SECRET LOVE รักในความลับ

SECRET LOVEXX @XC University “ มึงๆ เมื่อกี๊พวกมึงเห็นปะ ว่าวาโยมาส่งอิเรนอะ...” เดย์ซี่ เพื่อนสาวแต่ร่างชายของฉันวิ่งเข้ามาหน้าตั้งก่อนจะรีบย่อยก้นลงที่เก้าอี้ตรงหน้าพวกฉัน “ โอ้ยมึง ก็ปกติปะ ช่วงนี้สองคนนั้นมันทำแกงคั่วกันอยู่ ก็ต้องเจอมันบ่อยเป็นธรรมดาแหละ...” กอบัวเพื่อนสาวหน้าหวานของพวกฉันพูดขึ้นพร้อมไหวไหล่ตัวเองเล็กน้อย “ อิเหี้ย ไมอิเรนมันมีบุญได้กินของสูงจังวะ ?” “ ของสูงเหี้ยไร ลองมึงสวยๆ ตรงสเป็ควาโยเขานะ รับรอง มึงก็ได้แดกเขาตั้งแต่ปลายตีนยันไรผมเส้นสุดท้ายของเขาอะ ...” “ แหมม มึงมั่นใจหรอ มึงดูอย่างอิรัณดิ ตรงสเป็ควาโยทุกอย่าง ไม่เห็นจะเข้ามาจีบมันเลย...” “ อ่าว อิเดย์ ! เกี่ยวไรกับกูล้า...” ฉันหันไปผลักไหล่เดย์ซี่ที่จู่ๆ ก็มาพูดพาดพิงฉันเฉย... “ ก็ดูมึงดิ ทั้งสวยทั้งเก่ง นมก็มี ตูดก็มี ไมวาโยไม่มาเจ๊าะแจ๊ะมึงเลยวะ ?” “ แล้วไมเขาต้องมายุ่งกับกูด้วยไม่ทราบ ?” “ อิเดย์ต่อให้วาโยไม่มาจีบอิรัณ ผู้ชายคณะอื่นก็พร้อมมาจีบอิรัณแล้วปะ...” ฉันละส่ายหน้าส่ายหัวให้กับบทสนทนาหัวข้อนี้จริงๆ ฉันไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ เพื่อนก็หยิบเอาเรื่องวาโยมาพูดได้ แต่ก็อย่างว่าละ ในมหาลัย กลุ่มวาโยก็ค่อยข้างดัง เพราะแต่ละคนก็มีดีกรีไม่ธรรมดาอะ ดีกรีในที่นี่คือ นิสัยนะ นิสัยโด่งดังในทางที่ไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่.. ส่วนฉัน ดารัณ เรียนนิเทศศาสตร์ ปี 2 แต่ก็ใกล้ๆ จะขึ้นปี 3 แล้วละ...ฉันเป็นลูกคนที่ 3 ของบ้าน ฐานะก็กลางๆ ไม่ได้รวยอะไร ออกจจะแอบลำบากด้วยซ้ำ แต่เพื่อนๆ ก็ไม่ได้รู้เรื่องครอบครัวฉันเท่าไหร่ เพราะฉันเป็นคนไม่ค่อยพูดหรือเล่าอะไรให้ใครฟังมากอยู่แล้ว ทุกวันนี้ฉันก็ทำงานพิเศษทุกวัน แต่งานพิเศษของฉัน ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่หรอก...มันคืองานร้านเหล้าอะ อาจจะมีเปลืองตัวบ้าง แต่เงินมันค่อยข้างได้เยอะ และฉันก็ยังรับงานพริตตี้อีก คนภายนอกมองเข้ามามักจะคิดก่อนเลยว่าฉันน่ะลูกคุณหนู บ้านต้องรวยแน่ๆ แต่ใครจะไปรู้ละ ว่าจริงๆ แล้ว ฉันโดนอะไรมาบ้าง... . . . . หลังเลิกเรียน.... “ มึงเย็นนี้ไปหาไรกินกันปะ...” เดย์ซี่หันมาถามฉันอีกครั้ง “ ไม่อะ...” ฉันตอบเพื่อนก่อนจะก้มมองนาฬิกาข้อมือเพื่อเช็คเวลาวา เขามารอหรือยัง.... “ เอ๊า ! วันนี้มึงไปไหนอีก ?” “ กูจะกลับห้องอะ...” “ ไม่ให้กลับ มึงจะกลับห้องทำไมนักหนาล้า...” เดย์ซี่ยังคงงอแงใส่ฉันพร้อมกับล็อคแขนฉันไว้อีก “ ก็กูจะกลับห้องอะมึง กูอยากนอนน..” “ เออๆ โอเคงั้นพรุ่งนี้...” “ จ้าาาาาา ...” ฉันตอบแค่นั้นก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายกันกลับส่วนฉันก็ยืนรอจนเพื่อนกลับไปหมดเลย ยืนรอเช็คให้แน่ใจจริงๆ ว่าเพื่อนจะไม่ย้อนหลับมา ฉันเลยหันหลังเดินไปที่โรงจอดรถข้างหลังตึกซึ่งตรงนั้นมันไม่ค่อยมีคนมาจอดเพราะมันค่อนข้างไกลจากตึกคณะมากพอสมควร พอฉันเดินมาถึง ฉันก็เห็นรถปอร์เช่สีดำคันคุ้นตาจอดรออยู่...ฉันเดินเข้าไปก่อนจะเปิดประตูรถพร้อมกับก้าวขาขึ้นไป “ ทำไมช้า ?” เสียงทุ้มเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงที่ติดหงุดหงิดนิดๆ ตามสไตล์ของเขา “ ก็เพื่อนมันชวนคุยกันไม่หยุดอะ...” “ อือ..” “ แล้วนี่เราจะไปไหน...?” “ ห้องฉัน...” ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะจัดการคาดเบลท์... “ เมื่อเช้าใครมาส่งเธอ ?” แต่แล้วฉันก็ต้องหันหน้าไปมองเจ้าของใบหน้าคมที่ถามฉันขี้นมาอีกครั้งด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ เพื่อนน่ะ...” ปึก !! “ อ๊ะ ! โย !” ฉันอุทานด้วยความตกใจที่จู่ๆ วาโย ก็ปลดที่คาดเบลท์ของตัวเองออกแล้วเอี้ยวตัวมาหาแบบกะทันหันจนทำให้หน้าเขาเกือบโดนหน้าฉัน “ ทำไมมันต้องมาส่งเธอ ?” “ ก็เขาอาสามาส่ง เพราะเห็นว่ารัณรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์คนเดียวอะ...” “ แล้วทำไมไม่โทรบอกฉัน ?” “ พูดเหมือนถ้าโทรไปแล้งโยว่างมารับอะ ?” “ ทำไมฉันจะไม่ว่าง ?” “ ก็นายอยู่กับเรนไม่ใช่ไง ??” ฉันเอียงคอนิดๆ ก่อนจะถามเขา อิตาบ้านี่ เกิดบ้าอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้... “ หรือว่าโยกำลังหึง ?” ฉันถามเขาอย่างจับผิด เพราะเรื่องระหว่างฉันกับโยเราตกลงกันไว้ว่า เราจะกินกันเงียบๆ ไม่ให้ใครรู้ ฉันก็โอเค เพราะฉันก็ไม่ได้อยากให้รู้เหมือนกันว่าฉันก็เป็น 1 ในผู้หญิงในคลังของเขา มันคงไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสักเท่ไหร่หรอก เรื่องของฉันกับโย มันเกิดขึ้นหลังจากที่ฉันไปทำงานที่คลับได้ไม่นาน โยสนิทกับเจ้าของคลับเพราะเขาเป็นเพื่อนกัน และที่สำคัญเขาคือเสือผู้หญิง ซึ่งข้อนี้ผู้หญิงที่ชอบเขาต่างรู้ดี แต่ก็ยังยอมที่จะเป็นผู้หญิงของเขา และฉันก็เป็น 1 ในนั่น มันฟังดูบ้าแต่เพราะฉันก็รู้สึกกับเขามากเกินกว่าจะถอนตัวแล้ว ภายนอกเขาดูเป็นผู้ชายนิ่งๆ มีแค่หน้าเดียว รอยยิ้มแทบจะไม่เคยปรากฎบนใบหน้าของเขาเลยสีกครั้ง แต่ใครจะไปรู้ว่าเรื่องบนเตียงเขาต่างกับใบหน้าเขาลิบลับ เวลาเขาอยู่บนเตียงเขาก็คือเสือร้ายดีๆ นี่เอง “ คิดไปเอง...” “ หรอ...” “ ฉันแค่ไม่ชอบใช้ผู้หญิงร่วมกับคนอื่น...” “ ก็ที่เราตกลงกันไว้คือ ไม่ผูกมัดไม่ใช่หรอ นายบอกเองว่าผู้หญิงของนายจะไปทำอะไรก็ได้...” “ ยิ่งถ้าเวลาโยบอกว่าทุกอย่างจบ ผู้หญิงทุกคนต้อง อื้อส์ !!!” ฉันกำลังทวนคำพูดของเขา แต่จู่ๆ ร่างสูงที่ตอนแรกนั่งฟังฉันด้วยสีหน้าเรียบเฉยก็รั้งใบหน้าฉันเข้าไปจูบทันที เขาบดขยี้ริมฝีปาปฉันคล้ายกับเขาต้องการระบายอารมณ์อะไรสักอย่างก็ไม่รู้ “ ยะ โย นี่มันในรถ...” ฉันรีบดันตัวโยออกหลังจากที่เขาล้วงมือเข้าไปในกระโปรงนักศึกษาฉัน “ พูดเหมือนจำไม่ได้ ว่าในรถเราก็เคยเอากัน...” “ แต่ไม่ใช่ลานจอดรถของมหาลัยไง...”ฉันพูดพร้อมกับดันอกแกร่งเอาไว้ โยมองฉันด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดที่ฉันขัดใจ แต่จะให้ฉันทำยังไงละ นี่มันในรั้วมหาลัย ซึ้งถ้าเกิดมีใครผ่านมาเห็นฉันต้องซวยแน่ๆ อย่างโยเขาไม่โดนอะไรหรอก พ่อเขาใหญ่ซะขนาดนั้น มีแต่ฉันที่จะโดน เพราะฉันไม่มีแบล็คอะไรกับใครเขาเลย “ วันนี้ไม่ต้องไปทำงานนะ” โยกระแทกเสียงใส่ฉันก่อนจะหันกลับไปนั่งดีๆ “ ไม่ได้ รัณต้องไปทำ...” “ ฉันจ่ายเอง ! ...” “ แต่...” “ ฮัลโหล ไอ้เฮล วันนี้รัณไม่ไปทำงานนะ...” “ ไม่ต้องเสือก รู้แค่ว่าไม่ไปก็พอ...” “ โย ทำไมทำแบบนี่อีกแล้ว...” “ ก็พอใจแบบนี้...” “ ไร้เหตุผลวะ” “ หยุดพูดได้ละ...” โยหันมาพูดกับฉันเสียงนิ่ง แต่สายตาเขาถ้าไฟลุกได้อะไฟลุกแล้ว จริงๆ ฉันไม่จำเป็นต้องสนใจอะไรเขามากด้วยซ้ำถ้าฉันไม่ได้รู้สึกกับเขา มีคนชอบบอกว่า ทำไมคนเราถึงชอบยุ่งกับไฟทั้งๆ ที่รู้ว่ามันร้อนแต่ก็อยากจะลองเล่นมัน และกว่าจะรู้ตัวอีกที ฉันก็ถูกไฟนั่นแผดเผาไปทั้งตัวและทั้งใจแล้ว.... เรื่องฉันกับวาโยที่มันเกิดขึ้นได้ ก็เป็นเพราะว่าตอนนั้น..... - ย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว -