Buzdan Kalpler +18

Yaban Çiçeği

Nereden bilebilirdi ki buranın özel bir arazi olduğunu yıllardır

buraya gelir yaz kış demeden ilhamla resimlerini çizerdi.

Kışın İstanbul’ dan amcasının getirdiği patenlerle bu gölde kendinden geçercesine dans ederek kayardı.

Bugüne dek ne bir tabela görmüş ne de kendisinden başka gelenin olduğunu görmüş.

Kendi kendine güldü burayı kimsenin bilmediğine ikna etmişti kendisini, içten içe salaklığına kahkaha atacaktı.

Sonra aklına buraya bir daha gelemeyeceği düşüncesi ilişti.

Gözleri hafif buğulandı tek kaçabildiği güzelliklerle dolu bu yere gelemeyecek miydi?

Adamın hala onu dövecekmiş gibi olan bakışları giderek sertleşti.

****

Bir an önce anlatmalıydı işaret diliyle;

“Özür dilerim efendim buranın özel bir arazi olduğunu bilmiyordum.

Yıllardır buraya geliyorum ne bir tabela ne de bir işaret var” diye bir hışımla konuştu. Karşısında kaşları çatık her an birini öldürecekmiş gibi bakan adama.

Titrediğini görmemesi için elleriyle çantasının kulpunu sıkan genç kız hemen buradan ayrılmalıyım diye içinden geçirdi tehlike çanları çalarken yavaşça adımlamaya başladı.

“Nereye gidiyorsun küçük çantanda ne olduğuna bakmadım daha resmini göstermeyecek misin?”

Şirin bu duyduğuyla aniden koşmaya başladı eğer çantada yarı çıplak bir şekilde onu çizdiğini görürse başı belaya giderdi.

Demek ki en başından beri orada olduğunu biliyordu.

Elleriyle saçlarını çekiştirirken bir yandan da koşuyordu.

Kaçmalıydı…

Arkasından bağıran adamla bir an duraksadı.

“Daha hızlı koşmalısın yaban çiçeği eğer olurda seni yakalarsam

yapraklarını kopartmadan bırakmam .”