“ทันทีที่พี่ภาครู้เรื่องใบข้าว พี่ภาคก็รีบเผ่นไปเลยเหมือนที่พี่ภามกำลังจะทำไงคะ” ภารตีตอบหน้าตาย
ภามข่มอารมณ์ปรับสีหน้า การปรากฏตัวของใบข้าวไม่ควรทำให้เขาเสียระบบ “อ้อ ดีแล้ว พี่กลับไปทำงานก่อนนะ”
“แน่ใจนะคะ ว่ากลับไปทำงาน” ภารตีกระเซ้าทิ้งท้าย
และเธอไม่ได้รอฟังคำตอบ เลยไม่เห็นสีหน้าตื่นตกใจของพี่ชาย
ภาคเดินตัวปลิว เขาชะเง้อมองเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ และมองเลยไปยังด้านนอก มีหลายคนนั่งรอด้วยความสงบ แต่กลับไม่มีคนที่เขาต้องการเจอ
“คุณภาค มีธุระแถวนี้เหรอคะ?” เสียงทักดึงความสนใจจากหลายคนที่ได้ยินและนั่งรออยู่ด้านนอก
“อืม มีชื่อนี้อยู่ในรายนามคนที่รอสัมภาษณ์ไหมครับ?” ภาคตัดสินใจถามตรงๆ
“เอ่อ เหมือนจะมีค่ะ แต่น่าจะสัมภาษณ์ไปเรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ผลเป็นไง ผ่านไหม?” ภาคถามต่อ
“สักครู่นะคะ ขอเช็กก่อน” คนคนนั้นตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ ก่อนจะเดินลิ่วๆ ไปหาเพื่อนร่วมงานคนอื่นเพื่อเช็กผล ไม่เกินห้านาที
