EP.006 [1]
1086 Words
“ฉันถูกรัดแน่น มัน...มันวิเศษมาก เสียว...เสียวจนฉันอยากจะฉีกร่างเล็กๆ ออกเป็นสองท่อนเลย” และตอนนั้นเพียงเสียบเข้าไปเพียงครั้งเดียว ยังไม่ทันได้ขยับเสริมกิจกรรมเข้าจังหวะอย่างที่ควรจะเป็น เขาพยายามข่มกลั้นไว้ให้นานที่สุดก็ต้องปลดปล่อยสายธารอุ่นครั่กเหล่านั้นออกมา เขาไม่ได้บอกเล่าช่วงนี้ให้กับจอนสันได้รู้ เพราะมันดูอ่อนหัดเกินไปไหลออกมาเพียงเสียบไปแค่มิดด้ามแค่ครั้งเดียว และเรื่องนี้คิมก็ไม่รู้ด้วยเพราะเธอสลบไปก่อนที่เขาจะปล่อยน้ำเพียงเสี้ยววินาที
“แล้วคิมไม่เป็นอะไรเลยเหรอ” เลียมเลิกคิ้วมองจอนสันอย่างไม่ชอบใจนัก ถ้าคิมไม่เป็นอะไรเลยมันก็ดูถูกขนาดของเขาเกินไป
“เย็บรักษารอยฉีกขาดบำรุงร่างกายบำบัดจิตใจทั้งหมดนี้ก็ใช้เวลาอยู่เกือบเดือน”
“รักษา!” นี่คือความแปลกใจที่เกิดขึ้น เจ้านายเขาตอนที่เขายังไม่ได้เคียงข้าง รักษา คิมไม่ธรรมดาในความรู้สึกของเจ้านายคงตั้งแต่ตอนนั้นแล้วสินะ
ทางฝั่งคิมที่ถูกขังอยู่ในกรงสุนัข แม้มันจะเป็นของใหม่แต่มันก็คือกรงสุนัขอยู่ดี ตอนที่เขาอยู่ในนี้มันก็ดูเล็กไปสำหรับเขาแต่พอมาเป็นเธอก็พอดีแค่ให้เธอนอนงอขาได้ ได้เท่านั้น “ไอ้เลวเอ้ย!” คิมอดไม่ได้ที่จะต้องสบถด่าออกมา แต่เธอไม่มีทางนั่งนิ่งๆ รอประทานโชคลาภจากสวรรค์ เธอพิจารณากุญแจที่เขาล็อคกรงไว้ เป็นแบบหมุนตัวเลข ถ้างั้นจะเป็นไปได้หรือไม่ว่าจะเป็นตัวเลขชุดเดียวกันกับปลอกที่คอเธอ ต่างกันตรงที่ที่ปลอกคอ เธอไม่อาจมองเห็นตัวเลขได้ ตอนที่กำลังอาบน้ำอยู่เธอทำเพียงจดจำตัวเลขที่มันปรากฎอยู่ตอนนี้จากเงาสะท้อนของกระจก ซึ่งเธอฉลาดพอที่จะไม่แตะต้องมันตอนนี้
เธอรู้ว่าห้องนอนของเลียมไม่มีกล้อง แต่เธอไม่แน่ใจว่ายามที่เขาไม่อยู่ ในห้องจะถูกสอดส่องจากนักแม่นปืนที่อยู่ที่ไหนสักแห่งหรือไม่ เหมือนครั้งคืนที่เธอแอบลอบเข้ามา สายตาคมกล้ามองไปยังปล่องไฟทีหนึ่งและรีบเลิกให้ความสนใจบริเวณนั้นโดยทันที ว่าแต่เธอไม่รู้ว่าเลียมจะขังเธอไว้แบบนี้อีกนานแค่ไหน และเหตุผลที่เขาต้องเอาเธอมาขังไว้ในห้องนอนอีกละ ทำไมต้องห้องนอนเขา สะอิดสะเอียนที่สุด
“แล้วหลังจากนั้นละครับ” จอนสันเอ่ยถามต่ออย่างอยากรู้
“ร่างกายฟื้นฟูดีเชียวละ แต่จิตใจไม่ค่อยดีนัก...” เลียมยิ้มเมื่อผ่านไปเกือบเดือนในตอนนั้น เขาก็รับแจ้งว่าร่างกายคิมฟื้นฟูแข็งแรงแล้ว เขาจึงไปพบเธอที่ห้องพักฟื้น อย่างแรกที่เขาเห็นคือผมของเธอได้รับการตัดแต่งเป็นรูปทรงน่ามองมากขึ้น แก้มขาวอมชมพูมีเนื้อหนังมากขึ้นรวมถึงร่างกาย
และทันทีที่คิมเห็นเลียม ในวินาทีแรกเธออยากกรีดร้องขอความช่วยเหลือแต่ก็ยับยั้งตัวเองไว้ได้เพราะที่นี่ไม่มีใครจะช่วยเธอจากเขา เธอจึงทำเพียงขยับถอยหนีจนไม่มีพื้นที่ให้หนีเมื่อเขายังดาหน้าเดินมาหาเธอไม่หยุด
คางเล็กถูกเชยให้แหงนขึ้น เลียมรับรู้ถึงความหวาดกลัวของร่างเล็ก เธอสั่นไปหมด “ดีใจมากที่เธอยังไม่ตาย เด็กน้อย” คิมไม่เอ่ยอะไรเธอเม้มปากแน่นหลับตาปี๊ แผล็บ แต่จู่ๆ เธอก็รับรู้ถึงลิ้นเปียกๆ ที่ลากไล้ข้างแก้ม เขาเลียเธออีกแล้ว
“รสชาติดีกว่าเดิมมาก” เขากระซิบที่ข้างหูเธอ เกือบเดือนที่เธอได้รับการพยาบาลรักษาอย่างดี ไม่เคยเห็นเขามันเป็นช่วงเวลาที่เธอรู้สึกถึงการมีชีวิตครั้งแรกในรอบเจ็ดปี “อยู่แต่ในนี้มันอุดอู้ ไปไป...เดี๋ยวฉันพาไปเดินเล่น”
คิมวัยสิบห้ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เธอพยายามแล้วที่จะไม่สั่น แต่มันก็ทำไม่ได้ เลียมยิ้มมองความหวาดกลัวของคนตรงหน้า “การกลัวเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว เพราะเธอจะได้มีอายุยืนยาว” และเขาก็ย้ำบอกให้เธอขยับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ที่เขาสั่งให้คนนำมา
คิมรับเสื้อผ้าที่เป็นสีขาวทั้งชุด ช่างตัดกับเขาที่เป็นสีดำทั้งชุด คิมเดินเข้าไปในห้องน้ำและไม่นานเธอก็ออกมา กางเกงขาสั้นเสื้อกล้ามและคลุมด้วยเสื้อเชิ้ตตัวยาวทุกชิ้นล้วนเป็นสีขาว บราตัวจิ๋วทั้งสองชิ้นด้วย รองเท้าผ้าใบและถุงเท้า นี่เขาตั้งใจใช่มั้ย
“ไปกัน” เขาคว้าข้อมือเล็กมากอบกุมไว้ในมือ “สำหรับฉันเธอคือความบริสุทธิ์” จู่ๆ เขาก็เอ่ยขึ้น “หวังว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันเบื่อเธอเร็วนักนะ”
‘อย่างไรก็มีวันนั้นสินะ! วันที่เขาจะเบื่อเธอ แล้วจะทำยังไงกับเธอต่อไปเมื่อวันนั้นมาถึง’
เขาพาเธอเดินออกมาจากอาคารเข้าไปในนั่งเบาะหลังรถคันเล็กๆ ที่มีเพียงหลังคา เธอไม่เคยออกมาส่วนหน้าของอาคารเลย ปกติเธอจะเดินเข้าออกด้านหลังอาคารไม่กล้าออกมาบริเวณเลยจริงๆ ด้านหน้านี้เป็นลานกว้าง มีสนามหญ้าสลับกับพื้นถนนราบเรียบบ้าง และต้นไม้สวยๆ เล็กใหญ่ที่เต็มไปด้วยดอกไม้ เธอที่ได้รับการศึกษาแค่ถึงวัยแปดขวบ ย่อมไม่รู้จักสิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้น
เมื่อรถจอดอีกครั้งเขากับเธอก็ลงจากรถ เดินเข้าอาคารอีกหลังไป อาคารนี้มีเพียงสี่ชั้นแตกต่างกับอาคารที่เธอทำหน้าที่ทำความสะอาดที่สูงกว่าสิบชั้น
“ที่นี่เรียกว่าคาสิโน” เขาบอกกับเธอ แต่คิมไม่เข้าใจว่าคาสิโนคืออะไร จนเขาพาเธอเข้าไป ด้านในอธิบายตามความสามารถเด็กวัยอย่างเธอจะบอกได้คือโอ่โถงมาก เสียงดังเล็กน้อย แต่สิ่งที่เห็นชัดเจนคือ ผู้หญิงที่ตรงร่างกายมีผ้าสามชิ้นแปะปกปิดส่วนหัวนมกับระหว่างขา เดินไปเดินมาในมือถือถาด พวกเธอเดินเก่งมากกับรองเท้าส้นสูงๆ ที่สูงมาก จนคิมต้องแหงนคอเกือบตั้งฉากมองหน้าตาพวกเธอ
- Writer
