พลิกชะตานางร้ายพ่ายรัก

บทที่8 นับว่าเป็นวาสนาของคุณหนูไม่น้อย...

บทที่8

นับว่าเป็นวาสนาของคุณหนูไม่น้อย..

" ไม่ทราบว่าคุณหนูผู้งดงามมีคู่หมายหรือยังขอรับ"!!!!!

อีอีมองบ่าวรับใช้หน้าตารังเกียจเเต่งตัวธรรมดาเข้ามาขวางทางตนที่กำลังเพลิดเพลินชื่นชมบรรยากาศของตลาด

ชิ้ง!! ชิ้ง!!..

เสียงดาบออกจากฝักพาดลงคอบ่าวชายหน้าตาหน้ารังเกียจโดยฉับพลัน

จากเหล่าผู้คุ้มกันทีอยู่โดยรอบ..ช่างไม่รู้จักตักน้ำใส่กระโหลกชะโงกดูเงาตนเองเสียบ้าง

เสียมารยาทกับคุณหนูอีอี

มันน่าเชือดคอเสียยิ่ง

"เจ้า พวกเจ้ากล้าหรือ หากพวกเจ้ารู้ว่าเจ้านายของข้าเป็นใคร พวกเจ้าหัวหลุดจากบ่าเป็นเเน่"บ่าวชายน่ารังเกียจเเม้โดนดาบพาดคอยังมิวายพูดจากดข่มผู้อื่นอยู่

"อ๋อ นายเจ้าช่างใหญ่โตยิ่งนักใช่หรือไม่ ถึงได้มีบ่าวสันดานต่ำช้าเช่นนี้" ซินซินเอ่ยขึ้นอย่างเหลืออด

ช่างเสียมารยาทยิ่งนักไม่รู้ฟ้าสูงเเผ่นดินต่ำ

"เเน่นอนอยู่เเล้ว นับเป็นวาสนาคุณหนูท่านนี้นายท่านของข้าอยากรับคุณหนูเป็นอนุนะขอรับ"บ่าวชายหน้าตาน่ารังเกียจยังเอ่ยขึ้นเเม้มีดาบพาดอยู่บนคออย่างเปิดเผยสร้างความสนใจไม่น้อยให้เเก่ชาวบ้าน

ด้วยทุกคนต่างรู้จักกันดี ว่าเจ้านายของบ่าวชายนี้ขึ้นชื่อลือชาเรื่องฉุดกระชากสตรีไปเป็นอนุในเรือนตน

"ข้าขอทราบนามเจ้านายเจ้าหน่อยสิ"อีอีเอ่ยขึ้นนางหาได้เกรงกลัวไม่ บิดานางเป็นรองเพียงฮองเต้เท่านั้นขนาดเชื้อพระวงค์ยังไว้หน้ากว่า3ส่วนนางอยากรู้นักคือผู้ใดถึงกล้าเหิมเกริมเกี๊ยวบุตรสาวคนอื่นเช่นนี้ ทั้งที่นางมีผู้คุ้มกันอยู่หากเป็นบุตรสาวชาวบ้านคงโดนลากตัวไปเเล้วช่างเลวทรามหาใดเปรียบ

"นายท่านของข้าคือคุณชายอวี้เฟยฟงหลานชายท่านเสนาบดีอวี้ คุณหนูจงจำไว้ให้ดีคุณหนูนับว่ามีวาสนาเเล้ว"สิ้นเสียงบ่าวชายมี บุรุษผู้หนึ่งรูปร่างอ้วนท้วนหน้าเต็มไปด้วยตุ่มตะปุ่มตะปับมือข้างหนึ่งถือขาไก่ไว้ในมือกัดกินอย่างเอร็ดอร่อย เดินเข้ามาหานาง เหล่าชาวบ้านต่างเริ่มมุงดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นภาพฉายซ้ำ ต่างกล่าวเตือนด้วยท่าท่างหวาดกลัว

" เเม่หนูอย่าได้บอกชื่อเเซ่ให้กับเขา.พวกเจ้ารีบพาคุณหนูของเจ้าไปเถอะ"หนึ่งในชาวบ้านวักลางคนเข้ามาคอยกระซิบซินซินอย่างเป็นห่วง ให้รีบพาเจ้านายตนจากไปด้วยมีชายคุ้มกันหลายคนติดตามมาด้วยคงหนีจากเรื่องเลวทรามได้ทันท่วงที

"เหตุใดต้องหนีล่ะ เขาหน้ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ" อีอีเอ่ยถามชาวบ้านกับเรื่องตลกร้ายที่เกิดขึ้นคุณชายอวี้เช่นนั้นหรือขนาดนางซึ่งเป็นบุตรสาวสาวเพียงคนเดียวของท่านพ่อเขายังไม่รู้จัก

ช่างไม่ดูตาม้าตาเรือ...

คงต้องสั่งสอนสักหน่อยเเล้ว...

"คุณชายอวี้เป็นหลานท่านเสนาบดีอวี้มีนิสัยชอบฉุดคร่าหากชอบสตรีใดจะทำทุกทางให้ได้มา เเม้สตรีนั้นจะมีสามีเเล้วก็ยะงตอเเยไม่เลิกรา ถึงขั้นลักพาตัวจากเรือนผู้อื่นเจ้ารีบไปเสียเถอะ" อีอีฟังชาวบ้านเล่าตั้งเเต่ต้นจนจบช่างชั่วช้าเสียจริง ตัวละครตัวนี้ไม่มีในนิยายที่นางอ่าน มองบุรุษอ้วนตรงหน้าที่ใช้สายตาโลมเลียนางช่างน่ารังเกียจยิ่ง

"คุณชายอวี้เฟยฟงเป็นหลานที่เกิดจากน้องชายนายท่านซึ่งเป็นบุตรอนุเจ้าค่ะ"ซินซินเอ่ยกระซิบเจ้านายตน

" เจ้ารีบตอบข้าได้เเล้ว เเม้เจ้าจะงดงามเเต่หากช้าทำให้ข้าขัดใจครอบครัวเจ้าจะมีปัญหาเอาได้"

พลั๊ะ!!! พลั๊ะ ตึบ!! ตึบ!!!

เสียงมัดดุ้นๆๆ เเละเท้าพิฆาตของอีอีอดีตสายดำเทคอนโด้เหรียญทองพุ่งเข้าใบหน้าเเละท้องของบุรุษอ้วนที่เพิ่งพูดจบ

"เจ้า!!! เจ้า!!! กล้าดีอย่างไร" เสียงคุณชายอวี้ขาดๆๆ หายๆๆ .ชี้หน้าด่าอีอี พลางเช็ดเลือดที่จมูกเเละปากเหล่าผู้ติดตามของคุณชายอวี้เข้ามาช่วยเจ้านายตนถูกเหล่าผู้คุ้มกันจวนเสนาบดีจัดการหมอบราบคาบอยู่ด้านข้าง ไร้ซึ่งท่าทีขัดขืนอีก

"ข้ากล้าดีเพราะข้าชื่ออวี้จิงอี บิดาของข้าเสนาบดีอวี้​ เจ้าบอกจะทำให้ครอบครัวข้าเดือดร้อน เจ้าช่างมีความสามารถเสียจริง"อีอีเอ่ยขึ้นวาจาฉะฉาดใบหน้างามยกคิ้วสูง'ข้ากล้าดี เจ้ากล้าต่อหน้าข้าหรือเปล่าเล่า'

สิ้นเสียงอีอีคุณชายอวี้เเทบกรีดร้องหน้าเเดงก่ำ

เขาพึมพำในใจไม่ได้ศัพท์ นี่เขาถึงขนาดเกี๊ยวญาติผู้น้องกลางตลาด

กลับไปท่านพ่อต้องตีเขาจนตายเป็นเเน่

"เจ้าจะใช่จิ้งอีหรือ ข้าไม่เชื่อ"ใบหน้าอ้วนส่ายหน้าช้าๆๆ ลอบปลอบใจตนเองว่ามิมีทางเป็นไปได้

ใบหน้าบิดเบี้ยวยังคงเถียงต่อ...วันนี้คงเป็นวันที่เขาก้าวเท้าออกเรือนผิดข้างเสียเเล้ว

"เชื่อไม่เชื่อเรื่องของเจ้า จับคนพวกนี้กลับจวนให้ท่านพ่อตัดสินเรียกใต้เท้ากรมอาญามาด้วย ข้าไม่อยากให้ใครมาว่าข้าใส่ร้ายผู้บริสุทธ์ "ร่างบางหันตัวกลับไปขึ้นรถม้าจุดหมายปลายทางยังจวนของตนเอง

สิ้นเสียงอีอีชาวบ้านต่างถอนหายใจโล่งอก ด้วยเเต่ก่อนนี้หากบ้านใดมีบุตรสาวงดงามต่างต้องคอยให้หลบๆๆ ซ่อนๆๆ ให้อยู่เพียงเเต่ภายในบ้าน กลัวคุณชายอวี้จับตัวไปเป็นอนุ ต่างเข้ามาล้อมขอบคุณอีอีกันยกใหญ่

'คนชั่วถูกจัดการเสียทีต้องขอบคุณคุณหนูอวี้เจ้าค่ะ'

'สมเเล้วที่เป็นบุตรสาวท่านเสนาบดีเเห่งเเคว้นช่างกล้าหาญเเละเก่งกาจ

'หากไม่ได้คุณหนูอวี้พวกเราต้องอยู่อย่างหวาดกลัวเช่นนี้ไปอีกนาน'

เเละอีกมากมายคำชื่นชมไม่ขาดสาย

"ต้องขอโทษทุกๆๆ ท่านเเทนญาติห่างๆๆ ของข้าด้วยเขาทำสิ่งชั่วร้ายไว้ไม่น้อย ข้าขอให้บิดาลงโทษอย่างสาสมเเละจะไม่ให้กลับมารบกวนพวกท่านอีก ต้องขอโทษด้วยจริงๆๆ เจ้าค่ะ"

ชาวบ้านต่างไม่ถือโทษโกรธอีอีต่างขอบอกขอบใจ ยกผักผลไม้ให้ไม่น้อย อีอีทำได้เพียงรับไว้ไม่กล้าปฏิเสธกลัวเสียน้ำใจ โดยมีบุรุษผู้หนึ่งนั่งอยู่บนชั้นสอง ดื่มน้ำชานั่งดูอยู่

" สตรีของข้าช่างงดงามเเละเก่งกาจ"

ตำหนักองค์ไทจื่อ

.. ย้อนกลับไปที่ตำหนักองค์ไทจื่อหยงเล่อ มีการประกาศความผิดของไทจื่อหยงเล่อออกเเล้วจึงให้ริบทรัพย์เเละย้ายออกในอีกวัน เหล่าอนุทั้งห้าขององค์ไทจื่อรวมอนุเล่อเหยียนถูกย้ายตัวออกมาอยู่ที่ตำหนักองค์ชายใหญ่

กุ้ยเฟยมีรับสั่งให้อนุทั้ง4 ไปรับใช้ในตำหนักของพระนาง ในตำหนักไทจื่อจึงเหลือเพียงอนุเล่อเยียนกับบ่าวรับใช้คนสนิทกับนางกำนัลเพียงไม่กี่คน

เล่อเยียนที่เมื่อคืนถูกขังไว้ในห้องเก็บฟืนถูกปล่อยให้เป็นอิสระในช่วงเช้า ถูกจับให้เดินขบวนมายังตำหนักองค์ชายใหญ่ บ่าวไพร่มองนางด้วยสายตารังเกียจราวกับตัวอัปมงคลยิ่ง ชุดเเดงมงคลงดงามของเมื่อวานที่ตอนนี้ขาดรุ่งริ่งอับชื้นเเละส่งกลิ่นเน่าเหม็น สุดท้ายฟงมาม่าที่ทนกลิ่นไม่ไหวพอถึงตำหนักองค์ชายใหญ่จึงสั่งให้นางอาบน้ำเเละเปลี่ยนชุดเสีย

แม้จะยังเเค้นเคืองเรื่องเมื่อวาน

เเต่เมื่อเล่อเยียยได้อาบน้ำเเละเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาดในห้องหนึ่งที่เเยกไว้กับตนเมื่อสบายตัวง่วงเเล้วหลับไป

ฟงมาม่าที่รอนางอยู่นานตรงหน้าห้องจึงเข้าไปปลุกด้วยอารมณ์ที่ขุ่นเคืองเกรี้ยวโกรธ เเละฉุดกระชากลากถูให้ตื่นขึ้น

"อนุเย่อเหลียน ยังจะหลับได้อีกช่างหน้าหนายิ่งนัก"

หากไม่ใช่องค์ชายรองตรัสไว้ให้เจ้าตัวดูเเลในช่วงที่พักฟื้น นางคงถูกขังในห้องเก็บฟื้นเช่นเดิมเป็นเเน่

"ข้าเป็นอนุขององค์ไทจื่อเหตุใดข้าจะนอนไม่ได้เล่า" เย่อเหลียนเองเริ่มไม่พอใจเช่นกันเหตุใดเเม่สามีถึงส่งหญิงชรานางนี้มาทรมาณนางกันนะ

"องค์ชายใหญ่ทรงถูกโบย50ครั้งพักรักษาตัวอยู่ห้องด้านข้างอนุเล่อเยียนยังจะนอนอยู่หรือไม่"

สิ้นเสียงฟงมาม่า เล่อเยียนตาโตลุกขึ้นวิ่งออกไปห้องด้านข้าง

ภาพที่เห็นเล่อเยียนเเทบสิ้นสติ

องค์ชายใหญ่หยงเล่อชายคนรักของนางนอนคว่ำหน้าไม่ได้สติ มีผ้าพันเเผลบาดเเผลสีขาวมีเลือดซึมอยู่มีนางกำนัลคอยซับเลือดไม่ขาด เล่อเยียนปิดปากเเน่นสะอื้นไห้เหตุใดชายคนรักถึงบาดเจ็บเช่นนี้

เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรกัน

" ท่านพี่หยงเล่อเจ็บมากไหมเพคะ เยียนเออร์อยู่นี่เเล้วนะเพคะ" มือบางยื่นจับมือหนาของชายที่รักยิ่ง เเม้เขายังไม่ได้สติก็ตาม

เฝ้าถามสวรรค์เหตุใดจึงเกิดเรื่องเช่นนี้กับนางเเละคนรักกัน

"กุ้ยเฟยสั่งให้อนุเล่อเยียนดูเเลองค์ชายจนหายดี หม่อมฉันขอตัว"

จวนเสนาบดีอวี้

ห้องโถงใหญ่

"ท่านพ่อลูกกลับมาเเล้วเจ้าค่ะ"อีอีเอ่ยขึ้นขณะเดินเข้าห้องโถงใหญ่ที่มีบิดานั่งจิบชาอยู่

" ไปไม่ถึงชั่วยามใยจึงรีบกลับมาของไม่ถูกใจเจ้าหรือ" เสนาบดีอวี้เอ่ยขึ้นด้วยความเเปลกใจ

"ยังไม่ได้ดูของเลยเจ้าค่ะ อยู่ดีๆๆมีบุรุษบอกว่าอยากรับลูกเป็นอนุของเขานับว่ามีวาสนานัก ลูกอยากให้ท่านพ่อช่วยตัดสินเจ้าค่ะ"อีอีเริ่มเอ่ยฟ้อง

สิ้นเสียงของบุตรสาวอันเป็นที่รักยิ่ง เสนาบดีอวี้ใบหน้าเเดงก่ำ

ช่างไม่รู้ฟ้าสูงเเผ่นดินต่ำ...

"บัดซบใครกล้ามาขอลูกข้าไปเป็นอนุ กินดีหมีหัวใจเสือมาใช่หรือไม่" เสนาบดีอวี้เอ่ยตวาด คนคุ้มกันที่ไปตลาดกับอีอี เริ่มลากสิ่งหนึ่งเข้ามาที่โถงรับรอง

" นั่นๆๆๆนั่นมันคืออะไร" เจ้าของจวนเอ่ยถามขึ้นกับสิ่งที่ผู้คุ้มกันลากมา ถูกมัดเป็นบ๊ะจ่างทั้งถูกอุดปากส่งเสียงอู้อี้น่ารำคาญยิ่ง

"เอาที่อุดปากของมันออก เเก้มัดเชือกด้วย" เสนาบดีอวี้เอ่ยสั่ง พอก้อนกลมบะจ่างถูกปล่อยให้เป็นอิสระ จึงเริ่มกล่าวอย่างรวดเร็ว

" ท่านลุงช่วยข้าด้วยขอรับ"ร่างอวบอ้วนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ยืนขึ้นเต็มตัวก่อนเอ่ยกล่าว คราวนี้เจ้าของจวนเริ่มขมวดคิ้ว

"ใต้เท้ากรมอาญา เชิญด้านในขอรับ"พ่อบ้านหน้าหน้าโถงเอ่ยตอนรับขุนนางชั้นผู้ใหญ่

"คาราวะท่านเสนาบดีขอรับ"

"เชิญ ใต้เท้าคังถือว่ารบกวนเเล้ว" เสนาบดีอวี้เอ่ยขึ้นเเม้สงสัยในเรื่องต่างๆๆเเต่ยังรักษามารยาทเอาไว้ได้

" ใต้เท้าคังช่วยข้าด้วยสตรีชั่วช้าคนนี้ตบตีเตะต่อยข้าดูสิบาดเเผลเต็มตาข้าท่านต้องให้ความเป็นธรรมต่อข้าด้วย ข้าเพียงพูดคุยขอนางเป็นอนุดีดีเท่านั้น" เจ้าหมูอ้วนเฟยฟงเริ่มเอ่ยฟ้องพลางชี้หน้าอีอีอย่างเคียดเเค้น ท่านเสนาบดีอวี้ใบหน้ามืดครึ้มเต็มสิบส่วน

นี่หรือลูกหลานตระกูลอวี้ช่างน่าโมโหยิ่งนัก

" ใจเย็นก่อนคุณชายอวี้ "ใต้เท้าคังเริ่มสังเกตสตรีด้านข้างท่านเสนาบดีอวี้.เเล้วเริ่มคิด เสื้อผ้าอาภรณ์เครื่องประดับล้วนเเต่เป็นของเเพงยิ่ง คุณชายอวี้เฟยฟงวันนี้ท่านเตะโดนตอเสียเเล้ว

"ใต้เท้าคังคุณชายอวี้คนนี้ข้าไม่รู้จัก ท่านรู้จักเช่นนั้นรึ" เจ้าของจวนเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"ข้าเป็นบุตรชายของอวี้เฟยอันน้องชายของท่านลุงขอรับ"เจ้าหมูอ้วนเริ่มเอ่ยเเนะนำตนเองทั้งที่สภาพไม่เอื้ออำนวยเลยสักนิด

ปั้ง!!!! เสียงตบโต๊ะดังสนั่น

"ข้าไม่รับบุตรอนุเป็นน้องชาย เจ้ากินดีเสือหัวใจเสือมาหรือ อยากจะรับบุตรสาวข้าเป็นอนุ"สิ่นเสียงเสนาบดีอวี้เจ้าหมูอ้วนเฟยฟงใบหน้าซีดเผือด นางเป็นบุตรสาวของท่านลุงหรือนี่

ใต้เท้าคังนั่งอยู่ด้านข้างเริ่มคาดการณ์ข้างหน้าได้เเล้ว

"เรียนท่านเสนาบดีอวี้เรื่องนี้เป็นเรื่องในตระกูล เช่นนั้นข้าน้อยขอตัวก่อน"

" ขอบคุณใต้เท้าคังที่มาเป็นพยานรับฟัง พ่อบ้านส่งใต้เท้าคังให้ดี"

"ลาเเล้วขอรับ"

"เชิญๆๆ" พ่อบ้านเชิญใต้เท้าคังอย่างสุภาพ

"ให้คนไปตามอวี้เฟยอันมา ข้าอยากรู้นักเอาชื่อข้าไปวางอำนาจบาตรใหญ่ไปเท่าใด ส่วนเจ้าก่อนบิดาเจ้าจะมาโบยไปเรื่อยๆๆหากสลบไปให้เอาน้ำเกลือราด"เสนาบดีอวี้เอ่ยเสียงเหี้ยม

ลูกหลานไม่ดีต้องสั่งสอนให้หลาบจำ