สุดที่ร้ายของท่านประธาน

ถ้าไม่อยากท้องก็กินยาซะ

“ถุยๆๆ ไอ้กะโปกบ้า นี่มันยา ปิ่นไม่ชอบกิน” ปิ่นมุกมีสัมผัสไวเสมอถ้ายาเข้าปาก ตั้งแต่จำความได้ก็รู้ว่าตนเองไม่ชอบกินยา ที่ปกป้องไม่บอกว่าให้กินอะไรก็เพราะรู้นี่แหละ จึงต้องใช้วิธีหลอกล่อ

“จะต้องยัดใส่ตับไก่ย่างแล้วหลอกให้กินเหมือนป้อนหมาอีกใช่ไหม” ปกป้องเปรียบเทียบ เขาเคยทำแบบนี้ให้ปิ่นมุกกินครั้งหนึ่ง เพราะตับไก่ย่างเป็นเมนูโปรดของเธอ ก่อนจะเฉลยทีหลัง แต่ด้วยความที่มันผ่านมาแล้ว ครั้งนั้นจึงไม่เกิดการลงไม้ลงมือกัน

“ไม่กิน ปิ่นไม่ได้เป็นอะไร ไม่ได้เป็นอาไร้ ไอ้พี่บ้า กลับมาก็ทำตัวน่าเบื่อเลยนะโว้ย” ปิ่นมุกกระฟัดกระเฟียด กำลังจะล้มลงไปนอนต่อแต่ถูกปกป้องดึงไว้

“ต้องกิน จะได้ไม่ท้อง พี่ไม่อยากเป็นลุงโปก” เขาบีบคางปิ่นมุกให้อ้าปาก จับยาที่เริ่มละลายใส่เข้าไปอีก

“ถุย จะบ้าเรอะ” ปิ่นมุกคายใส่มือ สติก็เลือนรางเต็มที เธอหันไปบีบปากปกป้องบ้าง ชายหนุ่มยื้อยุด แต่หญิงสาวทิ้งน้ำหนักตัวเข้าใส่จนเขาหงายหลังลงไปนอน “อ้าปากเดี๋ยวเน้”

“ยายบ้า” พอเขาอ้าปากต่อว่าปิ่นมุกก็ยัดยาใส่ปาก เสร็จแล้วก็หันไปหยิบขวดน้ำมาเทใส่ปาก ปกป้องหุบปากทัน แต่น้ำก็เปียกเต็มหน้า เขาแย่งขวดน้ำจากมือเล็กปาลงพื้นอย่างโมโห ไม่สนว่ามันจะไปกลิ้งหรือไปหกตรงไหน เขาจับตัวปิ่นมุกพลิกมาเป็นฝ่ายนอนหงาย ประกบปากลงไปบนปากเธอเพื่อย้ายยาคุมฉุกเฉินจากปากตัวเองใส่ปากน้อง

ปิ่นมุกดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างเขา ดันยาที่เข้ามาอยู่ในปากตัวเองคืนเข้าไปในปากเขา สองลิ้นต่อสู้กันพัลวัน ความขมของยากลายเป็นความหวานโดยไม่รู้ตัวเมื่อมันละลายหายไปในปากของทั้งสอง ปกป้องดูดลิ้นน้องไม่ปล่อย

ถึงจะเมาแต่ความวาบหวามผสมแอลกอฮอล์ก็ทำให้ปิ่นมุกตอบโต้กลับอย่างเงอะงะ หน้าอกอวบใหญ่ที่ติดตราตรึงใจปกป้องเมื่อครู่ดึงดูดให้มือหนาลูบคลำมัน เขาบีบแรงขึ้น ปากก็จูบไม่หยุด ปิ่นมุกรับจูบขณะที่ร่างกายดิ้นพราด ต่อสู้กับความเสียวที่จู่โจมไปทั่วตัว

ปกป้องใช้มืออีกข้างลูบไล้ลงไปที่ขาอ่อน กระโปรงชุดเดรสเลิกขึ้นจนมันมากองอยู่ตรงสะโพก เขาจึงได้สัมผัสกับจีสตริงตัวน้อย สติของเธอไม่หลงเหลือเพราะถูกความรัญจวนผสมแอลกอฮอล์บดบัง สติของปกป้องก็หายไปเพราะความกำหนัดแผดเผา เขาสอดมือเข้าไปในผ้าชิ้นน้อย

น้องแฉะมาก...

พี่แข็งมาก...

ปกป้องเลื่อนริมฝีปากมาขบเม้มที่ซอกคอ มือยังตรึงอยู่ตรงกลางร่องสวาท ปิ่นมุกส่ายสะโพกเข้าหาอย่างคนเมาที่หมดสิทธิ์แอ๊บสวย มีแต่ความทุรนทุรายอยากปลดปล่อยเท่านั้นที่ครอบงำสติ

ความชุ่มฉ่ำของน้องล่อลวงให้เขาสอดนิ้วเข้าไป ความเสียวซ่านนั้นทำให้ปิ่นมุกตวัดแขนกอดเขาแน่น และอ้าขาโดยอัตโนมัติ

ดูเจนจัดในความรู้สึกของปกป้อง เขาจึงกดนิ้วเข้าไปจนมิดและเพิ่มอีกนิ้ว แล้วไม่รีรอที่จะล้วงควานกระตุกผนังอ่อนนุ่มอันคับแคบ เขายืดตัวขึ้นมองใบหน้าของน้อง ปิ่นมุกหลับตายิ้มเคลิ้มแต่ก็ดูทรมาน ทำให้ปกป้องยิ่งกระหายอยาก เขากระแทกนิ้วเข้าลึกสุด ปิ่นมุกตัวเกร็งกระตุกกอดเขา ความสุขเต้นระริกไปทั่วทุกอณูตอนที่เธอเสร็จด้วยนิ้วเขาอย่างง่ายดาย

ปกป้องถอนนิ้วออก มองสาวน้อยที่หลับตาพริ้มตัวอ่อนระทวย เขากำลังปลดกางเกง สายตาพลันเหลือบไปเห็นภาพหมู่ของเสือสมิง และภาพของอาเฟย่าที่ฝากฝังลูกสาวไว้กับเขา จากที่เคยหยุมหัวกันตั้งแต่เด็กและกำลังหยุมอย่างอื่นก็ต้องหยุดชะงักโดยพลัน

“เกือบไปแล้ว ไอ้ปก นี่น้อง นี่มันน้องที่แกประกาศไว้ว่าไม่เอานะโว้ย ท่องไว้ไอ้ปก สัสเอ๊ย เชี่ย สติครับสติ” ปกป้องขบกรามแน่น ก่นด่าตัวเองซ้ำๆ ซากๆ ก่อนจะเหลือบตากลับมามองปิ่นมุก ซึ่งนอนหลับสบายอยู่ในท่าเดิม

เขาหยิบผ้าห่มท้ายเตียงมาคลุมให้เธอและรีบเดินดุ่มๆ ออกจากห้องของเธอไปยังห้องฝั่งตรงข้าม

ปกป้องกัดกรามดังกรอด เอามือลูบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ ดีที่ไม่ทำอะไรปิ่นมุกเข้าล่ะ ไม่เช่นนั้นมองหน้ากันไม่ติดแน่ เขาไม่พร้อมจะมีครอบครัวหรือรับผิดชอบชีวิตใครในฐานะภรรยา ยิ่งเมื่อนึกถึงว่าเป็นปิ่นมุกแล้วด้วย อนาคตมีแต่ตีกันบ้านแตกน่ะสิ แค่คิดก็ขนลุกแล้ว

ทว่าถึงจะคิดอย่างนั้น แต่ร่างกายที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยก็ทำให้เขาต้องเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชักๆๆๆ ความอยากออกมาให้มันหมดสิ้น ตอนนี้เขายังอยู่ในชุดกางเกงสแล็กกับเสื้อเชิ้ตที่ใส่มาจากอังกฤษ ร่างกายยังไม่โดนน้ำสักหยด เขาถอดกางเกงทั้งตัวนอกและตัวในที่โอบรัดท่อนลำอันรวดร้าวออก แล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเหลือบมองกระจกตรงเคาน์เตอร์

ใบหน้าของเขามีรอยเลือดเป็นทางยาว แต่ไม่รู้สึกเจ็บ เขาสำรวจตามตัว แล้วก็เห็นว่าที่มือมีเลือดจางๆ แต่ที่ยังดูเข้มก็คือเลือดในเล็บกับซอกเล็บสองนิ้ว มันเป็นสองนิ้วที่เขาส่งปิ่นมุกไปถึงจุดสุดยอด

“เชี่ย ยังไม่เคยเหรอวะ” ปกป้องตกใจระหว่างคาดเดาที่มาของมัน แต่ก็โล่งอกอย่างประหลาด เขายิ้มใส่ใบหน้าหล่อๆ เปื้อนเลือดบนกระจกโดยไม่รู้ตัว “เยื่อขาดแต่ยังไม่โดนเอาจะเรียกว่าอะไรดีล่ะ ยังซิงอยู่แต่เสียศูนย์ไหม ยายแม่มดน้อย”

ปกป้องไม่ยอมเสียเวลาอีกต่อไป จัดการอาบน้ำชำระล้างร่างกาย จากนั้นก็เอาเอกสารที่ไม่ชอบมาพากลมานั่งวิเคราะห์อย่างละเอียด โดยระหว่างนั้นก็สั่งอาหารที่อยากกินหลายรายการให้มาส่ง ตั้งใจว่าช่วงหัวค่ำจะชวนปิ่นมุกกินด้วยแบบสมัยก่อน กินไปด้วยทะเลาะไปด้วย เสร็จแล้วชิ่งกลับห้องปล่อยให้น้องล้างชาม

แต่สมาธิของเขาก็ถูกรบกวนเป็นพักๆ ไม่สบายใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น จึงตัดสินใจโทร.หาวสุทางไลน์

“ถึงไทยแล้วเหรอ” วสุคาดเดา คุยกันครั้งล่าสุดเมื่อสามวันก่อน ปกป้องบอกว่าจะกลับราวๆ นี้ ทว่าตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก

“อือ ถึงแต่เช้า มีปัญหาจะปรึกษาหมอสูติฯ หน่อย” ปกป้องเข้าเรื่องทันที

“ว่ามาเลย อย่าบอกนะว่าพาเมียแหม่มกลับมาด้วย” วสุผู้รู้จักปกป้องจอมบริหารเสน่ห์ดีดักคอ

“ไม่มีโว้ย จะถามว่าฉันใช้นิ้วกับผู้หญิง แรงและลึก น้องเมาแต่สู้กลับ เลือดติดนิ้วฉันออกมา น้องจะรู้ไหมว่าเสียตัวให้นิ้วฉัน”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”

“ไอ้หมอจุ๋มจิ๋ม จะหัวเราะอะไรของนาย” ปกป้องเรียกฉายาที่ตนเองตั้งให้เพื่อนตอนเลือกเรียนด้านนี้

“อย่าเรียกว่าเสียตัว สงสารน้องเขา ถ้าเมาขนาดนั้น ตื่นมาน้องไม่น่าจะรู้ด้วยซ้ำว่าเมื่อคืนเกิดสงครามขึ้น แต่ที่แน่ๆ นายกับน้องหื่นกันทั้งคู่ว่ะ สู้กันยับเยินจนไอ้เยื่อที่อยู่ลึกๆ นั่นขาด หรือไม่นะ กรณีที่เยื่อพรหมจรรย์น้องเขาขาดตั้งแต่เด็กๆ ไม่ว่าจะตอนเล่นกีฬา หรือถีบจักรยาน ครั้งนี้ก็อาจจะเป็นเพราะนายเล็บคมไปครูดผนังข้างใน มันก็จะมีเลือดออกนิดๆ ไม่เยอะ แต่น้องไม่เป็นอะไร” วสุพูดเป็นการเป็นงาน แต่ก็มีเสียงหัวเราะดังตามมาด้วย

“เฮ้อ” ปกป้องค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย

“เฮ้ย ทำไมต้องถามวะ”

“ก็ไม่สบายใจ ไม่รู้ว่าต้องรับผิดชอบยังไงดี ทำตัวไม่ถูก ยังไม่พร้อมจะมีครอบครัว” ปกป้องถอนหายใจ

“อะไรกัน กว่าจะมาถึงวันนี้นายผ่านผู้หญิงมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ไม่เห็นจะกังวลเรื่องต้องรับผิดชอบ แสดงว่าคนนี้ต้องมีอะไรพิเศษแน่ๆ นายถึงโทร.หาฉัน”

“ไม่มีๆ อารมณ์พาไปเท่านั้น ไม่คิดจะมีอะไรกับเขาเลย แล้วฉันก็ไม่นิยมทำอะไรคนที่ไม่ได้สติ มันจะเหมือนการข่มขืนน่ะ เลยไม่สบายใจ”

“เหตุผลนี้เข้าใจได้ เรามันผู้ชายน่ะนะ งั้นก็ลืมๆ ไปซะ ทำใจให้สบาย น้องเขาไม่รู้หรอก อีกอย่าง ถ้าบอก น้องเขาอาจจะอายก็ได้ ถ้านายไม่คิดอะไรกับเขา เงียบไว้เป็นดีที่สุด”

“เออๆ ขอบใจว่ะสำหรับคำแนะนำเลวๆ อย่างน้อยฉันก็มีนายเป็นเพื่อนละวะ เอาไว้นัดกินข้าวด้วยกันนะ”