Merciless Bastard

Kabanata 28

NAGKAROON din siya ng bisita na hindi niya kailangang tumawag sa kasamahan niya bilang pulis. Dinala nga siya ng guwardiya sa kubol. Naupo siya sa upuan at naghintay dahil wala pa roon ang bisita niya nang mga sandaling iyon. Pinatong niya ang kanang paa sa kaliwa habang pinaglalaro ang daliri sa kaniyang tuhod. Tumatama sa kaniyang mukha ang sinag ng araw na nagmumula sa bintana na siyang nagiging dahilan ng pagpikit niya ng kaniyang mga mata. Inilagay niya pa nga ang kaliwang kamay sa harapan ng kaniyang mukha nang maharangan ang liwanag.

Naibaba niya lamang ang kaniyang kamay nang bumukas ang pinto. Pumasok doon ang kasamahan niya bilang pulis na nakasuot ng ternong itim matapos ihatid ng guwardiya.

Hindi maganda ang nakikita niya sa mukha nito. Namumutla iyon sa kakulangan ng tulog. Magulo ang buhok nito na madalas nitong suklayin. Lumapit din naman ito sa upuan sa kabila siya ring pagsara ng pinto sa likuran nito. Dala nito sa isang kamay ang attache case na binitiwan nito sa lapag. Naupo ito na humihikab nang matagal, tinakpan nito ang bibig ng palas nang hindi niya masilip ang loob. Naipipikit pa nito ang mga mata matapos nitong tumitig sa kaniya.

Nagsalubong na lamang ang kaniyang nang mapagtanyo niyang balak nitong matulog nang nakaupo na hindi siya kinakausap.

Inalis niya ang kaniyang paang nakapatong kapagkuwan inuurong ang upuan palapit sa namamagitang salamin. Sa inip niyang nararamdamaj kumatok siya nang malakas sa salamin nang makailang ulit. Sa gulat ng lalaki napapiksi na lamang ito na iminumulat ang mga mata.

Tumingin pa ito sa kaniya na naguguluhan kung nasaan ito, mahahalata iyong sa pumupungay nitong mga mata. Nang mapagtanto nito kung nga ang gagawin nito roon kinuha niya kaagad ang telepono na nagmamadali. Inilapit nito kapagkuwan ang telepeno sa tainga nito't bibig. Maging siya naman ay ganoon din ang kaniyang ginawa, kinuha niya rin ang telepono sa kaniyang kinapupuwestuhan. Pagkaraa'y idinikit niya sa kaniyang tainga't nakinig sa kasamahan niyang lalaki.

Pagkalapat ng telepononsa kanaiyang kaliwang tainga nagsalita na ito kaagad. "Masamang balita," bungad sa kaniya ng lalaki.

Kinabahan din naman siya sa narinig sa pag-aakalang mayroong nangyari sa kaniyang ina habang wala siya sa tabi nito, bumibilis ang pagtibok ng puso sa kaniyang dibdib.

"Ano ba ang sinasabi mo? Diretsahin mo na kaya. Papaisipin mo pa ako," paninita niya rito sa paghigpit ng kapit niya sa telepono.

Inihinada niya ang kaniyang sarili sa maririnig mula rito ngunit hindi naman dumating ang inaasahan niyang sasabihin nito. Sapagkat iba ang lumabas sa bibig nitong humihikab

"Wala kaming nahanap na kung anong ilegal na gawain tungkol kay Aristhon," sabi nito sa kaniya kapagkuwan ay huminga ito nang malalim na mapapansin sa pagbaba ng balikat nito. "Masyado siyang malinis."

Hindi siya makapaniwala sa kaniyang narinig. "Imposible naman iyang sinasabi mo," pagtama niya rito. "Hindi naman puwedeng wala siyang dahilan sa pananatili rito. Kasali kaya siya sa isang sindikato."

"Paano mo naman nalaman?" ang naitanong nito sa kaniya.

"Hindi mo kailangang itanong. Nakakalimutan mong ako ang narito sa loob ng kulungan."

Napatango-tango na lamang ito matapos marinig ang sinabi niya. "Kailan ko naman magagawa ang ipinaguutos sa iyo?" pag-iiba nito sa usapan. "Nakahanda na kami para mailabas ka."

Napatitig siya rito nang iiwas nito ang tingin sa kaniya. Isa lang ang ibig sabihin niyon, nagsisinungaling ito sa kaniya. Sa palagay niya ay papabayaan na siya ng mga ito sa kulungan sa oras na mapatay niya ang matandang lalaki na si Gustavo. Naisip niyang hindi magagawa ng mga ito na linisin ang kaniyang pangalan para makalabas ng ulungan.

Kahit na nararamdaman niyang iyon nga ang mangyayari mas pinili niya na lamang na manahimik patungkol sa hinala niya. Alam niya kung nagsisinungaling ito sa kaniya kaya sigurado siya sa bagay na iyon.

Huminga siya nang malalim nang hindi mag-init ang ulo dahil baka mamaya imbis na gumawa pa ito ng paraan para mailabas siya hindi na lang gagawin nito.

"Malapit na. Kaunting hintay na lang," ang malumanay niyang sabi. Kahit ang pagsasalita niya ay kaniyang kinontrol.

"Mabuti naman kung ganoon para maaalagaan mo ang ina mo," sabi naman nito. "Maganda na ang lagay niya. Nakahanap kami ng donor kaya wala kang dapat isipin. Kumusta ka naman rito sa piitan?" dugtong nito sa huli.

"Ayos lang," simple niya namang sabi.

"Sigurado ka ba? Balita ko ay talamak ang panggagahasa rito ng mga lalaki lalo ang mga bago," sambit nito. "Bago ka lang kaya naisip kong pinunterya ka."

"Kamuntikan na. Hindi naman natuloy," pagbibigay alam niya rito.

Hindi niya na lamang sinabi rito ang pinaggagawa sa kaniya ni Aristhon dahil ibang bagay naman iyon.

"Mag-ingat ka. Baka mamaya maulit iyong nangyari sa iyo nang papasok pa lang tayo bilang pulis," pagpapatuloy na hindi napigilan ang bibig.

Sinamaan niya ito nang tingin dahil sa lumabas ng mga salita rito.

"Sinabi ko na sa iyong huwag mong babanggitin ang nangyari," paalala niya rito nang mariin. Hindi rin naman kasi una iyong binalak siyang gahasain ng mga instructor nila sa kampo. Bata pa lang siya nangyari na ang ganoon sa kaniya.

"Nag-alala lang naman ako sa iyo kaya nasabi ko," pagtatanggol naman nito sa sarili.

"Mabuti pang umalis ka na lang."

"Huwag ka namang magalit sa akin," sabi nito nang tumayo na ito mula sa kinauupuan.

"Hindi ako galit." Inalis niya ang telepono sa kaniyang tainga.

Hindi niya ibinalik ang telepono sa lagayan niyon sa paglalakad niya patungo sa pinto. Naunahan niya pang lumabas ang lalaki na hindi maipinta ang mukha. Pagkalabas niya sa pintong iyon sumalubong sa kaniya ang si Aristhon na nagpunta roon. Sa likuran nito't nakatayo ang guwardiyang nagbabantay sa kanila.

"Anong problema mo? Sa itsura mong mukhang may kaaway ka," sabi nito sa kaniya. Sinilip pa nito ang dalawa niya sa pagsara ng pinto.

"Iniisip ko lang kung paano ako makakalabas dito," sabi na lamang niya rito. Sa pagkakataong iyon mukhang kailangan na nga talaga niya ng tulong nito. Kinapalan na nga niya ang mukha na buksan ang topikong iyo.

Sumabay siya rito sa marahan nitong paglalakad.

"Akala ko ba ay tutulungan ka ng nag-utos sa iyo." Ibinaling nito ang tingin sa kaniya.

"Iyon na nga e," pagbibigay alam niya rito. "Mukhang papabayaan ako rito."

"Hindi na nakapagtataka."

"Huwag ko na lang kaya patayin si Gustavo," ang naisip niyang sabihin.

Hinawakan siya nito sa kaniyang ulo. "Kailangan mo pa rin siyang patayin para sa akin. Kung hindi mo magagawa ikaw ang papatayin ko. Gawin mo nang matulungan din kitang ilabas rito."

"Siguraduhin mo lang na tutupad ka sa usapan." Inilahad niya ang kaniyang kamay para rito na pinagmasdan lamang nito.

"Para saan naman iyan?" taka naman nitong tanong sa kaniya sa pagtigil nila pareho sa paglalakad sa pasilyo na iyon.

Inalis nito ang tingin sa kaniyang kamay sabay inilapit sa kaniyang mukha. "Kunin mo nang maniwala akong ilalabas mo talaga ako rito," sabi niya naman dito.

Kinuha naman nito ang kamay niya. Sa laki ng kamay nito na nasakop nito ang buo niyang palad. Marahan nga itong nakipagkamay sa kaniya. Nang babawiin niya ang kaniyang kamay humigpit ang kapit nito kaya hindi niya naalis.

Gumuhit ang ngisi sa labi nito sa paglalaro ng kung ano sa isipan nito at nagsabi, "Unahin mo kaya ang bonus."

Kumunot ang noo niya para rito dahil naguguluhan siya sa narinig.

"Ano'ng bonus pinagsasabi mo?" mariin niyang tanong dito.

Inilapit nito anh bibig sa kaniyang tainga habang inilipat nito ang kamay sa kaniyang pulsuhan. "Susuhin mo ako," bulong nito sa kaniya nang isuksok na naman nito sa suot na pantalon ang kaniyang kamay kahit nakatingin sa kanila ang guwardiya.

Inalis niya ang kaniyang kamay kaagad nang sumagi iyon sa paglalaki nito. Pinakawalan din naman siya nito kaya natulak niya ito sa dibdib.

"Hindi mangyayari ang gusto mo," sabi niya sa kaniyang pagpapatuloy sa paglalakad.

Hindi naman ito nagpaiwan nanh humabol ito sabay inakbayan siya. "Bakit iba ang pakiramdam ko? Palagay ko ay magagawa mong lumuhod sa harapan ko," sabi nito na mayroong ngisi sa labi. Sinamaan niya ito ng tingin dahil doon. "Huwag kang mag-aalala, magugustuhan mo rin naman. Masarap pa man din ako."

Napabuga siya ng mainit na hangin sa narinig na mayroong kasamang pag-iling ng kaniyang ulo.

"Ang lakas naman ng bilib mo sa sarili mo," ang nasabi niya. "Wala na bang ibang laman iyang utak mo't puro kamunduhan na lang."

Inalis nito ang kamay sa kaniyang balikat at tinulak siya nito nang marahas. Napaatras naman siya nang ilang hakbang hanggang tumama ang kaniyang likod sa pader ng pasilyo.

Sinalubong niya ang mga mata nitong nag-aapoy sa kalabisan ng pananabik.

"Kasalaman mo ito kaya dapat maging responsibilidad mo rin." Inilagay nito ang dalawang kamay sa pader sa itaas lamang ng kaniyanh balikat.

Sa sinabi niyang iyon bigla na lamang siya natawa. Iyon ang unang beses na natawa siya sa harapan ng ibang tao, lalo na sa harapan pa nito. Ang tanging nakakapatawa sa kaniya ay kaniyang ina.

Napatitig na lamang sa kaniya nang mariin si Aristhon.

"Baliw ka ngang talaga," komento niya pa rito.

Hindi nito pinansin ang kaniyang sinabi. Binalewala lang nito iyon sa pagtitig nito sa kaniyang mukha. "Hindi ko alam na marunong kang tumawa," puna nito sa kaniya.

Itinigil niya ang pagtawa sa nasabi nito. "Akala mo ba talaga hindi ako marunong?" paniniguro niya rito.

"Oo," simpleng tugon nito.

"Ngayon alam mo na."

"Lalo lang akong nagkakainteres sa iyo," sabi nito na muling ikinasalubong ng kaniyang dalawang kilay. "Mula nang masilayan ko ang mukha mo. Gusto kong madalas na kitang hawakan. Gusto kitang halikan. Gusto ko ring manghiram sa iyo ng gabi." Hinaplos nito ang kaniyang pisngi nang makailang ulit. "Bakit iba ang dating mo sa akin kahit lalaki ka naman?"

Ibinaba nito ang kamay sa kaniyang labi't pinisil-pisil iyon.

"Malay ko sa iyo. Bakit ako ang tatanungin mo? Ikaw ang nakakaramdam diyan," banat niya naman dito. Hinawakan niya ang kamay nito nang maibaba niya iyon.

"Kaya nga sinasabi ko sa iyo na responsibilidad mo ang nangyayari sa akin," paalala niya rito.

"Huwag mong isisi sa akin ang nangyayari sa iyo. Wala naman akong ginagawa sa iyo. Masyado ka lang talagang tigang."

Umalis siya sa harapan nito. Yumuko siya sa ilalim ng mga kamay nito nang makabalik siya paglalakad. Hindi naman siya nakahakbang nang hawakan niya siya nito sa kaniyang kamay. Sa pagharap niya rito bigla na lamang nitong sinipa ang kaniyang kanang paa na ikinaluhod niyon. Sinundan niyo ang paghawak nito sa kaniyang ulo't tinulak paibaba patungo sa harapan nito. Napahawak na lamang siya sa dalawang hita nito nang hindi dumikit anh mukha niya sa umbok sa pantalon nito. Ngunit hindi naman niya napigilan sapagkat dinalawang kamay na nito ang pagtulak sa kaniyang ulo.

Napabuntonghininga na lang siya nang maramdaman niya ang paninigas ng p*********i nito sa kaniyang pisngi.

"Huwag kang mag-alala. Hindi naman kita pipilitan na isubo. Gusto ko lang maramdaman ang mukha mo sa p*********i ko," sabi nito nakapikit pa ang mga mata.

Napatingal na lamang siya rito nang iluhod niya na rin ang isa niyang paa. Nagiging mabigat ang paghinga nito na mapapansin sa paggalaw ng dibdib nito. Imbis na umalis sa pagkahulod nanatili siya sa posisyon. Hindi lang basta tumayo si Aristhon sapagkat lalo pa nitong idiniin ang kaniyang mukha sa sobrang tigas na nga nitong p*********i. Iginagalaw pa nito ang beywang sa pag-ungol nito na nakagat labi. Napahawak siya nang mahigpit sa hita nito nang makahinga siya nang maayos.

"Hindi ka ba tapos? Sumasakit na ang tuhod ko sa iyo," sabi niya rito.

"Hindi pa," tugon naman nito.

Sa puntong iyon tumimo ang isang bagay sa kaniya. Naisip niyang nahihibang nga ito sa kaniya na maari niyang gamitin para maibigay nito ang gusto niya't masunod ang gusto niyang mangyari. Hindi rin malayong makokontrol niya ito. Hindi siya nagkakamali sa baga na iyon sapagkat nakita niya ang mga taong nagiging hibang dahil lang sa tawag ng laman. Hindi naiiba sa mga taong iyon si Aristhon base sa pipakita nito sa kaniya.

Imbis na manatiling nakaluhid inihawak niya ang kamay sa paglalaki nitong bumabakat sa suot na pantalon na tumuro patungong kanan. Sinundan niya ang kahabaan niyon na siyang nagpaungol nang malalim kay Aristhon. Napaatras na lamang ito't para sumandig sa pader ng pasilyo. Sumunod din naman siya kaagad dito nang tumayo siya. Hindi pa man siya nakakalapit dito hinila siya nito sa kaniyang kamay sabay siniili siya nito ng halik.

Lumalim ang paghalik nito sa kaniya na ginagantihan niya naman nang ipasok niya ang kaniyang kamay sa loob ng pantalon nito. Hindi nila alintana na nakikita sila ng guwardiya n sa hiya ay ito na lang ang tumalikod.

Sinakop ng kaniyang mga kamay ang paglalaki ni Aristhon kaya naramdaman niya ang pag-init at pagpintig niyon. Naisipan niya pang ilabas nang mapaglaruan niya nang maayos. Ibinaba niya nang bahagya ang suot nitong pantalon kasama ang pantalon hanggang sa pumitik na nga ang paglalaki nito matapos na makalaya.

Hindi niya inalis ang kaniyang labi sa bibig nito nang ikiskis niya ang hinalalaki sa ulo ng paglalaki nito na siyang lalong nagpaapoy rito. Pinaulit-ulit niyang ginawa iyon na siyang nagtutulak kay Aristhon para ipikit ang mga mata. Kinagat pa nga siya nito sa kaniyang leeg sa panggigil nito sa kaniya. Naramdaman niya na lamang ang pagbaon ng ngipin nito na wala lang sa kaniya.

Nang magsawa siya sa pagkiskis sa ulo ng paglalaki nito. Muli niyanh sinakop ang kahabaan niyon at sinimulan niyang igalaw ang kamay nang paitaas at pababa. Sinimulan niya sa mabagal na ritmo't dinagdagan niya nang mabilis. Hindi na naalis ni Aristhon ang pagkagat nito sa kaniyang balikat. Nakuha niya pa ngang isabay sa pag-ungol nito ang bilis ng pag-ungol nito ang kaniyang kamay. Sa puntong malapit na itong labasan itinigil na nito ang pagkagat sa kaniya leeg at muli siya nitong hinalikan. Napanganga na lamang ito nang magkadikit ang kanilang mga labi nang tuluyan na nga itong nakarating sa rurok. Tumilamsik ang katas nito sa pasilyo nang makailang ulit bago pumintig-pintig.

Napatitig na lamang ito sa kaniya nang alisin niya ang kaniyang kamay.

"Ano? Ayos ba?" tanong niya rito. Pinagmasdan niya ang kaniyang daliri na nadikitan ng katas nito.

Ngumisi ito sa kaniya na isa lang ang ibig sabihin, nakuha niya nga ito. Naisipan niya pang dilaan ang katas nito sa kaniyang daliri para maiikit ito sa kaniya. Hindi nga siya nagkamali dahil hinawakan siya nito sa kaniyang mukha't siniili siya nang halik. Siya naman ay inabala niyang itaas ang suot nito. Bumitiw lamang siya sa pantalon nito nang maayos nito iyon.

Tumigil lamang ito nang humabol ito ng hininga. "Bumalik na tayo sa selda baka ano pang magawa ko sa iyo. Nakalimutan kong kailangan ko pa lang tumawag sa labas," sabi nito sa kaniya nang pakawalan siya nito.

Nagpatiuna ito sa paglalakad kaya nahuli siya nang ilang hakbang. Sumabay naman sa kaniya ang guwadiya't nagsabi.

Napalingon pa nga siya rito nang mayroon itong sabihin sa kaniya.

"Lalo mo lang itinatali ang sarili ko sa kaniya sa ginagawa mo," ang makahulugan nitong sabi na ikinakunot ng kaniyang noo. "Kung hindi ka titigil makakalaya ka lang sa kaniyang kung bangkay ka na."

Hindi niya pinansin ang sinabi nito sa patuloy niyang paglalakad dahil alam niya ang ibig sabihin nito. Nilingon pa sila ni Aristhon kaya binilisan niya ang kaniyang paghakbang. Tumigil lamang ito nang makarating sa tarangkahan. Hinintay nito ang guwardiya na dinagdagan pa ang bilis ng paghakbang.

Pagkabukas nga ng tarangkahan dumiretso na sila ni Aristhon na hindi nag-uusap. Nahuli ng ilang hakbang ang guwardiya sa pagsara nitong muli sa tarangkahan.

Hindi pa man sila nakakarating sa pasilyo pabalik ng kanilant selda napansin nila kaagagad ang usok na bumalot sa kahabaan niyon. Wala namang takot na pumasok rito si Aristhon na tinatakpan ang ilong. Ganoon na rin naman ang ginawa niya. Sa kapal ng usok hindi niya gaanong makita ang unahan. Nahiwalay pa nga siya kay Aristhon sa pagmamadali nitong makabalik ng selda nang maisalba ang kung anong iniwan nito roon. Nang malapit na siya kanilang selda mayroon na lamang humampas sa kaniyang ulo na kaniya ikinabagsak sa sahig. Napaubo-ubo na lamang siya dahil sa usok habang unti-unting nawawalan siya ng malay-tao.