EP.004 [2]
1149 Words
“ยาแก้อักเสบ...เจ้านายสั่งมา” คิ้วเรียวขมวดมุ่นทันที เธอเชื่อเขาได้ใช่มั้ยแต่เขาไม่มีความจำเป็นต้องโกหก เท่าที่เธอเคยคลุกคลีกับเขาเรื่องเดียวที่เขาดูเป็นคนอยู่บ้างก็คือเขาไม่โกหก
คิมพยักหน้าและนั่งลงให้ชายคนนั้นเข้ามาทำหน้าที่ “ส่วนในถุงนี้คือของกิน” ก่อนที่ชายกำยำจะเดินออกไปก็ทิ้งถุงกระดาษที่ใส่อาหารไว้ให้ แต่ตอนนี้เธอไม่หิวแค่อยากนอนนิ่งๆ บางทีคงเป็นคืนนี้เท่านั้นที่เธอจะนอนหลับได้อย่างไม่ต้องกังวลอะไรในสถานที่แห่งนี้
“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” ชายร่างสูงที่ทำให้ชายกำยำทั้งขบวนก้มศีรษะให้เอ่ยถามทันทีที่ลงมาจากรถ
“ช่วงนี้มีนักฆ่าบุกเข้ามาไม่ขาดครับ”
“พยายามกันจริงๆ ว่าแต่บอสเข้านอนหรือยัง”
“พึ่งจะกลับเข้าห้องไปเมื่อสักครู่ครับ” เขายิ้มออกมาทันที เขาผู้นี้คือใครนะเหรอ คือคนสนิทที่ช่วยกันเลียมออกจากสถานการณ์การกวาดล้างเมื่อสิบปีก่อน จะบอกว่าที่เลียมรอดมาได้เขาผู้นี้มีส่วนไม่น้อยเลยก็ไม่ผิดไปจากความจริง เขาผู้นี้ก็คือ จอนสัน ที่มาที่ไปเขาเป็นมาอย่างไรแม้แต่เลียมก็ยังไม่รู้ แต่จอนสันเอ่ยนามคุณปู่ เพียงเท่านี้ก็มากพอแล้วสำหรับเลียม
จอนสันมุ่งหน้าสู่ห้องนอนนายใหญ่ของที่นี่ คนมากมายต่างหลีกทางให้เขา ซู่ซู่ซู่ หลังประตูกระจกที่มีเพียงม่านทึบหลังกระจกกางกั้นภาพร่างเปลือยของคนด้านใน จอนสันเดินไปรินเครื่องดื่มสำหรับตนเองและนั่งลงที่ประจำของตัวเอง เมื่อเสียงน้ำในห้องน้ำเงียบเลียมก็เดินออกมา
“กลับมาแล้ว” จอนสันเลิกคิ้วอย่างแปลกใจกับคำทักทาย
“เท่าที่ผมรู้ ช่วงนี้บอสเจอนักฆ่ารุกหนักไม่ใช่เหรอครับ”
“ใช่”
อ้าฮ้า! “แต่ดูอารมณ์ดี” เลียมเดินไปรินเครื่องดื่มสำหรับตัวเองบ้างและกระดกลงคอไปอึกหนึ่งเพิ่มความอุ่นซ่านในร่างกายได้เป็นอย่างดี
“ของที่เคยหายไป...เจอแล้ว” จอนสันขยับนั่งตัวตรง ‘ของหาย’
“บอสหมายถึงเด็กผู้หญิงคนนั้น” เลียมพยักหน้า เมื่อสิบปีก่อนเมื่อเขารอดพ้นจากการกวาดล้างแล้วในตอนนั้นเมื่อผ่านไปหนึ่งปี เขาให้จอนสันลองสืบหาเธอแต่ก็ไม่มีร่องรอยอะไรเลยตราบจนวันนี้ “แน่ใจเหรอว่าใช่เธอ”
“เบื้องต้นใช่เธอแน่ ฉันยังสามารถพิสูจน์ตัวตนของเธอได้อีกแน่” สีหน้าและแววตาของเลียมเปลี่ยนไปเมื่อย้อนคิดถึงเวลาที่ใช้ร่วมกับคิมเมื่อวันวาน
“เธอมาหาบอสเองเลยเหรอ”
“ใช่ มาเพื่อมาฆ่าฉัน...” เลียมเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้จอนสันฟังว่าเธอเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร ความสามารถเธอระดับไหนจากการประเมินของเขา
“เด็กคนนั้นไม่เคยลืมบอสจริงๆ ห้องนี้ไม่มีทางที่ใครคนนอกจะรู้ได้ว่าเป็นห้องนอนของบอสถ้าไม่ใช่คนที่เคยใกล้ชิดด้วย แต่บอสแน่ใจจริงๆ เหรอว่าเป็นเธอ รูปร่างหน้าตายุคสมัยนี้มันสร้างขึ้นมาได้ไม่เว้นแม้แต่ไฝฝ้ารอยแผลเป็น” เลียมย่อมรับรู้ความเป็นห่วงที่จอนสันมีให้ตนเป็นอย่างดี
“ฉันบอกไปแล้วไงว่า ฉันมีหลักฐานยืนยันพิสูจน์ตัวตนของเธอได้อย่างแน่นอน”
“ครับครับ...แต่เรื่องที่เธอมาเพื่อมาฆ่าบอสละครับ เธอเป็นนักฆ่าที่ได้รับการว่าจ้างมาแบบนี้แล้วบอสจะจัดการยังไง” เลียมหันไปมองจอนสันพร้อมยกยิ้ม
“ใช้บทบาทตำรวจดีตำรวจเลวเป็นไง ไหนๆ ตอนนี้นายก็กลับมาแล้วแสดงว่างานที่ให้ไปทำเรียบร้อยแล้ว”
จอนสันยิ้มรับ “ได้ครับตำรวจดีผมสวมบทบาทนี้เอง ส่วนเรื่องงานนั้นตามที่ผมส่งข่าวมาว่าเจ้างั่งนั่นนำครอบครัวเข้าสู่กระบวนการคุ้มครองพยาน แต่นายเหนือหัวมันดันรู้จักเอาตัวรอดเป็นยอดดี บอกความลับทั้งหมดรวมถึงที่อยู่ใหม่ของพวกมัน ลูกสาววัยสิบหกสองคนของมันผมส่งเข้าไปรวมกับสินค้าล็อตที่กำลังจะเข้ามาในอีกไม่กี่วัน ส่วนพ่อแม่ของมันและของเมียมัน ผมสั่งเชือดทิ้งไปแล้ว ที่ลากตัวมาก็ตัวมันกับเมียมันอีกสองวันก็คงพามาขังต่อที่นี่ ถึงตอนนั้นแล้วแต่บอสจะเฉือนเนื้อเถือหนังมันยังไงก็ได้ แต่เมียของมันดูดีไม่เบาเลย เหล่าลูกน้องเราคงพอใจไม่เบา...”
“นายจัดการเมียมันแล้วสิ!”
“ต่อหน้ามันเลยตามคำสั่ง เมียมันครางลั่นห้องมีความสุขต่อหน้าต่อตามันเลย โดยที่มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเราแอบวางยาเมียมันก่อน เร้าร้อนถึงใจมาก...” เลียมยิ้มออกมาอย่างสะใจ คนที่หักหลังเขาต้องได้รับบทเรียนราคาแพง จะว่าไปเขาเองก็ยังไม่สะใจเท่าไหร่คนตายไปแค่สี่คนเอง แต่เมื่อคิดว่าจะได้แล่เนื้อมันเขายิ่งตื่นเต้นจนแทบทนรอไม่ไหว
“นี่ใกล้เช้าแล้ว นายกลับไปนอนเถอะ ฉันจะนอนแล้ว” จอนสันกระดกเครื่องดื่มที่เหลือลงคอจนหมดและเดินออกจากห้องมาพร้อมความเบิกบานเต็มเปี่ยม
“ไม่ให้ผมสั่งให้ใครเอานางไหนเข้ามาปรนนิบัติสักคน?”
“ไม่ละ ฉันอยากนอน คืนนี้ฉันคิดว่าเป็นคืนแรกในหลายๆ ปีที่ผ่านมา ที่ฉันจะหลับสนิท...อ่อ ถ้านายตื่นก่อนฉันก็ฝากไปจัดการดูแลว่าที่นายหญิงในอนาคตเสียหน่อย”
“ได้ครับ ว่าแต่เธออยู่ไหน”
“ขังไว้ที่ห้องมืด” จอนสันเลิกคิ้ว แต่ไม่พูดอะไรเขาหันหลังกลับเดินออกไป ว่าที่นายหญิงในอนาคต เจ้านายเขากำลังจะสร้างครอบครัวแล้วเหรอ คุณปู่ครับท่านกำลังจะมีทายาทอสูรแล้วนะครับ ว่าที่นายหญิงต้องอำมหิตแข็งแกร่งขนาดไหนกันถึงจะสามารถเคียงข้าง เลียม โอ’ ไบรอัล ได้ ชายที่สามารถเคี้ยวเนื้อมนุษย์สดๆ ต่อหน้าเจ้าของเนื้อนั้นได้ ชายที่สามารถคว้านท้องกระชากหัวใจออกมาจากร่างเจ้าของได้ต่อหน้าต่อตา ความอำมหิตเกินมนุษย์คนธรรมดาเลือกผู้หญิงที่มีนิสัยใจคออย่างไร แต่นอกจากเขาแล้วไม่มีใครรู้ว่า เลียม โอ’ ไบรอัล ผู้ซึ่งเหมือนนรกส่งมาเกิดคนนี้กลับมีใจรักมั่น ต่อเด็กสาวนามว่าคิม มาโดยตลอด แม้เลียมไม่เคยเอ่ยเป็นคำพูด แต่สายตาและท่าทางเขาในตอนนั้นที่บอกว่าตามหาเธอไม่พบ รวมถึงศพก็ไม่มี
- Writer
