EP.006 [2]
1115 Words
“มีอะไรน่ามองนักหนา” เลียมเอ่ยอย่างไม่พอใจที่จู่ๆ คิมก็ให้ความสนใจอย่างอื่นมากเกินหน้าเกินตา คือมากกว่าตัวเขา เป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่สำหรับเขาจริงๆ
“เจ้านายหึงตั้งแต่ตอนนั้นเลยเหรอ” จอนสันอดไม่ได้ที่จะขัด
“หึง! ไร้สาระ ไม่ได้รักแล้วจะหึงได้อย่างไร”
“อ่อ ก็จริง คนอย่างเจ้านายจะรักผู้หญิงสักคนคงเป็นไปไม่ได้” ก็คงมีแต่จอนสันเท่านั้นแหละบนโลกใบนี้ที่กล้าพูดแบบนี้กับเขา สิบปีที่ผ่านมาพิสูจน์แล้วว่าจอนสันเป็นดั่งพี่ชายที่จะคอยปกป้องน้องชายอย่างเขา เป็นดั่งทาสผู้ซื่อสัตย์แบบนี้ก็หาได้ในตัวผู้นี้ และเป็นดั่งเพื่อนตายคำนี้ก็ไม่ผิดไปจากที่เป็นอยู่
….เลียมก็เล่าต่อเมื่อเห็นว่าจอนสันสนใจเรื่องราวความเป็นมาในอดีตช่วงที่เขามีคิม ความจริงเขาเกือบจะลืมเลือนไปจนหมดสิ้นแล้วแท้ๆ
“ในตอนนั้นฉันแค่คิดว่าอยากจะหาทาสสักคนที่เป็นทุกอย่างไว้ข้างกาย...คิมก็เปรียบเหมือนของเล่นชิ้นใหม่ยามว่างของฉัน...ตอนนั้นเธอดูตื่นตาแปลกใจแต่ก็แสดงออกมาทางแววตาเท่านั้น เธอก็ยังไม่ค่อยจะยอมพูด...”
เลียมส่งสายตาให้คิมได้เห็นว่าเขาไม่พอใจกับท่าทีของเธอ คิมหลบสายตาและเก็บอาการแปลกประหลาดในสิ่งที่ได้เห็นลงทันที “ดื่มสิ...” เลียมหยิบเครื่องดื่มออกมาจากถาดของหญิงสาวที่มีเพียงผ้าสามเหลี่ยมบนร่างกายและยื่นส่งให้คิม “ไวน์ขาว”
คิมก็ไม่เข้าใจว่าไวน์ขาวคืออะไร แต่หน้าที่เธอคือต้องดื่มตามคำสั่งเขา เธอรับแก้วมาถือไว้และดื่มมัน...อืม...รสชาติขมๆ หวานๆ กลิ่นฉุนแปลกๆ...เมื่อกลืนลงคอน้ำสีขาวเหลืองๆ บาดคอเธอ และเพียงแค่นั้นร่างกายเธอก็ร้อนวูบวาบ แก้มเธอแดง เลียมยิ้มอย่างพอใจ
เขาจูงมือเธอข้างที่ว่างพาเดินชมรอบๆ ต่อ คิมมีอาการมึนเล็กน้อยแต่ก็ให้ความสนใจซึ่งไม่รู้ว่าโต๊ะใหญ่ๆ ที่มีลูกกลมๆ กลิ้งอยู่นั้นคืออะไร และผู้ชายหลายคนคงเป็นลูกค้าและบางคนก็มีผู้หญิงที่มีผ้าสามเหลี่ยมสามชิ้นบนร่างกายนั่งอยู่บนตักมือไม้เขาก็ลูบไล้ร่างกายผู้หญิงเหล่านั้นไปด้วย และท่าทางปฎิกริยาอาการแปลกๆ ที่เกิดขึ้นกับผู้หญิงเหล่านั้นคิมก็ไม่เข้าใจสักนิด ดวงตาพวกเธอหลี่ปรือแปลกๆ
“อยากรู้มั้ยว่าทำไมผู้หญิงพวกนั้นถึงมีอาการแบบนั้น” เลียมก้มหน้ากระซิบข้างหูคิม เมื่อสังเกตุเห็นหัวคิ้วเล็กทั้งสองขมวดเข้าหากันอย่างฉงนโดยที่สายตามองไปที่ผู้หญิงเหล่านั้น “ฉันทำให้คิมได้นะ” คิมเปลี่ยนไปมองเขากระพริบตาถี่ๆ และหันไปมองที่ผู้หญิงพวกนั้นบางมุมที่ลึกกว่านั้นเธอมองไม่เห็นจึงไม่อาจเข้าใจ
“ไป...ชั้นสองมีอะไรให้ดูอีก” เขาจูงมือพาเธอเดินก้าวขึ้นบันไดไป ชั้นสองก็ถูกตกแต่งเหมือนชั้นหนึ่ง แตกต่างกันตรงที่ผู้หญิงชั้นนี้ค่อนข้างมีอายุแต่งตัวเสื้อผ้าเยอะชิ้น แต่พวกเธอก็ดูสวยดูแพง อึ๊บ! คิมตกใจที่คราวนี้ชั้นสองคนที่ถือถาดกลับเป็นผู้ชายร่างกายสวยงามแผงอกมีกล้ามแต่ไม่ดุดันน่ากลัวเหมือนคนที่จูงมือเธออยู่ พวกเขาสวมเพียงกางเกงเข้ารูปสีดำ กลางลำตัวนูนเด่น ผิวพรรณหน้าตา...น่ามองมาก คิมมองตามพวกเขาคนโน้นทีคนนี้ที แม้กระทั่งคนที่นั่งข้างกายหญิงสาวที่ดูแพงแม้การแต่งตัวจะไม่เหมือนกัน เสื้อเชิ้ตสีดำก็เปิดแหวกเผยแผ่นอก
พวกเขาบางคนไม่ได้แค่ถูกลูบโดยผู้หญิงเหล่านั้น บางคนถึงกับกำลังดูดปากกันไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง แต่จะว่าไปนอกจากเธอแล้วก็ไม่มีใครมองพวกเขากับพฤติกรรมเหล่านั้น
“คนเหล่านี้เป็นคนชั้นสูง ที่มีสามีและพ่อรวย แต่หาความสุขไม่ได้ ที่นี่จึงมีพร้อมให้พวกเธอ ดูสิพวกเธอมีความสุขมากแค่ไหน ปั่นสล็อตไปเล่นเซ็กส์ไป...” เลียมมองตามสายตาของคิม “หนุ่มๆ พวกนั้นเธอรู้สึกว่าพวกเขาน่าสนใจมากกว่าฉันเหรอ” คิมไม่ตอบ แต่เธอก็รู้สึกดีมากที่มองใบหน้าเกลี้ยงเกลาขาวสะอาดตาของพวกเขา จู่ๆ หัวใจดวงเล็กๆ ของเธอก็พองฟูเมื่อได้รับรอยยิ้มหนึ่งในนั้นที่เผอิญหันมา
เลียมไม่ได้เคืองโกรธกับเรื่องนี้เขาเข้าใจอารมณ์ของเด็กสาวๆ ดี ในทางตรงข้ามเขากลับคิดว่ามันดีเพราะคิมต้องเริ่มเรียนรู้และเข้าใจอารมณ์ของผู้หญิงและความต้องการทางเพศ และนี้ก็คือเหตุผลที่เขาพาเธอมาทัศนศึกษาที่นี่ เพราะถ้าเป็นที่ผับบาร์ ที่แห่งนั้นมันอาจจะหนักเกินไปสำหรับคิมในเวลานี้ แม้เธอจะทำงานที่นั่นแต่ก็เป็นแค่เด็กทำความสะอาดในเวลาที่สถานที่เหล่านั้นไม่ถูกใช้งาน ถ้าพาเธอไปในเวลาที่ผู้หญิงเหล่านั้นกำลังทำงาน คิมคงผวาตกใจกลัวเสียมากกว่า
คราวนี้เขาพาเธอเดินขึ้นบันไดไปชั้นสาม คิมที่ไม่เคยออกสู่โลกกว้างเขาไม่เคยกังวลใจสักนิดว่าใบหน้าของบุคคลสำคัญในชั้นนี้คิมจะจดจำได้และแม้จะจดจำได้เธอจะทำอะไรได้ ชั้นนี้ถ้าเทียบกับสองชั้นที่ผ่านเงียบสงบอยู่มาก คิมมองไปทั่วคนบนนี้มีผู้ชายที่มีอายุอยู่สักหน่อย พวกเขาไม่ได้สุงสิงเฮฮาปาร์ตี้เหมือนชั้นล่าง พวกเขาให้ความสนใจกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่มีคนอีกฝั่งโต๊ะกำลังเลื่อนมันออกมาจากกล่องและเปิดมัน เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไรและชั้นสามนี้ก็ไม่มีอะไรให้เธอสนใจเลยแตกต่างกับสองชั้นที่ผ่านมา
เลียมเห็นดังนั้นก็พาเธอออกมา ชายร่างสูงใหญ่ในชุดดำทั้งชุดกับร่างเล็กๆ ที่บอกไม่ได้ว่าหญิงหรือชายเพราะเส้นผมที่ถูกตัดแต่งเข้ารับกับใบหน้ารูปไข่แต่ก็จัดว่าสั้นอยู่ดีกอปรกับความผอมบางของร่างกายในชุดขาวทั้งชุดเดินเคียงข้างกันไป เมื่อคนที่แอบมองเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของคนร่างสูงใหญ่ในชุดดำก็อดไม่ได้ที่จะมองตามหลังอย่างสนใจ
- Writer
