"ไปเจรจากันเสียให้เข้าใจ ว่าเมื่อคืนฉันไม่ได้ทำกระไรเกินเลยกับเจ้า" คุณหลวงบอกด้วยความรู้สึกยากเย็น
"ก็ทำอยู่นี่ขอรับ" สมิงบ่นอุบอิบเบาๆ
"แต่เพียงน้อยเดียว" คุณหลวงยังอุตส่าห์ได้ยินแลว่าแย้ง หน้าขึ้นสีแดงเรื่อสุกปลั่ง
สมิงฟังแล้วพองแก้มไม่พอใจ เออ เหวย พ่อคงไม่ต่างกระไรกับลูก
คุณหลวงเห็นท่าทีพ่อตัวร้ายก็ให้ร้อนอยู่ในใจ อยากจะจับมากอดง้อให้หายงอนเป็นหนักหนา แต่ต้องยั้งใจไว้ด้วยรู้ว่าไม่อาจครอบครองคนตรงหน้าได้
"เจ้าก็รู้ว่าฐานะเราไม่ควร" พ่อผัวกับสะใภ้เขย ผู้ใดเขาทำกัน
"ออ กระผมเพียงบ่าว มิอาจหาญตีตนเสมอคุณหลวงดอกขอรับ" น้ำเสียงประชดประชัน เช่นไรจึงมารู้สึกน้อยใจท่านเจ้าเรือนไปได้
"ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น หมายไม่ควรถึง ว่าเจ้าเป็นเมียพ่อฤาต่างหาก คิดแก้แค้นผัว อย่าเอาผู้อื่นเป็นเครื่องมือ"
"หมิงมิได้เป็นกระไรกับคุณฤาแล้ว เลิกรากันเสียตั้งแต่วันที่ลงเรือล่องไปบางอินกระโน้นแล้ว แลห
