DESTINED HEARTS (DS1)

CHAPTER 3

"Get a partner, conduct an interview and do a SWOT Analysis. The deadline will be next week. Class dismissed." sambit ng prof namin sa unahan bago ito naglakad palabas ng silid.

Nanghihina naman akong napasubsob sa aking armchair.

"Napano ka?" tanong ng aking katabi na si Adrian.

Nakanguso naman akong tumingin sa kanya. "It's been a week since the last time I saw Rafael. Pakiramdam ko nanghihina ako." sagot ko na mabilis niyang ikinailing.

"What? I'm serious!" I hissed when I saw him shake his head like I said something funny.

"Manghihina ka talaga kapag pinagpatuloy mo yan dahil hindi malabong bumagsak ka" banat na sagot niya sa akin.

Inirapan ko naman siya at saka inayos ang aking mga gamit.

I was about to stand up when my phone beeped for a notif. Agad ko naman itong kinuha at tiningnan. Napaawang ang aking labi kasunod ng aking pag-irit.

"What happened?" usyosong tanong ni Adrian saka nakisilip sa aking cellphone.

"Oh my ghosh! He's so gwapo talaga" kinikilig na ani ko habang nakatingin sa bagong post niya sa f*******:.

Nakabasketball shirt siya at nagpupunas ng pawis habang nakangiti.

Ngiti ng wagi.

Ganoon lang kasimple ang caption niya. Agad ko naman iyong pinusuan saka nagtype ng comment.

Why so handsome Mr. MVP? <3

"Tss! Mas gwapo naman ako" Adrian murmured in my back.

Umirap naman ako bago muling sinilid ang aking cellphone sa bulsa.

"Ha-Ha nice joke Adrian" I sarcastically uttered.

"Tara na nga. Naninira ka na naman ng mood dyan hagya na nga akong sumaya kahit saglit." sunod kong ani saka tumayo at nangunang maglakad palabas ng silid.

Ramdam ko naman ang pagsunod niya sa aking likuran.

"San mo balak magconduct ng interview?" tanong niya sa akin nang pababa na kami ng hagdan.

Matik na talaga kapag per partners ang activity kaming dalawa ang magkasama para walang gulo.

"Sa company nalang ni Daddy para iwas hassle" I answered.

"Okay, let's do it next day." he said.

Napatigil naman ako sa paglalakad at binalingan siya ng tingin.

"Nagmamadali ka ata?" kunot-noo kong sambit.

He just raised his left eyebrow at me.

"Yeah, bakit ko nga ba nakalimutan na hindi mo naman ako pinagtutuunan ng atensyon." he whispered.

"Anong drama yan?" ani ko kasabay ng aking pag-irap.

"May gig ako sa mga susunod na araw saka para matapos din tayo agad." he stated.

"Ohh. I remember, tumutugtog ka nga pala." kibit-balikat kong ani saka nagpatuloy sa paglalakad.

Ilang saglit pa ay narating na namin ang parking lot kung saan nakaparada ang kanyang sasakyan.

"Iintayin pa ba natin sina Cassandrei?" tanong ko sa kanya at saka tumingin sa aking wristwatch.

We still have two hours to wait before their dismissal. Highschool palang kasi ang mga kapatid namin.

Naglakad naman siya sa passenger seat at binuksan iyon. "Nah. I'll just text Manong Rolly to pick them up." sagot niya sa akin.

I just shrugged and hop in his car.

Sumunod siya at pinaandar ang kanyang sasakyan. Habang tinatahak namin ang daan pauwi ay binuhay niya ang kanyang stereo at nagpatugtog ng kanta. Kinuha ko namang muli ang aking cellphone para istalk ang mga soc meds ni Rafael.

Napanguso ako habang pinagmamasdan ang mga pictures na post niya nitong nakaraan. Gusto ko siyang puntahan pero tambak naman kami palagi ng gawain.

Napatuwid ako ng upo nang nakita ang green icon sa kanyang pangalan senyales na online siya. I quickly tap the chat button and sent him a message.

Me:

Hi!

Rafael Manzato:

....

"Oh my ghosh" excited na bulong ko habang pinagmamasdan ang lumilitaw na tuldok.

"He's typing!" masayang ani ko at iniharap ang cellphone ko kay Adrian.

He looked on it then rolled his eyes.

"Malamang magtatype yan ng reply kasi nagchat ka" usal niya bago muling tumingin sa kalsada.

Mahina ko naman siyang pinaghahampas sa balikat.

"Aray! Daeshaia I'm driving" ani niya kaya naman tumigil ako sa pananakit.

"Alam mo basag trip ka talaga kahit kailan. Kaya hindi ka nagkakajowa kasi ang bitter bitter mo." asar kong sambit saka umayos sa pagkakaupo.

*ting!* (A/N: Yes, opo, messenger tone po iyon)

Mabilis ko itong tiningnan at napairit kasabay ng aking pagtadyak nang mabasa ang kanyang reply.

Rafael:

Hello Dae! Kumusta ka? Tagal na kitang hindi nakikita.

"Ang ingay Daeshaia" pagrereklamo ni Adrian sa tabi.

Hindi ko na naman siya pinansin pa dahil 100% sure sisirain niya lang ang mood ko.

Me:

Hinahanap mo ba ako? BTW, I'm fine though I am a little bit sad coz I can't watch your games.

Reply ko at saka tinitigan ang screen. Hindi naman niya agad iyon sineen kahit pa nagdelivered na ang message ko dahilan para mapanguso ako.

Me:

Busy ka?

I chated again after a minute. Nagdelivered ulit iyon ngunit hindi niya parin sineseen.

"Oh? Mukhang nalugi ka ngayon kanina ang saya mo ah?" Adrian spoke while glancing at me then on the road.

"Busy na ata siya" I murmured while still staring on my cellphone screen.

"Tss. Busy busy. Kung mahalaga ka dyan rereplyan ka agad niya kahit tumatae pa siya." he mumbled.

"Adrian! Oh my ghosh you're so gross. Seriously? Pagtae pa talaga?" asar na sambit ko at itinago nalang ang aking telepono.

"What? I just stating the truth" he shrugged and focused his eyes on the road.

"At talagang mag i-state ka nalang ng katotohanan iyon pa ang naisip mo?" I said back.

He chuckled and glanced at me.

"I am just trying to make you smile" he uttered.

"Smile my ass. You're trying to pissed me, that's it" I retorted.

Muli siyang tumawa at hindi na umimik pa.

"Wait.." kunot-noo kong usal sabay pihit ng volume ng speaker niya.

"Ikaw ba yung nakanta?" I asked then looked at him.

"Finally, you noticed" he murmured.

Mahina ko naman siyang hinampas sa braso.

"Di bagay sayo magdrama" I hissed and sited properly.

What if I told you that I need you? (Need you)

Would you tell me that you need me, yeah?

If I'd tell you all my feelings (feelings)

Would you believe me, yeah?

"Didn't expect that you really have a good voice" wala sa sariling sambit ko habang nakikinig sa kanyang kanta.

What if I told you that I lo-lo-lo-lo-lo-lo-lo-love you? (Na, na, na)

Yeah, what if I told you that I lo-lo-lo-lo-lo-lo-lo-love you?

Napasandal na lamang ako sa aking kinauupuan at ipinikit ang aking mata dahil sa musika.

I wish I told you that I loved you

Now it's too late, you have someone new

I hope he loves you like I do

Do you love the way he's treating you?

This time sinabayan na ni Adrian ang pagkanta kaya muli akong napamulat at napatitig sa kanya.

He's not glancing at me. Tutok lang ang kanyang paningin sa kalsada habang bumubuka ang labi niya.

What if I told you that I love you?

Would you tell me that you love me back? (Me back)

If I told you that I miss you

Would you tell me that you miss me back? (Me back)

Naramdaman niya siguro ang paninitig ko kaya binalingan niya ako ng tingin.

What if I told you that I need you?

Would you tell me that you need me, yeah?

If I tell you all my feelings

Would you believe me, yeah?

He sang the line while seriously looking at me then gaze at the road again.

Err? What is that? Feeling ko nanindig ang balahibo ko ng sandaling iyon. I admit, he's really good on singing. He have the voice and the emotion in it. Kaya siguro ganun nalang ang epekto sa akin.

What if I told you that I lo-lo-lo-lo-lo-lo-lo-love you? Yeah

What if I told you that I lo-lo-lo-lo-lo-lo-lo-love you? Yeah

What if I told you that I need you?

Would you tell me that you need me, too?

What if I told you that I love you?

What if I told you that I.

We reach my house as the song ended. Ipinarada niya ng ayos ang sasakyan niya sa tabi bago ako tiningnan.

I don't know why but I feel awkward for a moment. Bagay na ngayon lang nangyari sa tagal na panahon naming nagkakasama.

"Take off your seatbealt Daeshaia. Don't tell me may balak ka pang puntahan at gusto mo akong maging driver?" he mocked.

Argh! This fvckin assh*le.

"Dream on Adrian. Kung may pupuntahan man ako hindi kita isasama kasi basag trip ka. KJ! Protective freak! Bipolar!" I hissed and took off the belt.

Tumawa naman siya at saka sinuklay ang kanyang buhok gamit ang kanyang daliri.

"Yeah, I'll just follow you then" he uttered.

Umirap naman ako saka binuksan ang passenger door ng sasakyan.

"Walking CCTV! Sumbungero!" magkasunod kong ani bago lumabas ng kanyang sasakyan at basta nalang iyong isinara.

I even heard him yelled because of what I did to his car door.

"Maubusan ka sanang gasolina!" I shouted and stormed into our house.

Narinig ko naman ang pag-andar ng kanyang sasakyan at pagbusina nito ng tatlong beses bago ako tuluyang nakapasok ng pinto.

I just rolled my eyes and take my steps up to my room.

Tamad ko namang inihiga ang aking sarili sa kama pagkapasok ko ng kwarto.

I got my phone again and started playing a random song while scrolling on my newsfeed. Tiningnan ko ulit ang messages namin ni Rafael at napahinga nalang ako ng malalim nang nakitang offline na siya.

Pumunta ako sa aking twitter at nagtype ng post doon.

@DaeshaiaSC

I need somebody who can love me at my worst

Know I'm not perfect but I hope you see my worth

'Cause it's only you, nobody new, I put you first

And for you, boy, I swear I'd do the worst.

After posting it, I scrolled again on my feed for a minute. Nangunot ang aking noo at napatigil sa pagtipa pataas nang nakita ko ang bagong post ni Adrian.

@YourAdrian

What if I told you?

Napangiwi nalang ako at hineart ang kanyang tweet.

@DaeshaiaSC

May naLLS pala sa sariling kanta. LOL

I commented and log out my acc.

Mongoloid talaga.