Married to a Gangster (Tagalog)

Chapter 18

Lorraine's POV

"Seije bitiwan mo ko!Ano ba!Nasasaktan ako!"

Hindi niya ako pinansin at tuloy tuloy niya pa rin akong kinaladkad papunta sa parking area.Imagine!Ang layo ng parking area mula sa kinaroroonan namin ni Lance kanina!And for heaven's sake ang daming spectators kanina!

"Seije ano ba!Nasasaktan ako!" Halos madapa ako sa pagkaladkad niya sa akin.Balak niya bang ipahiya ako sa lahat ng tao dito?

Nang hindi niya pa rin ako bitawan ay nagpumiglas na ako out of his grip.And thank God ay binitiwan niya ako.Pulang pula ang wrist ko at pakiramdam ko sobrang na-humiliate ako.Kinaladkad niya ako sa harap ng maraming tao!Gusto kong maiyak dahil sa pagkapahiya at sa inis dahil sa ginawa niyang pagsuntok kay Lance.

“Ano bang problema mo?!Bakit mo sinaktan si Lance?!”

"Because he's damn getting into my nerves!Bakit ba nakikialam siya ha?!" He’s fuming mad.Halata namang galit na galit siya.His voice is two octaves higher that normal.Pero hindi ko maintindihan kung bakit siya nagkakaganiyan.

"Alam mo Seije,pare-pareho lang naman tayong hindi dapat nakikialam.In the first place,hindi ba sinabi ko na naman sayo?Wala ng pakialamanan?So please,wag mong idamay si Lance dito."

"Who the hell is that Lance anyway?Ano mo ba siya Lorraine?!" Nagulat ako nang isigaw niya yun right infront of my face.Naiinis nanaman ako dahil naguguluhan ako sa inaasal niya.Ano ba talagang problema niya?

One moment,he's caring and then biglang nagagalit.And now hindi ko malaman kung nagseselos ba siya o ano.Akala ko ba wala siyang pakialam?Akala ko ba it was all a mistake kaya nagpakasal kami?Ano ba talagang tumatakbo sa isip mo Seije?!

Because I can no longer contain my anger,hindi ko na rin napag-isipan ang mga salitang lumabas sa bibig ko. "Si Lance?He's Lance Fukuda!He was supposed to be the guy I am married with,my bestfriend,my childhood friend.He loves me and he cares for me,eh ikaw?Sino ka ba sa buhay ko?"

Hindi ko na siya hinintay makasagot,I turned my back at him.Binalikan ko si Lance pero wala na siya doon.Napa-hinga nalang ako ng malalim bago ako magdecide na maglakad nalang palabas ng school.

Habang naglalakad ako,naiisip ko yung mga salitang binitiwan ko kay Seije.Hindi ko alam pero parang nagsisisi ako at sinabi ko ang mga yun.Alam ko namang nadala lang ako ng emosyon ko pero naprovoke kasi ako.

I sighed.Pero at the back of my mind,naiisip ko ring okay lang yun,atleast we’re even.Nasabihan niya rin naman ako ng masasakit na salita eh.Pero ewan ko ba,pakiramdam ko may mali.Pakiramdam ko rin may mangyayaring hindi maganda.

Dahil sa lalim ng pag-iisip ko,hindi ko na namalayang nakalabas na pala ako ng school and what's worst is sa isang eskinita pa yata ako napadaan.Ano ba namang sense of direction meron ako!Bakit ako nakarating dito ng hindi ko man lang namamalayan!Nakakainis na talaga ang araw na’to!

Dahil sa inis ko ay nasipa ko yung isang maliit na bato.Sinundan ko ng tingin kung saan iyon hihinto pero napatigil ako nang huminto ito sa ilang pares ng mga paang nakatayo sa harapan ko.Agad akong nag-angat ng tingin at bumungad sa akin ang tatlong lalaking hindi ko kilala.

Pero mukhang kilala nila ako dahil binanggit nila ang pangalan ko. "Lorraine Park."

Sa pagbanggit niyang yun sa pangalan ko ay parang nagtayuan naman ang mga balahibo ko.Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kakaibang takot.

Hindi naman nakakatakot ang itsura nila.They are still good looking pero marami silang tattoo.At yung lalaking nagsabi ng pangalan ko ay may hikaw sa labi.Bukod doon,ang dami niya ring piercings.Tama,hindi sila nakakatakot pero ang creepy nila.

"Sino kayo?" Tanong ko habang palihim kong kinakapa yung cellphone sa bulsa ko.

Pero nakita kong sinundan ng mga mata niya yung kamay ko kaya natigil ako.Oh my God,anong gagawin ko?Sino ba ang mga ito?Bakit nila ko kilala?

Nakita kong tumango siya sa gawing likuran ko.Hindi ko na nagawang lumingon dahil isang panyo ang tumakip sa ilong ko.Nakaamoy ako ng isang hindi pamilyar na amoy na nagpaikot sa paningin ko hanggang sa magdilim na ang paligid ko.

*

Nagising ako dahil sa kakaibang nararamdaman ko.Pakiramdam ko may nakatingin sa akin habang natutulog.Pero pagdilat ko ng mga mata ko,nagulat ako nang makita ko ang mukha ng isang lalaki na nakatitig sa akin.

Napabalikwas ako ng bangon. "Sino ka?!"

He looked at me with amusement in his eyes at bigla nalang itong ngumiti.Saka ko lang narealize ang lahat.Siya yung lalaki kanina na maraming tattoo at piercings.

"S-sino ka sabi?" Tanong ko but this time,mas mahina.Nagulat ako nang maya maya ay bumunghalit siya ng tawa.Inilapit niya ang mukha niya sakin and I stiffened.Sinubukan kong umatras pero ang headboard ng kama ang naramdaman ko sa likuran ko.Im trapped.

"Seven ..Seven Sheun." Biglang sabi niya na nagpapikit sa mga mata ko.Sobrang lapit ng mukha niya sakin at natatakot ako,natatakot ako na baka kung anong gawin niya sakin.Natatakot ako na baka maulit yung dati.

"And it's nice to finally meet you,Lorraine Park." The way he say my name gave me chills all over my spine.Parang gustong lumabas ng puso ko sa tindi ng kabang nararamdaman ko.

Hindi ko na namalayang lumayo na pala siya sakin.He stood at the edge of the bed,with his phone on his ear na parang may tinatawagan.Nakahinga ako ng maluwag at nagkaroon ng kaunting pagkakataon na tignan ang lugar na kinalalagyan ko ngayon.

Isang madilim na kwarto.Ang nagsisilbing liwanag lang ay ang lampshade sa tabi ng kama na may puting bedsheet.Sinubukan kong maaninag ang kabuuan ng silid pero napasinghap ako nang sa di kalayuang bahagi nito ay may makita akong tatlo pang pares ng mga matang nakatingin sa akin.

Walang kahit anong bintana at wala ng ibang ilaw.Idagdag mo pang nasa pinakamadilim na bahagi sila nakaupo.Dahil sa nakita ko,mas lalong bumilis ang t***k ng puso ko dahil sa kaba.Hindi ko alam ang gagawin ko habang unti-unti nila akong tinutunaw sa mga titig nila.

Napawi lamang ng isang malutong at baritonong boses ang atensyon ko.Napatingin ako sa lalaking nakatayo sa gawing paanan ko habang mataman niya akong tinititigan.

"Siraulo ka talaga Seije.Talaga bang tatanggihan mo ako habang buhay?Gusto ko lang namang maglaro eh." Tumawa siya ng pagak at pinasadahan ako ng tingin.

Pero hindi ako natinag.Narinig kong binanggit niya ang pangalan ni Seije.Ibig bang sabihin magkakilala sila?

"Well not this time,depende sayo,kung gusto mo pang makita ang asawa mo." Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya lalo na nang sumampa siya sa kama at hapitin ang bewang ko.I felt a spasm of panic rushed through my veins.

Ang unang pumasok sa isip ko ay itulak siya palayo at umalis sa lugar na ito.But his grip is very tight!

"Bitiwan mo ako!Anong --"

I was stone cold,horrified when he reached for both of my arms as he pinned them both behind my head.And then I just felt his lips on my neck,kissing me like a hungry mad man who haven't been on the receiving end of kisses all his life.

Unti-unting nagtubig ang mga mata ko and I just found myself crying,yelling for his name.

"Seije!"

**