ตอนที่ 3 โทษทีจูบผิดคน

1865 Words

หนึ่งชั่วโมงต่อมา... ฉันกับมาแทนนั่งคุยกันอยู่ในร้านเป็นชั่วโมง อันที่จริงฉันกับเขาทานอาหารกันเสร็จตั้งนานแล้วแต่มาแทนก็ชวนฉันคุยไม่หยุด จนเป็นฉันเองที่ขอตัวกลับ เพราะฉันเองต้องรีบไปทำงานที่คลับต่อ... หลังจากที่เดินออกมาจากร้าน ฉันก็รีบหันไปลามาแทน แต่เขากับจับแขนฉันไว้พร้อมกับพูดว่า “ รัณ เดี๋ยวไปส่ง...” “ ไม่เป็นไร รัณกลับได้...” ฉันพูดพร้อมกับค่อยๆ บิดข้อมือตัวเองออกจากมือของเขาช้าๆ ก่อนจะส่งยิ้มให้ร่างสูงเพื่อไม่ให้ดูเป็นการเสียมารยาท “ มาเหอะ ไม่พาไปนอกเส้นทางหรอกน่า..” “ ไม่ๆ ไม่เป็นไร มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงแต่แรกด้วย รัณกลับได้จริงๆ...” ฉันยืนยันกับมาแทนอีกครั้งพร้อมกับยิ้มให้เขา “ งั้นขอไลน์ได้ไหม...” มาแทนถามฉันอีกครั้ง ฉันชั่งใจคิดเพราะปกติฉันไม่เคยให้ไลน์กับลูกค้าคนอื่น ยิ่งถ้าเป็นคนใกล้ตัวขนาดนี้ ฉันก็ไม่อยากให้อะ “..............” “ เผื่ออยากหาเพื่อนกินข้าวด้วยอีกอะ ขี้เกียจนัดผ่านคนอื่น...” “ ไม่ได้อะ แทนนัดผ่านกลุ่มเหมือนเดิมนั่นแหละ...” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้เขาก่อนจะรีบเดินเลี่ยงออกมา “ เดี๋ยวรัณ เดี๋ยว...”แต่แทนก็เดินตามมาจับแขนฉันไว้อีก “ ทำไมทำตัวลึกลับจังอะ แค่ขอไลน์เอง...ยังไงรัณก็รับงานพวกนี้ตลอดอยู่แล้วไม่ใช่หรอ...” “ใช่ แต่ส่วนใหญ่จะมีพี่รับงานมาให้อีกที รัณไม่สะดวกให้ไลน์จริงๆ ขอโทษทีนะ... ” “ แต่....” “ ขอบคุณสำหรับอาหารวันนี้นะแทน เอาไว้ถ้ามีโอกาสเราคงได้มากินด้วยกันแบบนี้อีก รัณไปนะ ” ฉันรีบพูดตัดบทก่อนจะรีบเดินออกมาทันที แต่คราวนี้เขาก็ไม่ได้เรียกฉันหรือเดินตามฉันมาอีก ฉันรีบมาโบกรถแท็กซี่พร้อมกับบอกเส้นทางให้เขาไปยังคลับที่ฉันต้องไปทำงาน ฉันก้มมองเวลาที่ข้อมือตัวเองเป็นระยะเพราะกลัวจะไปเข้างานสาย @CLUB XS เวลา 20.34 น. “ ขอโทษทีหลินรถมันติดมากเลยอะ..” ฉันเอ่ยขอโทษหลินรุ่นน้องที่ทำงานคลับเดียวกับฉันอย่างรู้สึกผิด เพราะช่วงหลังฉันมาสายบ่อยมาจริงๆ แล้วน้องเขาก็ต้องเดินบ่อยขึ้นเพราะฉันมาสาย “ ไม่เป็นไรค่ะพี่รัณ แขกพึ่งจะถยอยมาเอง พี่รัณรีบไปเปลี่ยนชุดก่อนเลย...” หลินพูดก่อนจะดันหลังฉันให้เขาไปในห้องพักหนักงาน ฉันรีบเดินเข้ามาพร้อมกับจัดการวางกระเป๋าก่อนจะเดินไปหยิบชุดวันนี้ออกมา แต่พอเห็นชุดที่ตัวเองตัองมส่วันนี้ฉันกับอดอึ้งไม่ได้... “หลิน...วันนี้เราต้องใส่ชุดนี้หรอ ?” หลินหันมามองฉันก่อนจะพยักหน้าช้าๆ “ ใช่พี่รัณ เขาส่งชุดผิดมาอะวันนี้ ติดต่อให้มารับคืนก็ไม่ทันแล้วอะ...” “ แล้วชุดนี้คือแบบ.....” “ พี่รัณตอนหลินใส่อะ ก้มทีเห็นไปถึงมดลูกอะ...” “ บ้าจริง...” ฉันพูดออกมาก่อนจะมองชุดในมืออีกครั้งชุดสีดำรัดรูปที่ค่อนข้างโชว์เนินอก แล้วแถมช่วงล่างมันยังสั้นมากอีกต่างหาก... ชุดที่ฉันใส่ในงานมอเตอร์โชว์ยังเรียบร้อยกว่านี้อีกมั้ง... ฉันตัดใจเปลี่ยนเสื้อผ้า ยังไงมันก็ต้องใส่อะ จะมามัวลังเลก็คงไม่ได้ เพราะตอนนี้แขกด้านนอกก็เริ่มมาเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ แถมวันนี้ยังเป็นวันสุดสัปดาห์อีกต่างหาก... พอฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าอะไรเสร็จก็มาเช็คหน้าผมของตัวเองที่กระจกก่อนจะรีบเดินออกไปทำงาน...หน้าที่หลักๆ ของฉันก็คือ ไปนั่งเป็นเพื่อนแขก คือมันก็ไม่ค่อยโอเคหรอก แต่ฉันก็คอยระมัดระวังตัวเองตลอด มีกินบ้าง แต่ก็ไม่ได้กินเยอะจนไม่รู้ตัวเอง...ส่วนเรื่องลวนลามมันก็เคยมี แต่คลับนี่ดีตรงที่ถ้าลูกน้องในร้ายโดนแขกลวนลามโดยที่ลูกน้องไม่ยินยอม ลูกค้าคนนั้นจะโดนการ์ดที่ดูแลคลีบโยนออกไปทันที... ฉันเริ่มทำหน้าที่ของฉันคือดูแลแขกที่อยู่โซนวีไอพี...ซึ่ง PR ในร้านก็แบ่งกันไปดูแลแต่ละโต๊ะ เวลา 23.15 น. “ หลิน พี่ไปเข้าห้องน้ำแปปนึงนะ...” ฉันเดินไปบอกหลินหลังจากที่แขกที่ฉันดูแลเช็คบิลกลับไปแล้ว... “ ได้ค่ะพี่รัณ...” หลินยิ้มให้ฉันก่อนจะพยักหน้ารับรู้... ฉันรีบเดินมาเข้าห้องน้ำ ก่อนจะรีบจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จ... “ ปวดขาชะมัด...” ฉันทุบไปที่หน้าขาตัวเองน้อยๆ ใจอยากจะถอดรองเท้าส้นสูงให้ออกไปพ้นๆ เท้า แต่ก็ทำไม่ได้ วันนี้ตั้งแต่เช้ายันเย็นใส่ต้องใส่รองเท้าส้นสูงเดินตลอด...ปวดชะมัดเลย... “ เฮ้ออออ” ฉันถอนหายใจก่อนจะรีบล้างมือแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ... แต่ทว่า... หมับ !! “ อ๊ะ !! อื้อส์ !” จู่ๆ เอวฉันก็ถูกรวบโดยมือหนาก่อนจะที่ตัวฉันจะถูกดันให้ไปชิดกำแพงในตรอกข้างๆ ห้องน้ำหญิง...และไม่กี่วิต่อจากนั้นริมฝีปากร้อนของบุคคลตรงหน้าก็จู่โจมด้วยการบดขยี้ริมฝีปากฉันอย่างหนักหน่วง... “ อื้อส์ !!” ตุบๆ ! ตุบ !! ฉันทุบอกแกร่งตรงหน้าพยายามผลักให้เขาออกไปจากตัวแต่ยิ่งฉันทำแบบนั้นเขายิ่งตะโบมจูบฉันแรงขึ้นไปอีก... “ อ๊ะ !!” ฉันหลุดครางออกเพราะจู่ๆ มือหนาของเขาก็เลื่อนไปบีบเค้นที่หน้าอกฉันโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว... และเขากำลังดึงเกาะอกฉันลง... “ อื้อส์ !!” “ พี่โย !!” แต่แล้วเสียงแหลมเล็กก็ดังขึ้น และเพราะเสียงนั้นถึงทำให้การกระทำของผู้ชายตรงหน้าฉันหยุดลง... ร่างสูงผละจูบออกก่อนจะมองหน้าฉันผ่านความมืด ที่มีเพียงแค่แสงสว่างที่แสนจะริบรี่รอดเข้ามานิดเดียว และพอฉันได้มองหน้าเขาชัดๆ ฉันถึงรู้ว่าเขาเป็นใคร วาโย... “ โทษที...จูบผิดคน...” วาโยพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปด้วยท่าทีนิ่งเฉย ต่างจากฉันที่ยืนนิ่งราวกับวิญญาณหลุดออกจากร่างไปแล้ว... ฉันพยายามเรียกสติตัวเองกลับมาก่อนจะหันไปมองร่างสูงที่เดินหายไปกับเด็กเขาแล้ว...แต่เด็กเขาก็ไม่วายหันมามองฉันด้วยแววตาที่ไม่เป็นมิตร... ทุกอย่างมันเกิดขึ้น และจบลงไปอย่างรวดเร็วจนฉันเองยังตั้งหลักไม่ถูก เป็นเขางั้นหรอ...เป็นเขาที่จูบฉัน... ให้ตายสิ.... ฉันยกมือขึ้นเสยผมตัวเองนิดๆ ก่อนจะจัดการเช็ดริมฝีปากตัวเองที่ฉันรู้สึกว่าลิปสติกตัวเองมันน่าจะเลอะไปทั่วปากแล้ว.... อันที่จริงฉันควรจะด่าอะไรเขาไปด้วยซ้ำ แต่พอรู้ว่าเป็นเขาฉันกับพูดอะไรไม่ออกสักอย่าง...ฉันเลิกคิดก่อนจะรีบเอาทิชชูเช็ดปาก แล้วรีบเดินกลับไปทำงานต่อ... แต่ฉันก็ยังอดนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี๊ไม่ได้ “ พี่รัณๆ...” “ ว่าไงหลิน...” “ เฮียเฮลถามหาค่ะ เขาให้เราเข้าไปหาเขาที่ห้องง่ะ...” ฉันพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะเดินตามหลินไปที่ห้องพักที่เฮล หรือเจ้าของคลับที่ฉันทำงานอยู่ เขาเป็นเจ้าของคลับที่ค่อนข้างอายุน้อย ง่ายๆ เขาอายุเท่าฉันแต่เขาสามารถเปิดคลับได้ เพราะว่าครอบครัวของเขาค่อนข้างมีอิทธิพลพอตัวอยู่เหมือนกัน พอมาถึงหน้าห้องหลินก็ขออนุญาตเข้าไป แต่พอเปิดประตูเข้าไป...ปลายเท้าฉันก็หยุดชะงักในทันทีเมื่อเห็นร่างสูงที่นั่งไขว้ห้างอยู่ข้างๆ เฮล และข้างกายเขาก็มีผู้หญิงคนเดิมนั่งอยู่ด้วย... ฉันมองหน้าผู้ชายที่พึ่งขโมยจูบฉันไปหมาดๆ ก่อนจะรีบเบนสายตาไปทางอื่น... “ มานั่งก่อนมา...” เฮลกวักมือเรียกฉันกับหลินให้เข้าไปนั่ง...ฉันกับหลินมองหน้าก่อนจะเดินเข้าไปนั่งข้างเฮลตามที่เขาเรียก... “ คลุมไว้...” เฮลพูดนิ่งๆ ก่อนจะถอดเสื้อสูทตัวเองออกแล้วเอามาคลุมไหล่ไว้ให้ฉัน... “ เฮียเฮลหลินก็อยากได้เสื้อคลุมนะ..” “ รอแปปครับแม่คุณ ผมกำลังให้ลูกน้องเอามาให้ครับ...” เฮลพูดคล้ายกับว่าตัวเองเป็นลูกน้องที่รับคำสั่งเจ้านายอย่างหลิน ส่วนหลินก็นั่งหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว.... “ เดี๋ยวไอ้โย ปากมึงเลอะลิปปะ ?” เฮลถามก่อนจะมองหน้าวาโยพร้อมกับชี้ไปที่ปาก ฉันหันไปมองอย่างลืมตัวเอง ก่อนจะหายใจสะดุดขึ้นเพราะลิปที่เลอะปากเขามันคือลิปสติกสีเดียวกับที่ฉันทาอยู่... ฉันก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะแกล้งเมินไปทางอื่น “ พี่รัณ...นั่นมันสีลิปพี่รัณนิคะ ?” หลินกระซิบถามฉัน ฉันมองหน้าหลินอึ้งๆ ก่อนจะส่งสายตาให้หลินหยุดพูด... แล้วก็นั่นแหละ พวกฉันก็นั่งอยู่ในวงของเฮลแล้วก็มีเพื่อนแล้วก็พี่ๆ คนอื่นทยอยมากัน พวกผู้หญิงก็มีมาไม่ได้มีแต่ผู้ชาย ฉันนั่งดูแลพวกเขาจนถึงเวลาเลิกงานของฉัน ก่อนจะขอตัวกลับก่อนเพราะระยะทางจากคลับไปบ้านฉันมันค่อนข้างใช้เวลาพอสมควร.... -Daran end- -wayo part- " กูกลับก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเจอกันใหม่..." ผมหันไปบอกไอ้เฮลหลังจากที่เดินออกมาอยู่นอกคลับแล้ว " เออ ขอบใจมากมึง ไว้เจอกัน บอกพวกไอ้แทนด้วยแวะมาหากูบ้าง..." " เออ " ผมตอบแค่นั้นก็โบกมือให้มันพร้อมกับรีบเดินไปที่รถของตัวเองที่จอดอยู่ “ กลับเองได้ใช่ไหม ?...” ผมหันไปถามเรนผู้หญิงที่ผมควงได้เกือบอาทิตย์ และตอนนี้ผมคิดว่าผมกำลังเบื่อ... “ พี่โยไม่ไปส่งเรนหรอคะ ? เรนกลับเองไม่ไหว...” “ ไม่ได้กินเหล้าไม่ใช่หรอไง ?” “ แต่มันดึกแล้วนี่คะ...” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงออเสาะก่อนจะเบียดอกอวบเข้าหาแขนผม... “ วันนี้ฉันเหนื่อย....” “ แต่เรน...” “ อย่าทำให้ฉันเบื่อเร็ว....” ผมพูดเสียงเรียบก่อนจะมองหน้าเรน เรนมองหน้าผมด้วยแววตาขัดใจก่อนจะยอมทำตามที่ผมบอกอย่างว่าง่าย พอเรนขึ้นรถแท็กซี่กับไปแล้วผมก็เบนสายตาไปที่กระจกมองข้างเพื่อดูร่างบางอีกคนที่กำลังยืนรอใครสักคนมารับอยู่... ผมมองชุดที่เธอใส่ก่อนจะรู้สึกทึ่งในรูปร่างหน้าตาที่จัดว่าดึงดูดสายตาผู้คนได้ดีทีเดียว... และผมยอมรับว่าผมกำลังสนใจในตัวผู้หญิงคนนั้น... ผู้หญิงที่ผมพึ่งจูบเธอไป...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more