“ หยุดนะวาโย !! ฉันจะไม่ไปไหนกับนาย ! ” ฉันผลักเขาออกไปก่อนจะพูด...แล้วฉันก็ดันรู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาซะอย่างนั้น...
ฉันมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเขาเลยสักนิดเดียว
“ จริงๆ แล้วหนึ่งปีกับเงินหนึ่งล้านที่นายให้ฉันที่ฉันต้องแลกกับทุกสิ่งทุกอย่างของตัวเองให้นาย...”
“ ฉันคิดว่าถ้ามันเป็นเงิน ฉันก็ใช้คืนนายจนหมดแล้วด้วยซ้ำ”
“ ตอนนี้ฉันคิดแต่ว่า เมื่อไหร่นายจะเบื่อฉัน เมื่อไหร่ที่ฉันจะหลุดพ้นจากความสัมพันธ์แบบนี้...”
“ ทำไมนายต้องทำเหมือนว่านายหวงฉัน ทำไมนายต้องทำเหมือนว่านายไม่อยากให้ใครใกล้ฉัน...นายรู้ไหมทั้งหมดที่นายทำมันทำให้ฉันคิดเข้าข้างตัวเองทุกอย่าง...”
“ คิดว่านายอาจจะชอบฉัน อาจจะรู้สึกอะไรกับฉันบ้าง แต่มันก็ไม่ใช่เพราะนายไม่ได้นอนแค่กับฉัน...”ฉันพูดออกไปในทุกสิ่งที่ฉันคิด ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างมองมาที่ฉันกับเขา แต่มันไม่ได้สำคัญอะไรกับฉันเลยสักนิดเดียว เพราะตอนนี้
