.

“Huwag ka munang magpantasya, Brielle.” Saway ko sa sarili ko.