ความลับของท่านประธาน

สานสัมพันธ์

"ป๊อดที่ไหนกันเล่า ให้แพรไหมสั่งบ้าง พวกเธอสองคนเข้ากันได้ดีจังเลยนะ อีกคนพูดน้อยเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ ส่วนอีกคนท่าทางจะพูดจนลิงหลับมิหนำซ้ำยัง..."

"ยังอะไร ฮ๋า! พูดมา ถึงริต้าจะทำตัวเหมือนม้าดีดกะโหลก แต่ก็ไม่เคยทำตัวหยำฉ่าก็แล้วกัน"

ริต้าพูดพร้อมทั้งเชิดหน้าใส่แบงก์แถมยังจิกตามายังเขาอีก ชายหนุ่มแอบอมยิ้มให้กับคำพูดและท่าทีของน้องสาย รหัสหน้าฝรั่งจ๋า ที่พูดจาเปรียบเปรยได้น่าฟัง แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นจริงดั่งคำพูดหรือไม่ต้องได้ลิ้มลอง

แพรไหมนั้นพูดจาไม่กี่คำ หลังจากที่เธอสั่งเมนูไอศกรีมหญิงสาวก็ไม่พูดอะไรอีกเลย มีเพียงเพื่อนอย่างริต้าที่พูดจาดั่งนกแก้วนกขุนทอง เวลานี้พายุได้จ้องมองไปที่ใบหน้างามของแพรไหม เขาพยายามที่จะอ่านใจเธอให้ได้ แต่สายตาคู่สวยกลับไม่มองมา ทั้งที่เขานั้นพยายามจะทอดสะพานให้เธอ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงเสร็จเขาไปนานแล้ว

พายุเริ่มแน่ใจ ว่าแพรไหมไม่ได้แกล้งเล่นตัว ใบหน้างามที่ไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา บวกกับสายตาของเธอที่ไม่เคยใช้ยั่วยวนเขาเหมือนกับหญิงสาวคนอื่น และนั่นมันจึงใช้เป็นเหตุผลให้พายุอยากจะสานสัมพันธ์กับเธอ เขาชอบผู้หญิงหญิงเชิดใส่แบบนี้ เพราะมันทำให้ชายหนุ่มอย่างพายุอยากจับเธอมาปราบพยศสักครั้ง จะกำราบให้แน่นิ่งสมกับที่เธอผยองใส่เขาให้เข็ด

"แผลเป็นยังไงบ้าง ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า ที่ถามเพราะพี่เป็นสาเหตุให้น้องแพรต้องเจ็บ อย่าได้คิดเป็นอย่างอื่น" คำถามของพายุ ทำให้แพรไหมเงยหน้าขึ้นมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา สายตาคมของของรุ่นพี่สายรหัสที่จ้องมองมา มันยิ่งทำให้ใจของเธอนั้นเต้นแรง และนั่นก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้แพรไหม ไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้

เมื่อเธอไม่อยากจะสานสัมพันธ์กับใคร เพราะหัวใจดวงน้อยที่มีเธออยากเก็บเอาไว้ให้กับผู้ชาย ที่เห็นคุณค่าของมันจริงๆ ไม่ใช่กลุ่มเสือหนุ่ม ที่จ้องแต่จะเขมือบเล่น แม้เธอพึ่งเข้ามาในมหา'ลัยมาได้ไม่กี่วัน แต่กิตติศัพท์ของพวกผู้ชายกลุ่มนี้ใครต่างก็พูดเป็นเสียงเดียว พวกเขาหวังแค่ความสาวจากผู้หญิงเท่านั้น เมื่อได้ทุกอย่างตามที่ใจปรารถนาผู้หญิงที่ตกเป็นเหยื่อ ก็ถูกเขี่ยทิ้งจากวงจรชีวิตของพวกเขาทันที

"ไม่ได้เป็นอะไรมากค่ะ แค่แผลถลอกนิดหน่อยทายาแค่วันสองวันก็หายแล้ว" แพรไหมพูดออกมาขณะที่เธอนั้นก้มหน้าลงต่ำเพื่อหลบสายตาคม

"ทำไมเวลาพูดกับพี่ ถึงไม่กล้าสบตา และทำไมถึงเลือกเรียนคณะนี้" ในขณะที่พายุพูดกับแพรไหม ริต้าก็เอาแต่กินไอศกรีมตรงหน้า หลังจากที่พนักงานเสิร์ฟวางเอาไว้หลายรสตามที่เธอต้องการ แบงก์มองตามด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจทำไมริต้าถึงชอบนักหนาเธอไม่กลัวอ้วนเลยหรือยังไง

"ที่แพรเลือกเรียนคณะนี้ เพราะมีความฝันอยากเป็นดีไซเนอร์ระดับต้นๆ ของเมืองไทย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า" แพรไหมพูดออกไปด้วยใบหน้าที่แน่วแน่ เมื่อเธอตั้งใจที่จะเรียนคณะนี้ เพื่อต้องการสานต่อปฏิภาณของผู้เป็นมารดา

"น้องแพรไหมครับ พายุตัวท็อปของห้องเลยนะ มีอะไรก็ปรึกษารุ่นพี่สายรหัสน้องได้ รับรองน้องแพรไหมจะต้องได้เป็นดีไซเนอร์อันดับต้นๆ ของเมืองไทยอย่างแน่นอน ถ้ามีพายุเป็นพี่เลี้ยงช่วยติวให้"

แบงก์พูดออกมาตามความเป็นจริง เพราะพายุเก่งเป็นตัวท็อปของห้องเขาได้เอทุกวิชา และที่สำคัญเวลานี้ชายหนุ่มพอจะเดาได้ว่า เพื่อนของเขากำลังต้องการสิ่งใด พายุหวังอะไรจากตัวแพรไหมแน่นอนแบงก์เลยเชียร์เต็มที่ แถมยังช่วยชี้โพรงให้กระรอกอีก

"หลังเลิกเรียนไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามพี่ได้ ที่ห้องของพี่หนังสือมากมาย ถ้าน้องแพรไหมอยากได้เข้าไปเอาเลย พี่จะเตรียมไว้ให้" พายุพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แต่ดวงตากลับฉายแววเจ้าเล่ห์ เมื่อเขารู้จุดอ่อนของแพรไหมแล้ว

"ขอบคุณมากนะคะรุ่นพี่" แพรไหมพูดออกมาอย่างเป็นมิตร เมื่อเธอคิดว่าพายุนั้นจะช่วยเธอเรื่องเรียนได้ แน่นอนพี่สายรหัสย่อมมีหน้าที่เอาไว้ให้น้องสายรหัสได้ปรึกษา และแพรไหมก็กำลังคิดว่าพายุจะเป็นที่ปรึกษาที่ดีสำหรับเธอได้

"อุ้ย! พายุ มาทานไอศกรีมก็ไม่ชวนแอนนี่ สงสัยคืนนี้ต้องจัดหนักจัดเต็มซะแล้ว!" แอนนี่พูดพร้อมทั้งหย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ พายุ โดยมีเพื่อนๆ ของเธอนั่งเบียดแทรกลงระหว่างแพรไหมกับริต้าเช่นกัน หนึ่งในนั้นก็มีพลอยที่ปรารถนาที่จะออดอ้อนฉอเลาะแบงก์

"พลอยงอนแล้วนะ แบงก์ต้องง้อพลอยด้วย มาทานไอศกรีมก็ไม่ชวน เห็นรุ่นน้องสายรหัสสำคัญกว่าแฟนได้ยังไง" พลอยไม่พูดเปล่าเธอคล้องแขนแบงก์แนบเข้าหาอกตูมอย่างไม่แคร์สายตาใคร จนริต้ารู้สึกหมั่นไส้ในความมั่นใจของหล่อน

"แพรเรากลับกันเถอะ พอดีไอศกรีมหมดแล้ว และริต้าไม่ชอบทานรสสตรอว์เบอว์รี!" ริต้าพูดกระแทกคำลงท้ายใส่หน้าพลอยอย่างเผลอลืมตัว จนแบงก์ฉีกยิ้มที่มุมปากออกมา เมื่อเขากำลังคิดว่าริต้ากำลังแสดงอาการหึงหวงออกมาอย่างไม่รู้ตัว แต่กิริยาของเธอนั้นช่างน่ารัก แบงค์ชักจะอยากสานสัมพันธ์กับเธอแล้วเช่นกัน

พายุมองตามหลังของสาวร่างเพรียว เมื่อเขากำลังคิดว่าอีกไม่นาน กับดักที่เขาวางเอาไว้แพรไหมจะต้องเดินเข้ามาตกหลุมพรางของเขาอย่างง่ายดาย เพราะการแสดงออกของเธอเมื่อครู่ มันบ่งบอกให้เขารู้ว่า ผู้หญิงที่มีความมุ่งมั่น มักจะมองข้ามเรื่องเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ออกไปได้ โดยเฉพาะการระวังตัวในภัยเงียบที่พายุกำลังก่อตัว เธอจะต้องตั้งรับไม่ทันอย่างแน่นอน เขาจะรอเวลาที่เธอตายใจ เมื่อโอกาสมาถึงเมื่อไหร่เขาพร้อมจะลงมือทันที

เมื่อแพรไหมกับริต้าเดินออกไปจากร้านไอศกรีม แอนนี่และพลอยต่างก็เอาอกเอาใจชายตรงหน้า แม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยพอใจกับการกระทำของพวกเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เมื่อมีหญิงสาวมาบริการแก้ขัด มีหรือสองหนุ่มจะปฏิเสธ

"พายุ..แอนนี่อยากกินไอศกรีมแท่งโตๆ จัง.." เธอพูดพร้อมกับส่งสายตาหวานหยาดเยิ้ม เพื่อทอดสะพานไปให้พายุ แน่นอนชายหนุ่มเข้าใจความหมายของมันดี ว่าแอนนี่หมายถึงอะไร

"แบงก์ไปส่งพลอยที่ห้องหน่อยสิ..เหนียวตัวจะแย่แล้ว อยากอาบน้ำ ถ้าได้ลงอ่างอาบน้ำแร่แช่น้ำนมคงจะรู้สึกดีไม่น้อย" พลอยพูดพร้อมกับคล้องแขนแบงก์เอาไว้ มือเรียวของเธอลูบลงที่หัวไหล่ของชายร่างหนา แน่นอนชายหนุ่มรู้ดีว่าพลอยนั้นกำลังสื่อถึงอะไร เขาเองก็เหนียวตัวอยากไปลงอ่างเช่นกัน

"ไปสิ..ผมก็รู้สึกเหนียวตัวเหมือนกัน" แบงก์พูดพร้อมกับหันหน้าไปสบตาพลอย ภายใต้ดวงตาคมก็กำลังบ่งบอกว่าเขาต้องการในสิ่งที่เธอนั้นปรารถนาเช่นกัน

"ถ้าอย่างนั้นพวกเราสองคนกลับแล้วนะ" เจนพูดออกมาอย่างเซ็งๆ เพราะกวินและเก้า ไม่ได้มากับสองหนุ่ม เมื่อลูกน้ำและเจนเดินออกไป ไม่นานแบงก์กับพลอยก็ควงกันไปขึ้นรถตรงไปยังคอนโดทันที ไม่ต่างจากพายุที่มีแอนนี่ตามติดแจ เธอไม่รอให้พายุอนุญาตรีบเปิดประตูรถขึ้นนั่งตรงข้ามฝั่งคนขับในทันที ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ ไม่นานรถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาถึงคอนโดที่พายุใช้พักอาศัยในช่วงที่มาเรียนมหา'ลัย

ภายในห้องที่ตกแต่งอย่างสวยหรู แต่ที่นี่ไม่ใช่ห้องที่ชายหนุ่มใช้พักอาศัย เขามีไว้แค่บำบัดความใคร่กับหญิงสาว ที่เขาต้องการเพียงรสสวาทจากเธอเท่านั้น ซึ่งทั้งสองฝ่ายก็พอใจในกันและกัน เมื่อเงื่อนไขนั้นคือเงินตราในราคาที่สมควร ไม่ต่างอะไรกับหญิงสาวตรงหน้า ที่เวลานี้เธอต้องการแก่นกายของชายหนุ่ม มิหนำซ้ำยังได้เงินก้อนโต เพื่อนำมาใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย