“มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง” รู้จักกับแดนตั้งแต่ปีหนึ่ง คงความเป็นเพื่อนเสมอมา ฉันต่างหากควรถามว่ามันเป็นใครถึงกล้ามาออกคำสั่งให้ฉันเลิกยุ่งกับเพื่อนของตัวเอง
หรือถ้าระแวงพฤติกรรมของเขานักก็ไปเคลียร์กันให้เสร็จสิ้น ไม่ใช่มาระรานฉันทางเดียว
“สิทธิ์ที่จะเขี่ยผู้หญิงทุกคนออกจากชีวิตแดนไง และมึงเป็นหนึ่งในนั้น” กล่าวไม่พอ ยังยกนิ้วชี้หน้ากัน
“ว้าว น่ากลัวซะไม่มี” ส่วนฉันมองนิ้วที่แทบจะจิ้มทะลุลูกตาโดยไม่หลบเลี่ยง เพราะไม่รู้จะแสดงความกลัวให้ฝั่งนั้นลำพองใจไปทำไม
หมับ!
ดูเหมือนว่าไอ้ท่าทีเฉยเมยไม่สะทกสะท้านของฉันจะทำให้อีกฝ่ายหมดความอดทน จึงเปลี่ยนมาคว้าหมับเต็มคอเสื้อฉันอย่างรุนแรง ส่งผลให้กระดุมตรามหาวิทยาลัยเม็ดแรกขาดออกจากรังดุมในพริบตาเดียว
Shit...
“กูเตือนมึงแล้วนะเพลิง” สร้างผลงานชิ้นเอกเสร็จก็ใช้เท้าเหยียบกระดุมเม็ดนั้นที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น คล้ายจำลองสถานการณ์ว่าหากยังยุ่มย่ามกับแดนอย
