ความลับของท่านประธาน

สิ่งแวดล้อมรอบตัว2

"ไปเรียนได้แล้ว" แม้พายุจะพูดออกมาด้วยเสียงเรียบธรรมดา แต่ภายในใจของเขาในเวลานี้ กลับรู้สึกชอบใจในสิ่งที่แพรไหมแสดงออกมา เพราะหญิงสาวไม่เหมือนใคร พอเขาได้เข้าใกล้เธอแล้วใจมักจะเต้นแรงทุกที

"รอด้วยค่ะรุ่นพี่!" เสียงนักศึกษาสาววิ่งคนตรงมายังลิฟต์ ที่แก๊งไทเกอร์กำลังจะกดขึ้นไปเรียนยังชั้นห้าของตึก

"ขอบคุณมากนะคะที่รอ" นั่นคือเสียงของเชอรี่น้องรหัสของเก้า ส่วนอีกคนคือลูกพีชน้องรหัสของกวิน ทั้งที่เธอสองคนมีเรียนที่ชั้นสอง ซึ่งแพรไหมกับริต้าเพิ่งเดินขึ้นบันไดไป แต่หญิงสาวสองคนกับต้องการใกล้ชิดพวกเขามากกว่าสิ่งอื่นใดในตอนนี้

"ว้าย! .." เชอรี่ทำเสียจังหวะเซถลาเกือบล้ม แนบชิดกับอกกว้างของเก้า อย่างไม่อายสายตาของคนรอบข้างสักนิดเดียว

"อุ้ย! ..ขอโทษค่ะรุ่นพี่ ขอบคุณนะคะที่พยุงเชอรี่ไว้" เธอรีบพูดพร้อมกับส่งสายตาให้กับเก้าอย่างมีเลศนัย แน่นอนเสืออย่างเขาย่อมรู้ดีว่าเหยื่อต้องการอะไร เธอคงอยากให้เขาได้ชิมเนื้อสด ที่ชายหนุ่มก็ไม่รู้ว่าจะสดจริงหรือไม่ เพราะอาหารพร้อมเสิร์ฟอย่างเธอ เขาพอเดาได้ว่าเชอรี่คงผ่านประสบการณ์มาบ่อยครั้ง

"ถึงแล้วครับ" กวินพูดพร้อมกับส่งสายตาไปยังลูกพีชอย่างเจ้าเล่ห์ น้องรหัสเขาเองก็ใช่ย่อยมองกลับมาด้วยสายตาที่เย้ายวนเช่นกัน เพื่อสื่อความหมายบางอย่างออกไป ให้เขารู้ถึงความประสงค์ในใจของเธอ

"ขอบคุณมากค่ะรุ่นพี่ แล้วเจอกันนะคะ" คำพูดพร้อมกับสายตาของลูกพีชนั้น เธอช่างแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการอะไรจากชายหนุ่มที่เป็นพี่รหัส

--หลังเลิกเรียน--

แพรไหมและริต้า เดินออกมาจากตึกทั้งสองกำลังจะตรงไปที่โรงจอดรถ และก็ต้องตกใจ เมื่อมีใครบางคนวิ่งมาขวางหญิงสาวทั้งสองเอาไว้

"จ๊ะเอ๋!เลิกเรียนแล้วเหรอครับ น้องรหัสคนสวย" แบงก์พูดทักทายด้วยเสียงหวาน แต่ริต้ากลับรู้สึกรำคาญ เมื่อเธอนั้นต้องการจะกลับบ้าน เพราะเธอรู้สึกหิวอีกแล้ว หลังจากใช้พลังงานในการเรียนไปทั้งวัน

"ทำบ้าอะไรเนี่ย!" ริต้าพูดออกไปพร้อมกับชักสีหน้าไม่พอใจใส่แบงก์ที่เป็นรุ่นพี่สายรหัส แต่ชายหนุ่มกลับยิ้มร่าไม่สะทกสะท้านใดๆ

"มาทวงสัญญาคนแถวนี้ ยังจำได้หรือเปล่าครับใครสัญญาอะไรเอาไว้..หืม" แบงก์พูดพร้อมกับทำหน้าทำตาทะเล้นใส่ริต้า จนเธออยากจะชกหน้าเขาให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ก็ยังข้องใจในเรื่องสัญญา

"สัญญาอะไร รุ่นพี่มั่วหรือเปล่าเนี่ย"

"แล้วใครล่ะพูดไว้เมื่อวาน ถ้าหากแพ้ต้องเลี้ยงไอศกรีม เป็นคนพูดเองอย่าป๊อด! สิ"

คำพูดของแบงก์ทำให้ริต้าถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง แม้แต่แพรไหมเองก็ยังทำหน้าไม่สบายใจ แต่เมื่อลั่นวาจาออกไปแล้วก็ต้องทำตามที่พูดเอาไว้ โดยที่ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้เลย ที่สำคัญในเวลานี้แพรไหมไม่อยากเข้าใกล้พายุแม้แต่ก้าวเดียว เพราะเธอไม่อยากเป็นข่าวดังในเพจของมหา'ลัย แน่นอนยิ่งไปกินไอศกรีมด้วยกันแบบนี้ มันยิ่งจะเป็นการตอกย้ำความสัมพันธ์ของเธอกับพายุให้บรรดานักเสพข่าวได้ตีไข่เพิ่มสีสันเข้าไปอีกเป็นทวีคูณ

แพรไหมและริต้าขับรถเข้ามาภายในบริเวณร้านไอศกรีมที่แบงก์และพายุได้นัดเอาไว้ พอลงจากรถสองสาวได้มองหน้ากัน ก่อนจะถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างเซ็งๆ เมื่อทั้งสองจำใจจะต้องเดินเข้าไปในร้าน มีมีลูกค้าหนาตา

"รุ่นพี่ต้องตั้งใจแน่ๆ คนแน่นร้านขนาดนี้ พรุ่งนี้เตรียมตัวเป็นข่าวใหญ่ได้เลยแพรไหมเอ๊ย!" ริต้าพูดออกมา เมื่อเห็นนั่งอยู่ภายในร้านไอศกรีมจนไม่มีโต๊ะว่าง ที่สำคัญส่วนมากมีแต่กลุ่มนักศึกษาทั้งนั้น ที่มาทานไอศกรีมหลังเลิกเรียน บ้างก็เอาโน้ตบุ๊กขึ้นมาทำงาน บางคนก็จับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน

"คราวหน้าก็อย่าไปท้าใครเขาไว้ล่ะ..แพรไม่ชอบเลย โดยเฉพาะที่คนเยอะแบบนี้" แพรไหมพูดออกมาพร้อมกับทำหน้ามุ่ยอย่างไม่ชอบใจ เมื่อเธอคิดว่ามันคงเป็นแผนการของพายุ ที่จ้องจะเอาเปรียบผู้หญิงในทุกด้าน ทั้งที่เธอกับริต้านั้นแสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากข้องแวะใดๆ กับพวกเขาทั้งสิ้น

"ริต้าขอโทษ สองครั้งแล้วนะ ที่ริต้าทำให้แพรต้องลำบากใจ พลอยโดนร่างแหไปด้วย" ริต้าพูดออกมาพร้อมกับสีหน้าที่แสดงอาการสำนึกผิด เมื่อเธอคือคนต้นคิดเรื่องทั้งหมดเมื่อวานนี้

"อย่าคิดมาก แพรไม่ได้ว่าอะไรริต้าสักหน่อย ผู้ชายพวกนั้นต่างหากที่กัดไม่ยอมปล่อย" คำพูดของแพรไหมทำให้ริต้าถึงกับแอบอมยิ้ม เมื่อเพื่อนของเธอกำลังเปรียบเทียบผู้ชายแก๊งไทเกอร์เหมือนสุนัข ทั้งที่ฉายาหนุ่มหล่อทั้งสี่ใครๆ ก็มักจะเรียกว่าเสือทั้งนั้น

"ทางนี้ครับน้องแพรไหม..น้องริต้า" แบงก์ตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมทั้งโบกไม้โบกมือให้กับสองสาว ที่กำลังเดินเข้ามาภายในร้าน แน่นอนคนทั้งร้านโฟกัสไปที่แพรไหมกับริต้าเป็นตาเดียว

สองสาวมองหน้ากันอีกครั้ง ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกันอย่างฝืดๆ แล้วเดินตรงไปนั่งที่โต๊ะ โดยมีพายุและแบงก์นั่งรออยู่แล้ว ไม่รู้ว่าแบงก์ตั้งใจที่จะให้ใครมองมายังเธอทั้งสองคนหรือเปล่า ถึงได้ตะโกนออกมาเสียงดังแบบนั้น

"เชิญครับคุณผู้หญิง" แบงก์พูดพร้อมกับลุกขึ้นมาเลื่อนเก้าอี้ให้กับสองสาว เขาทำราวกับว่าตัวเองนั้นเป็นสุภาพบุรุษ ในขณะที่ริต้ามองเขาตาขวาง เพราะไม่ค่อยชอบใจในสิ่งที่แบงก์แสดงออกไปเมื่อครู่

"ทำไมมองพี่แบบนั้นล่ะครับน้องริต้า อยากชิมพี่เหรอ โอ๊ะ! พูดผิดขอโทษครับ น้องทั้งสองคนชอบไอศกรีมรสไหนสั่งได้เลยนะครับ" แบงก์พูดพร้อมกับยื่นเมนู ส่งไปให้น้องนักศึกษาสาวทั้งสองที่อยู่ตรงหน้า เมื่อเวลานี้อีกคนสวยสะดุดตาจนยากที่เขาจะโฟกัสมองไปที่อื่นได้ ที่สำคัญเวลานี้สองสาวได้กลายเป็นจุดศูนย์กลาง ของสายตาทุกคู่ที่อยู่ในร้าน พวกเขามองแล้วซุบซิบนินทา คงจะเข้าใจว่าข่าวในเพจมหา'ลัยนั้น เป็นความจริง

"ความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรกแท้ๆ " ริต้าบ่นพึมพำเบาๆ คนเดียว แต่แบงก์กลับได้ยินชัดเจน

"ที่นี่ไม่มีวัวมีควายนะครับน้องริต้า มีแต่ไอศกรีมทานได้ไหมครับ" คำถามของแบงก์ ริต้าถึงกับโกรธควันออกหู แต่เธอก็พยายามข่มใจเอาไว้ ไม่กล้าแสดงอาการอะไรออกไปเยอะ เมื่อกำลังโดนจับจ้องอยู่ในขณะนี้ ก่อนจะเปลี่ยนใจ หันมาสั่งไอศกรีมแทน

"ริต้าเอารสมะนาว แคนตาลูป รสกะทิ ช็อกโกแลต แล้วก็.." "เดี๋ยวก่อนครับ น้องริต้าจะกินทุกรสในร้านเลยเหรอครับ" ขณะริต้ากำลังจะสั่งต่อ แบงก์ก็ได้พูดแรกขึ้นมา เพื่อเบรคเธอไว้เสียก่อน

"โธ่! รุ่นพี่ค่ะ เลี้ยงน้องแค่นี้ป๊อดไปได้" ริต้าพูดพร้อมทั้งทำเสียงออดอ้อน มิหนำซ้ำเธอยังเล่นหูเล่นตาให้เหล่าบรรดานักศึกษาโต๊ะข้างๆ นั้นหมั่นไส้เล่น แต่คนที่ไม่สนุกด้วยเห็นจะเป็นแพรไหม เมื่อภายในใจของเธอเวลานี้อยากกลับบ้านเต็มที