ที่ห้องคุณหลวง สมิงหลับไปแล้วด้วยฤทธิ์น้ำเมา อันผ้านุ่งที่เลอะแลดินเศษไม้ติดอยู่ ก็ถูกเจ้าของเรือนผลัดเปลี่ยนออกให้ ร่างสูงมองคนนอนไม่ได้สติแล้วถอดถอนใจยาว สัมผัสกันเมื่อครู่ แม้นไม่ถึงกับได้เสียเป็นเมียผัว ก็ถือว่าถลำไปลึกพอควรอยู่
ภาพเหตุการณ์ยังตรึงใจ ถึงเป็นเมียลูก แต่มาเชิญชวนกันขนาดนั้น ใครเล่าจักหักใจไหว แต่ด้วยอดทนได้แค่กึ่งหนึ่ง คุณหลวงจึงเพียงพัลวันกอดจูบลูบคลำเจ้าหัวกะโมยปล้นสวาท แลอีกมือชักถอกลำลึงค์ช่วยเหลือบรรเทาความกำหนัดแสนทรมานนี้ด้วยตนเอง
คนหลับไม่ทันระวังเนื้อระวังตัว คิดจักนอนยั่วท่าใดก็ทำไป คุณหลวงถอนใจอีกเป็นครั้งที่ร้อย หากแต่สายตามิอาจผินหนี
"อือออ"เจ้าตัวร้ายครางละเมอ ป่ายขาเรียวฟาดเข้าที่เอวสอบ ร่างสูงที่กึ่งนั่งอยู่ข้าง จึ่งนอนลงให้อ้ายโจรกะโมยน้อยก่ายได้อย่างสะดวกเต็มที่
ใบหน้างามห่างออกไปเพียงไม่ถึงฝ่ามือ สายตาคมมองจ้องจับจด ไล่ไปทุกส่วนสัดของพ่อตัวบาง จำไ
