EP.004 [3]
1064 Words
เขาจำภาพวันนั้นได้ดี เลียมให้เวลาเขาสืบหาหนึ่งปี เขาติดตามเรื่องราวของเด็กสาวนามว่าคิมมาตลอดหนึ่งปีเต็ม แต่ก็ไร้วี่แววไม่เห็นแม้กระทั่งเงา วันที่เขาเข้าไปรายงาน ณ บ้านบนเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ เลียมที่กำลังปลดปล่อยกับร่างหญิงสาววัยน่าสักยี่สิบที่ลูกน้องจัดมาให้ เขาคิดว่าเลียมอาจจะทำใจได้แล้วเพราะในที่สุดเขาก็ยอมใกล้ชิดผู้หญิงคนอื่นแล้วในที่สุด เมื่อผ่านมาสองปี แต่ทว่าตอนที่เลียมกำลังขยับสะโพกกระแทกเอาหญิงสาวคนนั้นอยู่นั้น เลียมบอกให้เขารายงานเลยไม่ต้องรอให้เขาเสร็จกิจ ตอนนั้นเขาเองก็ไม่รู้ว่าเลียมคาดหวังผลการรายงานที่เป็นข่าวดีตามที่ตัวเขานั้นต้องการเท่านั้น แต่เมื่อไม่เป็นดังหวัง กร็อก! เขาโกรธจนหักคอหญิงสาวใต้ร่างเขาทันที เธอตายไปทั้งๆ ที่ยังครางอยู่ด้วยซ้ำ พั่บพั่บ ความวิปริตที่เกินขีดจำกัดความเป็นคนก็บังเกิดขึ้น เลียมยังกระแทกใส่ร่างที่ไร้ลมหายใจแต่ยังอุ่นอยู่ของหญิงสาวคนนั้น จนเขาเสร็จสมปลดปล่อยสายธารล้นทะลัก
“เธอเป็นหญิงบริสุทธิ์ แต่เธอไม่ใช่คนที่ฉันเลือก ไม่ช้าเธอก็ต้องตาย เพราะฉันไม่เคยป้องกันสักครั้งที่เอากับเธอ” เหตุผลของเลียมในตอนนั้น เลียมวัยยี่สิบเจ็ดปี เขาก้าวข้ามขีดความเป็นมนุษย์ไปเสียแล้ว และต่อจากนั้น ผู้หญิงที่เขาอัดทะลวงใส่ช่องด้านหน้าทุกคนจะมีชีวิตอยู่ได้เพียงหนึ่งอาทิตย์เดียวเท่านั้น ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นสินค้าที่ยังบริสุทธิ์อยู่ แต่ดียิ่งที่เขาไม่ใช้สินค้าแบบนี้สิ้นเปลืองนัก เขาจะเลือกวิธีการปลดปล่อยโดยให้ลมหายใจกับเหล่าผู้หญิงเหล่านั้นโดยให้พวกเธอทำออรัลเซ็กส์ให้เป็นส่วนใหญ่ แต่แปดปีมานี้หญิงสาวที่ต้องสังเวยชีวิตให้กับเลียมก็...สักร้อยคนเห็นจะได้ เขาได้แต่หวังว่าการปรากฎตัวของว่าที่นายหญิงคนนี้จะเป็นจุดสิ้นสุดของพฤติกรรมนี้
แน่นอนว่าเขาไม่ได้เป็นห่วงสวัสดิภาพชีวิตของเพศหญิงเหล่านั้นแต่เขาต้องทำภารกิจสำคัญที่เขารับปากไว้กับคุณปู่ โอ’ ไบรอัล ปู่แท้ๆ ของเลียม ผู้มีพระคุณเลี้ยงดูเขาให้สำเร็จ คืออย่าให้ตระกูล โอ’ ไบรอัล สิ้นทายาท สร้างทายาทอย่างเลียม โอ’ ไบรอัลออกมาให้ได้อีกหลายๆ คน
เวลาเช้าตรู่ นอกจากฝั่งด้านคาสิโนแล้ว แหล่งอื่นๆ ในยามนี้ต่างเงียบงัน เพราะเหล่าสาวงามที่ต้องรับแขกกันทั้งคืนต่างก็หลับไหลคาเตียงนอน ฟ้ายังไม่สว่างนักเหล่าชายกำยำก็ต้องเป็นฝ่ายทำหน้าที่ปลุกลูกค้าชายหญิงที่มาใช้บริการให้ออกจากที่นี่ หากใครต้องการอยู่ต่อก็ได้เช่นกันแต่ราคาที่ต้องจ่ายย่อมแตกต่าง ในโซนม่านรูดส่วนหนึ่งต้องการอยู่ต่อแต่ลูกค้าต้องย้ายเข้าห้องพัก ส่วนที่ต้องกลับก็ถูกส่งกลับเข้ารถและทยอยกันขับออกไป กิจการเป็นแบบนี้ทุกวันไม่มีวันหยุด แต่เช้าวันนี้ที่บอร์ดใหญ่และหน้าจอแอลซีดีขนาดใหญ่ ถูกประกาศแจ้งวันสินค้าล็อตใหม่พร้อมภาพสินค้าฉายวนไปมา และเท่านั้นยังไม่พอภาพสินค้าใหม่ถูกส่งเป็นข้อความไปยังโทรศัพท์ของเหล่าลูกค้าทั่วโลกพร้อมสรรพกันทันที แน่นอนว่าสามารถจับจองทางไกลได้
โซเฟียยิ้มกริ่มที่เมื่อคืนขอสินค้าล็อตใหม่ให้ออกสู่ตลาดเร็วกว่าทุกครั้งกับนายท่านเลียม และท่านก็อนุมัติมา และตอนนี้เธอก็ยิ้มแก้มแทบปริเมื่อลูกน้องเข้ามารายงานว่าสินค้าใหม่ถูกจับจองไปกว่าครึ่งแล้วทั้งๆ ที่พึ่งเปิดแจ้งไปไม่กี่นาทีเท่านั้น เงินทองไหลเข้ามาไม่หยุด
“สินค้าเปิดประมูลเป็นไงบ้าง?”
“สามแสนเหรียญแล้วครับ”
“ดี!” โซเฟียปลื้มใจอย่างมาก สินค้าเปิดประมูลครั้งนี้เป็นเด็กหนุ่มวัยยี่สิบสองปี ตอนที่เธอได้เห็นเธอเองก็อยากเก็บไว้เป็นสมบัติของตัวเองเช่นกัน ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้เธอมีนายบำเรอของตัวเองอยู่แล้วถึงสามคน และทั้งสามคนก็ยังใหม่สดอยู่มากสำหรับเธอ ไม่ถึงเวลาที่เธอจะปล่อยทิ้งไป เอาเถอะเอาไว้ครั้งหน้าก็ได้ ตอนนี้เธอเองก็ยังไม่เบื่อพ่อสามหนุ่มนั่นของเธอเช่นกัน
“อย่าให้ผลประกอบการของพวกเราแพ้ฝั่งคาสิโนเด็ดขาด” ลูกน้องรับคำอย่างแข็งขันโดยทันที
!!! คิม ถึงกับผงะที่ลืมตาขึ้นมาก็พบกับสายตาวิเคราะห์ของชายที่เธอไม่รู้จัก “สวยธรรมชาติหรือผ่านมีดหมอมา” เสียงที่ตั้งคำถามเกือบทันที ทำเอาคิมรีบลุกและถอยไปชิดผนังเย็นเฉียบของห้อง เธอนอนหลับสนิทจริงๆ คงเป็นผลจากยาแก้อักเสบเมื่อคืนแน่ๆ ตอนนี้ร่างกายเธอกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก พักอีกสักวันเธอก็น่าจะเป็นปกติแล้ว
มีดหมออะไรกันเธอต้องฝึกฝนร่างกายทุกวัน มีเวลาไปทำเรื่องแบบนั้นที่ไหนกันเล่าแล้วอาชีพอย่างเธอจะไปทำเรื่องแบบนั้นได้อย่างไร ขืนทำนมทำหน้ามา ถูกศัตรูซัดให้ทีนมหน้าเธอไม่แตกไปทั้งตัวเหรอ “นายเป็นใคร”
คนที่สามารถเข้ามาในนี้ได้ต้องไม่ธรรมดา และสามารถเข้าประชิดตัวเธอได้โดยที่เธอไม่รู้ตัวย่อมมีฝีมือไม่เบาแน่
“ลูกน้องคนหนึ่งเท่านั้น...ว่าแต่เธอมอมแมมขนาดนี้ยังน่าดูขนาดนี้” เขาพูดไปยิ้มไป หน้าตาเขาไม่หล่อเข้มร้ายลึกเหมือนเลียม ในทางตรงกันข้ามเขากลับมีแววตาทะเล้นขี้เล่นยิ่งนัก บ่งบอกว่าเป็นคนที่เข้าถึงง่าย แต่เธอไม่เชื่อหรอกแม้เขาจะมีบุคคลิกแบบนี้แต่ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ เพราะพวกพื้นๆ ธรรมดาทั่วไปจะสวมใส่ชุดยูนีฟอร์มที่เหมือนกันดำทั้งตัว แต่เขาคนนี้กลับสวมใส่เสื้อเชิ้ตลายพร้อยสีสรรยังกับว่าที่นี่อยู่ติดทะเล ช่างไม่เข้ากับบรรยากาศและสถานที่เลยสักนิด นอกกรอบเกินไปแล้ว
- Writer
