Married to a Gangster (Tagalog)

Chapter 23

Claire's POV

"Hindi naman talaga ganun si Seije dati.Oo he might look cold and scary pero sadyang ganun lang ang talaga siya.Matagal nang nabuo ang gang namin,usually para lang yun sa mga gang fights,drifting o kaya sugal sa underground battles.We never intended to get ourselves into deeper troubles.Isa pa,Seije is madly inlove with Arielle back then.Saksi kami kung paano nagsimula ang dalawang yun.At saksi din kami kung paano sila nagkahiwalay.It was all a tragedy." Habang tinitignan ko si Tyler na nagsasalita,nakikita ko rin kung paano siya naaapektuhan sa sinasabi niya.Nung nabanggit niya yung parte kung saan nagkahiwalay daw si Seije at yung Arielle,kitang kita ko rin kung paano lumungkot ang mukha niya.

"Isang araw,ang alam namin ay pumunta silang dalawa sa theme park na malapit sa university na pinapasukan ni Arielle.And unfortunately,that theme park was scheduled to be occupied by two large group of illegal dealers of machine guns and different fire arms and brand of heroines.Hindi sinasadyang nasaksihan nilang dalawa ang transactions kaya in order to maintain the secrecy of the two mafias,they have to be killed."

I gasped at that part.They have to be killed?What?!And mafia?I didn't know na totoo palang merong ganun.Akala ko sa mga stories ko lang yun nababasa.Hindi ko inaasahang malalaman kong totoo pala yun ngayon.

"So you mean ..kailangan silang patayin?What happened?Paano sila nakatakas?" Sunud sunod na tanong ko.Hindi lang ako makapaniwalang na-encounter na ni Seije ang ganung bagay.He encountered death already.I wonder how does it feels.

"Dinala silang dalawa sa hide out ng mafia,and unfortunately,Arielle got killed."

Napatakip ako ng bibig dahil sa pagkabigla.So that Arielle was really killed?Oh my God,this is mind blowing.Hindi ma-process ng utak ko ang mga sinasabi niya.

"How about Seije?What happened to him?How did he escaped?"Aubrey asked.Marahil katulad ko,hindi rin sila makapaniwala.Who would believe?Hindi kapani-paniwala ang lahat.

"He was kept in a separate room,far from Arielle's dead body.I don't know the exact way how did he escaped but he was accused of something he didn't do.Napagbintangan siya sa pagkamatay ng isa sa pinakaimportanteng babae sa loob ng organization,si Lady Trina."

"Who is she?" I asked nang makabawi na ako.

"We don't have any clue,but because of that incident ..hanggang ngayon hinahabol pa rin ng mga mafia na yun si Seije.The mafia is chasing our gang."

"Wait!What are you saying?Paano kayo nadamay?And gang?I thought it's not a serious gang?" Misty asked.Katulad niya,napatingin din ako sa kanila.

"Yes it wasn't serious before.But because of running away and keeping ourselves alive,umabot na kami sa puntong kung anu-anong gang na ang nababangga namin.We get into fights and because of that,we learned how to play with it.We learned how to play with other gangsters and we learned to play with that mafia."

"Wait,wait.I still don't get it.So you mean,you are not just the ordinary gangsters now?You are more of the gangsters on the top right now.And a powerful mafia is chasing after you,and Lorraine is married to Seije .."

"Oh God!She's married to a gangster?" I supplied her incomplete conclusion.

"And she's in danger." Parang finale na sabi ni Kysler.

"So nasaan ngayon si Aine?We have to tell her about this."

And as if on cue,bigla silang napayuko.This time I felt something.wrong.Tumingin ako kay Tyler pero nag-iwas siya ng tingin.Sa ginawa niyang yun,pinatunayan niya lang na meron pa kaming dapat malaman.

"May kulang sa mga sinabi niyo." Misty stated the fact.Mukhang pare-pareho kami ng naiisip.Pero walang ni isang sumagot sa kanilang apat.

"Pwede ba!Bakit ba pinahihirapan pa natin ang mga sarili natin?Why can't you just tell us?Wala ba kaming karapatan malaman yun?"

I heard Kysler sighed.This time mukhang siya naman ang sasagot sa mga rants namin.

"Aine was kidnapped."

"What?!" Napaatras kaming tatlo.

"Katulad ng sinabi ko kanina,she's in danger.Being married to a gangster comes with facing danger.Marami kaming kaaway,maraming gustong umagaw sa titulo namin sa Gangster Mania at maraming gustong pumatay --" Kusa siyang natigil sa pagsasalita nang makita niya ang reaksyon sa mga mukha naming tatlo nang banggitin niya ang Gangster Mania.

Para naman kaming napako sa kinatatayuan namin dahil sa sinabi niya.They are from that society,the society of gangsters in Asia.

"Gangster mania?" Sabay sabay naming tanong.Para akong nabingi,pero sana nga mali lang ang pagkakarinig namin.Dahil kung totoo nga,kung totoo ngang miyembro sila ng pangkat na yun,hindi ko na alam.Hindi ko na alam ang gagawin namin.

"Why?What's happening?" Natatarantang tanong ni Tyler nang makita niyang hindi nagbabago ang ekspresyon sa mga mukha namin.

"Youre part of that gang,ibig sabihin.."

"Wait,ano bang nangyayari?"

"Kasali kayo sa gang na kumidnap kay Aine three years ago." Sa wakas ay nasabi rin ni Misty.Parang ang bigat pa sa loob na i-open ito sa kanila without Lorraine's consent.Pero hindi lang namin inexpect na darating kami sa puntong makikilala namin ang ilan sa mga taong nasa likod ng samahan na yun.

Yung Gangster Mania ang pinakamalaking gang sa buong Asia.Para na ring mafia kung iisipin but they don't deal with illegal drugs and firearms.Mas naka-focus sila sa pagbabasag-ulo at pagpapalakas ng miyembro nilang gang sa buong Asia.Once na kalabanin mo ang isang maliit na unit ng gang nila,kalaban ka na rin ng buong samahan nila.They fight as one and they don't divide but instead,they multiply.

"Kumidnap kay Aine?Three years ago?What the hell are you saying?" Naguguluhang tanong ni Drake.Hindi niya rin alam kung sino ba ang dapat niyang tignan samin since we all look furious right now.

"Aine was supposed to be living in Seoul but because of what happened,she and her mom migrated here.She was kidnapped by gangsters under that Gangster Mania.May personal na galit ang leader nila sa kuya ni Aine and she was used for revenge.Pinahirapan siya,sinaktan at pinagkatuwaan.Aine suffered under trauma.Naka-survive lang siya matapos ang isang taong physocological medication sa Canada."

"And now you'll tell us that you're part of that stupid gang?Paano niyo naman ipaiintindi yan kay Aine once na malaman niya?Do you think she wouldn't mind?"

"Paano kung bumalik yung takot niya?What if she'll suffer from trauma again?Ayoko ng makitang nagkakaganun siya ..she was so helpless and I couldn't help but cry."

Ang daming what ifs,ang daming tanong.Naguguluhan din ako,all we want is what's best for her.Bawat isa samin ay mahalaga,we won't engage ourselves to things na makakasakit sa isa sa mga kasama namin.

"But we have to tell her all of this things.Habang tumatagal mas lalong malalagay sa panganib ang buhay niya.Ano nalang ang iisipin niya?"

Sandaling nangibabaw ang katahimikan.Hanggang sa magkaroon na ng desisyon si Kysler.He seems to be the leader this time dahil wala si Seije.

"Si Seije ang dapat magdesisyon tungkol diyan.Pero sana wag niyo kaming paghinalaan ng kung ano,wala kaming alam at kinalaman sa mga nangyari sa kaniya three years ago."

"Oo,miyembro kami ng GM pero hindi ibig sabihin nun na kasabwat kami sa mga transaksyon nila.We still have our personal decisions kung sasama ba kami sa isang riot o hindi.And regarding what happened three years ago,sigurado kaming wala kaming kinalaman doon.We are innocent."

Nagkatinginan naman kaming tatlo at alam kong pare-pareho lang din kami ng iniisip.We know and we believe they are innocent.

Lorraine's POV

Pagmulat ko ng mga mata ko ay ramdam ko agad na maayos na ang pakiramdam ko.Napangiti ako nang maalala kong binantayan ako ni Seije magmula kahapon.

Napatingin tuloy ako agad sa gilid ng kama ko kung saan nakaupo si Seije kagabi at para nanaman akong baliw na napangiti mag-isa.Everything seems to be alright now.Sana ..hindi na maulit yung nangyari.

Kinuha ko yung favorite teady bear ko na si Shelley at niyakap ito.Ang sarap sa pakiramdam,ang gaan gaan ng pakiramdam ko.

Bigla namang nag-ring ang phone ko kaya kinuha ko yun sa ilalim ng unan.I saw Lance calling.For one second parang ayokong sagutin at hindi ko alam kung bakit.Pero naisip ko na kaibigan ko siya,besides,Lance is a good guy at wala naman siyang ginagawang mali sakin.Kaya in the end ay sinagot ko rin ang tawag niya.

"Hello Lance?" My forehead creased when no one answered back.Tahimik lang but still,the call is on air.

"Lance?"

After a few seconds,I heard someone sighed before I was able to hear his voice.

“Aine.”

Napansin ko agad na parang kakaiba yata yung tono ng boses niya.Para siyang ..lasing.

"Lance?Are you drunk?" Bigla ko nalang naitanong.I heard him chuckle on the line.Pero dahil dun,napatunayan kong lasing nga siya.

"Lance?Lasing kaba?" Pag-uulit ko sa tanong ko.

Sa halip na sumagot ay tumawa nanaman siya.Bigla nalang tuloy akong nalungkot.Malakas kasi ang pakiramdam ko na ako ang dahilan.Pero bakit?

"Lance?Bakit ka uminom?Nasaan ka?May kasama ba?" I was hoping that he’s with manager Yzza.Nag-aalala pa rin kasi ako para sa kaniya.Hindi naman kasi palainom si Lance and ang alam ko,mababa lang ang alcohol content niya.

“Don't worry Aine,I’m okay.I miss you.” Natahimik ako.He misses me pero bakit ganito?Dati naman kapag sinasabi niya yan ay nakakasagot ako agad.Bakit ngayon hindi ako makapagsalita?It feels like there's a lump on my throat.

Bago pa ako makaisip ng sasabihin ay narinig ko nanaman siyang tumawa.He laughed bitterly at parang naguilty nanaman ako.

"Lance --"

“I’m hanging up.See you when I see you.” Hindi na ako nakasagot nang siya na mismo ang mag-end sa tawag.Napabuntung-hininga nalang ako pero nagulat ako nang biglang bumukas yung pinto.Bigla kong naitago ang cellphone ko sa ilalim.ng unan.

Pumasok si Seije na may dalang tray ng pagkain.Saka ko palang naalala.na hindi pa pala ako kumain mula kahapon nang magising ako.

"Kanina ka pa gising?" Tanong niya habang inaayos yung mga pagkain sa kama ko.Breakfast in bed.

Umiling naman ako at sumagot.

"Kagigising ko lang."

Nang maiayos niya na yung pagkain sa harap ko,saka palang siya humarap sa akin.Para naman akong nailang sa tingin niya.Saka ko palang narealize na kagigising ko palang at hindi pa ako nakakapag-hilamos o nakakapagtoothbrush.Nakakahiya,ano kayang itsura ko ngayon?Sana naman hindi magulo ang buhok ko.

"Eat.You haven't eat anything since yesterday."

Tumango nalang ako.Kinuha ko yung kutsara't tinidor at akma na akong kakain nang makita kong tumalikod na siya at mukhang aalis na.

"Lalabas kana?" Kusa nalang lumabas sa bibig ko.I sounded disappointed.Ang tanga ko naman,paano nalang kung isipin niyang gusto ko nandito lang siya sa tabi ko?Nakakahiya talaga.

"Yeah,eat well." Napapout nalang ako sa sagot niya.Ni hindi man lang kasi siya humarap.

Pinagmasdan ko nalang yung likod niya habang palabas pero bigla siyang tumigil at humarap ulit sa direksyon ko.Nagtaka naman ako at medyo namula dahil nahuli niya akong nakatitig sa likod niya.Baka mamaya isipin niyang pinagnanasaan ko rin ang likod niya.

"B-bakit?" Bigla kong natanong nang maglakad siya pabalik.

"I forgot something." Saka siya lumapit sakin.He leaned down and the next thing I knew,magkadikit na ang mga labi namin.Nanatili akong nakadilat dahil sa pagkabigla pero nang makabawi ako ay tumugon din ako sa halik niya.

My hands automatically brushed his hair.Para akong naaadik sa halik niya that everytime he kisses me ay gusto ko nalang patigilin ang oras para hindi na kami maghiwalay.

Ngayon ko lang naramdaman 'to,yung kinakabahan ako pero ayokong matapos.But I know there's still due time.Kusa siyang tumigil at inilayo ang mukha sa akin.He stared into my eyes like looking behind it,like searching for my soul.

"Kumain kana." Natauhan ako nang magsalita siya.Napatingin ako sa kaniya pero agad din akong nagbawi ng tingin dahil pakiramdam ko ay nasusunog ang mukha ko sa init na nararamdaman ko sa pisngi.Gosh,yun ba ang nakalimutan niya?Kiss?

Para hindi ako mahiya ay ibinaling ko nalang ang atensyon ko sa pagkain.Pero nakakailang subo palang ako ay pakiramdam ko matutunaw na ako sa kinauupuan ko.Seije is staring at me and I can't help but flush scarlet.

"Uhm,hindi kaba kakain?" Tanong ko para hindi ako mailang.Pero pakiramdam ko mas lalo akong nailang sa isinagot niya.

"No,nag-breakfast nako and I find it delicious." Pakiramdam ko umakyat na lahat ng dugo sa ulo ko.Bakit ganiyan siya?Parang wala lang sa kaniya yung sinasabi niya.Hindi niya lang alam kung gaano ako naaapektuhan sa bawat salitang lumalabas sa bibig niya.Hindi magtatagal aatakihin ako sa puso kahit wala naman akong heart disease.Nakakabaliw siya!

"Iiwan muna kita.I have something to do downstairs." At tuluyan na nga siyang umalis.Pagkatapos niyang gawing kamatis ang mukha ko,aalis nalang siya basta na parang wala lang.Gusto ko nalang atakihin ngayon.

*

Three days had passed at naakabawi na rin naman ako sa mga nangyari.Seije never left me at dahil doon,mas naging malapit pa kami sa isa't isa.And I think,were starting to fall into what they call pseudo-relationship.

Yung relationship na walang commitment pero parang meron.Naguguluhan na nga ako pero hindi ko maitatangging mas gusto ko yung ganito kaysa yung cold side niya na walang pakialam.

Sa tatlong araw na yun,may isang bagay akong napatunayan and I can't help but blush kapag naaalala ko yung mga pagkakataong yun.

Flashback

"Inom ka ng gamot." Bigla niyang sabi pagkatapos kong kumain ng dinner in bed again.

"Ayoko." Saka ako nag-iwas ng tingin.Pero hinawakan niya ang baba ko at iniharap ang mukha ko sa kaniya.

"Why?" He asked seriously.Para naman akong nahiya dahil napaka-childish ng reason ko kaya hindi nalang ako sumagot.

"I'll kiss you if you won't answer me." Nagulat naman ako kaya napasagot tuloy ako agad.

"Mapait." Sinabi ko nalang yung totoo kahit nakakahiya.Eh ayoko talagang.umiinom ng gamot.Ayoko ng mapait.

"But you have to take this." Pagpipilit niya pero umiling lang ako.Hindi ako tatablan ng presence niya kung gamot ang pag-uusapan.

"Sige na inumin mo na .."

"Ayo--" Nanlaki nalang ang mga mata ko nang ipalunok niya sa akin yung tablet atsaka ako pinainom ng tubig.Dahil sa gulat ko ay nalunok ko naman agad yung gamot pero hindi nakaligtas ang lasa nito sa akin.

"Seije!Ang pait!" Mangiyak-ngiyak ako.Pero pakiramdam ko,hindi lang ako maiiyak,mamumula nanaman ako.

Ang bilis lang ng pangyayari,he kissed me full on the lips.Hindi siya smack pero hindi rin ganun katagal.Pero maya maya lang din ay bumalik ulit ang labi niya sa labi ko.

It's as if he's hungry and he wants to eat my lips.And we're here again,nawawala nanaman ako sa sarili ko.He's kissing me again and I feel like heaven.He bit my lower lip asking for entrance and I gave it.We shared a deep kiss and the shortage of air made us both stop.

We stopped but he held my face.

"Mapait pa ba?" He asked.

Ngayon ko lang nalasahan yung labi ko,lasang strawberry.Tumingin ako sa kaniya and then he winked.

End of Flashback

Sa tatlong araw na yun,I found out that he's a kissing monster.Ganun lagi ang ginagawa niya para hindi ko malasahan yung pait ng gamot.Palagi siyang kumakain ng strawberry flavored na bubble gum.In case of emergency kiss daw na lihim ko namang ikinatutuwa.Like what I said,it feels heaven when his lips are on my lips.

At isang bagay pa na napatunayan ko,is that I like him.Gusto ko na siya.Alam kong iba na 'tong nararamdaman ko at alam kong posibleng lumalim pa 'to.Pero wala na akong pakialam,I like him and I'll be willing to love him.

"Ang lalim--"

"I like him!" Napatakip ako sa bibig ko nang marealize ko kung ano yung nasabi ko.Oh my God,I’m hallucinating,I didn't say that.

"You like him?Is that me?" Napalunok nalang ako sa sinabi niya.Ang bilis naman niyang mag-conclude.

"H-hind--" Balak ko pa sanang mag-deny pero bigla nalang siyang lumapit sa akin.Too close that I can smell his manly perfume again.

Pakiramdam ko nanlambot nanaman ang mga tuhod ko.This always happens,na kapag kaharap ko siya,parang nae-extract niya lahat ng energy sa katawan ko.Sobrang lakas ng epekto niya sakin.

"You like me?"

"S-Sei--"

He leaned closer.At talagang naamoy ko na ang hininga niya.Para akong nalasing sa bango niya.Oh my God,nagmumumog ba siya ng perfume?Bakit ang bango bango ng hininga niya?

"Answer me,do you like me?" He looked straight into my eyes.At kahit anong gawin kong pag-iwas ng tingin ay tumatagos pa rin sakin yung mga titig niya.Those eyes that makes me feel uncomfortable.

He pinned me on the wall of my room.Halos magkadikit na ang katawan namin at ramdam ko ang mabilis na t***k ng puso ko.Too close,we're too close that I can't breathe.Seije,what are you doing to me?

Napapikit ako at napaisip.Right,I should tell him I like him,he deserves to know.Kaya naman inipon ko lahat ng lakas ng loob ko then I finally opened my eyes.Sinalubong ko ang mga mata niya and without hesitation ay sinabi ko ang nararamdaman ko.

"Yes Seije,I like you."

Natahimik kaming dalawa habang nakatitig sa mata ng isa't isa.Kinakabahan ako sa magiging reaksyon niya.Pero nagulat nalang ako nang inilapit niya ang mukha niya sa akin at inangkin ang mga labi ko.He held my waist at napahawak naman ako sa batok niya.We kissed passionately,so passionate that I felt my heart beat skipped.

"I like you too Lorraine." He whispered in between of our kisses.Nakaramdam ako ng saya.He likes me,gusto niya rin ako.The feeling is mutual.

We kissed,na parang ito ang unang beses na mahahalikan namin ang isa't isa.Like this is the most enchanting kiss I could ever have.Pero natigil kaming dalawa nang maramdaman naming hindi lang kami ang nasa kwarto.We both stopped and looked at the door only to see them.

"Oooopsss .."

**