ตอนที่ 4 ทางเลือกเดียว

1788 Words

@home ฉันกลับมาถึงบ้านก็เกือบๆ ตีสอง...ฉันพยายามทำทุกอย่างในบ้านให้เงียบที่สุดเพราะตอนนี้ทุกคนในบ้านคงหลับกันหมดแล้ว...แต่เมื่อฉันเปิดไฟชั้นล่างของบ้านกลับพบว่าแม่นอนหลับอยู่บนโซฟายาวหน้าทีวี...ฉันรีบเดินเข้าไปหาแม่พร้อมกับเอื้อมมือไปแตะที่แขนแม่เบาๆ แต่เมื่อฉันมองหน้าแม่ชัดๆ ฉันกับเห็นรอยช้ำที่บริเวณมุมปาก และแก้มซ้ายของแม่ ฉันไล่สายตาไปมองตามแขนของแม่ก่อนจะเห็นว่ามีรอยฟกช้ำเต็มไปหมด.... และเมื่อฉันเห็นแบบนั้น ฉันก็รู้คำตอบในใจทันทีว่าร่องรอยพวกนี้มันเกิดจากอะไร...ฉันกัดปากตัวเองแน่นก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือไปสัมผัสที่แก้มของแม่เบาๆ และฉันก็อดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้ “ ฮึกก อึก! ” ฉันสะอื้นออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เมื่อคิดไปว่าตอนแม่โดนพ่อทำร้ายแม่จะเจ็บปวดมากแค่ไหน... “ รัณ กลับมาแล้วหรอลูก...” แม่รู้สึกตัวตื่นก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ และพอฉันได้มองหน้าแม่ชัดๆ ถึงได้รู้ว่าแก้มทั้งสองข้างของแม่ต่างก็มีรอยช้ำ.... “ แม่...พ่อตีแม่อีกแล้วหรอ...”แม่หันมายิ้มใหฉันน้อยๆ ก่อนที่หยดน้ำใสๆ จะค่อยๆ ไหลออกมาจากแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของแม่... ฉันรีบปากน้ำตาตัวเองทิ้งไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับพยายามที่จะกลั้นน้ำตาตัวเองไว้ พยายามที่จะไม่ร้องไห้ต่อหน้าแม่ เพราะไม่อยากให้แม่ต้องรู้แย่ไปมากกว่านี้... แต่ให้ตายสิ ฉันห้ามตัวเองไม่ให้ร้องไห้ไม่ได้ “ ทำไมเขาต้องทำแม่ขนาดนี้ด้วยละแม่...” “ ไม่เป็นไรหรอกรัณ แม่ไม่เป็นไร...” “ แม่บอกหนูมา ทำไมพ่อต้องตีแม่ขนาดนี้ ทำไมอะแม่...” ฉันคาดคั้นถามแม่ ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมครั้งนี้พ่อถึงทำรุนแรงกับแม่ขนาดนี้....แม่มองหน้าฉันเนินนานก่อนที่แม่จะยอมบอกว่าเกิดอะไรขึ้น... แม่ยอมเล่าให้ฉันฟังว่าพ่อแอบขโมยเงินที่หัวหน้าแม่ฝากไปเข้าธนาคารในวันสุดสัปดาห์นี้ ซึ่งจำนวนเงินมันเยอะมากพอสมควร ปกติหัวหน้าแม่ฉันเขาไว้ใจให้แม่เอาเงินไปฝากให้ตลอด...แต่ครั้งนี้พ่อกับแอบมารื้อกระเป๋าแม่แล้วเอาเงินนั้นไป และแม่ฉันก็จับได้ว่าพ่อเอาบ้านไปจำนองธนาคาร และตอนนี้ธนาคารกำลังจะมายึดบ้าน แล้วไหนจะหนี้นอกระบบอีก หนี้พนันที่พ่อกับพี่ชายฉันช่วยกันสร้างอีก... และเมื่อเย็นแม่ทะเลาะกับพ่อหนักกว่าทุกครั้งเพราะแม่ไม่ยอมที่พ่อเอาเงินหัวหน้าไป พ่อก็เลยทำร้ายแม่... ฉันนั่งฟังแม่เล่าด้วยความรู้สึกที่มันจุกอยู่ในอก สมองมันว่างเปล่า และฉันก็คิดไม่ตกถึงเรื่องจำนวนเงินที่พ่อเอาไป.... “ แม่ถ้าหนูหาเงินมาช่วยแม่ได้... ฮึกก เราไปอยู่ที่อื่นกันนะ... นะแม่ ฮึก ” “ ไปที่ไหนก็ได้ ไปที่ไหนก็ได้ ไปให้พ้นจากเขา...” ฉันขอร้องแม่ทั้งน้ำตา... “ หนูจะไปเอาเงินจำนวนนั้นมาจากไหนรัณ...ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่จัดการเองนะ...” “ แม่จะจัดการยังไงหรอ ?! เดินไปบอกกับหัวหน้า ว่าเงินมันหาย ว่าพ่อเอาเงินไป หรือแม่จะบอกว่าแม่เอาไปเอง...” “ แม่หยุดทำอะไรเพื่อเขาสักทีได้ไหม ! เขาเลวกับแม่กับหนูกับน้องขนาดไหน แม่ก็รู้ ! แม่จะปกป้องเขาอีกทำไม ฮึก ” ฉันพูดทุกอย่างที่ฉันรู้สึกออกไปเพราะฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันไม่สามารถทนเงียบได้อีกต่อไปแล้ว “ หนูไม่เป็นไรเลยนะแม่ ถ้าหนูมีพ่อแล้วครอบครับเราเจอแต่เรื่องแย่ๆ แบบนี้ หนูยอมมีแค่แม่คนเดียวก็ได้...” “ รัณไม่พูดแบบนี้ เขาจะดีจะเลวยังไง เขาก็คือพ่อของรัณนะ...” แม่บอกฉันพร้อมกับลูบแก้มฉันไว้ทั้งสองข้าง “ แต่หนูทนเห็นแม่ต้องเจ็บตัวเพราะพ่ออีกไม่ได้ หนูทนเห็นแม่ลำบากเพราะพ่อไม่ไหวแล้ว...” “ หนูไม่มีพ่อหนูอยู่ได้ แต่ถ้าหนูไม่มีแม่ หนูอยู่ไม่ได้จริงๆ นะแม่...” “ ฮึกกก ! ฮือออ” ฉันพยายามกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองเอาไว้ พยายามพูดขอร้องแม่ให้รู้เรื่องที่สุด ฉันสงสารแม่ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาฉันรู้ดีว่าแม่ทนอยู่กับพ่อเพราะอะไร ฉันรู้ดีว่าที่ผ่านมาแม่ต้องเจ็บปวดมากแต่ไหนกับการกระทำของพ่อ ที่แม่ต้องทนอยู่ตรงนี้ก็เพื่อฉันกับน้อง เพื่อคำว่าครอบครัว... ต่อให้พ่อจะนอกใจแม่สักกี่ครั้ง จะสร้างหนี้สินให้แม่มากแค่ไหน แม่ก็ไม่เคยคิดที่จะทิ้งพ่อไปเลยสักวัน ต่อให้พ่อทำให้แม่ร้องไห้มากแค่ไหน แม่ก็ยังให้อภัยพ่อ... แล้วดูสิ่งที่พ่อทำกับแม่ในตอนนี้สิ เอาเงินที่มี เอาบ้านที่มีไปเล่นการพนันจนครอบครัวเราพังไม่เป็นท่า... แม่ฉันมีหนี้สินมากมายทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นข้าราชการระดับสูงด้วยซ้ำ แต่กับมีเงินในบัญชีไม่พัน... คิดดูว่ามันแย่มากแค่ไหน... วันต่อมา.... ฉันมามหาลัยแต่ก่อนเวลาเป็นชั่วโมง...เพราะเมื่อคืนฉันนอนไม่หลับ คิดวนไปวนมาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับแม่...ฉันจะหาทางช่วยแม่ยังไงดี... Rrrrrrrrrrrrrrr เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าฉันดังขึ้นมันเลยทำให้ความคิดทุกอย่างฉันหยุดลงแล้วไปสนใจคนที่กำลังโทรเข้ามาแทน.... ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะปาดน้ำตาตัวเองออกอย่างรวดเร็ว “ ฮัลโหลว่าไงอ้วน...” ฉันปั้นเสียงให้เป็นปกติก่อนจะตอบน้องสาวคนเดียวของฉันไป... ‘ พี่รัณ...มีคนแอดเฟสมาหาหนูแล้วเขาบอกว่าพ่อติดหนี้พนันเขา...’ “ แล้วริชาตอบเขาไปหรือเปล่า ?” ฉันถามน้องสาวคนเดียวของฉันด้วยความเป็นห่วง น้องฉันเป็นคนคิดมาก ฉันกลัวว่าเรื่องที่พ่อทำมันจะกระทำไปถึงการเรียนของน้อง... ‘ หนูไม่ได้ตอบพี่รัณ...พี่รัณทำไมพ่อทำแบบนี้อีกแล้ว...’ “ ไม่เป็นไรริชา ไม่ต้องไปสนใจนะ ไม่ต้องตอบพวกนั้น บล็อกไปเลย เดี๋ยวพี่จัดการเอง...” ‘พี่รัณจะจัดการยังไง หนูกลัวพวกมันจะไปยุ่งกับแม่...’ “ ไม่ริชา จะไม่มีใครมายุ่งกับแม่ หรือริชาได้ พี่สัญญานะ...” “ พี่รัณ...ฮึกก ทำไมพ่อเขาทำแบบนี้อะ ฮึกกก...’ ฉันเม้มปากตัวเองแน่น พยายามจะไม่ร้องไห้ออกมาเมื่อรับรู้ได้ว่าน้องสาวฉันกำลังร้องไห้ด้วยความรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำ... เพราะฉันเองก็เสียใจ และผิดหวัง ฉันปลอบน้องสาวตัวเองให้สบายใจขึ้น ทั้งๆ ที่สภาพตัวเองก็ไม่ไหวแล้ว แต่ฉันก็ต้องพยายามทำตัวเป็นพี่สาวที่เข้มแข็งให้น้อง... ฉันคุยกับริชาเกือบครึ่งชั่วโมงจนน้องหยุดร้องไห้ แล้วรีบไปเข้าเรียน...ส่วนฉันก็ยังคงอยู่ที่เดิม ในหัวก็พยายามคิดหาทางออก ว่าฉันจะทำให้แม่หลุดมาจากผู้ชายที่ฉันเรียกว่าพ่อได้ยังไง.... ฉันพยายามที่จะไม่คิดถึงวิธีนั้น วิธีสุดท้ายของทางเลือกที่ชีวิตฉันที่ฉันจะทำ แต่ ณ เวลานี้ ฉันมองไม่เห็นทางออกไหนแล้วที่จะทำให้ฉันได้เงินจำนวนนั้นให้เร็วที่สุด... ฉันตัดสินใจกดโทรออกหาเพื่อนที่ทำงานเป็นพริตตี้ด้วยกันหลังจากที่ฉันตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้ว ‘ ฮัลโหลรัณ ว่าไงเอ่ย...’ “ เอมว่างไหม...” ‘ ว่างๆ รัณมีอะไรเปล่า....’ ฉันเม้มปากตัวเองแน่น ลังเลกับสิ่งที่ตัวเองกำลังจะพูดต่อจากนี้ “ เอม...ถ้าเราจะให้เอมช่วยอะไรหน่อยได้ไหม...” ‘ ได้สิ ว่ามาเลย...’ ฉันกัดปากตัวเองแน่นก่อนจะหลับตาลงพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วบอกถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังคิด... “ เราอยากรับงานเอน เอมพอจะช่วยเราได้ไหม...” ‘ โห้ยยย ได้สบายมาก...รัณตั้งเรทรัณไว้ที่เท่าไหร่อะ...’ “ สามแสนได้ไหม....” ‘ สามแสนหรอ...เอมไม่แน่ใจว่าลูกค้าจะโอเคไหม เพราะเรทมันดูสูงมากเลยอะ..’ ‘ปกติ ถ้าเป็นพริตตี้แบบเราๆ รับงาน NV อะ เขาจะให้ไม่เกินแสน...แต่เดี๋ยวเอมดูให้นะ...’ “ ได้เอม...ยังไลน์บอกเราหน่อยนะ...” ‘ โอเคๆ งั้นแปปนึงนะ เอมถามพี่ก่อน...’ หลังจากที่เอมวางสายไปฉันนั่งนิ่งราวกับคนที่วิญญาณออกจากร่าง... ฉันตัดสินใจทำในสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะคิดทำแล้ว... -DANRAN END- -WAYO PART- ผมยืนมองร่างบางที่พึ่งวางสายจากใครคนนึงไป สายตาผมก็ยังคงจับจ้องไปที่ใบหน้านวลที่ยังคงมีคาบน้ำตาอยู่... ทุกประโยคที่เธอคุยกับคู่สนทนา ผมได้ยินหมด... ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังเธอคุยกับใคร ผมแค่บังเอิญมาได้ยินเพราะผมตั้งใจจะมาหาที่สูบบุหรี่เงียบๆ... สายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างบางที่นั่งบีบมือตัวเองด้วยสีหน้ากังวล.... เธอตั้งใจจะเป็นไซด์ไลน์งั้นหรอไง ? ผมรู้สึกหงุดหงิดในใจแปลกๆ มันรู้สึกสับสนในตัวผู้หญิงตรงหน้าขึ้นมาซะอย่างนั้น....ต่อหน้าคนอื่นเธอดูเป็นผู้หญิงเปรี้ยวๆ คนนึง อาจจะเพราะด้วยหน้าตาของเธอที่ส่งให้เธอดูเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกมั่นใจในตัวเอง และเป็นผู้หญิงที่โคตรจะดึงดูดสายตาใครหลายๆ คน รวมถึงตัวผมด้วย... ถ้าบอกตามตรงผมสนใจเธอตั้งแต่ที่เธอไปกินข้าวกับไอ้แทนตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่ผมไม่อยากยุ่งเพราะคิดว่าเป็นผู้หญิงของเพื่อน แต่เปล่า ไอ้แทนบอกผมว่าเธอรับแค่งานกินข้าวแค่นั้น... แต่ทำไมเธอถึง... ผมหยุดความคิดตัวเองไว้ก่อนจะกลับมาสนใจบทสนทนาที่เธอกำลังจะคุยกับคนที่พึ่งโทรเข้ามาอีกครั้ง... “ ได้เอม...โอเคได้ๆ ขอบคุณนะเอม...” ผมไม่สามารถจับใจความได้ว่าเธอกำลังคุยกับคู่สนทนาว่าไง แต่ไม่นานกลุ่ม VIP ที่ผมอยู่ก็แจ้งเตือนขึ้น... และมันก็ขึ้นเป็นรูปของผู้หญิงตรงหน้าผมพร้อมกับเรทราคา... - WAYO END -

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more