CHAPTER THREE
1560 Words
CHAPTER THREE
Siam Alonzo
“They moan, they grunt, they chanted each other’s name as they climb up, reaching their high.
Jei couldn’t help his self screaming when Ezrael fasten his pace. He shut his eyes tightly and snakes his hands to Ezrael’s nape, holding for his dear life, as the tingling sensation starts to build up.
“Please, Ezrael... I’m so close.” He wailed.
Ezrael, then, held his c**k and slowly painfully pump it whilst thrusting in and out. Pleasure shoots him big time and screamed once again because of the contact he did.
Wave after wave, he felt his man shoots his load inside him. The feeling of his hot liquid made him release his white ribbons.”
“MR. ALONZO, are you with us?”
“Sir?”
“Mr. Siam Alonzo to earth!”
Halos maibato ko ang aking cellphone sa gulat dahil sa isang boses na dumagundong sa apat na sulok ng conference room.
Nang mag-angat ako ng tingin, ang mga nagtatakang mga mata mula sa kapwa ko guro at ng director ay nakatuon na sa’kin.
I quietly cleared my throat and smile awkwardly. “P-Pardon?”
“Why aren’t you paying attention, Mr. Alonzo?” Sir Neu asked with authority. Bahagyang nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa’kin.
Iniyuko ko ang aking ulo para pagtakpan kahit papaano ang kahihiyan na natatamo ko ngayon. Pesteng binder notebook naman kasi ‘yon! Saan na napunta?
“Sorry, Sir.” I mumbled.
Sir Neu snorted before he moved on and continued to the discussion.
Bumuntong hininga na lang ako at isinaksak ang cellphone sa bulsa ng pants ko. Sa kahahanap ko ng ng aking notebook–kung saan ko sinusulat ang mga prompt ideas and drabbles for my stories–in the end, cellphone ko rin pala ang magagamit ko sa pagtuloy ng kwento ko.
Kung bakit naman kasi bigla na lang nawawala ‘yong binder kong ‘yon! Edi sana nagsusulat lang ako ngayon at nagmukhang nagju-jot down lang.
Hindi ako makapag-focus sa meeting at hindi ko alam kung tungkol sa ano at saan ang dini-discuss ng director namin.
Nasa notebook ko ang isip ko. Saan ba napunta ‘yon? Halos baliktarin ko na ‘yong backpack ko kanina pero ni clip niyon e hindi ko makita.
Until the meeting was finally over.
Mabilis kong dinampot ang aking bag at lumabas na ng conference room. Narinig ko pa ang pagtawag sa’kin ni Ma’am Yesza pero hindi ko na ito nilingon.
With a fast tracks, I reached the faculty room. Nadatnan ko si Mang Ed na kinakandado na ang pinto nito.
“Mang Ed! Wait!” Isang matinis na tono ang kumawala sa lalamunan ko.
Gulat na napalingon si Mang Ed sa’kin habang hawak nito ang saradura. Pati nga ako, nabingi sa tinis ng boses ko.
“Sir, ba’t parang takot na takot ho kayo?” natatawang tanong nito sa’kin.
“Pasensya na ho.”
“May kailangan ho ba kayo, Sir?”
Bahagya akong tumango. “May nakalimutan ho yata ako sa desk ko, Mang Ed. Baka naman pwede po pakibuksan?” pakiusap ko.
May ngiti sa labi na tumango ito. “Oo naman, Sir!”
Pinagmasdan ko kung paano i-unlock ni Mang Ed ang saradura. Ito na rin mismo ang nagbukas ng pinto para sa’kin.
After I thank him, I quickly went inside and walk towards my desk. Nang mapansin kong wala ang hinahanap ko sa mesa, binuksan ko ang maliit na drawer.
Nakasimangot na lumabas ako ng faculty room. Kung wala ‘yon sa desk ko, saang lupalop ng eskwelahan napunta ‘yon?!
Inisip ko lahat ng mga ginawa at pinuntahan ko buong araw. Hindi naman ako lumabas ng eskwelahan. Tinago ko pa nga iyon sa drawer ko nang tawagin ako kaninang lunch ni Yesza.
Naglakad-lakad kami sa campus, nakasalubong pa nga namin si Sir Neu. Tapos nang mag-resume ang noon class, dala-dala ko pa ‘yong notebook na ‘yon.
It was with me from my first and last period... Dang, wait!
“Mang Ed?”
Nang masiguradong naka-lock na ang pinto saka lang ito lumingon sa’kin. “Ano ho iyon?”
“Nailock niyo na po ba ‘yong class 3-C?” Wala sa sariling bulalas ko.
“Opo, Sir. Bakit po?”
Nang mapatitig ako sa mga mata ni Mang Ed, napansin ko ang pagod nito. Mapapansin na ang wrinkles nito at ang eyebugs nito.
Napabuntong hininga ako. “Wala ho.”
“May naiwan po ba kayong gamit doon, Sir? Sabihin niyo na lang kung ano at babalikan ko.”
Umiling ako at ngumiti ng bahagya. “‘Wag na ho, Mang Ed. May bukas naman, e.”
“Sigurado ka, Sir?”
“Opo,” sagot ko. “Sige na po, Mang Ed. Umuwi na kayo at nang makapagpahinga. Maraming salamat po.”
Nag-alangan pa ito kung iiwan ako o hindi pero in-assure ko kay Mang Ed na ayos lang ako.
Napapadyak ako sa frustration. Jusko! Kung saan ka man napunta, wala sanang nakapulot sa’yo. At kung sakaling meron man, sana ibalik ka niya ng ligtas sa’kin at ‘wag ipagkakalat na isa akong secret erotic-romance writer!
N e u S p e n c e r
“I’ve told you, Kuya, I’m coming.”
“Bakit ba ngayon mo pa kasi sinet ‘yong meeting niyo. I thought, you cleared your schedule for today?”
I massage the both side of my forehead while pacing back and forth. “I did.” I sighed. “Tell Mama I’ll be home before seven.”
“Before seven? Are you serious, Neu? It’s already pass seven-thirty!”
Heaving a deep breathe, I sat on my swivel chair and lean my back.
I may be calm outside but I was too stress out mentally.
Natatambakan ako ng mga reports, mga problema ng mga estudyante, especially junior and senior levels. Imbis na hanggang guidance office lang line nila, nakakarating na sa’kin.
At kaninang tanghali, may isang mag-ina ang lumapit sa’kin. The mother wanted to enroll her daughter. Can you believe it? Last quarter na lang, magt-transfer pa?
And when I red her good moral, nakasulat doon kung bakit na-expel ang anak nito sa dating eskwelahan. I told them I won’t accepting a bad behaviour and it may have ruined the school’s reputation.
Ang ayoko lang sa ginawa ng ginang kanina ay sinulsulan ako ng pera mai-enroll ko lang ang anak niya. Ano’ng tingin niya sa’kin, maliit na director?
Ha! Money? I have all that.
Tapos nangyayari pa ito. My mom set a family dinner tonight and unfortunately, I missed it.
“Hello, Neu? Natuod ka na yata diyan.”
I was taken aback when I heard my brother’s voice from the other line. Umayos ako ng upo.
“Tell Mama I’m sorry. I’ve become busy today and I lost my time. Malapit na kasi mag-Christmas break, e.”
His brother sighed. “Whatever you say, Neu. Just make it up to Mama.”
Tumango ako na animo’y nakita niya. “Sure.”
Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin ni Kuya, ako na mismo ang pumutol sa tawag.
I placed my phone on my office table. I loosened my necktie and unbuttoned the three upper buttons of my long sleeve polo. Binagsak ko ang aking likod sa back rest ng swivel chair at pinikit ang aking mga mata.
I inhaled and exhaled to at least let out all my tardiness. Parang ayoko bumyahe pauwi, kahit nasa trenta minuto lang ang byahe pauwi sa condo ko.
Nang idilat ko ang aking mga mata, unang bumungad sa paningin ko ay ang itim na notebook na nasa mesa.
Inabot ko ito at sinuri. Wala itong ka-design-design. Basta plain black lang ang cover nito at may isang pangalan na nakasulat sa puting tinta sa ibaba nito. I touched the name that was written on it.
Siam Alonzo.
My forehead creased as I flipped open the cover. Sa unang page nito mababasa ang ‘Pen name: Enneo’. Is he a writer?
Lalong lumalim ang kunot ng noo ko nang mabasa ang mga nakasulat sa mga sumunod na pages.
Habang binabasa ko ang mga nakasulat, naramdaman kong unti-unti nabubuhay ang bagay na nasa pagitan ng hita ko.
Siam is an erotic-romance writer? Under Enneo as his pen name?
Sinara ko ang binder at bahagyang nilayo ito sa’kin. Napatingin ako sa nakabukol sa pagitan ng hita ko. What the hell? Am I really for real? In a simple erotic phrases turn me on?
“I can’t believe you, Neu,” sabi ko sa sarili. “I can’t believe you were turned on by Siam’s work.”
Tila lalong sumikip ang pantalon ko at nagsitaasan ang aking mga balahibo sa binanggit ko.
I thought his name and I feel more surprise when it grows again and starts to ache, as if it wanted to be free.
What power he possess and makes me turn on just thinking his name?!
- Writer
