ตอนที่ : 8 สมปรารถนาหรือร้าวไปทั้งทรวง 3

1519 Words

“ทำหน้าเครียดตลอดเลยนะไหม ทำไมเสียใจเหรอ” เขาเอนศีรษะมาแทบจะพิงพนักเก้าอี้ของไหมฟ้า “เปล่าค่ะ ไหมแค่เพลียนิดหน่อย” “ฉันรู้นะว่าไหมคิดอะไร นี่ไง ฉันเลยพามาดูหนังให้ผ่อนคลาย จะได้ไม่เครียดหรือคิดมาก รับรองว่าฉันจะดีกับเธอให้มากกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาเลยก็แล้วกัน ในฐานะที่เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ” พูดจบเขาก็แอบหอมแก้มไหมฟ้าติดๆ กันสองสามทีด้วยความเอื้อเอ็นดูที่เห็นเธอนั่งหน้าเศร้า เพราะว่าความมืดจึงไม่มีใครได้ทันสังเกตการกระทำของเขา และตรงที่ทั้งคู่นั่งอยู่ก็ไม่ติดกับผู้ชมคนอื่นๆ มีเว้นเก้าอี้ไปอีกสามตัวจึงมีคนนั่งต่อไปทั้งสองฝั่ง เขาจับมือเธอเอาไว้แม้แต่ตอนหนังฉายเขาก็ยังจับ ไหมฟ้าไม่ชินแต่ก็ไม่กล้าขัด ผ่านไปได้สักครึ่งเรื่องเขาก็เอาศีรษะมาวางไว้บนหัวไหล่ของเธอ เก้าอี้นั่งก็ห่างกันพอสมควรแต่นคินทร์ก็สามารถทำได้ ไหมฟ้าส่ายหน้าในความพยายามที่จะเอาเปรียบของเขา “ไหมอายุเท่าไหร่” เขากระซิบถามเบาๆ “ใกล้จะยี่สิบสองค่ะ” “ฉันสามสิบสี่ งั้นต่อไปนี้ให้เรียกพี่คินนะ” คนได้ยินถึงกับเงียบ สถานะเปลี่ยนไปก็แย่แล้วยังจะถูกบังคับให้นับญาติกับเขาด้วยหรือนี่ “ว่าไง” คนยังไม่ได้คำตอบถามเน้นอีกครั้ง “ค่ะพี่คิน” “ดีมากจ้ะ” เขาจุ๊บแก้มนวลหญิงสาวอีกหนึ่งที ก่อนจะเอนตัวกลับไปที่เดิมของตัวเอง หนังที่เขาเลือกดูค่อนข้างสนุกตื่นเต้นและลุ้นตั้งแต่ต้นจนจบ กระทั่งทุกคนลุกออกจากที่นั่ง นคินทร์ถึงได้เห็นว่าไหมฟ้าคงไม่ได้สนุกร่วมไปด้วย เพราะว่าหญิงสาวหลับสนิทอยู่บนเก้าอี้ของตัวเอง “ไหมตื่นได้แล้ว” เขาตบแก้มคนหลับเบาๆ “หืม” คนถูกกวนปัดมือเขาทิ้งอย่างรำคาญ “ถ้าไม่ตื่นจะจูบแล้วนะ!” “คะ!...คุณคิน” หญิงสาวรีบลนลานตื่นด้วยความตกใจ หันไปมองรอบๆ ก็พบว่าเหลือเธอกับเขาแค่สองคนภายในโรงหนัง “ไหมหลับไปจนหนังจบเลยเหรอคะคุณคิน” ถามคล้ายไม่อยากจะเชื่อ ว่าตัวเองสามารถหลับลงได้ในโรงหนังซึ่งมีเสียงดังอึกทึกแบบนี้ “ก็ใช่น่ะสิ เรียกผิดด้วยตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้เรียกพี่คิน” “เอ่อ ค่ะไหมลืมไป ขอโทษค่ะพี่คิน” “ไปกันเถอะ นี่ก็เที่ยงแล้วพี่หิว” เขาดึงข้อมือไหมฟ้าเดินออกจากโรงหนังไป ลงบันไดเลื่อนมาชั้นสี่ก็เป็นโซนร้านอาหาร มีหลากหลายประเภทให้เลือก เขาหยุดเดินแล้วหันมามองหน้าหญิงสาว “อยากกินอะไร ห้ามบอกว่าตามใจพี่นะไหม” ถูกเขาดักคอเอาไว้ไหมฟ้าก็ได้แต่ยิ้มเจื่อน ปกติก็ไม่ค่อยได้มากินข้าวในห้าง เลยไม่รู้ว่าร้านไหนอร่อย “ร้านนี้ก็ได้ค่ะ” ชี้นิ้วไปร้านที่อยู่ตรงหน้า นคินทร์มองดูชื่อร้านก็เป็นอาหารญี่ปุ่นกับพิซซารวมอยู่ในร้านเดียวกัน “ก็ดีนะ ไม่เคยกินร้านนี้เหมือนกัน ลองดู” เขาเดินนำหน้า และเลือกโต๊ะนั่งที่อยู่มุมสุดและลับตาคนที่สุดด้วย นคินทร์เอาอกเอาใจไหมฟ้าเป็นพิเศษ ก็เขามีความสุขนี่นา ใครจะว่าบ้าก็ช่าง อยู่ดีๆ ก็ได้เมียเก็บเป็นตัวเป็นตน แถมทั้งสาวทั้งสวยและสด ซิงอีกต่างหาก ‘เข้าข่ายโคแก่กับหญ้าอ่อนแล้วเรา’ บอกได้คำเดียวเลยว่า เขาหลง แต่ดูเหมือนสาวเจ้าจะไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย ไหมฟ้าก็ยังคงหน้าเฉยแกมเศร้าเหมือนเคย เขาสั่งหม้อไฟสุกี้กับพิซซาหน้าฮาวายเอี้ยน ส่วนไหมฟ้าก็สั่งแค่สลัดผัก นคินทร์ทำท่าจะสั่งเพิ่มแต่ก็ถูกหญิงสาวปรามเอาไว้เสียก่อน “แค่นี้จะทานหมดหรือเปล่าก็ไม่รู้ เอาไว้ไม่อิ่มค่อยสั่งนะคะ” “ก็ได้ๆ” เขารับปากอย่างว่าง่าย พอพนักงานจดรายการอาหารจากไปแล้วนคินทร์ก็รีบลุกมานั่งฝั่งเดียวกับไหมฟ้า “พี่คิน ทำไมไม่นั่งฝั่งโน้นล่ะคะ” “ไม่เอา อยากอยู่ใกล้ๆ” ไม่พูดเปล่าเขายังกอดไหมฟ้าเอาไว้เต็มอ้อมแขน พร้อมกับหอมแก้มฟอดแล้วฟอดเล่า บรรยากาศก็ช่างเป็นใจเมื่อมีลูกค้าอื่นภายในร้านแค่สองโต๊ะ พนักงานก็เข้าไปด้านหลังแทบหมด มีแคชเชียร์อยู่หน้าร้านก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำอะไรสักอย่าง “อายคนอื่นเขาบ้างสิคะพี่คิน” แม้จะผ่านค่ำคืนแสนเร่าร้อนมา แต่ไหมฟ้าก็ยอมรับการกระทำโจ่งแจ้งของเขาแบบนี้ไม่ได้ “ไม่มีใครเห็นหรอกนิดเดียวเอง” เขาพูดเอาแต่ได้ โอบแขนไปกอดลำตัวของไหมฟ้าเอาไว้โดยไม่ยอมปล่อยเสียอีก หญิงสาวเลยต้องปล่อยเลยตามเลย อยากทำอะไรก็ทำตามใจเขาก็แล้วกัน “กินข้าวเสร็จแล้วไหมอยากไปไหนต่อหรือเปล่า” “ไหมอยากกลับบ้านค่ะพี่คิน” “หืม มาเที่ยวกับพี่แค่ไม่กี่ชั่วโมงอยากกลับแล้ว ไม่สนุกหรือยังไง” “เปล่าค่ะ แต่ว่าไหมเพลียๆ อยากนอนพักค่ะ” “เพลียมากขนาดนี้เลยเหรอ” เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ไหมฟ้าถึงกับถอยห่างด้วยความตกใจ แววตาของนคินทร์มีประกายล้อเลียนส่อเลศนัยจนไหมฟ้าหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอาย “พิซซามาแล้วค่ะ” ไหมฟ้ารีบบอกเขาเมื่อเห็นพนักงานเสิร์ฟยกถาดพิซซาขนาดกลางมา นคินทร์ยกแขนที่โอบหญิงสาวออก แล้วหันมาให้ความสนใจกับอาหารตรงหน้า เขาตักชิ้นหนึ่งให้ไหมฟ้าอีกชิ้นตักให้ตัวเอง ไม่นานหม้อไฟสุกี้ก็ถูกยกตามมาติดๆ พร้อมด้วยสลัดผักที่ไหมฟ้าสั่ง “ลองดูสิอร่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้ พี่เองก็เพิ่งเคยกินนี่แหละ” ไหมฟ้าแอบค้อนอยู่ในใจ สรรพนามเปลี่ยนไปอย่างสนิทสนม กลายเป็นพี่เป็นน้องกันไปเสียแล้ว “ก็อร่อยดีค่ะ” คำแรกที่แตะพิซซารสชาติอร่อยกว่าร้านทั่วไปที่เธอเคยกิน “อร่อยก็กินเยอะๆ นะ คืนนี้จะได้มีแรง” เขาพูดหน้าตาย พิซซาที่เคี้ยวอยู่ในปากแทบจะสำลักออกมาในทันที ไหมฟ้ารีบคว้าแก้วน้ำขึ้นดื่ม นึกขยาดเล็กน้อยกับคำพูดของเขา แม้จะไม่ได้เจ็บจนทนไม่ไหวแต่ก็ระบมไปทั้งตัวเหมือนกัน “เอ่อ คืนนี้ขอไหมพักได้ไหมคะ” กว่าจะเอ่ยขอเขาได้ก็คิดแล้วคิดอีก “หือ ทำไมล่ะ” ได้ยินแล้วนคินทร์ก็นึกน้อยใจ เขาหรืออุตส่าห์ติดอกติดใจอยากลองอีกครั้ง แต่ดูเหมือนไหมฟ้าจะไม่ได้คิดแบบเดียวกับเขาเลย สีหน้าดูตื่นกลัวเหมือนคนไม่เต็มใจอีกต่างหาก “ไหม เอ่อ ยังเจ็บนิดๆ ค่ะ” “ยังเจ็บหรือรังเกียจพี่กันแน่” เขาแปลความหมายเป็นอื่น “พี่คิน” “ไม่รู้ล่ะยังไงก็ต้องมาหาพี่คืนนี้ จะทำหรือไม่ทำค่อยว่ากันอีกที” ไม่ได้ทำอย่างว่าได้นอนกอดก็ยังดี บางทีนคินทร์ก็โกรธที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ไหมฟ้ากำลังจะมีอิทธิพลต่อเขาขึ้นทุกวัน ‘นี่แค่คืนแรกเองนะคิน แกจะถลำลึกจนเกินไปแล้วนะ’ พยายามสกัดกั้นอารมณ์ตัวเองไม่ให้เตลิดไปมากกว่านี้ “อย่างนั้นก็ได้ค่ะ” จำใจต้องรับปากเขาไปแบบไม่มีทางเลือก นคินทร์ขยันตักโน่นนี่ให้ไหมฟ้าอย่างเอาอกเอาใจ นี่หรือเปล่าข้าวใหม่ปลามันหรือที่ใครๆ เรียกกันว่าช่วงโปรโมชั่น อีกหน่อยพอเบื่อก็คงจะเลิกราไปเอง ความสาวความสวยที่ถนอมเอาไว้ให้คนรัก ต้องมามีมลทินเพราะเขา ไหมฟ้ามองเขาพลางนึกน้อยใจในวาสนาของตน เพราะคงไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน พอออกจากร้านอาหารเขาก็พาเข้าร้านเสื้อผ้าแบรนด์หรู จัดการเลือกซื้อชุดใหม่ให้ไหมฟ้าเกือบสิบชุด จะไม่รับก็ถูกเอ็ดต่อหน้าพนักงานในร้าน อย่างนี้แหละที่เขาเรียกว่าเมียเก็บของจริง กว่าจะกลับมาถึงบ้านทยารัยก็สี่โมงเย็นเข้าไปแล้ว นคินทร์หอบชุดของหญิงสาวขึ้นห้องไปด้วย เพราะว่าเขาต้องการให้ไหมฟ้าใส่ชุดพวกนี้ในห้องนอนของเขา “บ้าจริง มีชุดนอนกับชั้นในอยู่ด้วย” ไหมฟ้าบ่นตามหลังไม่ให้เขาได้ยิน เมื่อชุดนอนนั้นแสนจะวาบหวิวใส่ก็เหมือนไม่ใส่ เขามีจุดประสงค์แอบแฝงแบบนี้นี่เอง หญิงสาวส่ายหน้าแล้วเดินกลับห้องพักของตัวเองไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more