ผมตอบทันควัน ธาริกามองหน้าผมคิ้วผูกเป็นผมทีเดียว “ผู้ชายคนหนึ่งที่อาวุธใช้การไม่ได้เพราะผู้หญิงทุกคนไม่สามารถปลุกอาวุธของฉันให้ผงาด เธอจะให้ฉันกลับไปเป็นแบบนั้นเหรอ ไม่เด็ดขาด”
ฉันอ้าปากค้าง ตาเบิกโพล ฉันกำลังได้ยินอะไรอยู่นะ ผู้ชายตรงหน้าต้องการบอกอะไรกับฉัน
“ที่นี่พอเข้าใจฉันหรือยัง ฉันขาดเธอไม่ได้จริงๆ ธาร” ผมย้ำ
“คนบ้า ธารพูดจริงจัง คุณก็ล้อเล่นไปได้”
“ฉันล้อเล่นที่ไหน ที่ฉันพูดออกมาคือความจริงทั้งหมดนะ” ผมเถียง
“ธารไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหรอกค่ะ”
“เพราะเธอพยายามด้อยค่าตัวเองไง เธอเลยไม่รู้ว่าเธอสำคัญกับฉันมากแค่ไหน”
ฉันกระอึกกระอักเถียงไม่ออก เรียวปากเม้มแน่น มือชื้นเหงื่อ
“ฉันชอบเธอ”
“ไม่ใช่เวลามาสารภาพรักนะคะ คุณโดนไล่ออกจากบ้านเพราะธารกับลูก ธารไม่อยากให้ตัวเองถ่วงความเจริญของคุณค่ะ”
“แล้วไงล่ะ” ผมถาม พร้อมกับไหวไหล่ ไม่มีนิธิกิจไพศาลหนุน ใช่ว่าผมจะอดตายเมื่อไหร่ล่ะ
“คุณไม่เ
