Satisfaction(Book II of Anticipating)

Caught

"Sweet cheeks, hurry up! You're going to be late," sigaw niya na lamang.

Patakbo na lang itong lumabas mula sa kuwarto na halos hindi pa tuluyang naisasarado ang sleeves ng uniporme.

"Can you zip me up tito." Lapit na lamang ng dalaga sa kanya sabay talikod para ipakita ang parteng gusto maisara.

Mabilis niya na lang na hinatak pataas ang zipper nito, "There done!" pasimple niya pang pinalo sa pwet ang dalaga dahil sa kakulitan nito.

Napahagikgik na lamang tuloy ang dalaga, "Bye tito Ray!" masayang halik nito sa kanya bago nagmamadaling tumakbo patungo sa pinto.

Napatili pa ito sa gulat nang pagbukas ay bumungad dito ang isang matangkad na lalake. Napaatras na lamang and dalaga sabay agad na yuko nang makilala ang ngayon’y kuno’t noong bisita bago dali-dali itong lagpasan.

Napabuntong hininga na lamang ang kaibigan niya habang papasok sa loob, "Dude, you should really stop with this." Hilot na lamang nito ng noo.

Naroon ang dismayadong tingin ng kaibigan sa kanya habang papasok sa loob.

Nagkibit balikat na lamang siya dito upang umiwas na sa naturang usapan.

"With what?" tawa na lamang ni Raymond.

Isang malalim na buntong hininga ang ginawa nito bago siya duruin at paningkitan ng mata.

"If her..."

simula nito.

"Man, can you just let me off the hook, just this once," bara niya na kaagad kay Jordan bago pa man nito matapos ang sasabihin.

Tumayo na lang kaagad siya kina-uupuan upang umiwas na rin muna rito.

Wala siya sa wisyo para makipag-talo sa kaibigan, lalo pa at maganda ang gising niya.

"I'm just worried man." Punas na lamang ni Jordan sa mukha nito.

"It's not like I do her all the time." Tinalikuran niya na lang ang kaibigan para kumuha ng inumin sa ref.

"It’s not about that but the consequences of your actions." Sunod na lamang Jordan sa kanya. Napapakamot na lamang ito ng ulo sa inis.

"Man, you don't have to worry about me. Maybe you should think about yourself first. Have you called my therapist?" Paalala niya na lang sa kaibigan pakaharap dito.

Iyon na kasi ang naisip niyang sabihin upang mailihis ang kasalukuyan pagpupunto nito sa kanyang ginagawa.

"I don't need that," singhal na lang ni Jordan sa kanya, sabay irritableng tumalikod.

Halata ang pagkapikon nito sa kanyang sinabi kaya naman batid niyang hindi na ito magsasalita pang muli.

"And you say I'm the one with problems." ngisi niya na lamang dito.

Alam niya rin naman kasi na mayroon itong sariling pinagdaraanan at kung aabot sila sa puntong pangangaralan siya nito ay nakasisiguro siyang mas mananalo siya rito.

"Hurry up! We are going to be late for the meeting," sigaw ni Jordan habang padabog na lumakad palayo.

"Let me just get my coat," natatawa niya na lang na sambit bago humabol dito.

Matapos ang kanilang pagpupulong ay binisita niya na muna ang dating tinitirahan. May ilang bagay rin kasi siyang nais na tingnan base na rin sa kanyang haka.

Halos wala pa rin pinagbago ang nasabing lugar. Naroon pa rin ang malaki, tahimik at madilim na kapaligiran. Napangiwi na lang siya nang mapadako sa malaking larawan ng yumao niyang ama na nakapaskil sa pinakagitna ng kabahayan.

Kahit sa naturang litrato ay kitang-kita niya pa rin ang talim at kakaibang bangis ng titig nito na tila ba kinukutya siya, kaya naman hindi niya maialis ang bigat sa kanyang dibdib ng mga oras na iyon.

Isang malalim na buntong hininga na lang ang kumawala sa kanya habang pinagmamasdan ito nang muli niya nanaman maalala ang bagay na napag-alaman ilang buwan na ang nakakaraan.

"Sir, may sulat po ulit na dumating." Biglang litaw na lamang ng kaisa-isang katulong na naroon.

Nanginginig pang iniabot ng matandang babae ang naturang sobre.

Hindi na niya ito inabala pang tingnan, napangisi na lang siya ng mapait nang maisip kung kanina maaaring nagmula ang naturang sulat. Naroon tuloy ang paglukob ng galit niya sa kaalaman na may kaugnayan dito ang kanyang ama.

"Sa kanya pa rin ba galing," seryosong sambit niya lang. Nais niyang manigurado sa kanyang haka.

"Opo sir." Tango lang kaagad ng matandang katulong.

"Ilagay mo na lang ulit sa may lamesa manang." Baling niya na lang dito.

"Sige po sir," sagot na lang muli ng katulong.

Isang mapang asar na ngisi na lang ang ipinukol ni Raymond sa larawan ng ama.

"Did you feel responsible for what happened dad? Is that why you still continued to help them. Too bad though. Looks like you won't be there to rescue them anymore," tuya niya na lamang sa larawan bago umalis doon.

Minarapat niya na lang na umalis, masyado ng bumibigat ang kanyang pakiramdam dahil sa mga alaala ng naturang mansyon.

Nakadagdag pa roon ang matinding inis niya dahil sa loob ng ilang buwan ay tila sunod-sunod ang mga sulat na dumarating mula sa isa sa mga dahilan kung bakit sobra siyang nagdalamhati.

Nagdesisyon na lamang si Raymond na bisitahin ang kaibigan sa bar nito; para na rin makapagpalamig ng init ng ulo, pero laking gulat na lang niya nang hindi ito maabutan doon.

"Where's your boss?" agad niya na lang tanong pakalapit ng bartender sa kinalalagyan niya.

"Sir Ray, kayo po pala," magalang na yukong bati na lang nito, "Wala po si sir Jordan, may importante daw po siyang lakad," ngiti na lang nito sa kanya.

"I see." Kinuha niya na lang kaagad ang kanyang telepono para tawagan ito. Sigurado niyang may mabigat na dahilan ang kaibigan para biglaan na lang hindi sumipot sa establishement na binabantayan pa lang nito dahil sa bagong bukas.

"Dude, I'm kind of busy right now," inis na sambit na lamang ng kaibigan pakasagot.

Hindi niya napigilan ang mapakunot ng noo nang mabatid ang tila lalim ng paghinga nito.

"Jordy no, stop!" malakas na tili na lamang ng isang pamilyar na tinig ng babae.

"Is that?" ngising pansin niya na lang nang makilala ang nagmamay-ari ng boses na iyon.

"Is this important?" agad na bara na lang ni Jordan.

Mas lalo lamang siyang napangisi nang mapagtanto ang ginagawa nito ng mga oras na iyon.

"No, not really. Sorry for interrupting." Pigil halakhak na lamang niya.

Naroon din naman kasi ang tuwa niya at kahit papaano; mukhang magagawa ng maka abante ng kaibigan niya sa nasira nitong relasyon.

"Sure man, I'll see you after this," paalam na lang kaagad ni Jordan bago madaliang ibinaba ang tawag.

Napatingin na lamang si Raymond sa telepono na mayroong ngiti sa mukha.

"Goodluck man," masayang sambit na lamang niya sa kaibigan kahit wala na ito sa tawag.

Napagpasyahan niya na lang na umuwi dahil wala rin naman siyang makaka salo sa pag-inom ng gabing iyon. Akmang bubuksan na niya ang pinto ng kanyang sasakyan nang madinig niya na lang pagtunog ng kanyang telepono.

"Sweet cheeks?" takang sagot niya na lang nang makita kung sino iyon.

Nagtataka siya sa biglaang pagtawag nito, madalas kasi ay nagtetext muna ang dalaga.

"Tito Ray, can you pick me up?" pigil hikbing sagot na lamang ng dalaga.

"Sure, where are you?" hindi niya na nagawang makapag-isip pa nang madinig ang pighati sa boses ng babae.

Matapos makuha ang lokasyon ng dalaga ay mabilisan na siyang sumakay sa kanyang kotse.

Ilang minuto lang ay dumating na siya sa lugar na sinabi nito. Mabilis niyang pinalibot ang tingin sa paligid pakababa ng sasakyan, naroon ang pagmamadali niyang mahanap ang babae dahil na rin sa pag-aalala sa dahilan ng kakatwang boses nito kanina.

Nakita niyang naka-upo ang dalaga sa isang bench, tulala sa kawalan at mugtong-mugto ang mga mata.

Napabuntong hininga na lamang siya habang papalapit dito. Mabilisan naman itong nag-angat ng tingin nang mabatid ang kanyang paglapit, naka-uniporme pa ang dalaga at mukhang kagagaling lang sa eskwelahan dahil dala pa nito ang bag.

"Tito Ray!" takbo na lamang ng dalaga sa kanya sabay yakap ng mahigpit.

"What are you doing here?" maingat na haplos na lamang ni Raymond dito.

Lalo naman naging mahigpit ang pagkakayakap ng babae sa kanya.

"I just needed to get out of that house!" pigil hikbi na lamang nito muli.

Mas lalo lang nakadama si Raymond ng pag aalala. Dahan-dahan at marahan niyang itinulak ang babae para magkatapat sila at ma-iangat ang mukha nito sa kanya.

"Why? What happened?" malambing at puno ng pag aarugang sambit ni Raymond.

Nagpalinga lamang ito ng ulo para sabihing wala.

"Tito Ray, can I go with you po muna?" ngusong paki-usap na lamang nito sa kanya.

"Sure sweet cheeks." Napangiti na lamang siya ng matamis habang hinahaplos ang pisngi nito.

Ngiting-ngiting magkaakbay pa silang naglakad pabalik sa kanyang sasakyan. Kahit papaano ay lumiwanag na ng bahagya ang mukha ng dalaga kaya naman kumalma na rin siya.

"So, what happened?" lambing na hawak niya sa malambot nitong mga kamay pakapasok nila sa loob ng sasakyan.

Nagsumiksik na lamang ito sa kanya pakayakap muli, "Why does Avery always have to be the lucky one. She's prettier, smarter and everyone treats her specially well," puno ng pighating sambit na lamang nito sabay subsob sa kanyang dibdib.

Napapigil na lamang si Raymond ng tawa sa dahilan nito, "Sweet cheeks, It's not like that," buong lambing na halik niya na lang sa bunbunan nito, "It’s just that you and your sister are very different from each other. But that doesn't make you any less of a daughter than her," angat niya na lamang sa mukha nito para magtama ang kanilang tingin.

Ganoon na lang ang mabilis na pagbabago ng hitsura ng babae. Ang simangot nito ay mabilis na napalitan ng isang malokong ngiti.

Hindi niya inaasahan ang pagnanakaw nito ng halik sa kanya. Ganoon na lang ang aliw na pagtataas ni Raymond ng kilay sa pagkasorpresa.

"Plus, you are quite the tease!" natatawang saad niya na lang bago ilapat ang kanilang mga labi.

Buong pagnanasang tinanggap naman ito ng dalaga na mayroon malapad na ngisi.

Agaran silang nag-espadahan ng dila sa pagkahayok sa lasa ng isa't isa, nagsimula na rin maglakbay ang mga kamay nila sa kani-kaniyang mga katawan, nag-uunahan pa na mahubaran ang bawat isa.

"Uhn, tito Ray!" hangos na ungol na lamang ng dalaga nang maabot ng mga daliri ni Raymond ang hiyas sa pagitan ng mga hita nito; Kaya naman nagkaroon siya ng pagkakataon na maunahan ito na matanggalan ng damit.

Mabilis na sinunggaban ni Raymond ang malulusog nitong dibdib ng sumambulat iyon sa kanyang mukha. Wala ng nagawa ang dalaga kung hindi ang mapaliyad na lamang sa kina-uupuan sa tindi ng sarap na dinadanas.

"f**k!" malakas na lamang na sigaw ni Raymond nang biglaan na lang siyang tumilapon palabas.

Napatili na lamang ang kanyang kasama sa sobrang gulat. Kahit siya ay hindi kaagad nakabawi sa pagkabigla at tuluyan na lang na bumagsak at sumubsob sa aspalto.

"What the f**k are you doing!" nanlilisik matang sigaw na lamang ni Andrew.

Nanlalaking matang napatingin na lamang si Raymond sa kaibigan, naroon ang pagbukas ng kanyang bibig subalit hindi niya magawang makapagsalita.

Nanginginig pa si Andrew sa matinding panggigigil, pero hindi makakilos dahil sa pagkakahawak ng isa pa nitong anak sa baywang.

"Pare!"

mabilis niya na lang na angat ng kamay sa kaibigan para awatin ito sa paglapit nang makahupa siya mula sa pagkasorpresa.

"Putang ina pare! I trusted you!" tiim bagang na duro ni Andrew sa kanya.

Ganoon na lamang ang pagyakap ng anak nito na babae para pigilan ang lalake sa paglapit sa kanya.

"It's not what you think!" subok niya na lang na paliwanag dito.

Pero lalo lang nanlisik ang mata ng kaibigan kasabay ng matinding pamumula ng mukha nito. Doon niya lang nabatid na bukas na pala ang pantalon niya at butones ng suot, habang ang kasama naman na dalaga ay halos hubad na rin, hindi niya na tuloy maipagkaila ang sitwasyon ng mga oras na iyon.

"Daddy Andrew." nangingiyak na pagitna na rin ni Vangeline nang matauhan na ito at maisuot ang pang-itaas.

"Avery, take your sister with you!" singhal na lang ni Andrew sa nakababatang kapatid nito.

Pilit pa rin kumakawala ang kaibigan sa pagkakahawak ng anak para sumugodin kay Raymond ng mga sandaling iyon.

"Daddy, tama na po!" makaawa na lamang ni Avery dito, "Daddy!" tili na lamang nito nang makawala sa pagkakakapit sa kanilang hawak ang ama.

Sinubukan bumangon ni Raymond subalit bago pa man siya makatayo ay nadamba na siya ni Andrew.

"You f*****g asshole! How can you do this to her." Sunod-sunod na suntok ni Andrew.

Hindi niya na nagawa pang makapalag dahil sa pagkasorpresa, sinubukan niyang umiwas pero masyadong mabilis ang mga atakeng ginagawa ni Andrew na para bang nababaliw na ito. Halos bugbog na siya nang magawang makawala dito, salamat na rin sa paghila ng dalawang anak nito. Dumudugo na ang kanyang mukha nang magawang makatakbo pasakay sa kanyang kotse.

"I'm not finish with you!" nang gagalaiting sigaw na lamang ni Andrew na pilit pa rin hinahabol ang sasakyan.

Kahit kaya niyang lumaban ay minarapat niya na lang na tumakas, hindi niya nais pang madagdagan pa ang kasalanan sa kaibigan, lalo pa at nahuli na siya nito.

Iyon nga lang mukhang napuruhan siya ni Andrew dahil halos hindi niya maigalaw ang ilang parte ng kanyang katawan mula sa mga tinamong tama.

Pikit na rin ang isang mata ni Raymond at tila hindi niya maramdaman ang isa niyang kamay. Pero kahit na ganoon ay pinilit niya pa rin makalayo roon, para na rin sa ikatatahimik nilang lahat.